Chapter 1056 การต่อสู้นี้สามารถจบได้แล้ว
บนท้องฟ้าที่ถูกเผาไหม้อย่างบ้าคลั่ง.
เปลวเพลิงที่ร้อนแรงบนท้องฟ้าห้วงมิติกลายเป็นพื้นที่โล่ง ห้วงอากาศที่พังทลายเป็นหลุมใหญ่.
จบ จบสิ้นแล้ว!
กับคนที่ทำให้เขาพ่ายแพ้ราบคาบ ท้ายที่สุดก็จบสิ้นสักที!
นายน้อยหยวนที่ต้องการหัวเราะเสียงดัง ตอนแรกรู้สึกมีความสุข ทว่าก็มีอารมณ์ที่เศร้าปะปนเข้ามาด้วย.
จุนซ่างเซียวคือศัตรูที่ทรงพลัง เขาไม่สามารถเอาชนะได้ ทำให้ชีวิตของเขาต้องหลีกหนีนั่นเอง.
“เฮ้อ.”
นายน้อยหยวนที่ส่ายหน้าไปมา “ทำไมเจ้าเดินทางมายังจังหวัดตงไห่ยวี ทำไมไม่อยู่ที่แผ่นดินใหญ่!”
เขาและจุนซ่างเซียวเป็นศัตรูกันงั้นรึ?
หากเขายังคงมีตำแหน่งรองเจ้านิกายราชันย์มาร แน่นอนว่าไม่สามารถเลิกเป็นปฏิปักษ์กันได้แน่.
หากแต่ตอนนี้เขาไม่ได้มีสถานะดังกล่าว ตอนนี้ทั้งสองจึงไม่ได้มีเหตุผลที่ต้องโกรธแค้นกันจนไม่สามารถวางลงได้.
แม้แต่ ระหว่างทางมายังจังหวัดตงไห่ยวี เขายังถูกอีกฝ่ายช่วยเอาไว้ กลายเป็นติดหนี้อีกฝ่ายอีกด้วย.
บุญคุณครั้งนั้น ก็ทำให้เขาไม่สามารถโกรธอีกฝ่ายได้แล้ว.
“เหล่าหลิน เป็นอะไรรึ?!”
นายน้อยหยวนที่กุมหน้าอก ใบหน้าที่เผยยิ้มทว่าก็แฝงด้วยความเจ็บปวดด้วย.
“นายน้อย!”เหล่าหลินชี้ออกไป กล่าวเสียงสั่น“นั่น....ดูนั่นเร็ว!”
นายหน้อยหยวนเงยหน้าขึ้น เห็นเพียงแค่บนท้องฟ้า เปลวเพลิงที่ม้วนกวาดปะทุรุนแรงขึ้น ขณะตั้งใจจ้องมองเพ่งพิศอย่างระเอียด
ราชันย์เจิ้นเหว่ยที่หลบออกมา ใบหน้าเผยยิ้มกลายเป็นแข็งค้างไปในทันที.
เปลวเพลิงโลหิตที่รุนแรงนั้น ที่จริงจะต้องใช้พลังวิญญาณเสริมในการคงพลังด้วย ทว่าตอนนี้มันกลับยังลุกโชนทั้งที่เขาไม่ได้เสริมพลังเข้าไปนั่นเอง!
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมมมม!”
เปลวเพลิงที่ลุกโชนอย่างบ้าคลั่ง หมุนวนกลายเป็นเหมือนกับบอลเพลิง.
จุนซ่างเซียวที่ปรากฏในครรลองสายตาของเขา มือถือกระบี่ยกขึ้นสูง รอบ ๆร่ างกายที่มีเพลิงหมุนวน.
“ฟู่ ฟู่ ซูมมม ---”
เปลวเพลิงโลหิตที่ถูกกลืนไปด้วยความร้อนที่มากกว่าช้า ๆ อำนาจเพลิงที่น่าเกรงขามยิ่งกำลังกลืนเพลิงโลหิตไปช้า ๆ.
“นี่มัน......”
นายน้อยหยวนถึงกับสะดุ้ง “เกิดอะไรขึ้นกัน!”
