Chapter 1020 สำเร็จภารกิจมหากาพย์
เหล่าผู้ชมพิภพอื่น ๆ ได้จากไปแล้ว จุนซ่างเซียวและศพหลายพันที่ถูกเคลื่อนย้ายออกมา.
“เจ้านิกาย....”ลี่ซ่างเทียนและศิษย์คนอื่น ๆ ที่รออยู่ด้านนอก เห็นเหล่าติง เหล่าเกอและเหล่าศพศิษย์พี่ ทันใดนั้นก็เผยน้ำตาล่วงเล่นทันที.
จุนซ่างเซียวที่กุมหน้าอก กล่าวอย่างเจ็บปวด“นี่คือเหล่าวีรบุรุษของทวีปชิงหยุนที่เสียสละเพื่อแผ่นดิน จงให้ความเคารพขั้นสุด!”
“รับทราบ!”
ลี่ซ่างเทียน ซือหม่าจงตะและคนอื่น ๆ ที่ลงมือทันที.
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่อุ้มลู่เชียนเชียน จ้องมองใบหน้าที่เย็นชาแม้แต่ตอนตายก็ยังเผยความเย็นชาออกมา ทำให้เขาลอบคิดในใจ“การที่กระทำเรื่องโง่ ๆ เช่นนี้ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเรื่องจริง.”
คนของทวีปหลิงหยวนเองก็มาแล้วเช่นกัน.
พวกเขาที่เผยความโศกเศร้าร้องโหยหวนพร้อมกับเก็บศพของพรรคพวกและสหาย ขณะจะจากไปไม่ลืมเผยท่าทางโกรธเกรี้ยวต่อทวีปชิงหยุน.
ถึงแม้นว่าการต่อสู้จะจบแล้ว ถึงแม้ว่ารอบ ๆ จะไม่มีคนของทวีปอื่น ทว่าการแสดงก็ยังคงดำเนินต่อไป เพราะว่าอาจจะมีใครย้อนกลับมาก็เป็นได้.
“ติ๊ง! ภารกิจมหากาพย์สำเร็จแล้ว เริ่มคำนวณรางวัล.”
หลังจากที่ได้ยินเสียงของระบบดังขึ้น ขณะอุ้มลู่เชียนเชียน กลับฐาน จุนซ่างเซียวที่ครุ่นคิดในใจ“ดูเหมือนว่าการแสดงครั้งนี้จะได้ผล.”
......
แม้นว่ายอดฝีมือทวีปหลิงหยวนจะแกล้งตาย ทว่าก็ยังถูกนับว่าผ่านการต่อสู้ในเขตแดนสังหารอาชูร่า ดังนั้นเมื่อเป็นไปตามเงื่อนไข ภารกิจมหากาพย์ที่สิบก็เริ่มคำนวนรางวัล.
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้จุนซ่างเซียวสงสัย คือจะเกินมาตรฐานหรือไม่?
ระบบเอ่ย “ยิ่งมีคนตายน้อยเท่าไหร่ ก็ยิ่งได้รับรางวัลมาก.”
“......”
จุนซ่างเซียวที่มุมปากกระตุกไปมาอย่างแรง.
การต่อสู้ ถึงคนของทวีปหลิงหยวนจะตกตายหมด ทว่าคนฝั่งเขาก็ตกตายไปไม่น้อย หากนับจำนวนคนตายน้อยเท่าไหร่ก็จะยิ่งได้รางวัล เกรงว่าคงไม่ได้เกินมาตรฐานอย่างแน่นอน.
“เฮ้อ.”
จุนซ่างเซียวที่ถอยหายใจ “ดูเหมือนว่ามีเพียงไม่ให้มีคนตายเท่านั้น ถึงจะได้เกินมาตรฐาน.”
เขาที่เลิกคาดหวัง.
ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็พาลู่เชียนเชียนกลับถึงฐาน.
ศิษย์ของเขาและเหล่ายอดฝีมือทวีปชิงหยุนที่แกล้งตายได้ถูกนำมากลับมาถึงฐานแล้ว หากแต่การคำนวณภารกิจก็ยังไม่เสร็จเลย.
จุนซ่างเซียวเอ่ยด้วยความกังวล “ยังไม่เสร็จอีกรึ?”
“ไม่.”
ระบบเอ่ย “เพราะว่าต้องคำนวณสองภารกิจก่อนหน้าด้วย จำเป็นต้องใช้เวลาสักหน่อย.”
“โอ้ว.”
จุนซ่างเซียวที่นำลู่เชียนเชียนมาวางบนโต๊ะ พร้อมกับสั่งการ“ซ่างเทียน นำน้ำเย็น ปลุกพวกเขา.”
“รับทราบ!”
