Chapter 1066 รองเจ้านิกาย
จุนซ่างเซียวบางทีอาจจะไม่ได้มีคุณสมบัติในการเป็นเจ้านิกายที่ดีนัก ทว่ากับคุณสมบัติในการชักจูงคนนั้น เหนือล้ำมาก แม้แต่ปรมาจารย์ฟ่านที่ไม่สนชื่อเสียงยังต้องยอมจำนน นายน้อยหยวนเองที่เป็นดั่งศัตรูในอดีต ท้ายที่สุดก็ต้องยอมเขาเช่นกัน.
ผู้ต้องขัง 4 คน เพียงไม่กี่วันก็ลดลงครึ่งหนึ่ง เหลือเพียงเจาโตวโตวและชายหมวกเขียวที่จิตใจยังคงหนักแน่น.
“เฮ้อ.”
มองไปยังสองเตียงที่ว่างเปล่า เจาโตวโตวที่ต้องถอนหายใจ “ความเหงาโดดเดี่ยว ใครจะเข้าใจ?”
ไต่ลู่ที่กำหมัดแน่น ภายในใจที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
คิดว่าสองคน จะมีเจตจำนงที่แข็งแกร่งเช่นกับตัวเอง ผลสุดท้ายกับเปิดใจง่าย ๆ ช่างน่าผิดหวังจริง ๆ.
ไม่เป็นไร! ไม่เป็นไร!
ไม่ว่าจุนซ่างเซียวจะลวงล่ออย่างไร ข้าไต่ลู่จะไม่ยอมเด็ดขาด สาบานได้ ขอตายดีกว่ายอมจำนน!
ในเวลานี้ เขาที่มีหัวล้านเลี่ยม มีจิตใจที่หนักแน่นราวกับภูผาไท่ซาน
อย่างไรก็ตาม.
ชายหมวกเขียวคงจะไม่รู้ตัว.
หลังจากที่จุนซ่างเซียวชักจูงนายน้อยหยวนแล้ว ก็ไม่ได้เริ่มชักจูงอะไรเขาเลย ไม่แม้แต่มาพบด้วยซ้ำ.
หลัก ๆ นั้นโกวเซิ่งรู้ดีว่าแรงใจของเขานั้นเปี่ยมล้น ต้องการจะกำราบเขา ต้องมีเงื่อนเวลามาเกี่ยวข้อง ปล่อยให้เขาปรับตัวและทนไม่ได้แล้ว ค่อยลองอีกครั้ง.
เจ้าหนู!
ขอเพียงเจ้าถูกขังอยู่ในคุกตลอด เปิ่นจั้วไม่เชื่อว่าเจ้าจะไม่ต้องการออกมาอีกตลอดไป!
......
นิกายนิรันดร.
บนยอดเขาที่สูงที่สุด.
ศิษย์กว่า 70,000 คนที่รวมตัวกันอยู่ที่ลายยุทธ์ เหล่าเหว่ย เจียงเซี่ย และคนระดับสูงต่างรวมตัวกันอย่างพร้อมเพรียง.
“ทุกคน.”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวออกมา เอ่ยออกไปว่า“โปรดปรบมือต้อนรับรองนิกายนิรันดร หยวนเฟิง!”
“แปะ แปะ แปะ!”
“แปะ แปะ แปะ!”
ศิษย์ทุกคนที่ปรบมือเสียงดัง ใบหน้ายิ้มแย้ม.
เหล่าหลินเป็นหนึ่งในนั้น.
นับตั้งแต่นายน้อยเข้าร่วมนิกายนิรันดร เขาก็มารวมตัวกับเหล่าเด็ก ๆ และได้รับหน้าที่เป็นอาวุโส.
ภายใต้เสียงปรบมือต้อนรับของทุกคน หยวนเฟิงในชุดเครื่องแบบนิกาย ท่าทางใบหน้าที่เหรอหราเป็นอย่างมาก.
เมื่อวานที่เขายอมจำนน อีกฝ่ายก็แต่งตั้งเขาเป็นรองเจ้านิกาย ให้รับผิดชอบทุกอย่าง และอีกฝ่ายยังกล่าวว่า“ให้รับผิดชอบตำแหน่งเป็นว่าที่ก่อน.”
ว่าที รองเจ้านิกาย?
นายน้อยหยวนที่ยืนเซ่อเป็นไก่ไม้ทีเดียว.
บัดซบ!
การที่เขาถูกแต่งตั้งเป็นรองเจ้านิกาย แท้จริงแล้วเป็นว่าทีนี่เอง.
นอกจากนี้เจ้าไม่ใช่ฮ่องเต้ ข้าก็ไม่ใช่ขันที จะให้คอยรับสนองโองการเจ้าเฉพาะทุกอย่างเลยรึอย่างไร.
