ตอนที่ 27 วิหารเทพเจ้าแห่งท้องทะเล (1)
‘สำเร็จ’
ประสบความสำเร็จอันเหลือเชื่อ
พิจารณาจากระดับความยากแล้ว ปลอดภัยที่จะบอกว่าไม่มีใครนอกจากตัวเขาเองที่จะได้รับรางวัลนั้น มันต้องการให้ใครสักคนทำตามขั้นตอนต่างๆ เอาชนะอุปสรรคอันยิ่งใหญ่ไปตลอดทาง
อย่างไรก็ตาม วูฮยอกนำหน้านักผจญภัยคนอื่นๆไปไกลมาก มีหลายคนที่เฝ้ามองเขาอยู่บนท้องฟ้า ขณะที่เขาฟันประตูเหวเป็นสองท่อน แต่เนื่องจากเขาอยู่นอกระยะการโจมตีด้วยเวทมนตร์หรือการโจมตีใดๆ พวกเขาก็เหมือนกับสุนัขที่วิ่งไล่ตามไก่เพื่อให้มันบินขึ้นไปบนหลังคาบ้าน (1)
ตอนนี้หลายคนน่าจะมาถึงทะเลสาบกลางแล้ว แต่เขาไม่รู้สึกว่าเป็นภัยคุกคามอีกต่อไป ตอนนี้เขามีตำแหน่ง "ผู้ปกครองแห่งทะเลสงบ" หากเกิดการสู้รบทางน้ำขึ้น ไม่ว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับผู้เล่นคนอื่นๆ เขาก็เชื่อมั่นว่าจะได้รับชัยชนะ
วูฮยอก มองเข้าไปในขวดแก้ว จากนั้นทุบมันลงบนหัวของคราเคน
แซงรรัง!
แสงสว่างสีฟ้าส่องออกมาจากขวดแก้วเผยให้เห็นเรือใบขนาดมหึมา ลำตัวเรือมีสีดำ สัญลักษณ์กะโหลกศีรษะปรากฏอยู่บนใบเรือสี่เหลี่ยมจัตุรัสสีดำ หัวเรือเป็นรูปหัวมังกร ทำจากกระดูกทั้งหมด ไม่ต้องพูดถึงปืนใหญ่หลายโหลที่อยู่สองข้างลำเรือ
เขาไม่รู้ว่าคำสาปของมันคืออะไร แต่ก็ยินดีที่จะลองดู ในทุกๆด้านมันเหนือกว่าเรือรบ ที่เขาได้ทอดสมอไว้ใกล้ชายฝั่ง
วูฮยอก โยนเรือขนาดเล็กลงไปในทะเลสาบ ทำให้พื้นที่สั่นไหวราวกับเห็นภาพลวงตาในทะเลทราย ในที่สุดเรือเหวก็กลับมาอยู่ในขนาดเดิม
ชู่ลล
เสียงน้ำกระเซ็นดังขึ้น ขณะที่เขาแล่นเรือข้ามทะเลสาบ ความเร็วของเรือตัดผ่านคลื่นได้อย่างง่ายดาย ตัวเรือปล่อยพลังงานมืดมหึมา ขณะที่มันแล่นไปบนผิวน้ำ
‘มันคงเป็นเรือโจรสลัด’
เหล่าขุนนางบางครั้งก็ว่าจ้างโจรสลัดเมื่อมีการสู้รบกันกลางทะเลหรือในช่องแคบที่สำคัญ อย่างไรก็ตามในท้ายที่สุด โจรสลัดก็ยังคงเป็นพวกนอกกฎหมายในทะเล และควบคุมได้ยาก
วูฮยอก ใช้นกอินทรีสามเล็บของเขาเพื่อมาถึงบนดาดฟ้าของเรือเหว และเขาก็ตัวสั่นเทาด้วยเความเหนื่อยล้า
“กลับไปอยู่ที่รัง”วูฮยอก สั่งกับนกอินทรี
การต่อสู้กับคราเคนตัวผู้เยาว์นั้นเหนื่อยล้าเกินไปจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาปราบมันโดยใช้ความสามารถของน้ำอมฤตแห่งแดนสูญสิ้นสวรรค์ มันคงจะบินหนีไปกลางคันอย่างแน่นอน เป็นไปไม่ได้เลยที่จะปราบสัตว์ประหลาดเช่นนี้ได้อย่างสมบูรณ์ด้วยการฟาดแส้เพียงไม่กี่ครั้ง
จากนั้นวูฮยอก ก็ลงไปใต้ท้องเรือและมุ่งหน้าไปยังห้องกัปตัน โดยทั่วไปแล้ว แหล่งที่มาของคำสาปอาจพบได้ที่นั่น
กึก กริ๊ก
ขณะที่เขาเปิดประตู โต๊ะกลมไม้และเตียงก็ปรากฏขึ้น วูฮยอกเดินเข้าไปข้างในและหยิบสมุดบันทึกของกัปตันที่วางอยู่บนโต๊ะ
ปัง!