จุนซ่างเซียวกล่าว “เจ้ามีทักษะธาตุเพลิงแล้วอย่างไร เปิ่นจั้วลืมบอกเจ้าไปเลย ว่าข้านั้นมีกายาเพลิงศักดิ์สิทธิ์ และกายาห้าธาตุ.”
กายาเพลิงศักดิ์สิทธิ์?
กายาห้าธาตุ?
ใบหน้าของราชันย์เจิ้นเหว่ยที่ตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.
กายาธาตุเพลิงที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีปชิงหยุน และยังมีกายาห้าธาตุในยุคโบราณอีก ถึงแม้นว่าเขาจะอยู่ห่างออกมาถึงจังหวัดตงไห่ยวี แต่ก็ได้ยินเรื่องนี้มาอย่างแน่นอน.
ได้ยินคำว่า กายาเพลิงศักดิ์สิทธิ์ นายน้อยหยวนที่จำได้ในทันที เขานึกได้ว่าในข้อมูลที่สายสืบได้มานั้น กล่าวว่าเจ้านิกายนิรันดรนั้นมีทักษะเพลิงที่ร้ายกาจ!
ทว่า....กายาห้าธาตุนี้เพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก!
ไม่ใช่สิ!
กายาห้าธาตุนี้ ไม่ใช่มาจากราชันย์ห้าธาตุในสมัยโบราณหรอกรึ?
ในสงครามราชันย์ ราชันย์ห้าธาตุตกตายในการต่อสู้ กายาของเขาก็หายไปนับตั้งแต่นั้น ทำไมกายาเมื่อหมื่นปีที่แล้ว ถึงได้ส่งมาถึงเขาตอนนี้!
“หรือว่า......”นายน้อยหยวนที่นึกถึงเมื่อครั้งที่จุนซ่างเซียวนำศิษย์เข้าไปในหอคอยสิบชั้นสะบั้นชีวิตทันที ซึ่งในครั้งนั้นมีการถ่ายทอดภาพไปทั่วแผ่นดิน เขาที่กล่าวออกมาด้วยความตกใจ “มีมรดกในหอคอยนั่นอย่างงั้นรึ?”
“ฟู่ ฟู่!”
เพลิงโลหิตที่ลดขนาดลงก่อนที่จะเป็นกลุ่มก้อนหมุนอยู่ในอากาศ.
จุนซ่างเซียวที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย กล่าวออกไปว่า“คิดจะเล่นไฟต่อหน้าเปิ่นจั้ว ช่างไม่ประเมินตนจริง ๆ!”
“ฟิ้ว ----”
นิ้วมือของเขาที่วาดไปบนอากาศ ก่อนที่จะควบคุมเพลิงโลหิตด้วยความร้อนที่มากกว่า ก่อนที่จะผลักมันคืนกลับไป ด้วยความเร็วที่เหนือล้ำ.
เพลิงที่ร้ายกาจที่สุดในแผ่นดิน เพลิงระดับเทวะ เพลิงวิญญาณน้ำเงิน เพลิงม่วงลึกล้ำ เพลิงดาราชาด ล้วนแต่เหนือกว่าเพลิงของอีกฝ่ายชนิดเทียบกันไม่ติด.
เพลิงโลหิตก็เหมือมกับนักเลงในซอยที่ไม่รู้ความ เป็นได้แค่ให้ถูกเหยียบย่ำเมื่อพบกับนักเลงตัวจริง ทำได้แค่สั่นสะท้านซ่อนตัวอยู่ในมุมเท่านั้น!
“ฟู่ ฟู่!”
เพลิงที่รุนแรงพุ่งคืนกลับไป!
ใบหน้าของราชันย์เจิ้นเหว่ยที่กลายเป็นเหรอหราทันที!
เปลวเพลิงของตัวเขา ที่เวลานี้ถูกอีกฝ่ายควบคุมไปแล้ว เรื่องแบบนี้น่าหวั่นเกรงที่สุด!
อย่างไรก็ตามด้วยนิสัยของราชันย์เจิ้นเหว่ย เขาจะนั่งรอความตายได้อย่างไร!
เขาที่ยกกระบี่อำนาจมังกรขึ้นในทันที ก่อนที่บนตัวกระบี่จะปกคลุมด้วยเพลิงที่ไม่ธรรมดาขึ้น จากนั้น....เขาก็เห็นเพลิงที่ปะทุขึ้นมา พร้อมกับตีโต้กลับมา.
