Chapter 1072 ไม่ใช่ว่าเจ้าบาดเจ็บหรอกรึ?!
ทำไมฟางหลิงยวีและศิษย์สายในสี่คนถึงปรากฏขึ้นที่นี่?
รอบถ้ำอสูรมังกรนั้นมีสัตว์วิญญาณที่ทรงพลังมากมาย ทำไมพวกเขาถึงได้มาปรากฏที่นี่?
ซูเซียวโม่ที่ครุ่นคิด รับรู้ได้ทันทีว่ามันเกี่ยวข้องกัน ตัวเขาอาจจะเป็นเป้าของคนเหล่านี้แล้ว!
เขาที่เผยพลังบ่มเพาะออกมาแล้ว.
ในเมื่อถูกสงสัยแล้ว แม้แต่ต้องการให้เขาตายอีก ก็ไม่จำเป็นตั้งยั้งมือ นำไพ่ไม่ตายออกมา.
แน่นอนว่าสิ่งที่ซ่อนไว้นั้นมันง่ายที่จะเผยสถานะศิษย์นิกายนิรันดรนั่นเอง ทว่าเขาคือบุรุษที่แท้จริงเพื่อเผชิญหน้ากับฟางหลิงยวี และลิ่วล่อทั้งสี่ก็ไม่มีทางเลือก.
มา!
มาสู้กัน!
ซูเซียวโม่ที่เต็มไปด้วยความอหังการ.
กลิ่นอายของศิษย์นิกายนิรันดร ไม่ยอมแพ้ไม่หวาดกลัวอย่างแน่นอน!
ฟางหลิงยวีแค่นเสียงเอ่ยออกมาว่า“เจ้าแข็งแกร่ง แต่ตอนนี้บาดเจ็บ คิดว่ามีคุณสมบัติยืนอยู่ต่อหน้าข้าอย่างงั้นรึ?”
ซูเซียวโม่ที่เอ่ยกล่าวอย่างภาคภูมิ “ถึงแม้ว่าข้าจะบาดเจ็บ แต่ก็เพียงพอจัดการกับพวกขยะได้.”
“โอหัง!”
“โอหังเกินไปแล้ว!”
ศิษย์สายในสองคนที่อดรนทนไม่ไหว รวมพลังที่ฝ่ามือ ตะโกนลั่น“ศิษย์น้องเซี่ย ถอยออกมา ศิษย์พี่จะสั่งสอนมัน ให้รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ!”
แน่นอนเซี่ยซุยอวิ๋นไม่มีทางจากซูเซียวโม่.
ขณะนางต้องการเอ่ยออะไรออกมา.
ต้องไม่ลืมว่าไม่ว่าอย่างไงก็เป็นคนนิกายเดียวกัน.
อย่างไรก็ตามขณะที่จะเอ่ยอะไร นางก็ถูกดันไปด้านหลัง.
“ฟิ้ว!”
ซูเซียวโม่ที่ก้าวไปด้านหน้า เอ่ยบอกนาง “ยืนอยู่ตรงนั้นห้ามขยับ.”
ต่อหน้าฝ่ายตรงข้ามหลายคน ทำให้เซี่ยซุยอวิ๋นต้องการจะเอ่ยอะไรออกมา แต่ก็ลังเลและยืนอยู่ด้านหลัง ห่าง ๆ ห่วง ๆ.
“อาจารย์สอนข้าเสมอ คนเราจะต้องถ่อมตน ไม่ต้องแข่งขันกับใคร”ซูเซียวมี่ที่ถือหน้ากากในมือ แววตาเผยความเย็นชา “ทว่าหากคนอื่นกระทำเกินไป เกินขีดจำกัดก็ไม่จำเป็นต้องทนอีก!”
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ศิษย์สายในสองคนที่ง้างหมัดต่อยออกมาในทันที.
ไม่มีเซี่ยซุยอวิ๋นด้านข้างอีกฝ่าย พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องยั้งมือใด ๆ!
“แก๊ก! แก๊ก!”
ซูเซียวโม่ที่กำหมัดสองข้าง เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เพียงแค่ระดับกษัตริย์ยุทธ์อันกระจ้อยร่อย กล้ายืนต่อหน้าจักรพรรดิยุทธ์ พวกเจ้าไปเอาความกล้ามาจากใหน?”
“วูซซซซ!”
ฝ่ามือทั้งสองข้างที่พลังวิญญาณปกคลุม ก่อนที่จะฟาดกระแทกศิษย์สายในทั้งสองลอยกระเด็นออกไป.
“ตูมมมม! ตูมมมม!”
ในเวลานั้น อีกสองคนที่ต่อยหมัดออกมากระแทกไปยังร่างของซูเซียวโม่ ทว่าดวงตาได้แต่เบิกกว่างกลมโต ฝ่ายตรงข้ามที่ยังคงยืนอยู่กับที่ ราวกับภูเขาใหญ่!
เจ้านี่บาดเจ็บอย่างชัดเจน!
