เล่มที่ 1: ถิ่นทุรกันดาร – บทที่ 18: สิ่งตอบแทน [อ่านฟรี]
อเล็กซ์รู้สึกถึงแรงกระแทก มันเหมือนกับเขาถูกรถชนด้วยความเร็วสูง เขาได้ยินและรู้สึกถึงเสียงแตกหักหลายจุด ตามมาด้วยเสียงเนื้อที่แตกกระจายอย่างรวดเร็ว เขาหายใจไม่ออก
“อ๊าก... อั่ก!”
อเล็กซ์อ้วกและไออย่างรุนแรงพร้อมเลือดที่พุ่งออกมาจากปาก
‘หายใจไม่ออก!’
เขารู้สึกเหมือนมีน้ำขังอยู่ในปอด และอยากสูดอากาศเข้าไปอย่างสิ้นหวังแต่กลับมีเพียงเสียงกึกกักที่น่าขยะแขยงออกมาจากปากเขา
แกร่ก! แกร่ก!
อเล็กซ์พลิกตัวไปเนข้าง ขดตัวเหมือนกุ้ง เสียงกระดูกแตกไปทั่วร่างกายขณะที่แต่ละชิ้นกำลังกลับเข้าไปยังตำแหน่งเดิม
ช่วงเวลาสามสิบวินาทีแห่งความเจ็บปวดและความตื่นตระหนกได้ผ่านไปแล้ว
“อั่ก!”
อเล็กซ์อาเจียนออกมาเป็นเลือดปริมาณมาก และเขาก็หายใจเข้าลึก ๆ ความตื่นตระหนกค่อย ๆ บรรเทาลงเมื่ออเล็กซ์หายใจเฮือกใหญ่เอาอากาศเข้าไป จากนั้นเขาก็นั่งลง นั่นแย่กว่าที่เขาคิดไว้มาก! มีใครทำแบบนั้นหลาย ๆ ครั้งได้ยังไง!
อเล็กซ์เพียงนอนกลั้นน้ำอยู่บนพื้น
นี่คือการทรมานตน!
อย่างไรก็ตาม การเผาไหม้ของมานาทวรคูณความรุนแรงขึ้นอีกครั้ง การที่เขากินผลไม้ทั้งผล และการกระโดดครั้งเดียวนั้นไม่เพียงพอ จิตใจของอเล็กซ์ตกอยู่ในความสับสนเพราะเขาไม่สามารถตัดสินใจได้
“ไม่อยากทำแล้ว!” เขาตะโกนกับตัวเอง เมื่อรู้สึกว่ามานามีความรุนแรงมากขึ้น เขาจึงลุกขึ้นและปีนขึ้นไปบนต้นไม้อีกครั้งด้วยแขนขาที่สั่นเทา
อเล็กซ์ไม่อยากทำแล้วแต่เขาก็กระโดดลงมาอีกครั้ง คราวนี้เขาเอาหลังลง
แกร่ก!
อเล็กซ์ป้องกันศีรษะไว้ แต่กระดูกสันหลังหัก ความตื่นตระหนกและความเจ็บปวดผ่านไปอีกสามสิบวินาที เขานอนสั่นอยู่บนพื้น เขาไม่อยากทำมันอีกแล้ว! มันเจ็บปวดมาก! อเล็กซ์หวังว่าเขาจะกลับมาบนโลกได้อีกครั้ง แต่ความปรารถนั่นไม่เป็นจริง
เขาไม่อยากทำแบบนี้!
ความรู้สึกแสบร้อนของมานาทวีความรุนแรงขึ้นอีกครั้งในขณะที่ร่างกายฟื้นตัวเต็มที่ เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งและเดินไปที่ต้นไม้ เขากลั้นน้ำตาไว้ อย่างไรก็ตาม เขาปีนต้นไม้อีกครั้ง คราวนี้สูงกว่าเดิม ถึงเวลาสำหรับขา
อเล็กซ์ปีนไปจนถึงยอด เขาสั่นไปทั้งตัว และกระโดดลงมา หลายวินาทีก่อนจะถึงพื้น
แกร่ก!
