ตอนที่ 55 เถ้าแก่หานผู้น่าเลื่อมใส (อ่านฟรี 03/06/2567)

“ขอบคุณ ว่าแต่เจ้าเป็นใคร ?” ชายหนุ่มตอบรับแล้วถามกลับไป

“ขออภัยที่เสียมารยาท ข้าชิวเหม่ยซือ ผู้อาวุโสเก้า จากแดนมายาต้วนหลี่” หญิงสาวกล่าวแนะนำตัวออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร

“ข้าเย่ซี เป็นพ่อค้าธรรมดา” ชายหนุ่มกล่าวตอบไปตามมารยาท ยังไงหญิงตรงหน้าก็ไม่ได้มีท่าทางเป็นศัตรู เขาไม่รังเกียจที่จะทำความรู้จักไว้

“ท่านเย่ซีต้องการที่ดินแห่งนี้หรือ ?” หญิงสาวกล่าวถาม

“ใช่แล้ว ข้าจะเปิดร้านค้าน่ะ เลยต้องการที่ดินสักแห่ง...” ชายหนุ่มพูดยังไม่ทันจบก็มีเสียงของชายชรากล่าวแทรกขึ้น

“อย่าฝัน! เจ้าไม่มีทางได้มันไปหรอก!” โจวชือกล่าวออกมาอย่างดุดัน

“เฮ้ย ๆ ทำไมแถวนี้แมลงวันมันเยอะจริง ๆ ไปไหนก็ไป ชิ่ว ชิ่ว” ปลาปากเสียที่ยืนอยู่ข้างหลังชายหนุ่มทนเก็บปากต่อไปไม่ไหว มันกล่าวออกมาอย่างไม่ไว้หน้า

“เป็นแค่เดรัจฉาน กล้ามาต่อปากต่อคำกับข้ารึ ?” โจวชื่อที่เห็นว่าผู้ที่กล้าด่าเขาคือมนุษย์ปลาที่เป็นเพียงเผ่าประปลาด เขาก็สวนกลับทันที

“ก็เออสิวะ มีปัญหาอะไรก็เข้ามาได้เลย” มันยกนิ้วกลางให้อีกฝ่ายขณะที่กล่าวท้าทายออกมา มันเป็นท่าที่นายท่านของมันสอนเอาไว้ เวลาจะท้าทายคนอื่น

“กรอดด” ทางด้านโจวชือที่แม้จะไม่เข้าใจกับสัญลักษณ์เชิงนิ้วมือของอีกฝ่าย แต่ก็สัมผัสได้ว่าคงไม่ได้สื่อในทางที่ดีก็ได้แต่กัดฟันอดทนไว้ก่อน เพราะตอนนี้การประมูลจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว

ถึงยังไงเขาก็จะไม่ให้อีกฝ่ายได้ที่ดินผืนนี้ไปง่าย ๆ แน่นอน

“ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมงานประมูลที่ดินแห่งสุดท้าย ข้าขอเริ่มการประมูลขึ้น ณ บัดนี้!” พิธีกรคนเดิมที่เห็นว่ารอนานไปกว่านี้ก็คงไม่มีคนมาเพิ่มแล้ว เลยกล่าวเริ่มงานประมูลเลยดีกว่า

“ราคาเริ่มต้นอยู่ที่ 30,000 ผลึก ประมูลขั้นต่ำทีละ 5,000 ผลึก” พิธีกรกล่าวออกมา ราคานับว่าต่ำกว่าอีกสองที่เป็นอย่างมาก

แต่ผ่านไปเกือบสิบวินาทีก็ยังคงเงียบอยู่ ไม่มีใครเสนอราคาออกมาแม้แต่คนเดียว ทุกคนที่อยู่ที่นี่ย่อมไม่โง่เขลา พวกเขารู้ข่าวลืมของที่ดินแห่งนี้เป็นอย่างดี

ใครจะซื้อที่มาปล่อยที่ไว้กัน! เสียเงินโดยใช่เหตุ

“35,000 ผลึก” แต่แล้วก็มีเสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้ทุกคนหันไปมองผู้ที่กล้าซื้อที่ดินแห่งนี้ นั่นก็คือชายหนุ่มที่กล้าต่อกรกับตระกูลโจวนั่นเอง !