แล้วทำไมยังต่อสู้ได้อีก!
“ฟู่ ฟู่!”
ซูเซียวโม่ที่ปะทะพลังระดับจักรพรรดิยุทธ์ออกมา ก่อนที่แขนของเขาจะฟาดอีกฝ่ายลอยกระเด้นออกไป.
“ตูมมม!ตูมมมม!”
ศิษย์สายในทั้งสองที่กระเด็นกระแทกผนัง.
ศิษย์สายในเหล่านี้คือคนที่ได้รับเลือกให้เข้าไปในหอคอยควบคุมวิญญาณ ทำให้ก้าวไปถึงระดับกษัตริย์ยุทธ์ ทว่าต่อหน้าซูเซียวโม่ที่บาดเจ็บเพียงแค่การโจมตีธรรมดาก็เกินพอ.
“น่ารังเกียจ!”
“ทุกคนบุกไปพร้อมกัน!”
ศิษย์สายในทั้งสี่ที่ยืนขึ้นอย่างยากลำบาก แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ไม่ว่าอย่างไร ทั้งร่างกายของพวกเขาก็แข็งแรงกว่า มีจำนวนมากกว่า.
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมมม!”
พลังวิญญาณที่ปะทะ ก่อนที่พวกเขาจะโจมตีออกมาพร้อมกัน.
“กึก ครืนนนนน!”
ถึงแม้นว่าจะได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ยังสามารถใช้ทักษะที่ยอดเยี่ยมได้ อาจเพราะว่าบาดเจ็บอยู่ จึงไม่สามารถหลบพ้นได้ทั้งหมด.
ก่อนหน้านี้ปะทะกับสัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่ง ทำให้อาการสาหัสไปจนถึงข้างใน.
ศิษย์สายในทั้งสี่แน่นอนว่าย่อมต้องมองเห็น ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงทุ่มโจมตีซ้ำไปยังจุดที่อีกฝ่ายถูกสัตว์วิญญาณโจมตีไปก่อนหน้านี้.
ภายใต้การโจมตีซ้ำไปยังจุดที่บาดเจ็บ ทำให้ซูเซียวโม่เสียหลักและกระเด็นออกมา.
“ตูมมม!”
“ตูมมม!”
พวกเขาที่ลอบโจมตีเข้าไปด้านหลังอีก.
“อัก!”
ซูเซียวโม่ที่กระอักโลหิต ดูเหมือนว่าจะเจ็บไปถึงด้านในเลยก็ว่าได้.
เซี่ยซุยอวิ๋นที่เห็นดังนั้นรู้สึกเจ็บปวดหัวใจขึ้นมาทันที.
นางที่ต้องการที่จะเอ่ยปากห้าม คนที่ปกป้องนางซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากอันตราย.
อย่างไรก็ตาม.
เขาที่เอ่ยปากว่าให้นางยืนอยู่ที่นี่ห้ามขยับ.
แม้นว่าความรู้สึกต้องการขัดขืน แต่สุดท้ายก็เลือกยืนนิ่งอยู่!
“ตูมมมม! ตูมมม!”
ซูเซียวโม่ที่ถูกโจมตีถอยออกไปอีกหลายก้าว ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้น แววตาเผยความโกรธเกรี้ยวออกมา.
ฟางหลิงยวีที่ยกมือขึ้นหยุดคนทั้งสี่ ก่อนที่จะยืนอยู่อย่างอหังการเผยท่าทางสูงส่งราวกับจักรพรรดินี เอ่ยออกมาว่า“ในเมื่อเข้านิกายไท่เสวียนเซิ่ง ก็ต้องเรียนรู้กฎเกณฑ์ด้วย.”
“เข้าใจกฎเกณฑ์?”
“ไม่แปลกใจ.”
ซูเซียวโม่ที่เผยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์.“เพราะว่าสู้กับลู่เชียนเชียนไม่ได้ เลยหาเรื่องให้อีกฝ่ายถูกไล่ออกไป เพื่อที่ตัวเองจะได้เป็นธิดาที่สวรรค์เลือกแทนสินะ?”
เซี่ยซุยอวิ๋นที่ใบหน้าเปลี่ยนสี ลอบคิดในใจ“แย่แล้ว!”
นี่คือเรื่องลับที่ศิษย์พี่หญิงฟางไม่อนุญาตให้ใครกล่าวถึง.
เป็นความจริง!
ฟางหลิงยวีได้ยินคำพูดของซูเซียวโม่แล้ว จิตสังหารที่ปะทุขึ้นมาทันที ไม่ปิดเลยแม้แต่น้อย!
“ขยะที่ถูกทำลายพลังบ่มเพาะ มีคุณสมบัติใดที่จะเอามาเทียบกับข้า!”นางที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา พร้อมกับชักกระบี่ที่ห้อยเอวอยู่ออกมาทันที.
“ขยะ?”
ซูเซียวโม่ที่เผยจิตสังหารออกมาเช่นกัน.
กล้าหยามศิษย์พี่หญิงใหญ่ บิดาไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว!