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา.
ร่างของเขานั้นมีกายาเพลิงศักดิ์สิทธิ์และกายาห้าธาตุ คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนกล้าใช้เปลวเพลิงมาต่อกรกับเขา!
“ฟู่ ฟู่ ---”
“ตูมมมมม!”
ในเวลานั้น บนท้องฟ้าเกิดระเบิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ห้วงมิติที่พังทลาย ขยายออกมากว้างมากขึ้นและก็มากขึ้น
“ฟิ้ว!”
ราชันย์เจิ้นเหว่ยที่พยายามหนีจากพื้นที่ดังกล่าว ก่อนที่จะล่วงหล่นลงบนพื้นเสียงดังสนั่น เกราะสีทองที่เวลานี้ถูกไฟไหม้จนกลายเป็นสีแดงฉาน!
“เคร้ง!”
กระบี่อำนาจมังกรที่หล่นปักลงบนพื้น เขาที่อ้าปากกระอักโลหิต.
มงกุฎราชาที่ล่วงหล่น ผมเผ้ากลายเป็นกระเซอะกระเซิง ใบหน้าบิดเบี้ยวอ่อนแรง.
เพลิงที่โจมตีมานั้น ไม่ใช่แค่เพลิงโลหิตเท่านั้น ยังถูกอัดผสานด้วยเพลิงระดับเทวะสามชนิด และยังมีพลังธาตุทั้งห้าอีกด้วย ทำให้เกิดระเบิดที่หนักหน่วงรุนแรง ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส!
ด้วยการใช้ทักษะกระบี่ที่รุนแรงทำให้ทักษะจุนซ่างเซียวชะงักงัน จากนั้นเขาก็ใช้พลังธาตุเพลิงลอบโจมตีอีกฝ่ายออกไปในทันที ท้ายที่สุดมันกับย้อนกลับมาโจมตีเขาอย่างรุนแรง.
“น่ารังเกียจ!”
ราชันย์เจิ้นเหว่ยที่แววตาเปี่ยมล้นด้วยความโกรธ.
ตั้งแต่เดินบนวิถียุทธ์ ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้เล็กหรือใหญ่ตลอดมานั้น เขาไม่เคยหลบหนีเลยแม้แต่น้อย!
“เห็นชัดเจนหรือยัง!”
ในเวลานั้น จุนซ่างเซียวที่ลอยอยู่บนอากาศ กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา“นี่สิที่เขาเรียกว่าเล่นกับไฟ!”
“ฟู่ ฟู่!”
ในเวลานั้น เพลิงวิญญาณน้ำเงินเทวะ เพลิงม่วงลึกล้ำและเพลิงดาราชาติ เพลิงเทวะทั้งสาม ตลอดจนเพลิงศักดิสิทธิ์หลายสิบชนิด ที่ไหลมารวมที่กระบี่มังกรหยกถามสวรรค์.
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก---”
ในเวลานั้น มือขวาที่จับกระบี่ของเขานั้นถูกหุ้มด้วยโลหะ พลังกายที่ยกระดับขึ้นอย่างรวดเร็ว.
“ฟิ้ว!”
ห้วงมิติที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย จุนซ่างเซียวที่หายไปในทันที.
ราชันย์เจิ้นเหว่ยที่เผยความหวาดผวาขึ้นมาทันที เขาไม่มีเวลาคิดเร่งรีบนำกระบี่ขึ้นมาต้านรับปกป้องตัวเองไว้!
“วูซซซซ!”
กล่าวให้ถูก ห้วงมิติที่สั่นไปมาเล็กน้อย!
จุนซ่างเซียวที่ผุดออกมาจากด้านใน กระบี่มังกรหยกถามสวรรค์ที่ส่องประกายแสงเจ็ดสีออกมา พลังอำนาจที่สั่นคลอนสวรรค์ตวัดฟันออกไปอย่างโหดร้าย.
ในเวลานั้น ทุกอย่างแทบจะหยุดลงในทันที.
