Chapter 1029 กลุ่มขยะมอบให้นิกายนิรันดร
อสุรกายสงคราม 5000 ตนที่ดวงตาเป็นประกาย ถูกปลดผนึกคืนสติขึ้นมา กลิ่นอายที่หนักหน่วงกวาดม้วนออกไปรอบ ๆ เห็นชัดเจนทรงพลังเป็นอย่างมาก.
เข่อจินหนานที่ลอยอยู่บนอากาศ แม้นว่าจะไร้ซึ่งความหวาดกลัว ทว่าก็รู้สึกสั่นไหวเช่นกัน.
อสุรกายสงครามมากมายที่รวมตัวกัน ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งดูน่าเกรงขามเข้าไปอีก.
หากเข้าปะทะกันแล้ว เกรงว่าคนของทวีปหลิงหยวนคงไม่สามารถต้านเอาไว้ได้แน่.
เหล่ายอดฝีมือที่ออกมาจากฐานที่มั่น เปี่ยมล้นด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ ทว่าเมื่อสัมผัสถึงกลิ่นอายของอสุรกายสงครามแล้ว รู้สึกราวกับว่ามันได้พังทลายลงในทันที.
เข่อจินหนานไม่ได้หวาดกลัวความตาย.
อย่างไรก็ตาม หากวิ่งเข้าไปตายโดยไร้ความคิด ก็ไม่ต่างจากคนโง่!
“เจ้าหุบเขา!”อาวุโสคนหนึ่งกล่าวเตือน.“ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ย่อมยังความหวัง พวกเราถอนกำลังออกจากพิภพสงครามกันเถอะ!”
[留得青山在，不怕没柴烧。 ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ย่อมยังความหวัง.]
การถอนกำลังออกจากพิภพสงคราม แน่นอนว่าฐานที่มั่นจะต้องพังทลายอย่างไม่ต้องสงสัย กระนั้นอย่างน้อยก็สามารถรักษาชีวิตเหล่าศิษย์ของเขาได้.
“อาวุโสใหญ่.”
เข่อจินหนานกล่าวด้วยความลึกล้ำ “เจ้านำศิษย์จาก ไปก่อนเถอะ.”
“แล้วเจ้าหุบเขาล่ะ?”อาวุโสใหญ่เอ่ย.
เข่อจินหนานจ้องมองไปยังฐานที่มั่นที่ยกระดับจนถึงระดับนครแล้ว เอ่ยออกมว่า“ฐานที่มั่นทวีปหลิงหยวนของพวกเรา เหล่าบรรพชนที่เสียเลือดเนื้อไปมากมายนับไม่ถ้วน หากแต่หายนะครั้งนี้เป็นเพราะเปิ่นจั้วเอง โทษในครั้งนี้ไม่สามารถที่จะอภัยได้!”
เขาไม่ต้องการจากไป เขาพร้อมที่จะตกตายไปพร้อมกับฐานที่มั่น!
“เจ้าหุบเขา......”
“เงียบ ข้าตัดสินใจแล้ว.”
เข่อจินหนานที่จ้องมองพวกเขา เอ่ยกล่าวออกมาอย่างหนักแน่นเคร่งขรึม“เปิ่นจั้วของสั่งพวกเจ้า ในฐานเจ้าหุบเขารุ่นที่ 160 จงนำคนระดับสูงและศิษย์ทุกคนจากไปทันที!”
“......”
ใบหน้าของอาวุโสใหญ่ที่กลายเป็นบิดเบี้ยว เอ่ยออกมว่า“รับทราบ!”
“ถอย! ถอย!”
“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ----”
ในเวลานั้นคนของนิกายไห่เย่ที่เริ่มถอยกลับฐานที่มั่นทันที ขณะพวกเขาจ้องมองไปยังด้านหลังของเจ้าหุบเขาด้วยแววตาเศร้าสร้อย.
“คนของหุบเขาไป่เย่ถอยแล้วอย่างงั้นรึ?”
“เอาล่ะ พวกเราก็รีบถอยเร็วเข้า!”
เหล่ายอดฝีมือกลุ่มอิทธิพลอื่นของทวีปหลิงหยวนก็เร่งรีบถอนกำลังออกไปเช่นกัน.
“พวกเขาถอยกลับแล้ว.”
“อสุรกายสงครามมากมายขนาดนี้ อย่าว่าแต่พิภพระดับห้าเลย ต่อให้ระดับหนึ่ง ยังไม่กล้าออกมาต้านเลย.”
เห็นคนของทวีปหลิงหยวนเริ่มถอย เหล่าคนของพิภพอื่น ๆ ที่มาชมการแสดงก็สามารถเข้าใจได้.
ทว่า.
เมื่อทุกคนถอยกลับไปแล้ว มีเพียงแค่เจ้าหุบเขาไป่เย่ที่ยังคงยืนอยู่ต่อหน้าอสุรกายสงครามห้าพัน.
