Chapter 1071 พวกเราคือคนรัก
ซูเซียวโม่รู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างมาก!
เพราะว่าสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวย ทำให้ความเร็วของเขาไม่สามารถใช้ได้ ต้องการเอาชนะเจ้ามังกรตนนี้ เกรงว่าคงยากจริง ๆ.
ในเหวนมิติของเขานั้นมีเซ็ตเจิ้นหยาง มีอุปกรณ์อีกหลายอย่างที่เจ้านิกายมอบให้.
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้เขาได้เผยพลังที่แท้จริงออกมาแล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ทำให้เซี่ยซุยอวิ๋นสงสัยเข้าแล้ว!
ทำอย่างไร!
ต้องทำอย่างไรดี!
จิตใจที่เข้มแข็งของเขาเริ่มสั่นไหว ไม่รู้เช่นกันว่าจะต้องทำอย่างไร ว่าแต่ทำไมภายในถ้ำถึงได้มีสัตว์วิญญาณซ่อนอยู่กัน!
“โฮกกกก!”
“โฮกกกก!”
ในเวลานั้น เจ้าตัวร้ายที่อ้าปากกว้าง.
เพราะว่าพื้นที่แห่งนี้มีเซี่ยซุยอวิ๋นอยู่ด้วย ทำให้ซูเซียวโม่ทำได้แค่ต้องป้องกัน.
เดิมที่พื้นที่แคบ ๆ ก็ทำให้เขาเสียเปรียบพอแล้ว ยังต้องปกป้องคนเจ็บอีก ทำให้ยากลำบากเข้าไปอีก.
“ครืนนนน!”
“ครืนนนน!”
กงเล็บของมังกรที่ตวัดกระแทกร่างของซูเซียวโม่กระเด็นออกไป จนกระทั่งหล่นที่ด้านหน้าเซี่ยซุยอวิ๋น ใบหน้าของเขาที่บิดเบี้ยวเป็นอย่างมาก.
“ซูจินถัง!”
เซี่ยซุยอวิ๋นที่น้ำตาคลอ เอ่ยออกมาว่า“เจ้าไปซะ ข้าขอร้อง!”
นางรู้ดีว่า พลังที่เขาแสดงออกมาก่อนหน้านี้ สามารถที่จะหนีไปได้ ทว่าการที่ยังสู้อยู่ต่อเช่นนี้ ไม่นานจะต้องถูกจัดการอย่างแน่นอน.
แม้นว่าภายนอกนางจะดูเย็นชา ทว่าก็คิดถึงซูเซียวโม่เช่นกัน.
ในเวลานี้ นางที่หวังให้เขาจากไปโดยปลอดภัย.
ซูเซียวโม่ที่ยังคงสงบ จิตสัมผัสที่แผ่ออกไปรอบ ๆ เขาที่ยังไม่ใช้ไพ่ไม้ตายเลย จะหนีเอาตัวรอดได้อย่างไร “ข้าจะไม่ทิ้งเจ้าเด็ดขาด.”
การแฝงตัวเข้ามาในนิกายไท่เสวียนเซิ่ง นี่ไม่ใช่การแสดง แต่คือความรู้สึกที่แท้จริงที่มีต่อเซี่ยซุยอวิ๋น.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
สัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่งที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว พลางอ้าปาก พร้อมกับเตรียมปล่อยลมปากที่เหม็นหึ่งออกมา.
“เจ้านิกาย.....”
ซูเซียวโม่ที่กำหมัดแน่น พลางครุ่นคิดในใจ“ในเวลานี้ ศิษย์ไม่สามารถซ่อนได้อีกแล้ว!”
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
เซ็ตเจิ้นหยางที่ปรากฏออกมา พร้อมกับถูกสวมเข้ามาในร่างกายของเขาทันที.
แสงสีแดงชาดที่ส่องแสงวับวาว ก่อนที่เขาจะสวมหน้ากากเจิ้นหยางเข้าไปในที่สุด.
เซี่ยซุยอวิ๋นที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
เกราะรบที่แผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมานั่นคืออะไร? ทำให้นางตระหนักได้ว่า นี่คืออุปกรณ์ชั้นสุดยอดอย่างแน่นอน.
นิกายไท่เสวียนเซิ่งก็มีอาวุธระดับนี้เหมือนกัน ทว่าไม่มีทางที่เขาจะได้มาครอง เขามีมันได้อย่างไร?...เฒ่าจุนเทียนมอบให้อย่างงั้นรึ?”
“โฮกกกกก!”
