Chapter 1041 ความมั่งคั่ง ชื่อเสียง อำนาจ
“เปรี้ยง!”
“เปรี้ยง!”
พื้นที่สายฟ้า ที่ส่องสว่างเจิดจรัส รุนแรงมากขึ้นและก็มากขึ้น.
ในห้องโดยสาร โหลวจื่อหลงที่มือสั่นไปมาอย่างรุนแรง แววตาที่ตกใจอัศจรรย์ใจอย่างหนัก.
ที่ด้านนอก หลี่ชิงหยางที่ถือกระบี่ รวมพลังฟ้าที่มากล้น ดูดซับเข้ามาไม่หยุดหย่อน.
ภายใต้พายุสายฟ้าอันบ้าคลั่ง เขาปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน.
โอ้วสวรรค์!
น่าเกรงขามจริง ๆ!
เซียวจุ้ยจื่อที่ยืนบนดาดฟ้าเผยความอัศจรรย์ใจเช่นกัน คาดไม่ถึงเลยว่าหลี่ชิงหยางจะสามารถรวบรวมพลังสายฟ้า พลังธรรมชาติเข้ามาในกระบี่ได้อย่างคาดไม่ถึง!
นี่เป็นความคิดของจุนซ่างเซียวนั่นเอง เป็นท้องฟ้าที่มีสายฟ้ามารวมกัน เขาที่คาดเดาว่า กระบี่เป้าสายฟ้าล่าสวรรค์มีพลังไม่เพียงพออยู่ไม่ใช่รึ?
เป็นความจริง.
เป็นดั่งที่เขาคาดการณ์!
“เปรี้ยง!”
“เปรี้ยง!”
บนท้องฟ้าสายฟ้าที่ถูกดูดเข้ามาเรื่อย ๆ สายฟ้าที่ถูกอาวุธกลืนกินหายไป พร้อมกับเปลี่ยนเป็นพลังสายฟ้าบริสุทธิ์.
แววตาของหลี่ชิงหยางที่ร้อนขึ้นทันที“หากใช้ทักษะจิตสังหารพิฆาตเวลานี้ บวกกับกายาทัณฑ์สายฟ้าแล้ว จะต้องทรงพลังขึ้นอีกขั้นอย่างแน่นอน!”
บางทีราวกับว่า ธรรมชาติที่รับรู้ว่ากำลังถูกดูดซับกลืนพลังของมันไป ทำให้สายฟ้าค่อย ๆ สลายหายไป แม้แต่เมฆหนายังค่อย ๆ เปิดออก เผยให้เห็นท้องฟ้าโปร่ง.
“จบแล้ว!”
โหลวจื่อหลงที่ประหลาดใจและดีใจไปพร้อม ๆ กัน.
จุนซ่างเซียวที่ตื่นตะลึงเอ่ยออกมาว่า“จบเร็วเพียงนี้เลยรึ?”
เขาที่คิดไปถึงว่ารวมพลังของอาวุธเทวะเสร็จแล้ว สามารถส่งต่อมายังร่างและยกระดับกายาทัณฑ์สวรรค์ขึ้นไปพร้อม ๆ กันเลย.
“ฟิ้ว!”
หลี่ชิงหยางที่เหวี่ยงมือ พร้อมกับรับกระบี่เป้าสายฟ้าล่าสวรรค์กลับมา ตอนนี้มันยังเปล่งแสงวับวาว ดูเหมือนว่าจะทรงพลังกว่าเมื่อก่อนไม่น้อยเลย!
“เจ้านิกาย.”
สายตาของเขาที่ร้อนลุกโชนด้วยเปลวเพลิง “ศิษย์สัมผัสได้ว่า หากใช้ทักษะจิตสังหารพิฆาต สามารถที่จะสังหารจักรพรรดิยุทธ์ขั้นปลาย หรือแม้แต่ครึ่งก้าวปราชญ์ยุทธ์ได้ด้วย!”
“ไม่เลว ๆ.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
โหลวจื่อหลงรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย.
จักรพรรดิยุทธ์ขั้นปลายและครึ่งก้าวปราชญ์ยุทธ์นั้นคือตัวตนระดับสูงสำหรับเขา ศิษย์นิกายนิรันดร คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถสังหารได้ เรื่องแบบนี้มันบ้าคลั่งไปหรือไม่?
สภาพแวดล้อมต่อมาก็กลายเป็นมืดเหมือนเดิม.
แม้นว่าหลี่ชิงหยางจะเป็นคนที่สุขุมรอบคอบจิตใจดีมาตลอด ทว่าดูเหมือนว่าจะได้รับอิทธิพลจากโกวเซิ่งไม่น้อยเลย.
ยกตัวอย่างเมื่อครู่นี้.
หากเป็นเขาก่อนหน้านี้ เมื่อรวมสายฟ้าเสร็จแล้ว ก็จะเก็บกระบี่เป้าสายฟ้าล่าสวรรค์ไปเลย ไม่ได้กวัดแกว่งลองพลังใด ๆ.
