Chapter 25: เลื่อนระดับและหนังสือสกิล
ปัง! ปัง!
ตอนที่ฉินหรานโยนเสื้อเกราะออกไปคนทรยศก็ยิงสวนมา
แม้ว่าการมองเห็นของผู้ชายคนนั้นจะถูกบดบัง เขามองเห็นฉินหรานไม่ชัดและยิงออกไปทั้งที่เสียหลักเพราะว่าต้องหลบเสื้อกันกระสุนด้วย แต่ว่านั่นก็ไม่ได้หยุดกระสุนสองนัดที่พุ่งตรงเข้าที่ขาของฉินหราน เขามีประสบการณ์มากมายในสนามรบ ต้องขอบคุณพื้นเพที่เป็นทหารผ่านศึกของตัวเอง
หลังจากฉีด [ยาแก้ปวด] ฉินหรานก็ไม่รู้สึกปวดอีก เขาม้วนตัวออกจากจุดเดิมได้เหมือนว่าไม่ได้ถูกยิงเลยสักนัด
"แกพลาดโอกาสแล้ว! แกรู้ไหม!" คนทรยศมองฉินหรานรักษาระยะห่างจากเขาและกระโจนหนีไปราวกับว่าไม่ได้บาดเจ็บมาก่อน เขารู้ดีมากเลยว่าเพราะอะไรและแรงกระตุ้นให้สังหารฉินหรานก็พุ่งสูงขึ้นไปอีก
ก็เพราะ [ยาแก้ปวด] ที่เขาให้ไปน่ะสิ ฉินหรานใช้ [ยาแก้ปวด] ของเขามาสู้กับเขา นี่มันเยาะเย้ยกันชัด ๆ
เขาอยากจะให้ตัวเองสามารถเป่าหัวฉินหรานได้จริง ๆ แต่ว่ายังมีภารกิจที่ต้องทำ คนทรยศตัดสินใจจะสอนบทเรียนให้ฉินหราน เขาจะทำให้ฉินหรานสำนึกได้ว่าตัวเองเป็นเชลย และในเวลาเดียวกันก็จะแสดงพลังและอำนาจในสถานการณ์นี้ของตน เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการสอบปากคำด้วย เขารู้อย่างน้อยก็หนึ่งร้อยวิธีต่างกันที่จะใช้สอบปากคำนักโทษ ในตอนที่เขากำลังคิดว่าเขาจะทำอย่างไรกับฉินหรานดี เขาก็เห็นรอยยิ้มประหลาดบนหน้าฉินหราน
มีบางอย่างผิดพลาด เขารู้สึกแบบนั้นจากส่วนลึก
เขามองลงไปที่เท้าและเห็นระเบิด [U-II]
เขาขยับหลบมันตามสัญชาตญาณแต่ว่าก็สายเกินไปแล้ว
บู้ม!
รัศมีการระเบิดครอบคลุมคนทรยศ กระทั่งฉินหรานยังรู้สึกถึงคลื่นกระแทกได้ และเขาก็ฉินหรานจับตาดูการระเบิดจากที่ไกล ๆ โชคดีที่มันเป็นแค่แรงลมกระแทกไม่มีเศษอะไรปลิวมาด้วย และคนทรยศก็ไม่โชคดีเท่า เขาอยู่ตรงกลางของรัศมีการระเบิดและ [U-II] กลืนกินเขาทั้งตัวทำให้เขาถูกระเบิดเป็นชิ้น ๆ สภาพเลวร้ายยิ่งกว่าแฮงก์หลังจากถูกเขาสังหารเสียอีก
[ถูกยิง: ได้รับความเสียหาย 20 แต้ม...]
[ถูกยิง: ได้รับความเสียหาย 20 แต้ม...]
[เข้าสู่สภาวะบาดเจ็บปานกลาง...]
[ร่างกายท่อนล่างขยับไม่ได้...]
[ยาแก้ปวดออกฤทธิ์ ต่อต้านสภาวะบาดเจ็บปานกลางและภาวะขยับอวัยวะไม่ได้...]
[ปาระเบิด: ก่อความเสียหาย 150 แต้มต่อเป้าหมาย เป้าหมายเสียชีวิต...]