เหล่ายอดฝีมือพิภพอื่น ๆ ที่เต็มไปด้วยความสงสัย“นี่เขาคิดจะปกป้องฐานที่มั่นคนเดียวอย่างงั้นรึ?”
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้นมีบางอย่างที่บินมายังฐานที่มั่น ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของอาวุโสใหญ่.
ในเวลาต่อมาที่สามารถมองเห็นได้ชัดว่าเป็นกระบี่สีฟ้าเล่มหนึ่ง.
นี่คือกระบี่เทพอเวจีชิงหมิง.
มันคือสัญลักษณ์ที่เป็นดั่งตัวแทนของเจ้าหุบเขาไป่เย่!
“อาวุโสใหญ่.”
เข่อจินหนานที่หันหน้าไปยังทุกคนเอ่ยออกมาว่า“หลังจากกลับแผ่นดิน โปรดเลือกเจ้าหุบเขาคนใหม่ซะ.”
“เจ้าหุบเขา!”
เหล่าศิษย์มากมายที่ตะโกนโอดครวญด้วยความโศกเศร้า.
อาวุโสใหญ่ที่ใบหน้าบิดเบี้ยว เก็บกระบี่เทพอเวจีชิงหมิงเข้าไปในแหวนมิติ และเอ่ยออกมาว่า“ศิษย์ทุกคนรับคำสั่ง กลับทวีปหลิงหยวน.”
เขาที่ต้องการอยู่ช่วยเจ้าหุบเขาปกป้องฐานที่มั่นเช่นกัน ทว่าตอนนี้ เขามีหน้าที่หลักคือนำศิษย์ทุกคนกลับไป.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น อสุรกายสงครามเริ่มบุกเข้ามาแล้ว!
“ฟู่ ฟู่-”
เข่อจินหนานที่กำหมัดแน่น ระเบิดพลังออกมา พร้อมกับหัวเราะลั่นใบหน้าที่ไม่ยินดียินร้าย!
เหล่าผู้ชมเวลานี้ รู้สึกชื่นชมเป็นอย่างมาก.
ต่อหน้าสองอสุรกายสงครามระดับสวรรค์ ระดับปฐพีและลึกล้ำมากมาย เจ้าหุบเขาเข่อเพียงคนเดียวกับไม่หวั่นเกรงเลย ยืนเด่นรับมือเพียงคนเดียว ถือว่าเป็นบุรุษที่แท้จริง!
“ฟู่!”
“ฟู่!”
อสุรกายสงครามหลายสิบตนที่ถูกสังหาร.
เพราะว่าถูกขวางเอาไว้ด้านนอกเหล่าอสูรกายสงครามที่บุกมายังจุดเดียวกัน.
พลังที่ระเบิดเสียงดังกึกก้อง เหล่ายอดฝีมือที่เฝ้ามอง เห็นเจ้าหุบเขาเข่อที่ลำบากแน่นอน เกรงว่าแม้แต่ศพก็คงไม่เหลือ!
แน่นอนว่าไม่ใช่แค่จำนวนและความแข็งแกร่งที่เหนือกว่ามากมาย ตอนนี้เขาเพียงแค่คนเดียวจะไปรับมือได้อย่างไร.
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
เพราะว่าเข่อจินหนางถูกล้อมรอบเข้ามาเป็นวง หมัดของเขาที่เหวี่ยงออกไป สังหารอสุรกายระดับเหลืองกว่ายี่สิบตน.
ด้วยระดับปฐพี การจะจัดการระดับเหลืองย่อมเป็นเรื่อง่าย ๆ แม้แต่ระดับลึกล้ำก็ยังยากจะรับมือ.
“ครืนนนนนน!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมมม!”
เพียงแค่พริบตาเดียว อสุรกายสงครามที่มะรุมมะตุ้มเข้ามา แม้นว่าว่าระดับต่ำจะกระเด็นลอยออกไป ทว่าจำนวนนั้นก็มากมายจริง ๆ.
หนึ่งปะทะหลายพัน ดูไม่ยุติธรรมอย่างแน่นอน.
นอกจากนี้ยังมีระดับปฐพีที่เข่อจินหนานต้องหลบหลีกไปพร้อมกันด้วย.
“ตูมมมม!”
ในเวลานั้น ด้วยอสุรกายสงครามระดับปฐพีรุกเข้ามาพร้อมกัน มีหนึ่งตัวที่ต่อยเข้าไปที่หลังของเขา.
“ตูมมมม ตูมมมม!”
เข่อจินหนานที่ลอยกระเด็นออกไป ก่อนที่จะยั้งเท้าได้ แล้วกระอักโลหิตออกมา ใบหน้ากลายเป็นขาวซีด.
“เจ้าหุบเขา!”
“อาวุโสใหญ่ พวกเราต้องการออกไปสู้ตายกับเจ้าหุบเขา!”
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
เหล่าศิษย์หุบเขาไป่เย่ที่ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป พวกเขาที่ไม่ฟังคำสั่งบินออกจากฐานที่มั่นทันที.
