บทที่ 537: ลาก่อน เพื่อพบกันใหม่ที่ดีกว่า!

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ อ่าวชิงโหรวก็รู้สึกใจเต้นเล็กน้อย แต่เธอก็ยังมีความรู้สึกไม่อยากจะเชื่ออยู่เหมือนกัน

“ยัง...ยังเป็นไปได้เหรอ?”

อ่าวชิงโหรวพูดออกมาอย่างนิ่งอึ้งเล็กน้อย

จากด้านข้าง กู่หนิงเอ๋อ ดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย และเธอก็เตะ เย่หลิงอ้าย เบาๆ

แม้ว่าผลลัพธ์ของการได้อยู่กับซูเฉินจะดีและเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดที่เธอทำในชีวิต แต่กระบวนการแต่งงานเป็นสิ่งที่เธอไม่ต้องการที่จะจดจำ

ท้ายที่สุดแล้วกู่หลิงเอ๋อ พี่สาวของเธอเสียชีวิตในระหว่างการแต่งงานกับราชวงศ์ของอาณาจักรซวนหลิง...

เมื่อรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของ กู่หนิงเอ๋อ เย่หลิงอ้าย ก็ยิ้ม เธอตบหลังมือของ กู่หนิงเอ๋อ เบา ๆ เพื่อแสดงคำขอโทษของเธอ

“แน่นอน ท่านทำได้ หากท่านต้องการอยู่กับเสด็จพี่เฉิน ท่านต้องใช้ทุกสิ่งที่ท่านทำได้!”

เย่หลิงอ้าย กล่าวด้วยรอยยิ้ม

อ่าวชิงโหรวพูดออกมาอย่างตื่นเต้น: "ถ้าอย่างนั้น ... ให้ข้าลองได้ไหม?"

กู่หนิงเอ๋อ และคนอื่นๆพยักหน้ารับ

อ่าวชิงโหรวจึงเข้าหาซูเฉินในวันรุ่งขึ้น

“ท่านจะกลับไปที่วังมังกรหนานไฮ่เหรอ?”

ซูเฉินมองไปที่ อ่าวชิงโหรว ตรงหน้าเขาแล้วพูดออกมาด้วยความประหลาดใจ

เมื่อวานเธอยังคงอยู่ที่นี่เพื่อค้นหาชีวิตและไม่อยากจากไป ทำไมวันนี้เธอถึงคิดออกและวางแผนที่จะกลับไปที่วังมังกรหนานไฮ่?

อ่าวชิงโหรวยิ้มและพูดออกมาว่า: "หลายปีผ่านไป ถึงเวลาที่ข้าจะต้องกลับไปหาพ่อแล้ว! วันนี้ข้ามาที่นี่เพื่อบอกลาผู้มีพระคุณของข้า!"

เมื่อเห็นว่าในที่สุด อ่าวชิงโหรว ก็คิดออก ซูเฉินก็ยิ้มอย่างมีความสุขและพูดออกมาว่า "เอาล่ะ ท่านกลับไปได้แล้ว!"

ดังนั้น อ่าวชิงโหรวจึงกล่าวคำอำลากับซูเฉินครั้ง จากนั้น จึงออกจากวังอาณาจักรเทพยุทธ์ โดยอ้อมจากทางตะวันออกของแผ่นดินใหญ่ไปยังทะเลจีนใต้

การพรากจากกันนี้เป็นเพียงการกลับมาพบกันใหม่ที่ดีกว่าในครั้งต่อไป ผู้มีพระคุณของข้า ข้าจะต้องอยู่กับท่าน!

เมื่อจากไป เธอมองย้อนกลับไปที่ซูเฉินและคิดกับตัวเอง

ในเวลาเดียวกัน หลังจากที่ซูเฉินเฝ้าดูอ่าวชิงโหรวจากไป เขาก็เริ่มวางแผนที่จะพิชิตนิกายหลายร้อยนิกายทั้งเล็กและใหญ่ในที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่

หากนิกายทั้งหมดในภูมิภาคที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่ถูกยึดครอง เรื่องนี้จะไม่มีความสำคัญน้อยไปกว่าการโจมตีของอาณาจักรเทพยุทธ์ทางตอนใต้ของแผ่นดินใหญ่

ดังนั้น จึงจำเป็นที่ซูเฉินจะต้องอธิบายเรื่องสำคัญดังกล่าวให้เจ้าหน้าที่ในท้องพระโรงฟัง

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เพราะซูเฉินจำเป็นต้องขอความคิดเห็นจากเจ้าหน้าที่ แต่เพราะว่าเขาต้องการให้ขุนนางของเขารู้เรื่องนี้ล่วงหน้าเพียงเท่านั้น เพื่อที่พวกเขาสามารถจัดการเรื่องที่เกี่ยวข้องได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นหลังจากที่นิกายเหล่านี้ถูกรวมเข้ากับอาณาจักรเทพยุทธ์

