Chapter 1044 บุรุษคนที่สองที่ปฏิเสธการรับสมัครของจุนซ่างเซียวสองครั้ง
นายน้อยหยวนปฏิญาณ ว่าชาตินี้จะไม่ขอเจอจุนซ่างเซียวอีก.
ดังนั้น หลายเดือนที่ผ่านมา เขาไม่ลังเลทีจะใช้เงินมหาศาลหาต้นหนที่มีประสบการณ์ข้ามผ่านทะเลตะวันออก เสี่ยงภัยอย่างที่สุด เพี่อหนีให้พ้นหลบออกมาจากแผ่นดินใหญ่.
ไปยังดินแดนที่ไม่รู้จัก และวัฒนธรรมที่ต่างออกไป.
ข้าหยวนเฟิง!
จะไปเริ่มชีวิตใหม่ ที่นั่น!
อย่างไรก็ตาม เวลานี้เขาถูกกลุ่มโจรสลัดล้อมอยู่ ขณะกำลังคิดหาทาง เสียงที่ทำให้หวาดผวาก็ดังขึ้นในทันที.
โอ้วสวรรค์!
ข้าหยวนเฟิงไปทำบาปกรรมอะไรมากมายปานนั้น ทำไมถึงได้ลงโทษข้าหนักถึงเพียงนี้!
“นายน้อยหยวน.”
จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.“ข้าควรจะถาม ว่าเจ้าเป็นอะไรหรือไม่?”
นายน้อยหยวนที่ส่งจิตสัมผัสออกไป บนเรือรบลอยฟ้า ทำให้เขาตะลึงงัน คาดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะมายังจังหวัดตงไห่ยวีด้วย.
กล่าวได้ว่า ก่อนหน้านี้พวกเขาที่ไม่ลงรอยกัน เจ้าคนนี้คงรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่สามารถกลับนิกายราชันย์มารได้แล้ว จึงเดินทางข้ามทะเลมาช่วยเขาอย่างงั้นรึ?
เฮ้อ.
หายนะ มันคือหายนะ.
หยวนเฟิงที่กำหมัดแน่น อดไม่ได้ที่จะคำรามลั่น “ทำไมข้าหนีมาที่นี่แล้ว เจ้ายังไล่มากดดันข้าถึงที่นี่เลยรึ?”
“นายน้อยหยวน.”
จุนซ่างเซียวกวาดตามองเหล่าโจรสลัด พร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เหมือนว่าเจ้าพบกับอันตรายนะ ต้องการให้จุนโหมวช่วยใหม?”
นายน้อยหยวนที่กลายเป็นเงียบ.
“ทุกท่าน.”
จุนซ่างเซียวที่ประสานมือไปด้านหน้า เอ่ยออกมาว่า “นายน้อยหยวนผู้นี้เป็นสหายของข้าเอง ขออย่าได้สร้างปัญหาอะไรให้กับเขา โปรดเห็นแก่หน้าของจุนโหมวด้วย.”
เห็นแก่หน้าที่ไม่รู้จักของเจ้านะเหรอ!
นายน้อยหวน.“......”
บางทีที่แผ่นดินใหญ่ ใบหน้าของจุนซ่างเซียวอาจทำให้ คนหวั่นเกรงเป็นอย่างมาก ทว่าในจังหวัดตงไห่ยวี ใครมันจะไปรู้จักเจ้ากัน.
เป็นความจริง.
โจรสลัดตาเดียวที่ได้ยิน แค่นเสียงดูแคลน“เรือเจ้าเด็กนั่น สามารถบินได้ น่าจะเป็นสุดยอดของวิเศษ?”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ไม่ผิด.”
ชายตาเดียวและเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่ดวงตาเป็นประกาย.