อาวุโสใหญ่ที่ลอบคิดในใจ“เจ้าหุบเขา เหล่าฟู่ไม่สามารถควบคุมได้แล้ว!”
“ฟิ้ว!”
ริ้วแสงหลายเส้นที่พุ่งออกมาจากฐานที่มั่น.
ในเวลานี้ เหล่ายอดฝีมือระดับปฐพีของหุบเขาไป่เย่ เลือกที่จะขัดคำสั่ง พุ่งออกมา เพื่อหวังปกป้องฐานที่มั่นด้วยกันกับเจ้าหุบเขา แม้นว่าจะต้องตายไปเขาก็ไม่เสียดาย!
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
นอกฐานที่มั่น อสุรกายสงครามระดับปฐพีหลายตนที่ยังคงโจมตีมา.
แม้นว่าเข่อจินหนานจะหลบได้ส่วนมาก ทว่าก็มีบางหมัดที่หลุดมาโดน ร่างกายของเขาที่ถูกโจมตีเวลานี้อยู่ในสภาพอนาถเป็นอย่างมาก.
ในเวลานั้น เขาที่สังเกตเห็นคนระดับสูงและศิษย์ของเขาบินกลับมา ทำให้เขาถึงกับต้องคำรามลั่น“พวกเจ้า.......”
ขณะตะโกนออกไป แต่ต้องหยุดทันที เพราะว่ากลิ่นอายที่น่าเกรงขามที่ปะทุขึ้น อสุรกายสงครามระดับสวรรค์ได้เข้าสู่สนามรบแล้ว มันได้ตวัดเคียวโจมตีออกมา.
พลังของมันนั้นทรงพลังน่าเกรงขามมาก กลิ่นอายที่กดทับจนจิตใจของเข่อจินหนานสั่นไปมา สัมผัสได้ลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาทันที.
ตาย.
เขากำลังจะตายแล้ว รวมทั้งศิษย์ของเขาด้วย.
เข่อจินหนานที่ราวกับรู้ชะตากรรม รอบ ๆ ยังมีอสุรกายสงครามระดับปฐพีหลายสิบตนอีก ดังนั้นจึงเลือกที่จะหลับตาลง.
เจ้าหุบเขาไป่เย่รุ่นที่ 160 ตอนนี้กำลังจะตายแล้ว.
“ตูมมมม!”
ในเวลานั้น เกิดระเบิดเสียงดังกึกก้อง!
เข่อจินหนานที่สัมผัสได้ถึงไอร้อนที่กวาดม้วนไปรอบ ๆ เขากับยังคงยืนอยู่ได้ ดังนั้นจึงได้ลืมตาขึ้น พร้อมกับกวาดตาไปรอบ ๆ.
ในครรลองสายตาของเขา ปรากฏร่างที่แขนปกคุลมด้วยโลหะยืนอยู่ด้านหน้า และหมัดของเขายังคงชกค้างเอาไว้ด้วย.
ส่วนอสุรกายสงครามระดับสวรรค์ที่โจมตีมาก่อนหน้านี้ ตอนนี้ ลอยกระเด็นออกไปหลายร้อยจั้งแล้ว.
“เจ้านิกายจุน!”เข่อจินหนานที่แววตากลายเป็นเซ่อไปเลย.
เขาที่คิดว่าทวีปชิงหยุนอาจจะมาช่วยเหมือนกัน แต่ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้ นี่พวกเขาเดินทางมาในทันทีเลยอย่างงั้นรึ?!
“เจ้าหุบเขาเข่อ.”
จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่ภาคภูมิ ใบหน้าที่เผยยิ้ม จ้องมองไปยังเหล่าอสูรกายสงคราม“กลุ่มขยะเหล่านี้มอบให้กับนิกายนิรันดรเอง.”
มอบให้กับนิกายนิรันดร?
จิตสัมผัสของเข่อจินหนานที่กวาดออกไป พบว่าตอนนี้ศิษย์นิกายนิรันดรมากมายที่กำลังพุ่งมาด้วยความเร็ว.
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น อสุรกายสงครามระดับสวรรค์ที่กระเด็นออกไปก่อนหน้านี้ ฟันเคียวลงมาทันที.
“ฟิ้ว---”
ปราณเคียวรูปจันทร์เสี้ยวที่ฉีกห้วงมิติพุ่งออกมา.
เจ้านิกายจุนที่เผยยิ้มเย็นชา ก่อนที่จะกำหมัดต่อยออกไป พลังอัดอากาศที่พุ่งลอยเข้าปะทะกับการโจมตีดังกล่าว
“ตูมมมม!”
พลังทั้งสองที่แตกสลายหายไป ห้วงมิติที่ฉีกขาดเป็นส่วน ๆ.
เข่อจินหนานที่ยืนอยู่ด้านหลัง สามารถมองเห็นได้ว่าจุนซ่างเซียวสามารถทำลายปราณเคียวนั่นได้อย่างคาดไม่ถึง จึงกล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ “นี่เขา....เป็นยอดฝีมือระดับสวรรค์ อย่างงั้นรึ?”