ขาของอเล็กซ์แตกเมื่อกระดูกสะบักพุ่งออกมาจากร่างกาย ส่วนหนึ่งพุ่งชนต้นไม้ บางส่วนไถลไปบนพื้น กระดูกบางส่วนในลำตัวก็หักเช่นกัน เขาแทบจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีก ครั้งนี้ง่ายกว่าเนื่องจากปอดไม่ได้รับความเสียหายมากเกิน
สิ่งที่แย่ที่สุดคือการไร้ความสามารถในการหายใจ สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวในการมีชีวิตต่อ ความหวาดกลัวนี้เลวร้ายยิ่งกว่าความเจ็บปวดมาก
ครั้งนี้ความเข้มข้นของมานาไม่ได้เพิ่มสูงเท่าเดิม เขาใช้มานามากพอแล้ว เขาเพียงนอนเฉย ๆ อยู่บนพื้นอยู่ครู่หนึ่ง สมองไม่ได้คิดอะไร แค่นอนเฉย ๆ นิ่ง ๆ
หลายนาทีผ่านไป และความรู้สึกที่อเล็กซ์รู้สึกเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนก็พุ่งขึ้นมาในความคิด เขากำลังพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่เขาเพิ่งรู้สึก
มันแตกต่างไปจากชีวิตที่เขาใช้บนโลกอย่างมาก แน่นอนว่าเขาผ่านการฝึกฝนที่ยากลำบากบนโลก แต่นี่ไม่ใช่การฝึก
นี่คือการทรมาน
ความเงียบ
สักพักหนึ่งแล้วที่อเล็กซ์เพียงนอนฟังความเงียบสงัดของป่า
‘ทำไมฉันถึงทำกับตัวเองแบบนี้?’
ความเงียบ
‘ฉันไม่รู้’
อเล็กซ์มองต้นไม้
ความเงียบ
‘เหลือผลไม้อีกสอง’
ความเงียบ
‘อีกรอบไหม?’
ความเงียบ
ฟึ่บ!
ทันใดนั้นดวงตาอเล็กซ์เบิกโพลงเมื่อเขาได้ยินใบไม้เคลื่อนไหว
ตึ้ง!
อเล็กซ์กัดฟันแน่นอย่างรุนแรงขณะเลือดไหลออกจากแขน
เสือดำ!
อเล็กซ์ลืมไปเลยว่าเขาไม่ได้ในจุดที่ปลอดภัย เขาอยู่ในป่าที่เต็มไปด้วยสัตว์ร้าย!
อเล็กซ์นอนหงาย และเสือดำก็จะกัดคอเขา โชคดีที่แขนซ้ายสกัดกั้นไว้ได้ทัน เสือดำกัดแขนเขาจนกล้ามเนื้อถูกทำลาย มันน่าจะประหลาดใจที่กระดูกเขาไม่หัก
เสือดำพยายามข่วนเขาด้วยกรงเล็บอย่างรุนแรง และมีบาดแผลมากมายปรากฏขึ้นทั่วร่างกาย พลางเคลื่อนมือไปที่หลัง
แต่ไม่มีอะไรอยู่ที่หลังของเขา!
อเล็กซ์นึกขึ้นได้ว่าเขาดาบไว้ตอนที่จะกระโดดโดยเอาหลังลง
‘เวรเอ้ย!’
เสือดำปล่อยแขนอเล็กซ์แล้วกระโดดถอยออกไป เขาคว้าคอมันไว้ด้วยมือขวา
โฮก!