ทว่าเมื่อครู่นี้เขาได้ทดสอบพลัง กวัดแกว่งไปมา เผยพลังที่น่าเกรงขาม แสดงความเท่ออกมา!
เห็นชัดเจนว่าเขาเปลี่ยนเป็นอหังการมากขึ้น.
เพราะว่าติดเชื้อมาจากจุนซ่างเซียวนั่นเอง.
และนอกจากนี้ยังมีคำพูด ว่าสามารถสังหารจักรพรรดิยุทธ์ขั้นปลายและครึ่งก้าวปราชญ์ยุทธ์ นั่นมันคำพูดของโกวเซิ่งชัด ๆ.
......
พายุใหญ่ที่หายไปแล้ว เรือรบตงกู่ที่มุ่งหน้าสู่ตะวันออกต่อไป.
เพราะว่าเรือรบตงกู่นั้นเคลื่อนที่เร็วมาก พริบตาเดียวก็ออกจากพื้นที่เมฆดำปกคลุมแล้ว.
โหลวจื่อหลงที่จ้องมองหมอกที่ค่อย ๆ หายไป ภายในใจที่ตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก“ภัยพิบัติธรรมชาติด่านแรก ผ่านง่าย ๆ เช่นนี้นะรึ?!”
ในอดีตเขาที่ต้องต่อสู้กับสภาพอากาศอันเลวร้ายหนีตายด้วยใจหวาดหวั่น แม้แต่พร้อมจะตายทุกเวลา.
ความกดดัน นั่นไม่ต่างจากนรกเลย.
“เหล่าโหลว.”
จุนซ่างเซียวก้าวเข้ามาเอ่ยถาม “หายนะต่อไปคืออะไรอย่างงั้นรึ?”
โหลวจื่อหลงเอ่ย “หานะที่สองคือหินโสโครก เหมือนกับพายุใหญ่ ทว่าไม่ได้มีสายฟ้า ทว่ากับมีหินที่ล่วงหล่นจากภูเขาเป็นระยะ แม้เพียงสัมผัสนิดเดียว ก็ทำให้เรือรั่วล่มได้แล้ว!”
หลังจากพายุสายฟ้า ก็เป็นฝนลูกหินอย่างงั้นรึ?
จุนซ่างเซียวที่คิดว่าไม่มีอะไรที่จะหยุดเขาได้แล้ว “ไม่ใช่ว่ายังมีภูเขากระบี่และทะเลเพลิงรออยู่หรอกนะ?”
“มี.”
“คิดว่ามันจะง่าย ๆ งั้นรึ?!”
ระบบเอ่ย “เตรียมประหลาดใจ ตกใจได้เลย!”
......
“ฟิ้ว! --”
เรือรบตงกู่ที่บินอยู่บนท้องฟ้า เพราะว่าเข้ามาในพื้นที่ทะเลลึกแล้ว มีอันตรายซ่อนอยู่ทุกแห่ง จุนซ่างเซียวจึงลดความเร็วลง.
บนพื้นทะเลเวลานี้ ตอนนี้พบเห็นเรือที่ล่องลอยที่รอดมาได้ พื้นที่บนเรือที่เป็นด่างดำ มีรอยไหม้เป็นช่วง ๆ ดูเหมือนว่าจะเพิ่งผ่านพายุมา และถูกสายฟ้าฟาดโจมตีด้วย.
“เจ้านิกาย.”
หลี่ชิงหยางที่ชี้ไปยังพื้นที่อีกแห่งพบกับซากเรือร้าง กล่าวออกมว่า“บนนั้นไม่มีผู้ฝึกยุทธ์เลย.”
จุนซ่างเซียวเอ่ยด้วยความสงสัย“เรือเหล่านี้น่าจะไปยังจังหวัดตงไห่ยวี เส้นทางที่มีเต็มไปด้วยอันตรายมากมาย ทำไมยังต้องการเสี่ยงตายด้วย?”
“เพราะว่า....”โหลวจื่อหงเอ่ยออย่างจริงจัง “ความมั่งคั่ง ชื่อเสียงและอำนาจ!”
จุนซ่างเซียวที่มุมปากกระตุก “จังหวัดตงไห่ยวีมีสมบัติล้ำค่าอะไรซ่อนอยู่รึ? ถึงได้มีผู้ฝึกยุทธ์มากมายต้องการเสี่ยง?”
โหลวจื่อหลงเอ่ย “จังหวัดหนานตงยวีนั้นมีเหมืองแร่ธรรมชาติมากมาย มีทรัพยากรที่มั่งคั่ง หลายพันปีก่อน ปรากฏเหมืองแร่ธรรมชาติขึ้นเป็นระยะ ๆ ทำให้ดึงดูดผู้คนมากมาย”
“เหมืองแร่ธรรมชาติรึ?”
จุนซ่างเซียวที่ดวงตาเป็นประกายขึ้นมาทันที.
“จบสิ้นแล้ว.”
