บทที่ 541 พี่ชายของ อ่าวชิงโหรว

ในระหว่างการลงชื่อรับภารกิจระบบ ซูเฉินได้รับอาวุธเวทย์มนตร์ห้าชิ้นที่เขาให้เรียกว่า ภาพวาดภูเขาและแม่น้ำ โดย ซูเฉินใช้มันตรวจสอบระดับฝึกฝนบ่มเพาะของผู้บ่มเพาะทุกคนภายในระยะที่กำหนด และระยะการตรวจสอบนี้สามารถเพิ่มขึ้นได้ด้วยการเพิ่มความแข็งแกร่งของ อาณาจักรเทพยุทธ์

เมื่อพิจารณาจากความแข็งแกร่งของชาติในปัจจุบันของอาณาจักรเทพยุทธ์ ขอบเขตการสำรวจของภาพวาดภูเขาและแม่น้ำสามารถครอบคลุมทั่วทั้งเมืองหลวงและแม้แต่เมืองที่อยู่ใกล้กับเมืองหลวงมากที่สุด

ดังนั้น เมื่อกองกำลังของ อ่าวฉิน ปรากฏตัวนอกเมืองหลวง เสนาบดีกระทรวงครัวเรือนก็ตรวจพบพวกเขาแล้ว

ในเวลานี้ บางคนจะถามว่า ภาพวาดภูเขาและแม่น้ำเหล่านี้ไม่ใช่แผนที่ที่ซูเฉินมอบหมายให้กับเครือข่ายน้ำแข็งทมิฬไปหมดแล้วหรอกหรือ ทำไมเสนาบดีกระทรวงครัวเรือนถึงมีภาพวาดภูเขาและแม่น้ำอยู่ในมือด้วย? !

ในความเป็นจริง หลังจากที่อาณาจักรเทพยุทธ์ได้รวมส่วนทางตะวันออกของแผ่นดินใหญ่เข้าด้วยกัน บทบาทของภาพวาดภูเขาและแม่น้ำ ในมือของ เครือข่ายน้ำแข็งทมิฬนั้น ก็ลดน้อยลงอย่างมาก

ดังนั้น ซูเฉินจึงมอบภาพวาดภูเขาและแม่น้ำแผ่นหนึ่งให้กับกระทรวงครัวเรือน และขอให้ใช้เพื่อกำหนดจำนวนประชากรของอาณาจักรเทพยุทธ์ และรายงานระดับฝึกฝนบ่มเพาะของผู้บ่มเพาะของอาณาจักรเทพยุทธ์

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ซูเฉินก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เจ้าหน้าที่ฟัง

ต่อมา ซูเฉินถามว่า: "ข้าวางแผนที่จะแต่งงานกับอ่าวชิงโหรว และข้าวางแผนที่จะจัดงานแต่งงานที่พระราชวังมังกรหนานไห่ เจ้าคิดอย่างไรกับเรื่องนี้"

หลังจากได้ยินคำพูดออกมาของซูเฉิน เสนาบดีทุกคนของอาณาจักรเทพยุทธ์ก็เริ่มพูดคุยกัน

เกี่ยวกับเรื่องที่ซูเฉินแต่งงานกับอ่าวชิงโหรว เสนาบดีทุกคนยกมือขึ้นอย่างเห็นด้วย ในเรื่องการแต่งงานที่พระราชวังมังกรหนานไห่ แม้ว่าเสนาบดีดูเหมือนจะไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่มีใครออกมาต่อต้าน

“วังมังกรหนานไฮ่บอกว่าเราสามารถนำคน 50,000 คนไปที่วังมังกรหนานไฮ่เพื่อเข้าร่วมงานแต่งงานได้ ข้าสงสัยว่าเจ้ามีความคิดเห็นเกี่ยวกับผู้ถูกคัดเลือกสำหรับ 50,000 คนเหล่านี้หรือไม่?”

ซูเฉินมองไปที่เสนาบดีและถาม

ในเวลานี้ เสนาบดีกระทรวงมหาดไทยก้าวไปข้างหน้าครั้งและกล่าวออกมา "ทูลฝ่าบาท จากกระบวนการอภิเษกสมรส 3 ครั้งที่ผ่านมา หากนับรวมเครือญาติราชวงศ์คนสนิทของฝ่าบาทและเหล่าเสนาบดีขุนนางในราชสำนักก็มีเพียงร้อยกว่าคนเท่านั้น แม้จะ เราได้เชิญขุนนางที่มีชื่อเสียงจากหัวเมืองต่างๆของอาณาจักรเทพยุทธ์ จำนวนทั้งหมดก็มีเพียงพันคนเท่านั้น พะย่ะค่ะ”

“แต่ตามธรรมเนียมปฏิบัติที่ผ่านมา ฝ่าบาทจะทรงอนุญาตให้ทุกคนที่มาเมืองหลวงในวันราชาภิเษกในส่วนพระราชวังเพื่อร่วมงานได้จนกว่าจะถึงจำนวนคนสูงสุด แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าเราไม่สามารถ ปล่อยให้พวกเขาไปที่วังมังกรหนานไฮ่ด้วยตัวเอง ดังนั้น เราจำเป็นต้องสรุปรายชื่อล่วงหน้า”

