ระบบลงทุนโหดสุดในปฐพี บทที่ 22 : ชายชราตามืดบอดจริงๆ!
บทที่ 22 : ชายชราตามืดบอดจริงๆ!
“ศิษย์น้องสุภาพเกินไป”
หลี่ซุนกล่าวเช่นนี้ แต่มือของเขาไม่ได้ช้าเลย
ยอมรับทักษะร่างทองโดยตรง
ในโลกแห่งการฝึกตน แม้ว่าทุกคนจะมีพลัง แต่ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย ทุกคนยังคงเป็นมนุษย์
เพื่อตอบแทนตัวเอง เขาจึงมอบทักษะร่างทองให้ตัวเอง ซึ่งก็สมเหตุสมผลเช่นกัน
มันจะเป็นการเสแสร้งเล็กน้อยที่จะล่าช้า
หากคิดอีกด้านย่อมทำให้คนอื่นรู้สึกว่าคิดมากกับตัวเองมากเกินไป ถ้าไม่ต้องการทักษะร่างทองด้วยซ้ำ แล้วต้องการอะไร?
การให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน คนเช่นนั้น นับประสาอะไรกับโลกปัจจุบัน แม้แต่ในสวรรค์และโลก ก็ยังหาไม่ได้สักเล็กน้อย
“ตราบใดที่ศิษย์พี่พอใจ”
เย่ฮั่นถอนหายใจด้วยความโล่งอก
แค่ตอนนี้
เขายังคงกังวลว่าศิษย์พี่หลี่ซุนจะได้รับทักษะป้องกันในศาลาคัมภีร์หรือไม่ เมื่อหลี่ซุนยอมรับมัน ในที่สุดเขาก็สามารถปล่อยหัวใจที่ห้อยอยู่ของเขาไปได้
“ศิษย์น้องยังมีอย่างอื่นที่ต้องทำ ดังนั้นไม่ขอรบกวนท่านมากเกินไป”
เย่ฮั่นโค้งมือที่ป้องของเขาแล้วกล่าว
เมื่อเขามา เขาได้สอบถามเกี่ยวกับบ้านของหลี่ซุนเป็นเวลานาน เมื่อเขาพบบ้านของหลี่ซุน เขาก็ได้รับข่าวที่ไม่คาดคิดเช่นกัน
นั่นคือ...
ไป่เฉาเว่ยและคนอื่นๆ ถูกไล่ออกจากนิกาย!
ในตอนนี้
ไป่เฉาเว่ยและคนอื่นๆ ได้ออกจากนิกายซวนหยาง หากเขาลงจากภูเขาและค้นหาอย่างระมัดระวังก็จะพบร่องรอยของอีกฝ่ายได้ไม่ยาก
เมื่อคิดถึงการลงมือโหดร้ายของไป่เฉาเว่ยในคืนนั้น เย่ฮั่นก็เปิดเผยร่องรอยของเจตนาฆ่าโดยไม่ได้ตั้งใจ
“ศิษย์น้อง เดินช้าๆ”
หลี่ซุนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ระหว่างทางกลับ
ในใจของเย่ฮั่น เสียงชราที่เงียบมานานก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ไม่เคยคิดเลยว่าชายชราจะตามืดบอดในคืนนั้น”
“หืม?”