เมื่อตรวจสอบบันทึกการต่อสู้ ฉินหรานรู้สึกดีใจที่ [ยาแก้ปวด] ได้ผล ถ้าไม่เพราะยานี่ เขาคงจะไม่สามารถทำตามแผนและยังคงสภาพร่างกายเป็นชิ้นเดียวกันอยู่ได้
เขาอาจจะเป็นฝ่ายถูกระเบิด ถ้าโชคร้ายขนาดนั้น แถมยังมีพลังชีวิตเหลือแค่ 40 เขาก็คงเกมโอเวอร์ไปแล้ว
"ให้ตายสิ ฉันนี่โคตรโชคดีเลย!" เขาพึมพำก่อนที่จะหันกลับไปสนใจบันทึกการต่อสู้
"พลังชีวิตหนึ่งร้อยห้าสิบ?" ฉินหรานถูกค่าพลังชีวิตของของคนทรยศทำให้ตกตะลึง
ทุกคนตั้งแต่คนแรกที่เขาปะทะด้วยจนถึงกลุ่มกบฏล้วนแต่มีพลังชีวิตหนึ่งร้อยแต้ม ไม่มีใครเป็นข้อยกเว้นจนกระทั่งตอนนี้รวมถึงตัวเขาเองด้วย แต่คนทรยศนี่มีค่าพลังชีวิตถึงหนึ่งร้อยห้าสิบแต้ม
"เป็นเพราะว่ามันมีร่างกายที่แข็งแรงกว่าเหรอ? หรือเพราะว่าเป็นทหารชั้นสูง?” เขาสงสัย
ก่อนที่เขาจะคิดต่อไป เขาถูกขัดด้วยการแจ้งเตือนอื่น
[กำจัดศัตรูได้สำเร็จด้วยสกิล การใช้ปืน (ปืนกลเบา) (เริ่มต้น)...]
[สกิล: การใช้ปืน (ปืนกลเบา) (ระดับพื้นฐาน --> ระดับเริ่มต้น)]
[ชื่อ: การใช้ปืน (ปืนกลเบา) (เริ่มต้น)]
[ค่าสถานะที่เกี่ยวข้อง: พลังโจมตี, พลังป้องกัน, สัญชาตญาณ]
[ชนิดสกิล: โจมตี]
[ผลลัพธ์: คุณรู้วิธีการใช้ปืนสั้น, ไรเฟิล, ปืนพกลูกโม่, ไรเฟิลจู่โจม, ไรเฟิลลอบสังหาร ก่อความเสียหายเพิ่ม 20%]
[เงื่อนไขการใช้งาน: กำลังกาย]
[เงื่อนไขการเรียนรู้: พลังโจมตี F, พลังป้องกัน F, สัญชาตญาณ F+]
[หมายเหตุ: คุณรู้วิธีใช้ปืนกลเบาดีเท่า ๆ กับทหารผ่านศึก!]
...
[สกิล: การใช้ปืน (ปืนกลเบา) เลื่อนระดับ ค่าสถานะที่เกี่ยวข้องเลื่อนระดับ...]
[พลังโจมตี: F-> F+]
[พลังป้องกัน: F -> F+]
[สัญชาตญาณ: ถึงขีดจำกัดบนของสกิลนี้ในระดับปัจจุบัน]
ความรู้สึกอบอุ่นสดชื่นเริ่มไหลเวียนทั่วร่างของฉินหรานขณะที่ความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับปืนถูกส่งเข้าไปในสมองของเขา ความอบอุ่นที่เกิดขึ้นทำให้ข้อมูลพวกนั้นกระจายได้เร็วขึ้น และที่สำคัญที่สุด ค่าพลังชีวิตของเขาก็เพิ่มขึ้น
ในขณะที่เดิมเขามีพลังชีวิตเหลือสี่สิบแต้ม ต้องขอบคุณการเลื่อนระดับ [พลังป้องกัน] ทำให้พลังชีวิตเพิ่มขึ้นเป็นหกสิบ
"การเลื่อนระดับ [พลังป้องกัน] ของฉันเพิ่มค่าพลังชีวิตสูงสุดอีกยี่สิบแต้ม?"
"อย่างที่คิดไว้เลยค่าสถานะกับสกิลมีความเกี่ยวข้องกัน!"