“กระหม่อมคิดว่าเราสามารถมอบเกียรตินี้ให้แก่คนในกองทัพ 10,000 คนของกองทัพอาณาจักรเทพยุทธ์ และนายพล 5,000 นายที่มีระดับฝึกฝนบ่มเพาะสูงสุดสามารถเลือกได้จากกองทัพมังกรทอง จากนั้น จึงสามารถเลือกนายพล 5,000 นายจากทหารกองทัพคนอื่น ๆ ตาม ระดับฝึกฝนบ่มเพาะของพวกเขา ส่วนที่เหลืออีก 20,000 คนนั้น ควรจะมอบให้กับผู้คนในอาณาจักรเทพยุทธ์ที่อยู่ในสภาพระดับฝึกฝนบ่มเพาะที่เรียบง่าย เพื่อให้พวกเขาเข้าใจว่าเราไม่ใช่ต้องการไม่ให้เขาเข้าร่วม แต่เป็นเพราะสิ่งต่างๆไม่อำนวยเพียงเท่านั้น”

“และด้วยเหตุนี้ ตำแหน่งว่างที่เหลือ ผู้คนในอาณาจักรเทพยุทธ์ทุกคนในอาณาจักรเทพยุทธ์ได้รับสิทธิโดยให้มีการลงทะเบียน แล้วทำการจับสลากเพื่อให้แน่ใจว่าพลเมืองทุกคนมีโอกาสเข้าร่วมงานพิธีในครั้งนี้ และเพื่อเป็นการเพิ่มความรู้สึกมีส่วนร่วมของผู้คนในอาณาจักรเทพยุทธ์อีกด้วย พะย่ะค่ะ”

เสนาบดีกระทรวงครัวเรือนป้องมือขึ้นก่อนกล่าวออกมา

คำกล่าวของเขาได้รับการสนับสนุนจากเสนาบดีส่วนใหญ่ในท้องพระโรง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูเฉินก็พยักหน้าเล็กน้อย นอกจากนี้ เขาค่อนข้างพอใจกับข้อเสนอแนะของเสนาบดีกระทรวงครัวเรือน

ซูเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดออกมาว่า "เอาล่ะ ทำตามที่เจ้าพูดออกมาเถอะ!"

ในเวลานี้ เสนาบดีกระทรวงพิธีการยังได้ก้าวไปข้างหน้าและกล่าวออกมา: "ฝ่าบาท ตามการคำนวณของกระทรวงพิธีการ วันที่เป็นมงคลสำหรับเจ้าและองค์หญิงอ่าวชิงโหรว จะอยู่ที่ประมาณสองเดือนนับจากนี้ ซึ่งควรจะเป็นเวลาที่ เพียงพอที่จะดำเนินการตามที่เสนาบดีกระทรวงครัวเรือนกล่าวได้สำเร็จเรียบร้อย พะย่ะค่ะ!”

ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย หากมีเวลาสองเดือนในการเตรียมงานแต่งงานกับอ่าวชิงโหรว ไม่ว่าจะเป็นการเตรียมการสำหรับคน 50,000 คนที่จะไปที่พระราชวังมังกรหนานไฮ่เพื่อเข้าร่วมในงานแต่งงานหรือการเตรียมการสำหรับ งานแต่งงานที่วังมังกรหนานไฮ่ มีเวลาเหลือเฟือที่จะเสร็จสิ้น

เมื่อพูดออกมาถึงประสิทธิภาพในการทำงาน เสนาบดีของ อาณาจักรเทพยุทธ์ ไม่เคยทำให้ซูเฉินผิดหวัง

ตัวอย่างเช่น หากการเตรียมงานแต่งงานของ ซูเฉินและ อ่าวชิงโหรว ถูกวางไว้ในรัฐสภาสหพันธรัฐภาคกลาง เขาเกรงว่ารัฐสภาสหพันธรัฐภาคกลางอาจไม่สามารถหารือเกี่ยวกับผลลัพธ์ที่แท้จริงใด ๆ แม้ว่าจะจัดประชุมขึ้นเป็นเวลาสามวันสามคืนก็ตาม

แต่ในราชสำนักของอาณาจักรเทพยุทธ์ เรื่องนี้ได้รับการแก้ไขด้วยประโยคเพียงไม่กี่ประโยค

หลังจากแก้ไขปัญหาสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการแต่งงานของ ซูเฉินและ อ่าวชิงโหรว แล้ว ซูเฉินก็รับฟังเสนาบดีรายงานเรื่องต่างๆ ในที่กิจการงานของพวกเขาตามปกติ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ซูเฉินประกาศเลิกประชุม

หลังจากเสร็จสิ้นประชุมที่ท้องพระโรงแล้ว ซูเฉินก็มาที่หอตำราจักรพรรดิทันที

“เสด็จพี่เฉินเพคะ!”