แน่นอนว่าจำเป็นต้องมีการทดสอบก่อนนั่นเอง หากเป็นไปตามที่เขาต้องการแล้ว ก็จะแต่งตั้งเป็นรองเจ้านิกายอย่างเป็นทางการอีกครั้ง.
“เฮ้อ.”
หยวนเฟิงที่ถอนหายใจยาว ทำได้แค่รับว่าที่รองเจ้านิกายเอาไว้ชั่วคราว.
แน่นอนการบริหารนิกายนั้น เขามีความสามารถและประสบการณ์มาก่อน หลังจากได้เป็นคนของนิกายนิรันดรอย่างเป็นทางการ เขาก็เริ่มตรวจสอบข้อมูล ยกตัวอย่างเช่นมีศิษย์กี่คน แต่ละคนได้ทรัพยากรเท่าไหร่ รับหน้าที่อะไร แม้แต่คนรับหน้าที่กวาดพื้น หรือล้างห้องน้ำเขาก็ต้องสืบสวนทั้งหมด.
นับตั้งแต่การมาของนายน้อยหยวน ทำให้งานของลี่ลั่วฉิวลดลงมาก.
......
ไม่กี่วันหลังจากนั้น.
นายน้อยหยวนก็เข้ามาในห้องหนังสือ “เจ้านิกายข้าได้ตรวจสอบบัญชีค่าใช้จ่ายนิกายดูเหมือนว่ามีการใช้เปล่าที่เสียเปล่าอยู่หลายอย่าง!”
เขาที่เคยเป็นรองเจ้านิกายราชันย์มาร การใช้เงินย่อมเข้มงวด แม้แต่การซื้อรองเท้าสักคู่ก็ยังต้องมีการบันทึกอย่างระเอียด.
ซึ่งแตกต่างกับสถานการณ์ของนิกายนิรันดร.
ที่นี่ถึงมีการทำบัญชี ทว่าด้วยเงินรายได้จากอาหารสัตว์ก็ทำกำไรมหาศาล แม้นว่าจะมีการแจกจ่ายเป็นรางวัลไปยังสาขาต่าง ๆ แล้วก็ตาม ทว่าก็มีเงินหลายส่วนที่ใช้อย่างเปล่าประโยชน์อย่างฟุ่มเฟือยจริง ๆ.
โดยปรกติจะเป็นหลี่ชิงหยางที่คอยสอดส่องบัญชี ทว่าก็ไม่ได้ลงรายระเอียดที่อยู่ในนั้น.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “นิกายนิรันดรของพวกเรามีเงินมากมาย ไม่จำเป็นต้องเข้มงวดขนาดนั้น.”
“ทำเช่นนี้ดีหรือไม่?!”
นายน้อยหยวนที่ทำการคำนวณ “ค่าใช้จ่ายที่ไม่มีประโยชน์ ทุก ๆ เดือนมีอยู่หลายแสนเหรียญ ก็นำไปแลกเปลี่ยนเป็นศิลาวิญญาณเทียม ซึ่งได้เป็นจำนวนมาก.”
จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ“เจ้านี่ใช้ลูกคิดได้ชำนาญมาก.”
ระบบ“......”
คนอื่นกำลังพูดคุยเกี่ยวกับบริหารนิกาย เขากับไปสนใจเรื่องการดีดลูกคิด ซะงั้น นี่คือเจ้านิกายรึ?!
“แล้วเจ้าคิดว่าควรทำอย่างไร?”จุนซ่างเซียวสอบถามออกไป.
นายน้อยหยวนกล่าวอย่างจริงจัง “ควบคุมค่าใช้จ่ายอย่างเข้มงวด ใช้เงินที่เปล่าประโยชน์นำไปแลกทรัพยากรฝึกฝนกลับมา.”
“ตกลง.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เรื่องนี้มอบให้เจ้าก็แล้วกัน.”
นายน้อยหยวนเอ่ย “เม็ดยาสัตว์ระดับกลาง เป็นเม็ดยาที่ลึกล้ำมาก ควรจะมีการแบ่งปัน นำมาให้นิกายหาผลประโยชน์ ดีกว่ามอบให้กับหอสัตว์วิญญาณโดยไม่มีเหตุผลรองรับ.”
ภายในหอวิญญาณ ถางจู่จื่อที่ขมวดคิ้ว ลอบคิดในใจ“สังหรณ์ใจไม่ดีเลย!”
“ถางจู่จื่อ.”
นายน้อยหยวนเอ่ย “ทุก ๆ เดือนเขาจะรับชุดนิกายไปหลายสิบชุด ใช่จ่ายไปโดยเปล่าประโยชน์ และยังทำให้ชุดเครื่องแบบขาดทุกครั้งที่กินอาหาร?”
“ในความเห็นของเจ้า ค่าใช้จ่ายที่ไม่มีเหตุผล ควรมีการตักเตือนและลงโทษสินะ!”
“ความจริง.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ชุดเครื่องแบบนิกาย ถางจู่จื่อเองก็ใช้เป็นจำนวนมากจริง ๆ.”