"แต่ว่านี่ก็เป็นข้อได้เปรียบของดันเจี้ยนมือใหม่ด้วยหรือเปล่า? หรือว่าเป็นการเลื่อนระดับของสกิลตามปกติ?" เขาขมวดคิ้วขณะคิดถึงคำถามทั้งหมดนี้
เขาคิดว่ามันอาจจะเป็นข้อได้เปรียบของมือใหม่ เพราะว่าถ้านี่เป็นการเลื่อนระดับตามปกติจริง ๆ อย่างนั้นมันก็ดูง่ายดายเกินไป ความยากแค่ในระดับเดียวกับการจัดการกับคนทรยศ ถึงจะเป็นในตอนที่ฉินหรานจะมีประสบการณ์และพลังน้อยกว่าผู้ชายคนนั้นก็ตาม
ถ้าไม่เป็นเพราะเขาโชคดีและคนทรยศคนนั้นต้องการบางอย่างจากเขา เขาก็คงตายไปแล้วตอนนี้ แต่นี่มันดูง่ายเกินไปจริง ๆ นะ
ผู้เล่น ไม่ว่าเกมไหน ก็เป็นคนที่มีความคิดสร้างสรรค์และชอบผจญภัยที่สุด
คนทรยศนั่นแข็งแกร่งไหม?
แข็งแกร่งมาก ถ้าฉินหรานสู้กับเขามือเปล่า ฉินหรานไม่มีทางเอาชนะได้ แต่เขาใช้เวลาที่ได้มาคิดแผนการหลอกผู้ชายคนนั้น แม้ว่ามันจะกินเวลาแต่ฉินหรานไม่สนใจ มันก็ต้องมีทั้งการให้และการรับ และเขาก็แลกเวลาของเขาได้มาเป็นการเลื่อนระดับสกิลและค่าสถานะ
ผู้เล่นทุกคนเป็นแบบนี้ ฉินหรานเชื่ออย่างนั้น
เมื่อตรองดูแล้ว การเลื่อนระดับของสกิลหนึ่ง ๆ โดยการกำจัดผู้ที่มีระดับสกิลสูงกว่าน่าจะใช้ได้เฉพาะในดันเจี้ยนมือใหม่ ถ้าไม่อย่างนั้น ผู้สร้างเกมก็ไม่ได้เรื่องเอามาก ๆ
ฉินหรานยังไม่ได้หมดหวังเสียทีเดียว เขาจะไม่ยอมแพ้เหมือนที่เขาไม่ได้ยอมแพ้ตอนที่พยายามเก็บเกี่ยวสกิลมากขึ้นจากโจรที่จับตัวได้ และแผนการนั้นก็ใช้ไม่ได้ผลมาครั้งหนึ่ง ความหวังของเขาเริ่มใหม่อีกครั้งตอนนี้
"กำจัดคนที่มีสกิลสูงกว่าเพื่อเลื่อนระดับเหรอ?" ฉินหรานพึมพำ กำหมัดแน่น เขาเกิดความคิดใหม่ แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะทดสอบความคิดนั้น สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือรักษาร่างกายตัวเองให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
แม้ว่าการเลื่อนระดับทักษะ [การใช้ปืน (ปืนกลเบา)] จะทำให้ [ค่าสถานะ] เพิ่มขึ้น แต่มันก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าค่าพลังชีวิตของเขาตอนนี้ต่ำมาก ถ้าหมดระยะออกฤทธิ์ของ [ยาแก้ปวด] เขาจะเจอปัญหาใหญ่ เขาต้องทำให้ค่าพลังชีวิตกลับมาอยู่ในระดับที่ดีกว่านี้ก่อนที่ [ยาแก้ปวด] จะหมดฤทธิ์
เขาเข้าไปสำรวจศพของคนทรยศ ศพของผู้ชายคนนี้เสียหายเกินจะซ่อมแซมได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีรางวัลอะไรเหลืออยู่เลย แล้วก็จริงตามนั้น เมื่อฉินหรานจับศพพลิกขึ้น ก็พบว่ามีบางอย่างอยู่
เป็นหนังสือสีม่วงเล่มหนึ่ง ขนาดประมาณฝ่ามือผู้ใหญ่และเปล่งประกายจาง ๆ
"หนังสือสกิล?" เขาอุทานเสียงดัง
เห็นได้ชัดเจนว่า ภายในเกมที่มีความสมจริงหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ ระบบเกมก็ยังคงทำงานเหมือนเกมทั่วไป ฉินหรานเก็บหนังสือสกิลขึ้นมา
[พบสกิลใหม่: ตามรอย]
[คุณต้องการเรียนสกิลนี้ใช่หรือไม่?]