ประตูปิดลงอย่างกะทันหัน ร่างดำปรากฏขึ้นขณะเดินตรงมาหาเขา โดยไม่สะทกสะท้าน วูฮยอกถาม
“คุณเป็นกัปตันเรือลำนี้หรือ?”
“เคยเป็น แต่ตอนนี้ฉันเป็นเพียงวิญญาณที่สูญหายไปในทะเล”
ชีวิตของโจรสลัดนั้นลำบาก การออกเรือไปหาสมบัติเพื่อความมั่งคั่งนั้นฟังดูดี แต่ทะเลนั้นโหดร้าย ยิ่งกว่านั้นเหล่าโจรสลัดลูกเรื่อก็อาจแทงคุณข้างหลังได้ตลอดเวลา
“เล่าเรื่องคำสาปให้ฉันฟังหน่อย”
“ก่อนอื่น มาดูกันว่าคุณคู่ควรหรือไม่”
ขณะที่กัปตันผีพูดจบ ดาบโค้งที่วางอยู่ที่มุมห้องก็ลอยมาอยู่ในมือของเขา
ใบดาบรูปพระจันทร์เสี้ยวพร้อมกับขนาดใหญ่เหนือด้ามจับ มันเป็นดาบโจรสลัดทั่วไป วูฮยอกฟันแกรนเดียเข้าใส่ทันที
เสียงดังกึกก้อง!
เสียงอันแหลมคมของดาบสองเล่มที่ไขว้กันดังก้องไปทั่วห้อง
“ผมมีคุณสมบัติมากกว่านั้น ผมปราบคราเคนได้”
“ก็เลยเป็นคุณงั้นเหรอ ฉันสงสัยอยู่ว่าทำไมมันถึงยังคงสงบเช่นนั้น ทั้งๆที่เห็นเรือลำนี้”
กัปตันผีลดดาบโค้งลง ขณะที่เขาเริ่มเล่าเรื่องของเขา
“ชื่อของฉันคือ เดรค ฉันเคยเป็นที่รู้จักในนามราชาโจรสลัด และล่องเรือไปทั่วทะเลโดยไร้ความกลัว”
วูฮยอก นั่งลงบนเก้าอี้ขณะที่เขารับฟังเรื่องราวของเขา
เดรค สนใจสมบัติในตำนานมากและได้โชคดีที่ได้แผนที่สมบัติของ สถานที่ทางประวัติศาสตร์ที่ค้นพบในทะเล
หลังจากการค้นหามานานหลายปี ในที่สุดเขาก็ค้นพบสถานที่ทางประวัติศาสตร์แห่งนี้และเข้าไปในวิหารที่สาปสูญ แต่น่าเสียดาย สิ่งนี้ดึงดูดความโกรธแค้นของเทพเจ้าแห่งท้องทะเล ซึ่งสาปแช่งเขาฐานบุกรุก
เขาและลูกเรือถูกสาปให้ถูกลบออกจากความทรงจำของผู้อื่นไปตลอดกาล
กระนั้น เนื่องจากความสามารถและอาชีพที่ยอดเยี่ยมของ เดรค เขากับลูกเรือจะยังคงอยู่เป็นวิญญาณของเรือเหว เพื่อรับคำสั่งและเชื่อฟังกัปตันคนต่อไป
‘อย่างที่คาดไว้’
เขาไม่รู้จัก เดรค แต่เขาคาดการณ์ไว้บ้างแล้วว่าจะมีเบาะแสบางอย่างเกี่ยวกับอารยธรรมที่สูญหายไปนาน
มันเป็นสถานที่ที่แม้แต่นักโบราณคดี ที่มีชื่อเสียงที่สุดในยุคของเขายังไม่สามารถค้นหาได้ ดังนั้นวูฮยอก จึงตั้งทฤษฎีว่ามันอาจจะตั้งอยู่ใน ทะเลสงบ
“คุณสามารถเอาชนะคราเคนได้ คุณก็น่าจะไปถึงวิหารเทพเจ้าแห่งท้องทะเลได้อย่างง่ายดาย”
ภายในวิหาร ลึกเข้าไปมีหีบสมบัติใบหนึ่ง หัวใจของเดรคและเหล่าลูกเรือถูกเก็บไว้ มีเพียงการค้นหาพวกมันและแทงพวกมันแต่ละคนเท่านั้น พวกเขาถึงจะได้รับการปลดปล่อยจากคำสาปของ เทพเจ้าแห่งท้องทะเล ในที่สุด
“ถ้าผมรับคำขอของคุณ สิ่งตอบแทนที่ผมจะได้รับคืออะไร?”