พวกเขาที่ล่องอยู่ในน่านน้ำมานานแล้ว การเห็นเรือเหาะเช่นนี้นับว่าเป็นครั้งแรก หากว่าสามารถปล้นมาใช้ได้ หลังจากนี้การปล้นชิงไม่ใช่ว่า จะสะดวกสบายขึ้นหรอกรึ?
“เจ้าหนู.”
ชายตาเดียวเอ่ยด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย“บิดาจะเห็นแก่หน้าเจ้าก็ได้ ทว่าหากต้องการให้ข้าปล่อยเจ้าคนที่เรียกว่านายน้อยหยวนนั่น เจ้าต้องส่งมอบเรือลำนั่นมา.”
“ใช้สิ่งนี้แลกกับหนึ่งชีวิต นับว่าเจ้ามีรสนิยมจริง ๆ.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
นายน้อยหยวนที่ใบหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย.
เจ้านี่คิดจะแลกเปลี่ยนชีวิตของเขากับเรือเหาะนั่นจริง ๆรึ?
เป็นไปได้ ถึงแม้นว่าหัวของเขาจะถูกลาดีด ก็ไม่มีทางเชื่ออย่างแน่นอน!
เจ้าคนที่ปล้นไถเงินผู้คนไปทั่ว นายน้อยหยวนเชื่ออย่างหนักแน่น เพื่อทรัพยากร จุนซ่างเซียวกล้าทำทุกอย่าง หากแต่ต้องการปล้นเขานั้น คงมีแค่ฝันไปเท่านั้น!
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น เหล่าโจรสลัดระดับครึ่งก้าวปราชญ์ยุทธ์หลายคนที่บินออกไป เข้าล้อบกรอบเรือรบตงกู่ทันที เห็นชัดเจนว่าได้รับคำสั่ง หากฝ่ายตรงข้ามไม่ส่งมาให้โดยดี ก็จะใช้กำลังเข้าชิง.
จุนซ่างเซียวยังคงยืนนิ่ง กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ทว่าเรือของข้านั้นค่อนข้างมีราคาสูง เพียงแค่ชีวิตคงไม่พอ.”
“แล้วเจ้าต้องการแลกกับอะไรล่ะ?”
ชายตาเดียวที่เผยยิ้ม พร้อมกับแจ้งเตือนส่งสารผ่านวิญญาณไปยังเหล่าครึ่งก้าวปราชญ์ยุทธ์ ให้เตรียมบุกเข้าไปชิงเรือ.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ข้าคิดว่า.....”สายตาของเขาที่เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที“เปลี่ยนกับชีวิตทั้งหมดของพวกเจ้า!”
“ซูมมมมม ฟู่ ฟู่!”
กล่าวจบกลิ่นอายกระบี่และยุทธ์ระเบิดพวยพุ่งจากร่างของเขา ราวกับคลื่นทะเลลูกใหญ่ที่สาดซับกดทับลงมา.
“แย่แล้ว!”
เหล่าครึ่งก้าวปราชญ์ยุทธ์ที่อยู่รอบ ๆ ถูกปราณพลังวิญญาณที่หนักหน่วงรุนแรงกดทับลงมา ใบหน้าถึงกับเปลี่ยนสี วิชาทีต่อมาต้องการจะหนี ทว่ากับไม่สามารถขยับได้อีกต่อไปแล้ว.
ภายใต้กลิ่นอายที่หนักหน่วงสะกดเอาไว้ พวกเขาทั้งห้าราวกับอยู่ในขุมนรก แววตาที่เผยความตื่นตะหนกมากขึ้นและก็มากขึ้น!
กลิ่นอายของปราชญ์ยุทธ์!
กลิ่นอายของปราชญ์กระบี่!
ชายหนุ่มที่มีอายุเพียงยี่สิบกว่าปี คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นปราชญ์สองวิถี ยุทธ์และกระบี่!
“ฟู่ ฟู่!”