หัวใจของเย่ฮั่นขยับ และฝีเท้าใต้ฝ่าเท้าของเขาก็ช้าลงมาก เขาถามอย่างสงสัย “ท่านอาจารย์พบอะไร”
“เมื่อคืนเจ้าถามอาจารย์ว่า ความสำเร็จในอนาคตของสหายน้อยหลี่ซุนคืออะไร เจ้ายังจำคำตอบของอาจารย์ได้หรือไม่”
เสียงชรากล่าวช้าๆ
“ลูกศิษย์จำได้อย่างเป็นธรรมชาติ”
เย่ฮั่นกล่าวโดยไม่ต้องคิด
จากการประเมินของอาจารย์ ศักยภาพของเขาเองนั้นเหนือกว่าศิษย์พี่หลี่ซุนมาก
หากไม่มีอะไรอื่น ความสำเร็จในอนาคตของศิษย์พี่หลี่ซุนที่โดดเด่นที่สุด นั่นคือผู้อาวุโสของนิกายซวนหยาง ส่วนเขาต้องการก้าวไปสู่เวทีที่กว้างขึ้น
แน่นอน
ผู้อาวุโสนิกายซวนหยาง ก็เป็นตำแหน่งที่สูงมากภายในรัศมีหมื่นลี้ นั่นก็เป็นเจ้านายใหญ่เช่นกัน
แค่มองโลกทั้งใบก็ออกจะผิดแผนไปสักหน่อย
“จำได้ก็ดี”
มีร่องรอยของความงุนงงอยู่ในน้ำเสียงของชายชรา และเขาก็กล่าวช้าๆ “วันนี้ข้าเห็นสหายน้อยหลี่ซุนคนนั้น แม้ในฐานะอาจารย์ ก็ต้องยอมรับว่าชายชราตามืดบอดในคืนนั้น!”
“ท่านอาจารย์ผิดพลาดตรงไหน?”
เย่ฮั่นเริ่มอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเรื่อยๆ
ท่านอาจารย์พูดสองครั้งติดต่อกันว่าเขาตามืดบอด นี่เป็นครั้งแรก
ในอดีต การประเมินของอาจารย์ต่อบุคคลนั้นเกือบจะเป็นแบบอย่างของชีวิตบุคคลนั้น และจะไม่มีผลลัพธ์ที่สอง
โดยไม่คาดคิด....
วันนี้กับศิษย์พี่หลี่ซุน มันล้มเหลวจริงๆ
“สหายน้อยหลี่ซุนมีร่างหยางบริสุทธิ์ หากไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตำแหน่งผู้นำนิกายของนิกายซวนหยางอาจจะตกอยู่กับเขาในอีกหลายร้อยปี!”
เสียงชรากล่าวอย่างเคร่งขรึม
อย่ามองที่ผู้อาวุโสและผู้นำนิกาย มันเป็นเพียงความแตกต่างหนึ่งระดับเท่านั้น
แต่ในนิกายซวนหยางอันใหญ่โต มีผู้อาวุโสมากมาย แต่มีผู้นำนิกายเพียงคนเดียว ความสามารถในการแข่งขันที่นี่ไม่เพียงพอสำหรับบุคคลภายนอก
ทุกคนที่สามารถเหนือกว่าผู้อาวุโสคือบุตรแห่งสวรรค์!
“ผู้นำนิกายของนิกายซวนหยาง?”
เย่ฮั่นหายใจเข้าลึกๆ และเบิกตากว้าง
สำหรับเขา ผู้นำนิกายของนิกายซวนหยาง ซึ่งเป็นบุคคลในตำนานอยู่แล้ว กระทืบเท้าเบาๆ ก็ตกใจไปนับหมื่นลี้
“บางที... นิกายซวนหยางในมือของสหายน้อยหลี่ซุนอาจจะไปสู่ระดับที่สูงขึ้น”
เสียงชรากล่าวด้วยอารมณ์
“ท่านอาจารย์ ท่านหมายความว่าอย่างไร? ศิษย์ไม่เข้าใจ”
ในความเห็นของเขา นิกายซวนหยางเป็นยักษ์ใหญ่อยู่แล้ว และจะต้องน่ากลัวแค่ไหนที่จะไปสู่ระดับที่สูงขึ้น?
“ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของนิกายซวนหยางเป็นเพียงจุดสูงสุดของระดับวังศักดิ์สิทธิ์ แต่สหายน้อยหลี่ซุนมีคุณสมบัติของระดับนักบุญในอนาคต!”
เสียงชราหยุดครู่หนึ่งและกล่าวอย่างจริงจังว่า “เจ้าสามารถผูกมิตรกับหลี่ซุนได้ในอนาคต และเขาอาจช่วยเจ้าในช่วงเวลาที่สำคัญได้”
จากกำลังใจเมื่อคืนสู่มิตรภาพในวันนี้
มุมมองของชายชราที่มีต่อหลี่ซุนได้รับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในความเงียบ
“ผูกมิตรหรือ?”