เมื่อเห็นการมาถึงของซูเฉิน ผู้หญิงทั้งสี่คนรวมทั้งอ่าวชิงโหรวก็เงยหน้าขึ้นและทำความเคารพซูเฉิน

ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้น มองไปที่อ่าวชิงโหรว และพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม: "ข้อสรุปเกี่ยวกับงานแต่งงานของเราเสร็จสิ้นแล้ว เราจะจัดงานแต่งงานในวังมังกรแห่งทะเลจีนใต้ในสองเดือนข้างหน้า!"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ อ่าวชิงโหรวก็ร้องอุทานออกมาก่อน จากนั้น ก็แสดงสีหน้าประหลาดใจ

เธอไม่คาดคิดว่างานแต่งงานของเธอจะจัดขึ้นในวังมังกรหนานไฮ่ได้จริง

แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดออกมา แต่เนื่องจากนี่เป็นงานแต่งงานเพียงครั้งเดียวในชีวิตของเธอ เธอยังคงหวังว่าพี่ชายของเธอจากวังมังกรหนานไฮ่จะมาร่วมงานด้วย

เดิมทีเธอคิดว่าพี่ชายของเธอจะไม่สามารถมาที่เมืองหลวงเพื่อเข้าร่วมงานแต่งงานของเธอได้เนื่องจากต้องเตรียมพร้อมสำหรับการมาถึงของเทพเจ้าที่กำลังจะมาถึง แต่เธอก็ไม่คาดคิดว่าสถานที่จัดงานแต่งงานของเธอและซูเฉินจะเป็นที่วังมังกรในทะเลจีนใต้ของเธอในที่สุด

ด้วยวิธีนี้ เธอไม่เพียงแต่สามารถอยู่กับคนที่เธอรักมากที่สุดเท่านั้น แต่พ่อและพี่ชายของเธอยังสามารถเห็นเธอได้ด้วยว่าเธอมีความสุขเพียงใด

นี่เป็นความสุขสองเท่าสำหรับเธอแล้วจริงๆ!

“ยังไงก็ตาม ข้าเคยไปที่วังมังกรหนานไห่แล้ว แต่ข้ายังไม่เคยเจอพี่ชายของเจ้าเลยนี่!”

ในเวลานี้ ซูเฉินมองไปที่อ่าวชิงโหรวด้วยรอยยิ้มอันอ่อนโยนแล้วพูดออกมา

อ่าวชิงโหรว พยักหน้าและกล่าวออกมา: "พ่อของข้าไม่ได้บอกเจ้าหรอกหรือว่าพี่ของข้าฝึกฝนอย่างหนักโดยแยกตัวออกมาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเพื่อต่อสู้กับเหล่าทวยเทพ! เสด็จพี่เฉินไปที่ วังมังกร เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น แน่นอนว่าพวกพี่ชายของข้าย่อมไม่อาจออกมาพบได้ทัน แต่ในครั้งนี้ เขาย่อมจะออกมาเพื่อพบเสด็จพี่เฉินโดยเฉพาะเพคะ!”

ซูเฉินยิ้มและพูดออกมาว่า: "ข้าเข้าใจ แต่ตอนนี้เรากำลังจะแต่งงานกัน ชิงโหรว ถึงเวลาที่เจ้าจะพาข้าไปพบพี่ชายของเจ้าแล้วไม่ใช่เหรอ?"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ อ่าวชิงโหรวก็พยักหน้าด้วยหน้าแดงและพูดออกมาว่า: "เพคะ เสด็จพี่เฉินอยากไปเมื่อไหร่หรือเพคะ? ชิงโหรวสามารถพาเสด็จพี่เฉินเพคะไปที่วังมังกรหนานไห่เพื่อพบกับพี่น้องของชิงโหรวได้ตลอดเวลา อีกอย่างก็คือ เมื่อวานที่ชิงโหรวกลับไปยัง วังมังกรหนานไฮ่ ชิงโหรวก็ยังไม่ได้พบพี่ชายของข้าเลยเพคะ!”

เมื่อ อ่าวชิงโหรว กลับไปที่ วังมังกรหนานไฮ่ เมื่อวานนี้ เธอมุ่งความสนใจไปที่การขอให้ อ่าวฉิน ช่วยขอแต่งงานเท่านั้น แต่เธอลืมเข้าไปทักทายพี่ของเธอเสียสนิท

เธอรู้ไหมว่าเธอไม่ได้เจอพี่ชายของเธอมาหลายปีแล้ว!

“ถ้าอย่างนั้น ชิงโหรวจะพาข้าไปพบพี่ชายตอนนี้ได้ไหม?”

ซูเฉินถาม

เลือกวันดีมิสู้ทำให้จบๆไปเลย เนื่องจากเขาต้องการพบพี่น้องของ อ่าวชิงโหรว และในเมื่อตอนนี้ก็ได้ฤกษ์ยามสถานที่แล้ว จึงเป็นช่วงเวลาที่ดีที่จะไปเยี่ยมเยียน