อนาจของสนามพลังกระบี่ที่สะกด ปกคลุมพื้นที่ผืนทะเลหลายพันจั้งในทันที คลื่นทะเลที่หยุดนิ่ง เรือของเหล่าโจรสลัดที่ถูกกดทับด้วยพลังที่มองไม่เห็น.
สนามพลังที่เหนือล้ำ ทำให้ทุกอย่างหยุดชะงักลง.
ตอนนี้เหล่ายอดฝีมือไม่สามารถที่จะขยับหรือต่อต้านได้เลย.
เป็นสนามพลังที่กดขี่อหังการที่สุด.
เหล่าหลินที่บาดเจ็บตอนนี้ถูกสนามพลังสะกดข่มเช่นกัน ได้แต่เอ่ยกล่าวอย่างตื่นตกใจ “สนามพลังวิญญาณนี้ ไม่ได้ด้อยกว่าเจ้านิกายเลย!”
นายน้อยหยวนที่ไม่สามารถทนรับพลังของสนามพลังได้เช่นกัน เอ่ยกล่าวด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ“นี่เขา...ก้าวสู่ระดับปราชญ์ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? และยังเป็นปราชญ์สองวิถียุทธ์และกระบี่อีก!”
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น สนามพลังที่รุนแรงสะกดทุกอย่างไว้ ชายตาเดียวที่ขยับไม่ได้เลยแม้แต่น้อย.
“เรือนี้.” จุนซ่างเซียวที่เผยยิ้ม เอ่ยออกมาว่า“เจ้ายังต้องการใหม?”
“......”
ชายตาเดียวไม่ได้โง่ รับรู้แล้วว่า ฝ่ายตรงข้ามนั้นแข็งแกร่งเพียงใด ได้แต่เร่งรีบเอ่ยกล่าว“ไม่! ไม่ต้องการแล้ว!”
“บุรุษพูดแล้วไม่คืนคำ.”จุนซ่างเซียวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ข้าจะมอบเรือให้เจ้า แลกกับชีวิตของเจ้าและผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้า.”
“ไม่......”
“ตูมมมม!”
ชายตาเดียวที่เอ่ยกล่าวยังไม่จบ ร่างกายก็ระเบิดออกมาในทันที.
“ตูมมมม ตูมมมม ตูมมมม!”
ในเวลานั้น เหล่าครึ่งก้าวปราชญ์ยุทธ์บนอากาศ ร่างกายก็ระเบิดออกมาพร้อมกัน โลหิตและเลือดเนื้อที่สาดกระจายราวกับสายฝน.
“ฟิ้ว!”
หลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อที่โบกมือ ปล่อยพลังวิญญาณอ่อน ๆ คว้าแหวนมิติเอาไว้ทันที.
ขณะเจ้านิกายแสดงความยอดเยี่ยม พวกเขาก็มีหน้าที่เก็บของนั่นเอง.
“ตูมมมม! ตูมมมม! ตูมมมม!”
เสียงระเบิดที่ดังติดต่อกัน.
ในเวลาต่อมา เหล่าโจรสลัดหลายร้อยคนบนเรือหลายสิบลำ ที่ร่างกายระเบิดตกตายกันหมด.
สำหรับเหล่าโจรร้ายที่ปล้นชิงคนไปทั่ว จุนซ่างเซียวไม่มีทางเผยความเมตตา ต้องกำจัดไปทั้งหมด.
“นายน้อยหยวน.”
จุนซ่างเซียวที่ถอนสนามพลังคืนกลับ กล่าวออกมาว่า“คนมีพรสวรรค์เช่นเจ้า ขอเพียงได้ก้าวไปสู่เส้นทางที่ถูกต้อง จะต้องสร้างชื่อเสียงได้แต่ ทำไมถึงได้ข้ามทะเลมายังดินแดนไกลห่างขนาดนี้ คิดจะใช้ชีวิตอย่างสันโดษงั้นรึ?”
“......”
นายน้อยหยวนที่ได้แต่เงียบลง.
