บทที่ 632: ซุ่มโจมตีในป่า!
เห็นได้ชัดว่าพวกหมานสูเผ่านี้เดินทางกันมาไกลและตอนนี้ก็หมดแรงกันแล้วทำให้แต่ละคนต่างเดินโซซัดโซเซ แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครหยุดพักผ่อนและได้แต่กัดฟันพากเพียรเดินต่อ ไม่ว่าจะเป็นเพราะคำสั่งของเผ่าหยาหมานหรือความรู้สึกถึงวิกฤติที่นักรบโหลวเฉิงนำมาก็ตาม พวกมันก็ไม่กล้าหยุดพักแม้เพียงครู่เดียวและต้องการเพ...