ในเวลานั้น อำนาจกระบี่ที่รุนแรง บวกกับพลังเพลงที่ร้อนระอุสั่นเป็นระลอกคลื่น ทำให้ทุกอย่างช้าลง อำนาจทุกอย่างที่ราวกับจะสลายทุกสิ่งทุกอย่างมอดไหม้ไปจนสิ้น!
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
“ตูมมม ตูมมม ตูมมม ตูมมม ตูมมม---”
คลื่นพลังที่รุนแรงเป็นอย่างมาก มันได้ส่งผลต่องมิติ สาดซัดความว่างเปล่าจนมิติเกิดการสั่นเป็นคลื่นเหมือนกับผืนทะเล ก้อนหิน ต้นไม้ใบหญ้าที่สลายกลายเป็นฝุ่นผง.
“รีบถอย!”
เหล่าหลินที่ตื่นตะลึงอย่างหนัก นำนายน้อยหยวนบินออกไปไกลในทันที.
ใบหน้าเซียวจุ้ยจื่อที่กลายเป็นหนักแน่น เรือเมฆวีรบุรุษลับที่ใช้ปกคลุมท้องฟ้าปกป้องชาวเมืองที่ส่องประกายแสงสีทองในทันที!
“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!”
กำแพงดินที่ปกป้องคลื่นพลังทำลายล้างตอนนี้มันถูกกดดันชิดกับกำแพงเมืองไปเรียบร้อยแล้ว.
ด้วยใช้พลังป้องกันสูงสุด ทว่ากับถูกผลักจนแทบจะไม่สามารถ ต้านคลื่นทำลายล้างที่กวาดมาเอาไว้ได้.
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
เซียวจุ้ยจื่อที่เวลานี้เท้าของเขาจมลงไปบนพื้นหลายชุ่นแล้ว(2.5 ซม.)!
“อ๊าก!”
เขาที่ตะโกนออกมาดั่งลั่น กล้ามเนื้อที่ปูดโปนออกมา.
“หวึ่ง หวึ่ง!”
เรือเมฆาวีรบุรุษลับที่เปล่งแสงสว่างเจ้า กำแพงดินที่แผ่กลิ่นอายที่หนักหน่วงรนุแรงออกมายิ่งขึ้น.
ศิษย์ของนิกายนิรันดรที่มาจากจังหวัดซีเหนียนหยาง ที่ได้ปกป้องคุ้มครองเมืองเจิ้นเหว่ยโดยที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยแม้แต่น้อย!
“ตูมมมมมมมมมมมมมมมม!”
ในเวลาต่อมานั้น พื้นที่ต่อสู้ที่เกิดระเบิดใหญ่จนทำให้ทุกคนหูดับไปตาม ๆ กัน!
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมมม!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมมม!”
คลื่นพลังที่บ้าคลั่งยังคงแผ่อำนาจที่น่าพรั่นพรึงทิ้งเอาไว้ ราวกับขุนเขาที่ใหญ่โตกำลังกดทับลงมา!
เซียวจุ้ยจื่อที่เห็นดังนั้นใบหน้าของเขาถึงกับเปลี่ยนสีไปในทันที.
กลิ่นอายของเจ้านิกายนั้นน่าพรั่นพรึงเกินไปแล้ว ตอนนี้เขาต้านคลื่นที่แผ่ออกมาเพียงแค่สองครั้งแทบจะทนไม่ไหวแล้ว บางทีคงต้องเปิดการใช้งานจิตสังหารพิฆาตแล้ว!
“หวึ่ง หวึ่ง ซูมมมมมม!”
ในเวลาต่อมา ที่ด้านหน้าของเขา ปรากฏผังป้ากั้วขึ้น พร้อมกับย้ายคลื่นพลังที่กวาดม้วนมาสะท้อนไปยังทิศทางอื่น!
“ศิษย์น้องเย่!”ใบหน้าของเซียวจุ้ยจื่อที่เผยยิ้มออกมา.
เย่ซิงเฉินที่เฉยเมยเอ่ยออกมาว่า“ข้ายังมีศักดิศรีของตัวเองที่ต้องรักษาเหมือนกัน.”
หลี่ชิงหยางที่ส่ายหน้าเผยยิ้มออกมา.