เย่ฮั่นเม้มริมฝีปาก จากนั้นพยักหน้าและกล่าวว่า “อาจารย์ ไม่ต้องกังวล ศิษย์จำได้แล้ว!”
“อืม”
ชายชรากล่าวเบาๆ และไม่มีการเคลื่อนไหวอีกต่อไป
....
ในลานบ้าน
หลี่ซุนยืนอยู่ตรงกลางสนาม
เขาพูดในใจ “ระบบ รับรางวัล!”
หลังเสียง
ฟูม!
มีหลายสิ่งปรากฏขึ้นออกมาจากอากาศบางๆ กลางอากาศ แล้วก็ตกลงมาอย่างรวดเร็ว
บูม!
ด้วยเสียงโครมครามทั่วทั้งลานก็สั่นสะเทือน และท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยฝุ่น
ดวงตาของหลี่ซุนรวดเร็ว และเขาก็ยิงแก่นแท้ออกมา เขาหยิบเม็ดยาเม็ดหนึ่งอย่างแน่นหนา และสิ่งอื่นๆ อาจตกลงไปที่พื้นได้
แต่ไม่ใช่เม็ดยานี้
เมื่อมองไปที่เม็ดยาที่อ้วนท้วนที่วางอยู่บนฝ่ามือของเขา หลี่ซุนก็แสดงรอยยิ้มที่มุมปากของเขา
ยาพลังจิต!
เมื่อนับอันที่เสิ่นอวี้หลวนส่งมา เขาก็มีสองเม็ดแล้ว
เขาใช้อันหนึ่งเมื่อเขาฝ่าทะลุ และยังมีเหลืออยู่หนึ่งเม็ด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการลงทุนในอนาคตได้
หลังใส่ยาพลังจิตลงในกล่องหยก
หลี่ซุนมองดูพื้นดินที่อยู่ไม่ไกล
ที่ระยะห่างจากเขาสองหรือสามเมตร กองหินวิญญาณกองใหญ่ก็กองอยู่ที่นั่น นับได้ประมาณไม่ต่ำกว่าหมื่น
แน่นอนว่า
ส่วนใหญ่เป็นหินวิญญาณระดับต่ำ
มีหินวิญญาณระดับกลางน้อยมาก และไม่มีแม้แต่หินระดับสูงเลยด้วยซ้ำ
หลี่ซุนก้าวไปข้างหน้า ใส่หินวิญญาณไว้ในแหวนเก็บของ แล้วหยิบหอกยาวสีขาวเงินที่อยู่ข้างๆ เขาขึ้นมา
หอกยาวนี้เรียกว่าหอกโพ่หยุน มีลำตัวสีขาวเงินและยาวประมาณสิบฟุต มันคืออาวุธวิเศษระดับกลางซึ่งเหมาะสำหรับเขาในขณะนี้
ส่วนง้าวมังกรฟ้านั้น...
ระดับสูงเกินไป เขาใช้มันได้ แต่ก็ตกเป็นเป้าหมายได้ง่าย
เพราะ
แรงดึงดูดของอาวุธจิตวิญญาณระดับสูงนั้นถึงแก่ชีวิต!
“ทักษะง้าวทลายดาว การจับคู่ที่ดีที่สุดคือง้าวมังกรฟ้า แม้ว่าหอกโพ่หยุนจะน่าสนใจน้อยกว่าเล็กน้อย แต่ก็ยังเป็นอาวุธยาว และควรจะสามารถใช้ได้เช่นกัน”
หลี่ซุนมองไปที่หอกโพ่หยุน แล้วจึงใส่มันเข้าไปในแหวนเก็บของเช่นกัน
ในที่สุด
เรือลำเล็กขนาดเท่าฝ่ามือ
มันดึงดูดสายตาของหลี่ซุน
ทันทีที่เขาเห็นเรือ ดวงตาของหลี่ซุนก็ร้อนขึ้นทันที
เรือวิญญาณหลวง!
อาวุธจิตวิญญาณบินระดับต่ำ!
จบบทที่ 22