“40,000 ผลึก” โจวชือใส่ราคาต่อทันทีโดยไม่ต้องคิด เขาจะดันราคาให้สูงที่สุดแบบที่เขาโดนชายหนุ่มมันทำใส่ !

“เจ้าจะมาแย่งกับข้าทำไม ? ก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะเปิดราคา” ชายหนุ่มหันไปกล่าวกับชายชรา เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าชายแก่ต้องการอะไร เขาไปทำอะไรให้รึไงกัน ?

“ก็ข้าจะประมูล เจ้าไม่มีปัญญาประมูลก็แค่เงียบไป” โจวชือตอบกล่าวมาด้วยน้ำเสียงกวนอารมณ์

“50,000 ผลึก” ชายหนุ่มขี้เกียจจะตอบโต้เลยกล่าวราคาประมูลออกมาต่อ

“100,000 ผลึก! มัวแต่ให้ราคาทีละนิดจะไปสนุกอะไร เจ้าไม่มีผลึกหรือไร?” โจวชือได้ทีก็เยาะเย้ยชายหนุ่มกลับไปบ้าง

“150,000 ผลึก” ชายหนุ่มกล่าวออกมาต่อ ผู้ฝึกตนโดยรอบต่างคิดว่าชายหนุ่มติดกับดักการยั่วยุของอีกฝ่ายเข้าให้แล้ว

“200,000 ผลึก!” โจวชือดันราคาต่อทันที ทุกคนต่างกังวลแทนชายหนุ่มที่ตกลงไปในหลุดของชายชราแสนชั่วช้า

“งั้นเจ้าก็เอาไปเถอะ !” ชายหนุ่มกล่าวออกมาอย่างเหลืออด เขาแกล้งทำเป็นเงียบขรึมไม่สนใจจะประมูลต่อ

ครึ่งหลัง

“200,000 ผลึกครั้งที่หนึ่ง...” แต่กลับไม่เป็นดั่งที่คิด ชายหนุ่มไม่ตอบโต้ และไม่ใส่ราคากลับมา ทำให้ชายชราเริ่มหน้าเสียเล็กน้อย เขาจึงรีบกล่าวยั่วยุออกมา

“เป็นอะไรไป! ยอมแพ้แล้วรึ? ปอดแหกแล้ว?” โจวชือกล่าวยั่วยุเต็มที่ เขาไม่ต้องการเสีย 200,000 ผลึกไปกับที่ดินไร้ประโยชน์ผืนนี้! แม้ตระกูลเขาจะมีผลึกมาจ่ายได้ แต่เขาต้องโดนทุกคนเยาะเย้ยเป็นแน่

“200,000 ผลึกครั้งที่สอง...200,000 ผลึกครั้งที่...”

“250,000 ผลึก” แต่แล้วก็ได้มีเสียงชายผู้หนึ่งดังขึ้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหนักแน่น แต่เสียงนี้ไม่ได้ดังขึ้นจากปากของชายหนุ่มที่ต่อราคาก่อนหน้านี้

ผู้ฝึกตนโดยรอบต่างหันไปมองชายคนนั้นเป็นทางเดียว ชายผู้นั้นเป็นชายวัยกลางคน สวมชุดคลุมสีขาวขลิบทองท่าทางสะอาดสะอ้าน

“นั่นเถ้าแก่หานนี่นา!” มีเสียงผู้ฝึกตนคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้คนที่เหลือต่างนึกขึ้นได้ไม่ยาก

เถ้าแก่หานนับว่าเป็นผู้มีอิทธิพลอิสระกลุ่มหนึ่งที่น่ากลัวไม่น้อย ไม่ใช่เพราะพลังฝีมือของตัวเขา แต่เป็นเพราะอำนาจในเรื่องเส้นสายและเงินทองที่เทียบเคียงได้กับขุมกำลังระดับสูง เป็นรองแค่ราชวงศ์และขุมกำลังระดับสูงสุดเท่านั้น

แต่ทุกคนก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเถ้าแก่หานจะประมูลที่ดินผืนนี้ไปทำไมกัน ?