ศิษย์น้องเย่เห็นชัดเจนว่าต้องการช่วยเหลือ หากแต่กับไม่ยอมรับออกมาตรง ๆ
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมมม!”
ด้วยวิชาเคลื่อนย้ายจักรวาลของอาหนิว ทำให้การคงสภาพกำแพงป้องกันของเซียวจุ้ยจื่อเบาลงมาก.
แน่นอน.
ท้ายที่สุด พวกเขาทั้งสี่ที่สนใจผลการต่อสู้ทั้งหมดต่างหาก!
ดังนั้นหลังจากจัดการคลื่นพลังที่สาดซัดมาแล้ว ก็เร่งรีบจับจ้องมองไปยังต้นเสียงก่อนหน้านี้ทันที.
หลังจากคลื่นพลังที่พัดออกไปรอบ ๆ ค่อย ๆ สลายหายไปแล้ว.
จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่อย่างภาคภูมิ ที่ด้านหลังของเขาสิบจั้ง มีชิ้นส่วนที่ถูกกระบี่มังกรหยกถามสวรรค์ทำลายไป.
“แก๊ง!”
เสียงของใบดาบที่ยังคงสั่นเป็นระลอก ๆ.
และยังมีกระบี่อำนาจมังกรที่เหลือแต่ด้ามและใบที่สั้นกระจิดริด.
หลี่ชิงหยางและคนอื่น ๆ ที่ได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างช่วยไม่ได้.
ถึงจะเป็นอาวุธระดับสูงเพียงใด ขอเพียงมีอักขระฟ่าน เมื่ออยู่ต่อหน้าเจ้านิกายแล้ว ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงชะตาให้พังทลายลง.
“แก๊ก!”
“แก๊ก!”
ราชันย์เจิ้นเหว่ยที่เวลานั้นชุดเกราะของเขาที่หลุดล่วงออกมาเช่นกัน.
บนร่างที่มีรอยกระบี่ โลหิตที่กระฉูดพุ่งออกมา.
ราชันย์ผู้ทะเยอทะยาน ยังคงยืนนิ่ง ถืออาวุธที่ขาดไปสองท่อน ใบหน้าชะงักงัน.
เขาที่ตะลึงงัน ใช้ความพยายามมากมายเพื่อให้ปรมาจารย์ฟ่าน และเหล่าช่างตีเหล็กที่มีชื่อเสียง สร้างกระบี่อำนาจมังกรและเกราะอำนาจมังกร คาดไม่ถึงจะถูกทำลายง่ายดายขนาดนี้!
“การต่อสู้ครั้งนี้.”
“จบแล้วสินะ.”
ในเวลานั้น จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวออกมา.
ราชันย์เจิ้นเหว่ยที่ดึงสติคืนมา รู้สึกอะไรบางอย่างที่ก้นของตัวเอง.
“แย่แล้ว!”
ใบหน้าของเขาที่บิดเบี้ยวเปลี่ยนสี ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ พลังที่มองไม่เห็นทะลวงเข้ามาที่บั้นท้าย แสบร้อนแทบระเบิดออกมาความเจ็บปวดรวดร้าว แสบสะท้านจนไม่สามารถอธิบายด้วยคำพูดได้!
ดอกเบญจมาศร่วงโรย ความเศร้าโศกโปรยปราย รอยยิ้มเธอ ค่อย ๆ มลายสิ้น….♫♫~♬
“อ๊ากกกกกก---”
ราชันย์เจิ้นเหว่ยที่ร้องเจ็บปวดโหยหวน พร้อมกับนอนชี้ก้นไถไปบนพื้น เป็นระยะทางยาว กลิ้งไปชูก้นสลอน ขึ้นฟ้า ด้วยความเจ็บระทม.
หลี่ชิงหยางและเซียวจุ้ยจื่อที่รู้สึกสั่นสะท้านเย็นยะเยือบที่ก้นตัวเองขึ้นมาทันที.
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่โบกมือ ไม้เท้าแม่น้ำและขุนเขานำทางอยู่ที่ด้านหน้าของเขานั่นเอง.
ราวกับว่า มีกล้องกำลังส่องมายังเขา ขณะเขาเอ่ยกล่าวอย่างอหังการ “วิถีกระบี่ไม่ได้ดีกว่าข้า อำนาจธาตุเพลิงก็สู้ข้าไม่ได้ มีคุณสมบัติใดเรียกตัวเองว่าเป็นมหาราชันย์?”