ระบบกล่าวในใจ“เป้าหมายของเจ้านี่ที่ เดินทางไปยังจังหวังตงไห่ยวี ไม่ใช่ช่วยปรมาจารย์ฟ่านเลย ทว่าต้องการไปปล้นเหมืองนี่เอง!”
“ชื่อเสียงและอำนาจล่ะ?”จุนซ่างเซียวเอ่ยถาม.
โหลวจื่อหลงที่เงียบไปและเอ่ยออกมาว่า“หลายสิบปีก่อน ข้าที่อยู่ในจังหวัดตงไห่ยวีช่วงหนึ่ง ได้ยินมาว่าในจังหวัดดังกล่าว มีจักรวรรดิที่มีอำนาจอยู่สิบแห่ง พวกเขาที่ก่อสงครามสู้รบกันไม่หยุดหย่อน.”
“พลังของชาวยุทธ์ หากเป็นทหารในอาณาจักรเหล่านั้น หากทำผลงานได้ดีล้วนแต่ได้ตำแหน่งและชื่อเสียงที่ไม่ธรรมดา ยิ่งสู้รบชนะเท่าไหร่ก็ยิ่งได้รับชื่อเสียงและอำนาจมากขึ้นเท่านั้น.”
“เป็นแบบนี้นี่เอง.”
ทรัพยากร ชื่อเสียงและอำนาจ สามอย่าง ที่ดึงดูดผู้คนมา.
ระบบเอ่ยเสริม “โฮสน์ก็สนไม่ใช่รึ?”
โหลวจื่อหลงเอ่ย “สิบปีก่อน จักรวรรดิเจิ้นเหว่ยของจังหวัดตงไห่ยวี มีราชันย์องค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ เขาที่กำลังขยายอำนาจ ได้ประกาศสงครามกับจักรวรรดิอื่น ๆ หวังที่จะรวมจังหวัดยวีให้เป็นหนึ่ง.”
“ไม่ว่าจะเป็นที่ใดก็ไม่ขาดคนที่ทะเยอทะยาน.”
จุนซ่างเซียวที่เปลี่ยนหัวข้อ “เหล่าโหลว เคยได้ยินชื่อปรมาจารย์ฟ่านหรือไม่?”
“ปรมาจารย์ตีเหล็กของแผ่นดินใหญ่ ฟ่านเย่จื่อ โหลวโหมวย่อมได้ยิน.”โหลวจื่อหลงเอ่ย.
“ฟ่านเย่จื่อ?”
จุนซ่างเซียวที่ครุ่นคิด “ดูเหมือนว่าทักษะตีเหล็กของคนผู้นี้จะไม่ธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นใครก็รู้จัก.”
“เฮ้อ.”
โหลวจื่อหลงที่ส่ายหน้าไปมา เอ่ยออกมาว่า“ในอดีตปรมาจารย์ฟ่านตามโหลวโหมวมายังจังหวัดตงไห่ยวี ตอนนี้เป็นตายร้ายดีไม่รู้เลยจริง ๆ.”
“เดินทางไปพร้อมกับเจ้าอย่างงั้นรึ?”จุนซ่างเซียวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
โหลวจื่อหลงเอ่ย “เวลานั้นมียอดฝีมือช่างตีเหล็กมากมาย พวกเขาคุยกันว่าถูกเชิญจากราชันย์เจิ้นเหว่ย คล้ายกับว่าพวกเขาพบแร่ที่ลึกล้ำต้องการให้ไปประเมิน.”
“ราชันย์เจิ้นเหว่ยอย่างงั้นรึ?”
เย่ชิงเฉิงที่ได้ยิน มุมปากที่เผยความเหยียดหยันขึ้นมาในทันที.
ในอดีตเขาคือหนึ่งในสิบราชันย์ยุทธ์ มีใครบางที่ไม่รู้จักราชันย์รัตติกาล ทว่ากับดินแดนโพ้นทะเลอันเล็กกระจ้อย คาดไม่ถึงว่าจะมีคนเรียกตัวเองว่าเป็นราชันย์ ช่างเป็นคนที่โอหังยิ่งนัก.
“ที่ชายฝั่งของจังหวัดหนานซือ มีขวดลอยน้ำของปรมาจารย์ฟ่านอยู่ แล้วบอกไม่รู้ว่าเขาเป็นหรือตายได้อย่างไร?”จุนซ่างเซียวกล่าวด้วยความสงสัย.
โหลวจื่อหลงส่ายหน้าไปมา “พื้นที่โพ้นทะเลกับแผ่นดินใหญ่อยู่ห่างไกลกันมาก หากใช้ขวดลอยน้ำส่งสาร อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาสิบปีเป็นอย่างต่ำ.”
“......”
จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ“เขาลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย.”
ขวดลอยน้ำต้องใช้เวลาเดินทางนานมาก.
กล่าวอีกอย่างหนึ่ง ข้อความข้อความช่วยเหลือหากเป็นจริง มันควรจะผ่านมาหลายสิบปีแล้ว ตอนนี้จะเป็นหรือตาย ก็ไม่สามารถบอกได้.