เมื่อทางตอนใต้ของแผ่นดินใหญ่ถูกรวมไว้ในดินแดนของอาณาจักรเทพยุทธ์ การดำเนินงานที่มีประสิทธิภาพของกระทรวงครัวเรือนและกระทรวงกลาโหมเป็นตัวอย่างที่ดี

ดังนั้น ในการประชุมท้องพระโรงในวันรุ่งขึ้น ซูเฉินจึงมาที่ท้องพระโรง

“ทุกคน ข้าวางแผนที่จะนำนิกายทั้งเล็กและใหญ่หลายร้อยนิกายในที่ราบภาคกลางของแผ่นดินใหญ่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรเทพยุทธ์และปราบพวกเขาทั้งหมด ท่านคิดอย่างไร?”

ซูเฉินมองไปที่เสนาบดีด้านล่างแล้วถาม

เกี่ยวกับคำถามของซูเฉิน ไม่มีใครคัดค้านเลย

ภายใต้การปกครองของ ซูเฉินตลอดหลายปีที่ผ่านมา บรรดาเสนาบดีเหล่ขุนนางเริ่มคุ้นเคยกับการเชื่อฟังเจตจำนงของ ซูเฉินท้ายที่สุดแล้ว ซูเฉินไม่ได้ทำอะไรที่เป็นอันตรายต่ออาณาจักรเทพยุทธ์ นับตั้งแต่เขาขึ้นสู่อำนาจ

เมื่อเห็นว่าเสนาบดีทุกคนเห็นด้วย ซูเฉินก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ซูเฉินกล่าวว่า: "เมื่อไม่กี่วันก่อน ข้าได้พิชิตนิกายวุ่ย นิกายถัน และนิกายชี่ ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่นิกายหลักในที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่ ทั้งสามนิกายนี้ได้เลือกที่จะเข้าร่วมอาณาจักรเทพยุทธ์และกลายเป็นส่วนหนึ่งของ อาณาจักรเทพยุทธ์! จินซีข้าอยากให้เจ้านำสมาชิกคนสำคัญของกระทรวงการต่างประเทศไปที่ นิกายวุ่ย และอีกสองนิกายเป็นการส่วนตัวเพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับผู้นำทั้งสามนิกาย!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ซูจินซี ซึ่งอยู่ในท้องพระโรงก็ก้าวไปข้างหน้าด้วยความประหลาดใจ เธอพยักหน้าและพูดออกมาว่า "ไม่ต้องกังวล กระหม่อมจะจัดการเรื่องนี้เป็นอย่างดี"

เนื่องจากอาณาจักรเทพยุทธ์ได้รวมภูมิภาคที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่เข้าด้วยกัน กระทรวงการต่างประเทศทั้งหมดของอาณาจักรเทพยุทธ์จึงกลายเป็นหน่วยงานที่เชื่อมโยงโดยเฉพาะกับรัฐสภาสหพันธรัฐภาคกลาง

ไม่มีอะไรที่สามารถทำได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม วิธีการของซูเฉินในการโจมตีโดยตรงทางตะวันตกและทางใต้ของแผ่นดินใหญ่คือการรวมพวกมันไว้ในดินแดนของอาณาจักรเทพยุทธ์ กระทรวงการต่างประเทศไม่มีโอกาสได้มีบทบาทแต่อย่างใด

และมีเพียงประเทศเดียวในที่ราบภาคกลางของแผ่นดินใหญ่: สหพันธรัฐภาคกลาง นอกเหนือจากสหพันธรัฐภาคกลางแล้วยังมีประเทศอื่นใดที่กระทรวงการต่างประเทศของอาณาจักรเทพยุทธ์สามารถเชื่อมโยงด้วยได้หรือไม่? !

คำตอบคือไม่มีอย่างไม่ต้องสงสัย!

อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวของซูเฉินเพื่อพิชิตนิกายหลัก ๆ ทำให้กระทรวงการต่างประเทศของอาณาจักรเทพยุทธ์มีประโยชน์มากขึ้น

สิ่งนี้ทำให้ซูจินซีรู้สึกมีความสุขเล็กน้อย

“นอกจากนี้ ข้าวางแผนที่จะค่อยๆ ไปที่ทางเข้านิกายของนิกายต่างๆ ในที่ราบภาคกลางของแผ่นดินใหญ่ในไม่กี่วันข้างหน้า เพื่อพูดออกมาคุยกับผู้นำนิกายของนิกายเหล่านี้สักพักหนึ่ง เพื่อชักจูงในการเข้าร่วม อาณาจักรเทพยุทธ์”

ซูเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ในเวลานี้ เสนาบดีของอาณาจักรเทพยุทธ์ถามว่า: "ฝ่าบาท ถ้าหากบางนิกายไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วมล่ะพะย่ะค่ะ?"