ระบบ: “......”
ทำร้ายคนอื่นบาดเจ็บหนักและยังทำลายขวัญกำลังใจอีกฝ่ายแม้แต่ยกยอตัวเอง ช่างหน้าไม่อายเลยจริง ๆ!
......
เหล่าหลินที่ซ่อนตัวอยู่ไกลออกมา จิตสัมผัสที่แผ่ออกไป จับจ้องมองไปยังจุนซ่างเซียวที่ถืออาวุธอันแปลกประหลาดโจมตีราชันย์เจิ้นเหว่ย ที่เวลานี้กำลังนอนเกลือกกลิ้งบนพื้น เขาที่เอ่ยกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อ “จบ จบแล้ว!ราชันย์เจิ้นเหว่ยพ่ายแพ้!”
“......”
นายน้อยหยวนที่กลายเป็นงงงัน.
ก่อนหน้านี้ เขาที่เปี่ยมล้นด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ผลสุดท้ายกับพลิกกลับทั้งหมด!
พูดไปแล้วก็แปลก.
ก่อนหน้า ราชันย์เจิ้นเหว่ยที่เอาชนะจุนซ่างเซียวได้ แม้นว่านายน้อยหยวนจะดีใจ ทว่าก็รู้สึกสั่นไหว ตอนนี้จุนซ่างเซียวที่ชนะราชันย์เจิ้นเหว่ย แม้นว่าจะเศร้าใจ แต่กับมีความสุขเล็กน้อย.
“น่ารังเกียจ!”
นี่ข้าถูกสะกดจิตด้วยอย่างงั้นรึ?!
“ไม่เป็นไร สงบใจไว้.”
นายน้อยหยวนที่ส่ายหน้าไปมา “เป็นเพราะว่าข้าติดหนี้บุญคุณเขาต่างหาก ในเมื่อตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่ หลังจากนี้ค่อยใช้หนี้คืนก็แล้วกัน.”
“เหล่าหลิน.”
เขาที่หันหลังกลับเอ่ยออกมาว่า“พวกเราไป.”
เริ่มต้นเขาต้องการมาพึงใบบุญราชันย์เจิ้นเหว่ย ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่เท่าไหร่ และตอนนี้ยังพ่ายแพ้จุนซ่างเซียวไปแล้ว เกรงว่าคงจะถูกปล้นจนหมดตัวแน่ ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าอนาคตของอาณาจักรแห่งนี้จบสิ้นแล้ว.
“นายน้อย.”
เหล่าหลินเอ่ย “พวกเราจะไปใหน?”
นายน้อยหวนที่ครุ่นคิดเล็กน้อย เอ่ยออกมาว่า“ยังมีอีกสามอาณาจักรที่ต้องการข้า!”
“หากไม่ไหวล่ะก็”เขาที่มองไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้ “พวกเรายังสามารถไปยังจังหวัดซีไห่หลิง จังหวัดหนานไห่ถูได้อีก.”
“เฮ้อ.”
เหล่าหลินเอ่ยกล่าวอย่างขมขื่น “โลกกว้างใหญ่แท้ ๆ คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่มีที่ให้นายน้อยอยู่!”
......
นอกเมืองเจิ้นเหว่ย.
ห้วงมิติที่ค่อย ๆ ฟื้นคืนจากการพังทลาย กว่าจะกลายเป็นปรกติ คงต้องใช้เวลาสักเล็กน้อย.
ราชันย์เจิ้นเหว่ยที่ยังคงนอนกลิ้งอยู่บนพื้น ใบหน้าบิดเบี้ยวทรมานอย่างที่สุด.
จุนซ่างเซียวไม่จำเป็นต้องใช้ทักษะจิตสังหารพิฆาต เพราะว่าเพียงเป้าหมายเดียว ด้วยการโจมตีปรกติก็รุนแรงพอแล้ว.
แพ้!
คาดไม่ถึงเปิ่นตี้จะพ่ายแพ้!
ราชันย์เจิ้นเหว่ยที่เจ็บปวดรวดร้าว.