“ซี่!”(กระเซ็น)
“ซี่!”(กระเซ็น)
หลี่ชิงหยาง ซือหม่าจงตา ที่นำน้ำเย็นสาดหลีชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อและคนอื่น ๆ จากนั้นก็เริ่มเห็นพวกเขาหายใจหอบ ๆ ฟื้นคืนจากสถานะแกล้งตายขึ้นมา.
“อ๊ากก.”
ลี่เฟยที่ลุกขึ้นยืน พร้อมกับร้องโหยหวน “ก้นของข้า!”
ขณะแกล้งตายนั้น ก้นของเขาถูกหมัดของคนทวีปหลิงหยวนเข้านั่นเอง เมื่อคืนชีพกับมา ความเจ็บปวดก่อนหน้านี้ก็ยังคงอยู่.
“ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่!”
หลี่ชิงหยางที่นั่งลง พร้อมกับสูดหายใจลึก.
ก่อนแกล้งตาย เขาที่ระเบิดพลังออกมาอย่าบ้าคลั่ง ใช้พลังไปเกือบหมด ตอนนี้ยังเหนื่อยหอบไม่หาย.
เซียวจุ้ยจื่อที่มีสภาพไม่ดีนัก ต้องไม่ลืมว่าร่างของเขานั้นมีบาดแผลมากมาย.
กล่าวให้ถูก เวลานั้นในเขตแดนสังหารอาชูร่า แม้นว่าจะแกล้งตาย ทว่าก็ต่อสู้จริง ดังนั้นจึงเหนื่อยล้าและได้รับบาดเจ็บมาด้วยก่อนที่จะเข้าสู่สภาวะแกล้งตาย.
แต่ในเมื่อไม่ได้ตายจริง ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีที่สุด เรื่องบาดแผลหาได้ต้องใส่ใจ.
อีกอย่าง.
การได้ต่อสู้จริง ก็ช่วยยกระดับวิถียุทธ์ด้วยเช่นกัน.
ลี่ซ่างเทียนที่ถือถังน้ำมายังโต๊ะที่ศิษย์พี่หญิงใหญ่นอนอยู่ จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้น กล่าวออกมาว่า“เปิ่นจั้วจัดการเอง.”
“ฟี่!”
น้ำเย็นที่สาดออกไปทันที.
จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ“ความรู้สึกนี้ก็ไม่เลวเช่นกัน.”
ระบบ “......”
หากคิดว่าการได้สาดน้ำใส่สตรีแล้วสัมผัสได้ถึงความพอใจ เกรงว่าเขาคงจะต้องเป็นหมาโสดตลอดชีวิตแหงแซะ.
ลู่เชียนเชียนที่ฟื้นคืนสติ เวลาต่อมาก็กลายเป็นงงงวย ก่อนที่จะค่อย ๆ พยุงร่างก้าวตรงกลับที่พัก.
เวลานั้น นางที่เข้ามารับฝ่ามือให้จุนซ่างเซียว แม้ว่าเข่อจินหนานจะเห็นและผ่อนพลังลง ทว่าก็ทำให้นางได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเช่นกัน.
จุนซ่างเซียวที่ตะโกนไล่หลัง“หากบาดเจ็บหนัก ก็ควรกินเม็ดยาฟื้นฟู.”
ลู่เชียนเชียนที่หยุด น้ำเย็นที่ไหลอาบไปทั่วใบหน้าและเส้นผม “ศิษย์ไม่เป็นไร.”
“ถึงจะให้แกล้งตาย แต่เปิ่นจั้วไม่ต้องการให้เจ้ามารับฝ่ามือเสี่ยงอันตรายเช่นนั้น หากมีครั้งหน้าอย่าได้ทำเรื่องโง่ ๆ แบบนี้.”จุนซ่างเซียวกล่าวอย่างจริงจัง.
ลู่เชียนเชียนเอ่ย “เจ้านิกายไม่ได้บอกว่าการตายมีหลายวิธี เพื่อที่จะพัฒนาตัวเอง จะต้องแสดงให้เหมือนจริง เพื่อตบตาคนอื่น ๆ ด้วย.”
“เรื่องนี้.....”
ลู่เชียนเชียนเอ่ยต่อ“สาเหตุการตายของศิษย์ ก็เพราะว่าต้องทำตามเจ้านิกายอย่างเคร่งครัดนั่นเอง.”
จากนั้น นางก็กลับที่พัก.
“ดี.”
จุนซ่างเซียวยักไหล่ เผยยิ้ม “สตรีนางดีดูจะตรงไปตรงมาเล็กน้อย.”
“เจ้านิกายจุน!”
