บทที่ 95: 50 ปีกับรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนไป (ตอนฟรี)

บทที่ 95: 50 ปีกับรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนไป

ณ โลกวิญญาณปีศาจ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งการฆ่าล้างบาง

เย่เสี่ยวเหยากำลังเพลิดเพลินกับการนวดจากเด็กสาวหลายคนของตระกูลจิ้งจอก สีหน้าของเขาดูพึงพอใจมาก เขาค่อยๆ คุ้นชินกับชีวิตในโลกวิญญาณอสูรหลังจากใช้เวลาอยู่ที่นี่มานาน

“ผู้เฒ่าเจี้ยน เมื่อไหร่ท่านจะสามารถรวบรวมพลังวิญญาณต้นกำเนิดได้เพียงพอกัน? ข้ากำลังจะกลายเป็นปีศาจเต็มตัวแล้วนะ” เย่เสี่ยวเหยาเปลี่ยนท่านวดของเขาอย่างสบายใจ

ในตอนนี้ ในฐานะนายน้อยแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ฆ่าล้างบาง สถานะของเขาในเผ่าปีศาจนั้นก็เทียบได้กับผู้นำของเผ่าเล็กๆ บางเผ่า แม้แต่เผ่าปีศาจบางเผ่าก็ยังต้องก้มหัวให้เขา

“ถ้าทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี มันก็น่าจะอีกประมาณ 50 ปี ตอนนี้เจ้าก็อยู่ที่นี่ช้าๆ ไปก่นอเถอะ ข้าก็เห็นว่าเจ้าดูค่อนข้างสบายใจที่ได้เป็นนายน้อยอยู่นี่”

“จงใช้ประโยชน์จากเวลา 50 ปีนี้เพื่อรวบรวมหินวิญญาณ สมบัติจากสวรรค์ แร่วิญญาณและอื่นๆ อีกมากมาย”

“ด้วยสถานะของเจ้าในฐานะนายน้อย ความเร็วในการรวบรวมทรัพยากรจึงเร็วกว่าในโลกมนุษย์มาก” น้ำเสียงของเฒ่าเจี้ยนในใจของเย่เสี่ยวเหยาดูเหมือนจะไม่กระตือรือร้นมากนัก

เย่เสี่ยวเหยาถอนหายใจ ไอปีศาจหนาทึบในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ฆ่าล้างบางนั้นยังคงทำให้เขาไม่สบายใจ

แม้ว่าเขาจะปล่อยไอปีศาจออกมาได้ด้วยวิชาการฝึกตนของเขาก็ตาม

“ในอนาคต เจ้าจะต้องกลายเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ แล้วเจ้าจะมายอมแพ้ที่ตรงนี้ได้ยังไงกัน?”

“ในเวลานั้น ข้าต้องใช้เวลาถึง 10,000 ปีในโลกปีศาจสวรรค์เพื่อขโมยกระบี่ปีศาจมาให้ได้” ผู้เฒ่าเจี้ยนกล่าว หลังจากได้รับกระบี่ปีศาจมาแล้ว เขาก็ทะลวงขอบเขตของตนเองและบรรลุเป็นจักรพรรดิเซียน

“ท่านซ่อนตัวอยู่ในโลกปีศาจสวรรค์นับหมื่นปีเพื่อรอขโมยกระบี่ปีศาจงั้นหรอ? มีอะไรน่าโอ้อวดกัน?” เย่เสี่ยวเหยาหัวเราะเยาะ

“ฮ่าฮ่าฮ่า วิถีสู่เซียนไม่มีคำว่าขโมย ยิ่งไปกว่านั้น พวกมันก็เป็นปีศาจ ดังนั้นถึงข้าขโมยของจากพวกมันแต่มันก็นับเป็นการทำความดีต่างหาก” ผู้เฒ่าเจี้ยนพูดพร้อมกับหัวเราะ

ภายในเมืองแห่งหนึ่งในนิกายชั้นนอก ซูฟ่านได้พบกับเด็กสาวชื่อเสี่ยวซี เพียงชำเลืองมองเพียงครั้งเดียว ซูฟ่านก็จำลูกศิษย์หญิงในอนาคตของเขาได้