“เพื่อที่จะควบคุมเรือเหวลำนี้ได้อย่างเหมาะสม คุณต้องการทีมกะลาสีที่มีความสามารถ พวกเราจะเป็นประโยชน์กับคุณอย่างมากในทะเล ดังนั้นแม้ว่าคุณจะปล่อยพวกเรา พวกเราก็จะยังคงติดตามคุณไปตลอดชีวิต นอกจากนี้ เพื่อเป็นโบนัสผมสามารถบอกตำแหน่งของสมบัติลับ ที่ผมรู้จักสองสามแห่งได้ด้วย”
แม้จะกลับไปยังทวีปเอียธแล้ว เขาก็คงไม่ได้ออกเรืออีกนาน แต่เพื่อที่จะขึ้นนั่งบน บัลลังก์เทพ เขาจะต้องได้รับประโยชน์เพิ่มเติมจากสมบัติเหล่านั้นที่พบในทะเล
‘ผมตั้งใจจะไปอยู่แล้ว’
ถ้าเขาไม่สำรวจวิหารตอนนี้ เขาจะไม่มีโอกาสอีกในอนาคต
วูฮยอก พยักหน้า
“ดี”
“คุณสามารถอ้างสิทธิ์ในกรรมสิทธิ์เหนือเรือเหว โดยการจับหางเสือของเรือที่อยู่บนสะพานเหนือดาดฟ้าได้ แต่เรือลำนี้ไม่สามารถดำน้ำได้”
เดรค วางอุปกรณ์บางอย่างไว้บนโต๊ะกลม มันดูเหมือนอุปกรณ์ดำน้ำรวมถึงเครื่องช่วยหายใจ ครีบ และหน้ากากดำน้ำ
ทั้งหมดนี้ได้รับการออกแบบโดยเขาเองตลอดหลายปีที่ผ่านมาด้วยการวิจัย
“ตอนแรกผมใช้สิ่งเหล่านี้แต่ข้างล่างนั้นมันอันตรายเกินไป ดังนั้นผมจึงต้องประดิษฐ์อย่างอื่นขึ้นมา”
ความเร็วในการเคลื่อนที่ใต้น้ำนั้นถูกจำกัดไว้อย่างมาก และถ้าคุณคำนึงถึงเวลาที่คุณต้องขึ้นมาสูดอากาศ โอกาสที่การสำรวจใดๆจะประสบความสำเร็จนั้นใกล้เคียงกับศูนย์
“ด้วยเหตุผลนั้น ผมจึงพัฒนาสิ่งประดิษฐ์อีกอย่างหนึ่ง เสียใจจริงๆที่ผมไม่มีโอกาสเผยแพร่มันต่อโลก”
เดรค ออกจากห้องกัปตันขณะที่เขานำทาง วูฮยอกไปยังสิ่งประดิษฐ์ล่าสุดของเขา
‘มันคือเรือดำน้ำ’
แม้ว่ามันจะทำจากไม้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะเปราะบาง ในโลกใบนี้ไม้คุณภาพสูงมีความทนทานอย่างเหลือเชื่อ
วูฮยอก ตรวจสอบโครงสร้างของเรือดำน้ำอย่างใกล้ชิด มีครีบที่ติดอยู่เหมือนกับปลา เพื่อลดแรงต้าน มีการติดตั้งเครื่องยนต์ที่ใช้มานาเป็นพลังงาน และยังติดตั้งตอร์ปิโดไว้เป็นอาวุธอีกด้วย
มันเป็นจุดสูงสุดในการผสมผสานเวทมนตร์และวิศวกรรม
“คุณเรียนวิศวกรรมศาสตร์มาหรือเปล่า?”
“ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร ผมแค่ออกแบบมัน สำหรับการผลิตจริงนั้นมันทำโดยทีมของนักเล่นแร่แปรธาตุและช่างต่อเรือ”
เขาเป็นคนหัวก้าวหน้ากว่ายุคสมัยของเขามาก
ด้วยความสามารถมากมายของ เดรค วูฮยอกเริ่มรู้สึกอบอุ่นกับผู้ชายคนนี้
“ในชีวิตก่อนคุณเป็นราชาโจรสลัด ลองเป็นราชาแห่งนักประดิษฐ์ในยุคนี้ดูไหม?”
“นั่นฟังดูไม่เลวเลย”
เดรค พยักหน้าตอบรับโดยไม่รู้ตัวถึงความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่ของ วูฮยอก
* * *