ในเวลานั้น สัตว์วิญญาณตนดังกล่าวที่บุกมาอย่างบ้าคลั่ง.
“เคร้ง!”
กระบี่เจิ้นหยางที่ออกจากฝัก ร่างกายของเขาที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว ร่างของซูเซียวโม่ที่เห็นแต่ริ้วแสงเท่านั้น.
ความเร็วที่แม้แต่เซี่ยซุยอวิ๋นมองตามไม่ทัน!
“ฟิ้ว---”
ริ้วแสงกระบี่ที่พุ่งตัดผ่านอากาศ ฉีกห้วงมิติ โลหิตที่พุ่งกระฉูดอาบไปทั่วพื้น.
“โฮกกกก!”
สัตว์วิญญาณร่างมังกรที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มันที่อ้าปากงับไปที่กระบี่อย่างรุนแรง.
“ฟิ้ว!”ซูเซียวโม่ที่ม้วนตัวบินออกไป กระบี่ที่อาบไล้ด้วยพลังวิญญาณ พร้อมกับคำรามออกมาด้วยความโกรธ “ตายให้บิดาซะ!”
“พรึด ซี่!”
กระบี่เจิ้นหยางที่ทะลวงปากทะลุกะโหลก ทว่าก็ถูกผลักดันกระแทกเข้ามาลึกในถ้ำ.
ซูเซียวโม่ที่ไม่มีเวลาหลบ ทำให้ถูกกระแทกชิดกำแพง ร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเช่นกัน.
“ตูมมม! ตูมมม! ตูมมมม!”
ในเวลาต่อมาสัตว์วิญญาณที่ค่อย ๆ ทรุดลงกับพื้น.
“อั๊ก!”
ซูเซียวโม่ที่ชักกระบี่ออกมาจากร่าง ก่อนที่จะทรุดลงกระอักโลหิตออกมา.
กล่าวให้ถูกต้อง นี่ถือว่าบาดเจ็บหนักแน่นอน.
หากแต่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่.
ด้วยเม็ดยาฟื้นฟู หลังจากกินแล้ว จะทำให้ฟื้นฟูได้ในทันที.
ขณะที่ซูเซียวโม่ครุ่นคิดอยู่นั้น เซี่ยซุยอวิ๋นก็พุ่งเข้ามาพยุงกอดเขาเอาไว้ พร้อมกับร้องไห้โฮ “ทำไมเจ้าโง่เพียงนี้! ทำไมต้องช่วยข้า!”
“เอิ่ม.....”
ซูเซียวโม่ที่งงงวยเล็กน้อย.
เขาที่เก็บกระบี่เจิ้นหยาง ก่อนที่จะโอบกอดนางเช่นกัน กล่าวพลางเผยยิ้ม “เพราะว่า เจ้าคือผู้หญิงที่ข้าใส่ใจที่สุดไงล่ะ.”
“แปะ แปะ แปะ.”
ในเวลานั้น ที่ไกลออกไปมีเสียงปรบมือดังขึ้น.
ซูเซียวโม่ที่จ้องมองออกไป พบฟางหลิงยวีและเหล่าศิษย์สายในที่ปรากฏตัวออกมา พลางขมวดคิ้วไปมา “มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”
เซี่ยซุยอวิ๋นที่ปล่อยเขาทันที ก่อนจะรักษาระยะห่าง ขณะที่ใบหน้าไปจนถึงคอที่แดงกล่ำ.
ด้วยโล่งใจพ้นอันตรายทำให้นางไม่ได้รักษากิริยาพุ่งเข้าไปพยุงกอดเขาเอาไว้ ทว่าไม่คาดคิดเลยว่าจะมีคนอื่น ๆปรากฏขึ้น เป็นเรื่องน่าอายอย่างแน่นอน.
“ซูจินถัง.”
ฟางหลิงยวีใบหน้าเผยความเย็นชา “ไม่คาดคิดเลยว่าเจ้าจะแข็งแกร่งขนาดนี้ สามารถสังหารสัตว์วิญญาณขั้นปลายได้.”
เซี่ยซุยอวิ๋นที่สงบใจอย่างรวดเร็วหันหน้าออกไป “ศิษย์พี่ฟาง พวกเรารีบไป....”
“ศิษย์น้องเซี่ย.”ฟางหลิงยวีที่กล่าวตัดคำพูดนางทันที“ข้าเคยเตือนเจ้าแล้วว่าให้อยู่ห่างจากมัน เจ้าไม่เพียงไม่ฟัง หนำซ้ำยังเข้าไปกอดมันอีก เจ้าทำให้ข้าผิดหวังจริง ๆ.”