ดวงตาของเธอสดใสและมีใบหน้าที่สวยงาม

“เสี่ยวซี นี่คือพี่ใหญ่ของเจ้าและอาจารย์ของข้า” ซูเยว่เซียนพูดอย่างมีความสุข โ

“ซีน้อยได้พบกับท่านลุงเซียนแล้ว” เด็กน้อยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธออาจกำลังคิดอยู่ว่าจะพูดกับเขาอย่างไรดี

“ฮ่าฮ่า ลุงเซียนเรอะ ข้าชอบชื่อนี้” ซูฟ่านหยิบชิ้นส่วนของหยกวิญญาณออกมาแล้วมอบให้ซีน้อย

“เจ้าไม่ต้องเรียกข้าว่าลุงเซียนแล้วในอนาคต แค่เรียกข้าว่าอาจารย์ก็พอ ข้าจะรับเจ้าเป็นศิษย์ชั้นนอก และซูกังจะเป็นศิษย์พี่ของเจ้าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป”

“ด้วยวิธีนี้ เมื่อพวกเจ้าสองคนแต่งงานกัน มันก็จะกลายเป็นเรื่องราวที่สวยงาม” ซูฟ่านยิ้ม

“เยว่เซียน เอาของที่เตรียมไว้ออกมา”

ซูเยว่เซียนหยิบยาวิญญาณจำนวนมากออกมาพร้อมกับแผ่นหยก

“ยาเหล่านี้เป็นยาจิตวิญญาณที่เหมาะสำหรับขอบเขตฝึกปราณขั้นต้น และวิชาการฝึกตนที่เรียกว่า 'ความลับห้าธาตุ' จงฝึกฝนมันให้ดี”

“ขอบพระคุณท่านลุงเซียน” ซีน้อยโค้งคำนับและขอบคุณเขา

“ไม่ใช่ นับจากนี้เป็นต้นไปเจ้าต้องเรียกเขาว่าอาจารย์” ซูเยว่เซียนแก้ไขคำพูดให้อีกฝ่าย

“ท่านอาจารย์” ซีน้อยรีบพูด

“ดีมาก”

...

สามเดือนต่อมา หลังจากจัดพิธีแต่งงานให้กับศิษย์ของเขาแล้ว ซูฟ่านก็เข้าสู่การฝึกอย่างสันโดษ

เขายังคงปรับปรุง "ความลับห้าธาตุ" ต่อไป เมื่อเขาไปถึงขอบเขตฝึกปราณขั้น 12 เขาก็ได้พัฒนาวิชานี้ไปจนถึงขอบเขตก่อเกิดรากฐานแล้ว และตอนนี้ ขณะที่ศิษย์ของเขาจะไปถึงขอบเขตแก่นแท้ทองคำในอีกไม่กี่ทศวรรษ วิชา “ความลับห้าธาตุ” ก็จะต้องก้าวตามพวกเขาให้ทัน

การใช้ความคิดเป็นเวลานานถือเป็นเรื่องที่น่าเบื่ออย่างยิ่ง ตอนนี้ทักษะการปรุงยา การสร้างสิ่งประดิษฐ์และอื่นๆ ล้วนถูกจำกัดเอาไว้โดยระดับพลังของเขา ดังนั้นหากระดับพลังของเขาไม่พัฒนาขึ้น ทักษะเหล่านี้ก็จะไม่คืบหน้ามากนักอีกต่อไป

วิถีสู่เซียนนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย และเพียงชั่วพริบตา 50 ปีก็ผ่านไป

เมื่อมาถึงจุดนี้ ซูฟ่านก็ใกล้จะถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว และร่างกายของเขาก็เริ่มแก่ลงอย่างรวดเร็ว

ในโลกแห่งการฝึกตน แม้แต่เซียนที่สามารถคงความเยาว์วัยเอาไว้ได้ก็ยังเผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของพวกเขาในปีสุดท้ายของชีวิต