“อย่างไรเขาก็เป็นถางจู่ แต่ละเดือนต้องได้รับเม็ดยาสัตว์อยู่แล้ว หากเขาเบิกชุดเครื่องแบบก็ควรจะถูกลดจำนวนเม็ดยาสัตว์ของเขาลงด้วย.”นายน้อยหยวนเอ่ย.
ราชาสัตว์จื่อหลินที่เวลานี้ รู้สึกขนลุก เสียวสันหลังโดยไม่มีที่มาที่ไป.
......
“อะไรนะ?”
“จะลดจำนวนเม็ดยาสัตว์ของหอวิญญาณของข้าอย่างงั้นรึ?”
ภายในหอสัตว์วิญญาณ ราชาสัตว์จื่อหลินถึงกับลุกขึ้นยืน เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ.
นายน้อยหยวนที่ยืนมือขัดหลังเอ่ยออกมาว่า.“ถางจู่จื่อ ท่านได้ใช้ชุดเครื่องแบบนิกายเป็นจำนวนมาก ค่าใช้จ่ายส่วนนี้ก็นำไปชดเชยกับเม็ดยาที่ลดลงไงล่ะ.”
“ทำไม!”
“ทำไมกัน!”
กับตัวตนเช่นเขาจะยอมรับเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร.
อีกฝ่ายยังคงนิ่งงันเอ่ยออกมาว่า“หอสัตว์วิญญาณของท่านทุก ๆ เดือนนั้นใช้จ่ายไปเป็นจำนวนมาก นับจากนี้จะต้องควบคุมค่าใช้จ่าย ที่เปล่าประโยชน์.”
“โครมมม!”
เสียงระเบิดดังกึกก้อง.
นายน้อยหยวนที่เหงื่อไหลซึมออกมาเช่นกัน.
ปราณพลังอสูรที่แผ่ออกไปรอบ ๆ เสื้อผ้าของเขาที่กระจาย แรงกดันที่กดทับลงมา.
“เจ้าหนู เจ้าต้องการตายอย่างงั้นรึ?”
“อึก อึก!”
นายน้อยหยวนที่กลืนน้ำลายลงคอ ทำใจให้สงบเอ่ยออกมาว่า“เจ้านิกายมอบหน้าที่ให้กับข้าอย่างถูกต้อง หยวนโหมวนั้นต้องรับผิดชอบหน้าที่อย่างเต็มกำลัง!”
“ฟิ้ว!”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่เก็บพลังคืนมา ก่อนที่จะนั่งลงเอ่ยออกไปว่า“หลังจากนี้ราชาผู้นี้ไม่ใส่เสื้อผ้าก็จบแล้วใช่ไหม เม็ดยาสัตว์ห้ามขาดแม้แต่น้อย!”
นายน้อยหยวนที่ลอบก้าวออกมา จากหอสัตว์วิญญาณ ถึงกับปาดเหงื่อออกมาเหมือนกัน เขาที่ลอบคิดในใจ“เจ้าคนนี้ ทำไมถึงชอบระเบิดเสื้อผ้า? บางทีอาจเป็นพวกชอบอวดหรือไม่?”
บนยอดเขาเศียรมังกร.
จุนซ่างเซียวที่นั่งตกปลาอยู่ ขณะดึงจิตสัมผัสกลับมา เผยยิ้ม “กล้าเตะก้นพยัคฆ์ การให้เขาไปจัดการเรื่องนี้ คิดถูกจริง ๆ.”
ระบบเอ่ย “บางทีอาจะทำให้จิตใจของราชาสัตว์จื่อหลินเปลี่ยนเป็นตรงข้ามก็ได้.”
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่ดึงปลาขึ้นมา กล่าวออกไปว่า“ดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของเจ้านิกาย ที่จะทำให้สถานะการณ์กลายเป็นสมดุลไงล่ะ.”
......
“ถางจู่จื่อ.”
“หนึ่งหมื่นเม็ดยาสัตว์รับไป.”
หอสัตว์วิญญาณ จุนซ่างเซียวที่ลอบส่งเม็ดยาสัตว์ให้กับราชาสัตว์จื่อหลินลับ ๆ.
ระบบแทบทรุด “นี่รึที่เรียกว่าทำให้สมดุลของเจ้า แอบมอบเม็ดยาสัตว์โดยไม่ลงบัญชีนี่นะ?”
“แล้วมีวิธีอื่นรึไง?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
“......”ระบบที่พูดไม่ออก.
นายน้อยหยวนที่กระทำอะไรตรงไปตรงมาจัดการนิกายอย่างเข้มงวด ส่วนโฮสน์ก็ลอบกระทำการลับ ๆ เพื่อจัดการความขัดแย้งให้สมดุลจากจากความเข้มงวดลับ ๆ สมกับเป็นเพื่อนร่วมงานชั้นยอดจริง ๆ.