"ใช่!" เขาตอบตกลงโดยไม่ต้องคิดซ้ำ
[สกิลใหม่: ตามรอย]
[ชื่อ: ตามรอย (พื้นฐาน)]
[ค่าสถานะที่เกี่ยวข้อง: สัญชาตญาณ]
[ชนิดสกิล: สนับสนุน]
[ผลลัพธ์: คุณสามารถสังเกตรอบ ๆ ตัวคุณหาร่องรอยและเบาะแสเพื่อที่จะตามล่าเป้าหมายของคุณ!]
[เงื่อนไขการใช้งาน: กำลังกาย]
[เงื่อนไขในการเรียนรู้: สัญชาตญาณ F+]
[หมายเหตุ: คุณก็ยังคงไม่ได้เก่งไปกว่าสุนัขค้นหาหรอกนะ!]
ทันใดนั้น ความรู้สึกที่คุ้นเคยจากการมีภูมิความรู้ถ่ายทอดสู่สมองก็แผ่ไปทั่วร่างกายของฉินหรานอีกครั้ง เมื่อกระบวนการสิ้นสุดลง ฉินหรานก็เบิกตากว้าง เขาพบว่าทุกอย่างดูต่างออกไป ตอนนี้เขาสังเกตเห็นรายละเอียดทีมองผ่านไปก่อนหน้านี้และทุกอย่างดูชัดเจนขึ้นมาก รอยเท้าบนพื้นปรากฏเป็นสีขาว สีเลือดดูสดขึ้น และรอยระเบิดเป็นกลุ่มก้อนสีดำ แต่แค่พริบตาเดียวทุกอย่างก็กลับสู่ปกติ เมื่อฉินหรานเพ่งมองอีกครั้งภาพตรงหน้าก็เปลี่ยนไป
"สกิลเรียกใช้?" เขาคิด
ถึงตอนนี้ ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นก็เตือนให้เขารู้ว่า [ยาแก้ปวด] หมดฤทธิ์แล้ว เขารีบเก็บกระเป๋าของคนทรยศขึ้นมาแล้วมุ่งไปยังจุดที่เขาซ่อนอาหารกระป๋องทั้งหมดเอาไว้ ที่ศพไม่มีอะไรให้เก็บอีกแล้วนอกจากไปจากหนังสือสกิล [ตามรอย]
สิ่งหนึ่งที่ฉินหรานเสียไปก็คือปืนไรเฟิลดัดแปลงของเขาที่ถูกทำลายไปตอนระเบิด นั่นทำให้เขารู้สึกเศร้าอยู่บ้าง ฉินหรานจะพยายามเก็บปืนเอาไว้ถ้าทำได้โดยไม่เป็นอันตรายกับตัวเอง
และนี่ก็ทำให้เขานึกขึ้นมาได้ว่าเขาจัดการมือลอบสังหารของทหารกลุ่มนี้ไปแล้ว มันน่าจะมีปืนลอบสังหารของจริงอยู่ที่ศพผู้ชายคนนั้น
เมื่อสกิล [การใช้ปืน (ปืนกลเบา)] ของเขาเลื่อนระดับขึ้น ความต้องการปืนของเขาก็เพิ่มตามไปด้วย เขารู้ดีว่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับฝ่ายกบฏที่มีจำนวนมากกว่ามาก ปืนไรเฟิลลอบสังหารสักกระบอกนั้นมีประสิทธิภาพมากกว่าอะไรอย่างอื่น ไม่ต้องพูดถึงว่ามันทำให้เขารู้สึกปลอดภัยมากขึ้นด้วย
อีกอย่าง หลังจากที่เขาเปลี่ยนแปลงรายละเอียดในแผนการแล้ว เขาก็ยิ่งต้องการปืนไรเฟิลลอบสังหารมากกว่าเดิม
"นายพลเจินหนิงเหรอ?" เขาพึมพำชื่อของผู้ชายคนนั้น
เห็นได้ชัดเจนว่านายพลผู้นี้น่าจะเป็นบอสที่สามารถเพิ่มระดับการประเมินดันเจี้ยนของเขาได้มากกว่าที่ซาหลูข่าทำได้
.
.
.
.