ในช่วง 50 ปีนี้ ซูกังและซูเยว่เซียนได้ก้าวเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้ทองคำแล้ว และยังคงฝึกฝนความลับห้าธาตุที่ซูฟ่านมอบให้พวกเขาต่อไป

ภายใต้คำแนะนำของซูฟ่าน ในขณะนี้ เสี่ยวซีซึ่งเดินตามวิถีแห่งเงินตราก็ได้มาถึงขอบเขตก่อเกิดรากฐานแล้ว

สำหรับพี่น้องหวังเซียงชีและหลี่ซิงชี พวกเขาทั้งคู่ก็ได้มาถึงขอบเขตก่อเกิดรากฐานแล้ว แต่ถ้าไม่ใช่เพราะการปราบปรามของหุ่นเชิด ตอนนี้พวกเขาก็คงจะอยู่ที่ขอบเขตแก่นแท้ทองคำแล้ว

สำหรับหวังยู่หลุน เขาได้ก้าวเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้ทองคำได้ตั้งแต่เมื่อ 30 ปีที่แล้ว และตอนนี้เขาก็เป็นผู้อาวุโสของโถงยุทธ์ชั้นนอก

ในตอนแรก เขาได้รับการสนับสนุนให้เข้าร่วมเป็นผู้พิทักษ์เรือเหาะ แต่เนื่องจากรูปลักษณ์ที่เป็นปัญหาของเขา เขาจึงปฏิเสธและเต็มใจลดสถานะของเขาลงเพื่อเป็นผู้อาวุโสในโถงยุทธ์ชั้นนอกแทน

ในขณะนี้ ซูฟ่านได้ก้าวออกจากเรือนเวลาแล้ว และรูปลักษณ์ของเขาก็ทำให้หลี่ซิงชีหวาดกลัว นี่เป็นเพราะมันดูเหมือนกับว่าเขาจะได้มาถึงขีดจำกัดแล้ว

“ท่านอาจารย์ เกิดอะไรขึ้นกับท่านกัน?!”

หลี่ซิงชีหน้าซีดและรีบเข้ามาพยุงซูฟ่านด้วยความเหลือเชื่อ

ในช่วงเวลาสั้นๆ ศิษย์ทั้งหมดพร้อมด้วยครอบครัวของหวังยู่หลุนก็ได้มาถึงห้องฝึกฝนของซูฟ่านแล้ว

ทุกคนตกใจกับรูปลักษณ์ของซูฟ่าน

“พี่ซู เกิดอะไรขึ้นกับท่าน? ขีดจำกัดของท่านใกล้เข้ามาแล้วหรอ?” หวังยู่หลุนมองไปที่ซูฟ่านและไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่มีพรสวรรค์ไร้เทียมทานเช่นเขาจะมาถึงขีดจำกัดอันยิ่งใหญ่แล้ว

หลายปีที่ผ่านมา เขาคิดว่าซูฟ่านกำลังเตรียมพร้อมที่จะเข้าสู่ขอบเขตก่อเกิดรากฐานที่สมบูรณ์แบบในตำนาน เพราะท้ายที่สุดแล้ว คนที่มีพรสวรรค์ระดับสูงเช่นนี้ก็คงไม่สามารถทะลวงขอบเขตแบบคนธรรมดาได้

“ไม่ต้องกังวล มันยังอีกยาวไกลกว่าจะถึงขีดจำกัดอันยิ่งใหญ่ของข้า ข้าแค่กำลังศึกษาวิชาลับแห่งชีวิต พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับข้าก็ได้” ซูฟ่านพูดช้าๆ ตอนนี้เขาแทบไม่ต่างอะไรไปจากชายชราอายุแปดสิบปี

ในขณะนี้ ซูกังก็น้ำตาคลอเบ้า เขากล่าวว่า “ท่านอาจารย์ ท่านโปรดทะลวงเข้าสู่ขอบเขตก่อเกิดรากฐานสักทีเถอะ ท่านไม่จำเป็นต้องสนใจรากฐานขั้นสมบูรณ์แล้ว!”