เสือดำถอยหลัง แต่อเล็กซ์ดึงยื้อ เมื่อพิจารณาแล้ว เสือดำตัวนี้แข็งแกร่งกว่าเสือดำบนโลก ท้ายที่สุด มันก็กระโดดถอยหลังไปสองเมตรพร้อมลากอเล็กซ์ไปด้วย
อย่างไรก็ตาม เสือดำไม่ใช่สิ่งเดียวที่แข็งแกร่งกว่าสายพันธุ์ที่อยู่บนโลก อเล็กซ์จับคอเสือไว้ตลอดเวลาด้วยมือเดียว นั่นทำให้เขาประหลาดใจ เขาแน่ใจว่าหากเป็นเมื่อสองสามวันก่อนเขาทำแบบนี้ไม่ได้แน่!
เสือดำพยายามสลัดอเล็กซ์ออกและโจมตีเขาด้วยกรงเล็บ แต่สัญชาตญาณของอเล็กซ์ก็พุ่งขึ้นมา เขาดึงตัวเองเข้ามาใกล้และกอดคอมันไว้ด้วยแขนและลำตัว มันพยายามสลัดเขาออกและข่วนไปอีกสองสามครั้ง แต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อย
เสือดำขู่ร้องอย่างดุดัน พยายามสลัดอเล็กซ์ออกไปจากตัว แต่เมื่อขาของอเล็กซ์รัดแน่นยิ่งขึ้น จากเสียงขู่ก็กลายเป็นเสียงร้องครวญคราง
อเล็กซ์รู้สึกว่าขาของเขาบีบรัดอวัยวะและกล้ามเนื้อเสือดำไว้แน่นจนเริ่มได้ยินเสียงกระดูกลั่นขึ้นมาเป็นระยะ
ดวงตาเขาเบิกโพลง
กึก! แกร่ก!
อเล็กซ์ง้างแขนขวาไปข้างหลังแล้วต่อยเข้าที่หน้าอกเสือดำจนยุบเข้าไปอย่างรวดเร็ว เสือดำหยุดเคลื่อนไหว เขาจับที่หัวและคอของมัน
แกร่ก!
เมื่อสิ้นเสียง เสือดำก็หมดลมหายใจ
อเล็กซ์หายใจเอาอากาศเข้าหลายครั้งขณะที่อะดรีนาลีนลดลงอย่างช้า ๆ จากนั้นเขาก็มองดูร่างกาย
‘ฉันทำเหรอ?’ เขาคิดด้วยความตกใจ
ขนาดของเสือดำตัวนั้นไม่ใช่เล็ก ๆ เลยและพลังของมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าล้อเล่น มันไม่สามารถหักกระดูกอเล็กซ์ได้แม้แต่ชิ้นเดียว และการที่กระดูกเขาหักก็เกิดจากการที่เขาต่อยที่หน้าอกมันอย่างรุนแรง
เกิดความแตกต่างของพลังอย่างชัดเจน!
อเล็กซ์มองศพเสือดำด้วยความตกใจ มันน่าจะเป็นความฝันด้วยซ้ำ มนุษย์จะฆ่าแมวยักษ์ขนาดนั้นด้วยมือเปล่าได้อย่างไรแล้วก็ง่ายดายขนาดนั้นด้วย?
หลังจากนั้นไม่นาน อเล็กซ์ก็มองที่มือขวาในสภาพที่กำหมัดแน่น จากนั้นเขาก็หรี่ตาลง
‘ที่ทำไป ไม่สูญเปล่าแล้วสินะ!’
‘ที่อดทนเจ็บปวดมาตั้งสองสามวัน ในที่สุดก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์!’
อเล็กซ์มองไปที่ผลไม้อีกสองผลสุดท้ายทันที เขาเดินไปหามันด้วยท่าทีที่มุ่งมั่นและกินไปอีกผลหนึ่ง
ความเจ็บปวด ความตื่นตระหนก และการทนมานนั้นช่างน่ากลัว แต่ความรู้สึกที่ได้เห็นพลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมากได้ปัดเป่าสิ่งเหล่านี้ออกไปเสียหมด
เขาต้องการมากกว่านี้!