เจ้าเมืองหานที่คืนชีพก้าวเดินเข้ามา เอ่ยออกมาว่า“ภารกิจสังหารอาชูร่าถือว่าเสร็จสิ้นหรือยัง?”
“จบแล้ว.”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวเข้าไปหาพวกเขา“ทุกท่านการแสดงครั้งนี้ประสบความสำเร็จอย่างดี!”
เจ้าเมืองหานและคนอื่น ๆ ที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันที.
พวกเขารู้ดี หากไม่มีวิธีการของจุนซ่างเซียว ภารกิจของทวีปชิงหยุนครั้งนี้ เกรงว่าทุกคนคงจะตายไม่มีเหลือ ไม่ต้องบอกเลยว่ามันคือการนำตัวเองเข้าไปตายชัด ๆ.
“เจ้านิกายจุน!”
เจ้าเมืองหานยกมือประสานเอ่ยออกมาว่า“การกระทำของท่านและนิกายของท่านจะต้องถูกบันทึกในประวัติศาสตร์ไปตลอดกาลอย่างแน่นอน!”
มู่ซ่างหงและคนอื่น ๆ ต่างก็ยกมือประสานไปด้านหน้า แววตาเผยความเคารพออกมา.
หากไม่มีจุนซ่างเซียว ไม่มีนิกายนิรันดร ไม่ต้องเอ่ยถึงฐานที่มั่นนครขนาดใหญ่ ไม่ต้องเอ่ยถึงการเอาชนะเขตแดนสังหารอาชูร่ากับทวีปหลิงหยวนเลย การเข้ามาในพิภพสงครามไม่รู้ว่าพวกเขาและคนรุ่นหลังจะต้องตกตายกันไปอีกเท่าไหร่!
นี่ถือเป็นบุญคุณที่ใหญ่หลวง.
ถึงจะเป็นคนที่มีมโนธรรมเล็กน้อย ก็ยังจำและสลักในความทรงจำเรื่องนี้เอาไว้.
จุนซ่างเซียวที่กล่าวอย่างลึกล้ำ ”ข้าจุนซ่างเซียว นิกายนิรันดรของข้าเป็นหนึ่งในคนของทวีปชิงหยุน เป็นเรื่องที่ควรทำอย่างแน่นอน ดังนั้นทุกท่านไม่จำเป็นต้องซาบซึ้งถึงเพียงนั้น.
ปฏิเสธไม่ได้.
เหล่ายอดฝีมือทวีปชิงหยุนที่เข้ามาในพิภพสงคราม ทำให้เขาได้รับกำไรจากศิลาวิญญาณธรรมชาติก้อนใต ที่จริงลึก ๆ แล้วไม่ได้ต้องการช่วยอะไรแผ่นดินเกิดนักหรอก.
“แหวะ!”ระบบที่ราวจะทนไม่ไหว.
“ทุกท่าน.”
จุนซ่างเซียวที่ชี้ไปยังประตูเคลื่อนย้ายสู่ทวีปชิงหยุน เอ่ยออกมาว่า“เมื่อผ่านด่านดินแดนสังหารอาชูร่าเสร็จแล้ว ทวีปชิงหยุนของพวกเราถือว่าผ่านภารกิจที่พิภพเบื้องบนมอบให้ ทุกท่านสามารถคืนกลับสู่แผ่นดินได้เลย!”
“เจ้านิกายจุน.”
เจ้าเมืองหานยกมือประสาน ”หานโหมวขอลา.
“ขอลา!”
“ขอลา!”
เหล่ายอดฝีมือที่กล่าวลาและก้าวตรงไปยังประตูทองแดงทันที.
พวกเขาที่เข้ามาในพิภพสงครามกว่าครึ่งปีแล้ว เหล่าญาติพี่น้องคงไม่รู้ว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นจึงควรกลับไปแจ้งข่าวก่อน.
“เจ้านิกายจุน.”
ม่ซ่างหงก่อนที่จะไป ยืนอยู่หน้าประตู ยกมือประสาน “เจ้านิกายจุน ซ่างโหมวกลับก่อน.”
“อืม.”จุนซ่างเซียวพยักหน้ารับ.
“ฟิ้ว!”
มู่ซ่างหงที่ก้าวเข้าไป ภายในใจที่คิดเอาไว้แล้ว หลังจากกลับไป ต้องกลับไปคฤหาสน์เจ้าเมืองสักครู่ จากนั้นก็ไปยังโรงอาหารนิกายนิรันดรดีหรือไม่?
ใช่แล้ว.
เขาจากบ้านมานาน พวกเขาควรจะคุ้นชิ้นอยู่แล้ว กลับไปยังไม่กลับก่อนก็ได้ ก่อนอื่นไปกินข้าวสักสองสามจานก่อนดีกว่า.