ซูกังซึ่งกลายเป็นผู้ฝึกตนขอบเขตแก่นแท้ทองคำแล้วสามารถสัมผัสได้ถึงออร่าพลังชีวิตที่เสียหาย นี่เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าขีดจำกัดของซูฟ่านกำลังใกล้เข้ามาแล้ว

ซูเยว่เซียนนำภาชนะผลึกวิญญาณออกมาพร้อมกับแก่นแท้ไม้ต้นกำเนิดจำนวนสิบหยด ออร่าพลังชีวิตอันบริสุทธิ์อย่างยิ่งเล็ดลอดออกมา

“ท่านอาจารย์ โปรดดื่มสิ่งนี้ด้วย มันจะสามารถช่วยยืดอายุของท่านไปได้อีกร้อยปี” ดวงตาของซูเยว่เซียนเต็มไปด้วยน้ำตา

หลังจากใช้เวลากว่า 80 ปีภายใต้ร่มเงาของอาจารย์ พวกเขาก็มีความผูกพันกันเหมือนพ่อลูก เธอทนไม่ได้กับความคิดที่จะต้องสูญเสียเขาไป หากไม่มีเขา การฝึกตนจะไปมีประโยชน์อะไร?

ซูฟานโบกมือและแสดงท่าทีว่าไม่ต้องกังวล เขาต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อที่จะเข้าใกล้ขีดจำกัดอันยิ่งใหญ่นี้ แต่กระนั้นพวกเขากลับคิดจะขยายเวลาเพิ่มให้เขา?

“พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับข้าอีกต่อไปแล้ว ข้าแค่กำลังตามรอยเต๋าอันยิ่งใหญ่... อันยิ่งใหญ่ก็เท่านั้น” ซูฟ่านพูดไม่กี่คำ เขาเว้นวรรคอยู่นานกว่าจะพูดจบ

“ท่านอาจารย์ ท่านเดินทางไกลมามากพอแล้ว ท่านหยุดไล่ตามเต๋าไม่ได้หรอ? ตอนนี้ท่านได้มาถึงขีดจำกัดอันยิ่งใหญ่แล้ว และหากยังปล่อยไว้ เราก็จะกู้คืนอะไรไม่ได้อีกต่อไปแล้ว”

“ท่านอาจารย์ เพียงแค่ดื่มแก่นแท้ไม้ต้นกำเนิดนี้ก็พอแล้ว”

“ท่านอาจารย์ กรุณาดื่มมันด้วย เราไม่สามารถสูญเสียท่านไปได้”

ในขณะนี้ ศิษย์ทั้งหมดก็คุกเข่าและก้มหัวลงกับพื้น มีเพียงซูเยว่เซียนเท่านั้นที่คุกเข่าอยู่ต่อหน้าซูฟ่านโดยถือแก้วที่บรรจุแก่นแท้ไม้ต้นกำเนิดเอาไว้ในมือ

“พวกเจ้าทุกคนเป็นเด็กดี ไม่ต้องกังวล ข้าควบคุมมันได้”

“เก็บสมบัติอันล้ำค่านี้ไว้เพื่อตัวเจ้าเองเถอะ” ซูฟ่านพูดด้วยรอยยิ้ม เขารู้สึกว่าเขาเลี้ยงลูกศิษย์ทุกคนมาได้ดีมาก

ซูเยว่เซียนมองดูรูปร่างหน้าตาที่ซีดเซียวของซูฟ่านด้วยความเสียใจและกัดฟันพูดว่า “ท่านอาจารย์ คราวนี้ข้าขอตัดสินใจให้ท่านเอง”

“แม้ว่าท่านจะมีความมั่นใจเต็มร้อย แต่ข้าจะเพิ่มการประกันอีกชั้นหนึ่งให้กับท่านด้วย”

พลังวิญญาณอันน่าอัศจรรย์เข้าควบคุมซูฟ่านโดยทันที

*วิถีสู่เซียนไม่มีคำว่าขโมยไอ้น้อง ทำความเข้าใจจักรพรรดิเซียนเจี้ยนใหม่ด้วยนะ 5555

*ในที่สุดลูกพี่ซูก็จะได้พัฒนาร่างสักที