เขาเคยเชื่อเป็นอย่างมาก ว่าตัวเองนั้นมีความสามารถ สามารถช่วยเจ้านิกายราชันย์มารนำพานิกายราชันย์มารคืนกลับสู่ความรุ่งโรจน์ ดั่งเช่นในอดีต จนกระทั่งมาพบกับจุนซ่างเซียว ทำให้เขาสงสัยในตัวเองเป็นอย่างมาก ว่าเขานั้นมีความสามารถจริงรึ?
นายน้อยหยวน มีความสามารถบัญชาการ บริหารนิกายอย่างแน่นอน.
ทว่าหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่าเพื่อนร่วมงานของเขา แต่ละคนนั้น ไม่ได้เรื่องเป็นอย่างมาก!
และการเผชิญหน้ากับเทพแห่งความโกง ไม่ว่าจะใช้สมองคิดแผนการ มากล้นขนาดใหน ก็ไม่สามารถรับมือได้.
“นายน้อยหยวน.”
จุนซ่างเซียวเอ่ยกล่าวอย่างจริงจัง“จุนโหมวขอเชิญเจ้าอย่างจริงใจ เข้าร่วมนิกายนิรันดร ช่วยข้าสร้างอนาคตที่ยอดเยี่ยมดีกว่า!”
ในเมื่อมาพบกันที่ทะเลตะวันออก ถือว่าเป็นชะตา ดังนั้นเขาจึงคิดจะรับหยวนเฟิงอีกครั้ง การที่เขาช่วยอีกฝ่ายผ่านความยากลำบาก น่าจะรับเขาเข้ามาได้ง่ายขึ้น!
“ขออภัย.”
นายน้อยหยวนที่แววตามั่นคง“เส้นทางเดินของพวกเราไม่เหมือนกัน ไม่สามารถที่จะร่วมงานกันได้!”
จุนซ่างเซียวที่ยกนิ้วโป้งให้ “เจ้าถือเป็นคนที่สองที่ปฏิเสธเปิ่นจั้ว.”
คนแรกก็คือ ไต่ลู่.
ตอนนี้ยังถูกขังในคุก ให้เจาโตวโตวคอยพูดกรอกหูหลอกหลอนอยู่.
นายน้อยยหยวนถือว่าโชคดีกว่าเขา อย่างน้อยก็ไม่ถูกขังคุก และยังสามารถหนีข้ามทะเลมาได้.
จุนซ่างเซียวเอ่ย“มีแค่สองครั้งไม่มีครั้งที่สาม หวังว่าพวกเราจะไม่พบกันอีก หากพบกันครั้งหน้าเจ้าจะไม่สามารถปฏิเสธเปิ่นจั้วได้อีกครั้ง.”
“ฟิ้ว---”
เรือรบตงกู่ที่เคลื่อนที่ออกไป หายไปลับสายตา.
ไปแล้วรึ?
นายน้อยหยวนที่แววตาตื่นตระหนกเช่นกัน.
เขาที่ปฏิเสธจุนซ่างเซียว คิดว่าต้องตายแน่ ๆ ท้ายที่สุดอีกฝ่ายก็ปล่อยเขาไปอีกครั้ง!
หากไต่ลู่รู้ คงต้องร้องไห้จนสลบแน่.
“นายน้อย.”
เหล่าหลินที่กุมหน้าอก ร่อนลงด้วยใบหน้าซีดขาว.“บางทีจุนซ่างเซียวคงไปยังจังหวัดตงไห่ยวี ข้า....พวกเราทำอย่างไรดี?”
นายน้อยหยวนที่ได้แต่ส่ายหน้าเอ่ยออกมาด้วยความขมขื่นและกล่าวออกไปว่า“แม้แต่ที่นี่ยังหนีเขาไม่พ้น ในเมื่อหลบไม่ได้ คงทำได้แค่เผชิญหน้า.”
“ไป.”
“ไปยังจังหวัดตงไห่ยวี!”