“ที่แท้ก็เป็นท่านหานจุนหมิงนี่เอง ท่านก็หมายตาที่ดินแห่งนี้รึ ?” โจวชือที่เห็นมีผู้มารับไม้ต่อแล้วก็โล่งใจไม่น้อย เขากล่าวถามออกไปด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร

“ใช่แล้ว ถ้าท่านจะเมตตาขอที่ดินแห่งนี้ให้ข้าจะได้หรือไม่ ?” หานจุนหมิงหันไปกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ไม่มีปัญหา แต่เจ้าหนุ่มนั่น ไม่รู้ว่ามันจะแข่งราคากับท่านไหม” โจวชือกล่าวออกมาพลางชี้ไปยังชายหนุ่มที่แข่งเสนอราคากับเขาก่อนหน้านี้

“ท่านไม่ต้องกังวล ไม่มีปัญหาอันใดหรอก” หานจุนหมิงกล่าวออกมา แม้โจวชือจะรู้สึกแปลกในคำพูดของเขาอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เข้าใจว่ามันแปลกตรงจุดไหน

“250,000 ผลึก ครั้งที่ 1... 250,000 ผลึก ครั้งที่ 2... 250,000 ผลึก ครั้งที่ 3 ขอแสดงความยินดีกับท่านหานจุนหมิง ที่ดินแห่งนี้เป็นของท่านแล้ว!!” พิธีกรขานราคาจบ ก็กล่าวปิดการประมูลทันที

“ขอบคุณท่านหานจุนหมิงเป็นอย่างมาก ท่านสามารถเอาเอกสารแผ่นนี้ไปยื่นเรื่องเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดินแห่งนี้ได้เลย” พิธีกรเก็บผลึกใส่แหวนมิติก่อนจะกล่าวออกมาแล้วยื่นเอกสารที่ดินให้ไป

เขาแอบคิดในใจว่าครั้งนี้พวกเขาได้กำไรฟรี ๆ มาเยอะเลย จากตอนแรกที่คิดว่าคงจะได้แค่ สี่ถึงห้าหมื่นผลึก กลับได้มาถึง สองแสนห้าหมื่นผลึกเลยทีเดียว !

“ขอแสดงความยินดีกับท่านหานจุนหมิงด้วย ที่ท่านได้ที่ดินแห่งนี้ไป” โจวชือเดินเข้าไปหาชายกลางคนก่อนจะกล่าวแสดงความยินดีออกมา

นอกจากโจวชือแล้วก็มีอีกหลายคนเช่นกันที่เดินเข้าไปทักทายชายกลางคน เพราะชายผู้นี้ขึ้นชื่อว่าเป็นชายผู้เที่ยงธรรม ไม่คดโกงผู้อื่น ผูกมิตรไว้หลากหลาย

“ท่านช่างกล้าหาญที่ซื้อที่ดินแห่งนี้ ไม่เหมือนคนบางคนปั่นราคาให้ผู้อื่นปวดประสาท” โจวชือกล่าวออกมา แต่ก็ไม่พลาดที่จะแซะชายหนุ่มซึ่งนั่งกินผลไม้อยู่ เขาไม่มีท่าทีทุกข์ร้อนอะไรเหมือนมันไม่ใช่เรื่องของตัวเอง

“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าช่างโง่เขลาเสียจริง เสียเงินซื้อที่ดินแพงกว่าปกติจนเป็นบ้าไปแล้วรึ ?” ไม่มีใครคาดคิดว่าชายหนุ่มซึ่งเงียบไปนานจะหัวเราะออกมาดังลั่น โจวชือที่ได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มกล่าวออกมาก็เริ่มเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง

“เฮอะ! อย่างเจ้าไม่มีปัญญาจะซื้อสักที่ด้วยซ้ำ ทำมาเป็นปากดี! อย่างน้อยข้าก็ยังมีปัญญาซื้อนั่นแหละ แต่เจ้า...” ชายชรายังพูดไม่ทันจบ ก็พบว่ามีใครบางคนได้เดินผ่านตัวเขาไป

ใครคนนั้นได้เดินตรงไปหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ ชายหนุ่มซึ่งหัวเราะออกมาเมื่อสักครู่ ก่อนจะยื่นเอกสารที่ดินแห่งนี้ให้ไป ชายหนุ่มก็รับมันไปแต่โดยดีแล้วเหยียดรอยยิ้มเยาะออกมาเต็มหน้า

“ไหนใครไม่มีปัญญาซื้อนะ ? เจ้าช่างโง่เขลาเสียจริง”