“ฟิ้ว!”
ซูเซียวโม่ไม่ลังเลนำเม็ดยาฟื้นฟูออกมาจากแหวนมิติ ก่อนกลืนมันลงไปในทันที.
“ชิ.”
เหล่าศิษย์สายในที่เห็นเช่นนั้นต่างก็เผยความเหยียดหยัน “อาการบาดเจ็บขนาดนั้น ต่อให้ยาวิเศษใดก็ไร้ประโยชน์!”
“กล้าเอ่ยนามนั่นต่อหน้าศิษย์พี่ฟาง สงสัยไม่อยากมีชีวิตอีกต่อไปแล้ว!”
คนทั้งสามต่างก็เผยหน้าเหยียดหยันออกมาเช่นกัน เพราะพวกเขารู้ดี ว่าศิษย์พี่หญิงคงไม่อภัยเจ้าคนนี้อีกต่อไปแล้ว.
“ฟิ้ว!!”
ฟางหลิงยวีที่เหวี่ยงกระบี่ออกไป จิตสังหารที่ท่วมท้น!
เหล่าศิษย์สายในที่สีหน้าดีใจ ต่างก็แข็งค้างไปในทันที ภายในใจที่ตกใจ “ศิษย์พี่อย่าให้มันตาย เรื่องนี้มันเรื่องใหญ่!”
เซี่ยซุยอวิ๋นที่ตระหนักได้ว่าฟางหลิงยวีต้องการสังหารอีกฝ่ายจริง ๆ จึงได้เอ่ยออกมาว่า“ศิษย์พี่ฟาง พวกเรานิกายเดียกัน ไม่สามารถสังหารกันได้ ไม่เช่นนั้น.....”
“ติ๊ง!”
ในเวลานั้น กระบี่ที่พุ่งเข้ามาอยู่ที่ด้านหน้าซูเซียวโม่.
ทว่านิ้วของขาที่ยื่นขึ้นคีบใบกระบี่เอาไว้ พร้อมกับปลดปล่อยพลังระดับจักรพรรดิยุทธ์ออกมา “พลังเท่านี้ น่าขายหน้าธิดาที่สวรรค์เลือกจริง ๆ.”
ฟางหลิงยวีที่เอ่ยด้วยความตกใจ “เจ้าไม่ได้บาดเจ็บอย่างงั้นรึ?!”
“แก๊ก!”
ซูเซียวโม่ที่ยื่นนิ้วที่อาบไล้ด้วยพลังวิญญาณ คีบไปที่ใบกระบี่พร้อมกับหักมันไปในทันที.
ใบกระบี่ที่หักลอยกระเด้นออกไปอย่างรวดเร็ว เฉือนแก้มซ้ายของฟางหลิงยวีด้วยความเร็ว.
“ติ๊ง!”
ส่วนกระบี่ที่หักที่ปักลงบนผนังถ้ำ.
ใบหน้าของฟางหลิงยวีที่มีรอยกระบี่ โลหิตไหลซิบ ๆ ออกมา แววตาของนางที่เผยความตกใจ.
“ฟิ้ว!”
ซูเซียวโม่ที่ก้าวไปด้านหน้า นิ้วทั้งสองที่คีบกระบี่ผลักส่วนที่เหลือพุ่งออกไป.
ฟางหลิงยวีพยายามต่อต้าน ทว่ากับรู้สึกเจ็บและไร้เรี่ยวแรง!
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเร็วมาก.
เซี่ยซุยอวิ่นและศิษย์สายในที่แทบไม่เห็นการเคลื่อนไหว เห็นเพียงที่แก้มของศิษย์พี่ฟางปรากฏรอยกระบี่ขึ้นสองรอย.
“ฟิ้ว!”
ในเวลาเดียวกันกระบี่เจิ้นหยางก็ปรากฏขึ้น.
ตอนนี้ มันวางที่คอของฟางหลิงยวี เพียงแค่เขาขยับ เกรงว่าศีรษะของนางคงหลุดอย่างแน่นอน.
เสียงของเขาที่ดังขึ้น “บิดาจะสังหารเจ้า ก็ไม่ต่างจากสังหารมด!”
“เจ้า.....”
ฟางหลิงยวีที่ทั้งโกรธและอาย เพราะว่ากระบี่วางบนคอแล้ว ตอนนี้ไม่กล้าขยับเลยแม้แต่น้อย.
“ศิษย์พี่ฟาง!”
ศิษย์สายในทั้งสี่ที่อุทานด้วยความตกใจ.
“ฟู่ ฟู่!”
ในเวลานั้นพลังระดับจักรพรรดิยุทธ์ที่ปะทะขึ้นมา ก่อนก่อรูปเป็นค้นขนาดใหญ่ทุบออกไปกระแทกหน้าออกพวกเขาถึงกับกระอั๊กโลหิตออกมา.
ซูเซียวโม่ที่หรี่ตามอง เอ่ยออกไปว่า“พวกเจ้าก็ไม่ยกเว้น.”