เขาคือราชาที่สำเร็จปราชญ์สองวิถียุทธ์และกระบี่ นอกจากนี้ยังเป็นคนที่ประสบความสำเร็จที่ยากจะมีในหมื่นปี เรื่องแบบนี้จะให้เขายอมรับได้อย่างไร!
นอกจากนี้อีกฝ่ายทั้งวิถียุทธ์และกระบี่ คุณสมบัติธาตุ แม้แต่อุปกรณ์ยังเหนือกว่าทุกอย่าง!
“กึก!”
จุนซ่างเซียวที่ถือ ไม้เท้าแม่น้ำและภูเขานำทาง ชี้ไปยังด้านหน้า เอ่ยออกมาว่า“ตอนนี้ส่งปรมาจารย์ฟ่านมาได้หรือยัง?”
“จุนซ่างเซียว!”
ที่ตำแหน่งเมืองปรากฏเสียง ๆ หนึ่งที่ดังขึ้น“คนที่เจ้าหา อยู่ที่นี่แล้ว!”
จุนซ่างเซียวที่หันหน้าออกไป จดจ้องมองไปยังหอคอยกำแพงเมือง ชายชราคนหนึ่งที่เหมือนกับนักบวชและชายชราอีกคนที่เผ้าผมกระเซอะกระเซิงรุงรัง.
ราชครูที่ตะโกนเสียงดัง“ขอเพียงเจ้าส่งมอบราชันย์มา ฟ่านเย่จื่อเจ้านำไปได้เลย!”
นิมิตร้ายของเขาเป็นจริงแล้ว แผนการทุกอย่างที่เขาพอจะทำได้ คงแค่นำตัวประกัน มาแลกกับภัยพิบัติ แม้นว่าจะไม่แน่ใจจะบรรเทาได้ไหม แต่ก็ทำได้แค่ต้องเดิมพัน!
“นี่คือคนมาช่วยข้าอย่างงั้นรึ?”
ปรมาจารย์ฟ่านที่ถูกนำมา ก่อนที่จะเริ่มจัดแจง หวีเผ้าผม ตะโกนออกมาเสียงดัง “ผู้กล้า ข้าคือฟ่านเย่จื่อ มาช่วยข้าเร็วเข้า!”
กึก!
ในเวลาต่อมา ใบหน้าของเขาที่แข็งค้างไปในทันที!
แววตาของเขาที่เลือนรางค่อย ๆ เห็นชัดเจน ราชันย์เจิ้นเหว่ยที่นอนอยู่บนพื้น ดูเหมือนว่าจะได้รับบาดเจ็บหนัก ส่วนกระบี่อำนาจมังกรและเกราะอำนาจมังกร.....
“แตกหักไปแล้ว!”
“อาวุธและอุปกรณ์ที่เหล่าฟู่สร้างขึ้น คาดไม่ถึงเลยว่าจะพังแตกหัก!”
“ปู้ด!”
ปรมาจารย์ฟ่านไม่สามารถทนได้ ต้องกระอักโลหิตออกมาในทันที!
ในเวลานี้ หากนายน้อยหยวนอยู่ที่นี่ ย่อมเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายอย่างแน่นอน แม้แต่ต้องก้าวเข้าไปตบไหล่ปลอบใจ
“พัง......พังไปแล้ว......”
“ปู้ด!”
ปรมาจารย์ฟ่านที่กระอักโลหิตออกมา ความรู้สึกท่วมท้นเจ็บปวดระทม.
กระบี่อำนาจมังกรและเกราะอำนาจมังกร แม้นว่าจะถูกบังคับให้ตีขึ้นมา ทว่าเขาก็ทุ่มกำลังใส่ใจตั้งหน้าตั้งตาสร้างขึ้นมาสุดความสามารถ!
เขาที่มีจิตวิญญาณช่างตีเหล็กเต็มเปี่ยมด้วยความภาคภูมิในผลงานของตัวเองกล่าวพึมพำ“กระบี่และเกราะที่ข้าทุ่มเทไปด้วยชีวิต มีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด แทบจะไร้เทียมทาน แม้แต่อาวุธก็เรียกได้ว่าอาวุธที่มีความคมระดับเทวะ! พังทลายไปแล้ว!”