ซูเฉินยังคงยิ้มและพูดออกมาว่า: "ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าก็แค่โน้มน้าวผู้คนด้วยเหตุผล... เหตุผลที่ได้ผลอย่างแน่นอนก็เท่านั้น!"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เสนาบดีของอาณาจักรเทพยุทธ์ก็รู้สึกว่าคำพูดออกมาของเขาไม่จำเป็น

จักรพรรดิของเขาคือผู้มีอำนาจที่อยู่ในระดับก้าวที่สี่สู่ความเป็นอมตะ เรื่องที่จะกังวลว่าจักรพรรดิ์ของพวกเขาจะทำสำเร็จหรือไม่ เป็นเรื่องไม่มีมูลความจริงใดๆที่ทำให้พวกเขาต้องนึกถึง

หลังจากหารือเกี่ยวกับการพิชิตนิกายต่างๆ ในที่ราบภาคกลางของแผ่นดินใหญ่และขั้นตอนเฉพาะของนิกายเหล่านั้น แล้ว เนื้อหาหลักของการประชุมท้องพระโรงครั้งนี้ก็เสร็จสิ้น

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ซูเฉินประกาศเลิกประชุม

หลังจากเลิกประชุมที่ท้องพระโรง ซูจินซีก็มาถึงสำนักงานใหญ่ของกระทรวงการต่างประเทศของอาณาจักรเทพยุทธ์ทันที

“ได้เวลาท่องโลกแล้ว ข้ามีภารกิจให้พวกเจ้าทำ!”

ซูจินซีมองไปที่เฉินหยวนเซิง ซึ่งเป็นรองเจ้ากระทรวงการต่างประเทศแล้วพูดออกมา

หลายคนอาจลืมเกี่ยวกับ เฉินหยวนเซิง รองเจ้ากระทรวงการต่างประเทศ แต่ต้องรู้กันก่อนว่าอาณาจักรเทพยุทธ์ ลงนามข้อตกลงการค้าอาวุธกับราชวงศ์ อาณาจักรหยวนหลิง และรัฐสภาของอาณาจักรหยวนหลิง จนทำให้อาณาจักรเทพยุทธ์เป็นชาวประมงก็ได้รับประโยชน์จากมันสองครั้ง ทั้งหมด มาจากงานทางการทูตภายใต้การนำของเขา

แม้ว่าในเวลาต่อมาเขาจะไปที่สหพันธรัฐภาคกลางเพื่อทำภารกิจทางการฑูตระยะยาว ซูจินซีก็นึกถึงเขาในทันที และส่งรองเจ้ากระทรวงการต่างประเทศของอาณาจักรเทพยุทธ์คนนี้ไปปฏิบัติภารกิจ

สำหรับเหตุผลที่ ซูจินซี นึกถึงนั้น เป็นเพราะ ซูจินซี ต้องเตรียมที่จะจัดการกับกิจการของเหล่าทวยเทพ และมีเวลาเหลือน้อยมากในการจัดการกับกิจการของกระทรวงการต่างประเทศของอาณาจักรเทพยุทธ์ .

ดังนั้น ซูจินซีจำเป็นต้องค้นหาผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้ากระทรวงการต่างประเทศของอาณาจักรเทพยุทธ์ ก่อนที่เขาจะควบคุมกิจการของกระทรวงการต่างประเทศของอาณาจักรเทพยุทธ์อย่างเป็นทางการ เพื่อให้ฝ่ายสามารถเข้าถือครองกิจการของเขาเองได้

แน่นอนว่าผู้ถูกคัดเลือกชิงตำแหน่งเจ้ากระทรวงการต่างประเทศในอนาคตของอาณาจักรเทพยุทธ์ตกเป็นของเฉินหยวนเซิง ซึ่งมีผลงานโดดเด่น

เมื่อได้ยินคำพูดออกมาของซูจินซี เฉินหยวนเซิงก็ยืนขึ้นด้วยความประหลาดใจและถามว่า "พี่สาวจินซี ภารกิจของท่านคืออะไร!"

ซูจินซี รวบรวมเอกสารที่เขาต้องการและกล่าวว่า: "สามนิกายหลัก ได้แก่ นิกายวุ่ย,นิกายถัน และ นิกายชี่ ในที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่กำลังจะเข้าร่วมกับอาณาจักรเทพยุทธ์ ของเรา กระทรวงการต่างประเทศของ อาณาจักรเทพยุทธ์ ของเราต้องที่นิกายทั้งสามเพื่อหารือเกี่ยวกับกระบวนการเฉพาะของเรื่องนี้ ข้าจะเป็นผู้นำกองกำลังสำหรับภารกิจนี้เป็นการส่วนตัว ท่านเรียกสมาชิกคนสำคัญสองสามคนของแผนกแล้วตามข้าไปที่ที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่!”