เซี่ยซุยอวิ๋นได้แต่ก้มหน้า.
“ฟิ้ว!”
ซูเซียวโม่ที่ยกมือขึ้นกอดไหล่ของนางอย่างนุ่มนวล เอ่ยออกไปว่า“ข้าและซุยอวิ๋นเป็นคนรัก ทำไมจะกอดกันไม่ได้?”
“คนรัก?”
ฟางหลิงยวีที่จ้องเขม็งไปยังเซี่ยซุยอวิ๋น.
“......”
เซี่ยซุยอวิ๋นที่กลายเป็นเงียบ ก่อนเอ่ยออกมาว่า“ใช่ พวกเราเป็นคนรักกัน!”
นางรู้ว่าฟางหลิงยวีไม่ชอบซูจินถัง ทว่าในเวลานี้ นางก็ไม่กล้าปฏิเสธ ไม่ต้องการให้ซูเซียวโม่เศร้าใจเช่นกัน.
“ข้าขอโทษ.”
ซูเซียวโม่ที่โน้มตัว จูบที่หน้าผากของเซี่ยซุนอวิ๋น เอ่ยออกมาว่า“ทำให้เจ้าบาดเจ็บ.”
เป็นการยั่วยุฟางหลิงยวีอย่างชัดเจน.
ใบหน้าเล็ก ๆ ของเซี่ยซุยอวิ๋นที่แดงกล่ำร้อนผ่าว ตาลายจนต้องยื่นมือคว้าไหล่ของเขาเอาไว้.
ในเมื่อยอมรับเป็นคนรัก คงทำได้แค่ปล่อยให้เขารังแก.
ฟางหลิงยวีที่แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร.
“เจ้าหนู!”
นางที่ก้าวเข้ามาทีละก้าว ๆ เอ่ยออกไปว่า “ข้าบอกเจ้าแล้วว่าไม่สามารถคู่กับศิษย์น้องเซี่ยได้!”
ซูเซียวโม่ที่พยุงเซี่ยซุยอวิ๋นยืนขึ้น กล่าวออกมาว่า“ไม่สามารถคู่ได้ เพราะเจ้าบอกงั้นรึ? เจ้าเป็นตัวอะไร?”
ต่อหน้าตัวตนที่ชั่วร้ายเช่นนี้ ไม่จำเป็นต้องหวั่นเกรงที่จะถูกเปิดเผยอีกแล้ว.
“ซูจินถัง!”
ศิษย์สายในสีคนที่ตามมา ดวงตาโกรธเกรี้ยวเอ่ยออกมาว่า“เจ้ากล้าพูดแบบนี้กับศิษย์พี่ฟางอย่างงั้นรึ?!”
ซูเซียวโม่เอ่ยออกมาเล็กน้อย “พวกหมาเลียร้องเท้า”
“เจ้าพูดอะไร!”
“แน่จริงก็พูดอีกสิ!”
ทั้งสี่คนที่โกรธเกรี้ยว ระเบิดพลังระดับกษัตริย์ยุทธ์ออกมา เห็นชัดเจนว่าพร้อมจะลงมือ.
ซูเซียวโม่ที่สังหารสัตว์วิญญาณก่อนหน้านี้ ทำให้พวกเขาตื่นตะลึงไม่น้อย ทว่าพวกเขาก็หาได้หวั่นเกรง ต้องไม่ลืมว่าอีกฝ่ายบาดเจ็บอยู่ ขอเพียงแค่ศิษย์พี่ฟางสั่ง พวกเขาจะต้องลงมือสั่งสอนอีกฝ่ายแน่.
“พวกหมาเลียรองเท้า.”
ซูเซียวโม่เอ่ย “พูดแล้วยังไงล่ะ.”
แน่นอนว่าเป็นคำพูดที่ยั่วยุอีกฝ่ายอย่างที่สุด.
“เจ้าหนู.”
ฟางหลิงยวีที่เผยใบหน้าที่เย็นชา “กล้าพูดจาดูแคลนศิษย์พี่ ตามกฎของนิกายไท่เสวียนเซิ่ง....”
“เหม็นปาก เลิกเอากฎนิกายมาพูดกับบิดาได้แล้ว.”ซูเซียวที่กอดเซี่ยซุยอวิ๋น กล่าวออกมาอย่างภาคภูมิ “อยากสู้ก็เข้ามา บิดาจะเล่นกับพวกเจ้าเอง!”