ระบบลงทุนโหดสุดในปฐพี บทที่ 15 : ศิษย์พี่หญิงรู้ได้อย่างไร?
บทที่ 15 : ศิษย์พี่หญิงรู้ได้อย่างไร?
“ฉวีซีตัน?”
เสิ่นอวี้หลวนตกตะลึง
นางได้ยารักษาแล้ว
ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ศิษย์น้องคาดหวังไว้หรือไม่?
เสิ่นอวี้หลวนสัมผัสแหวนเก็บของบนมือของนางอย่างไร้ร่องรอย และมีขวดยาฉวีซีตันนอนอยู่ข้างในอย่างเงียบๆ
“มีอะไรสำคัญอีกหรือไม่?”
เสียงที่อ่อนโยนดังขึ้น ทำให้เสิ่นอวี้หลวนกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง
“ไม่มีเจ้าค่ะ”
“ศิษย์ขอตัว”
เสิ่นอวี้หลวนโค้งคำนับอีกครั้งและทำความเคารพ และถอยออกจากภูเขาซีเซี่ย
กลับไปที่ยอดเขาเจิ้นหยู หลังจากถึงที่อยู่อาศัยของตัวเอง
เสิ่นอวี้หลวนพลิกฝ่ามือของนาง และขวดฉวีซีตันก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของนาง และดวงตาคู่สวยคู่หนึ่งก็แสดงความคิด
“ศิษย์น้องคนนั้นเป็นใคร เขารู้ได้อย่างไรว่าข้าถูกวางยาพิษ”
เสิ่นอวี้หลวนรู้สึกงงงวย
อาจารย์ของนางเป็นผู้แข็งแกร่งในระดับเป็นตาย สมเหตุสมผลที่จะเห็นว่านางถูกวางยาพิษ แต่หลี่ซุนแค่อยู่จุดสูงสุดของระดับกำเนิดปราณ
เขาไม่มีจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ ไม่สามารถพูดได้ว่าเห็นว่านางถูกวางยาพิษด้วยตาเปล่าใช่ไหม?
นางคิดเกี่ยวกับมันเป็นเวลานาน
แต่ไม่มีเบาะแส
เสิ่นอวี้หลวนเพียงคิดถึงเรื่องนี้ นางก็วางขวดยาฉวีซีตันไว้บนโต๊ะและพึมพำว่า “ดูเหมือนว่าในอนาคต เราจะต้องหาโอกาสขอบคุณศิษย์น้องหลี่ซุน”
“แต่ก่อนหน้านั้น...”
ในดวงตาของเสิ่นอวี้หลวน มีแสงเย็นวาบขึ้นมา และนางก็กล่าวอย่างเฉยเมย “ข้าต้องค้นหาให้เจอว่าใครวางยาพิษข้า!”
นางคงไม่โง่พอที่จะคิดว่าพิษของนางเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ
เนื่องจาก
อีกสี่เดือนจะมีการแข่งขันครั้งใหญ่ในหอคุมกฎ
และผู้ชนะการแข่งขันครั้งนี้สามารถเป็นผู้บริหารได้ ตำแหน่งนี้สำคัญมากสำหรับนาง
เพราะนี่เป็นรองเพียงตำแหน่งที่สำคัญที่สุดในหอคุมกฎอย่างผู้อาวุโสประหารชีวิต และผู้อาวุโสคุมกฎเท่านั้น ตราบใดที่เป็นเจ้าหน้าที่บริหาร จะมีโอกาสที่จะเป็นผู้อาวุโสคุมกฎ
หลังจากเป็นผู้อาวุโสคุมกฎแล้ว สามารถก้าวไปอีกขั้นหนึ่งและเป็นผู้อาวุโสประหารชีวิตได้!
เมื่อพูดถึงตำแหน่งผู้อาวุโส ก็เป็นยักษ์ในนิกายซวนหยางที่มีพลังอันยิ่งใหญ่อยู่แล้ว ในแง่ของสถานะเพียงอย่างเดียว อาจกล่าวได้ว่าเป็นอันดับสองรองจากผู้นำนิกายของนิกายซวนหยาง
วันนี้ ถ้าไม่มีการเตือนจากหลี่ซุน นางจะไม่ไปหาอาจารย์ที่กำลังจะปิดด่านฝึกตน
คงคาดการณ์ได้
หลังจากสี่เดือน นางจะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!
ในเวลานั้นนับประสาอะไรกับผู้บริหาร นางอาจไม่สามารถรักษาตำแหน่งปัจจุบันของนางไว้ได้
“ตู้เฉียนหลัว, เฉาหมิง, กู่หนานซิง...”
เสิ่นอวี้หลวนคายชื่อสามชื่อออกมาอย่างเย็นชา
สามคนนี้เป็นพวกเดียวที่แข่งขันกับนางเพื่อชิงตำแหน่งเจ้าหน้าที่บริหารในอีกสี่เดือนต่อมา และพวกเขามีแรงจูงใจในการวางยาพิษมากที่สุด
เนื่องจาก
ในช่วงสี่เดือนนี้ ทุกครั้งที่ผู้แข่งขันถูกไล่ออก โอกาสในการเป็นเจ้าของของมันจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย
“อืม...”
เสิ่นอวี้หลวนพึมพำกับตัวเอง
แต่ตอนที่นางกำลังคิด
นอกประตู
ศิษย์ชั้นในที่สวมชุดหอคุมกฎมาพร้อมแผ่นหยกอยู่ในมือ
“ศิษย์หลัวอีอี ขอเข้าพบศิษย์พี่หญิง”
“เข้ามา”
ใบหน้าของเสิ่นอวี้หลวนกลับมาสดใสอย่างรวดเร็วและนางกล่าว
“เจ้าค่ะ”
หลัวอีอีเดินเข้ามาในห้อง เผชิญหน้ากับเสิ่นอวี้หลวน ยกมือขึ้นเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “ศิษย์พี่หญิง ในตอนเช้า ศิษย์ของหอคุมกฎได้พาศิษย์ชั้นนอกกลับมา”
“ศิษย์นิกายชั้นนอก?”
เสิ่นอวี้หลวนเลิกคิ้วแล้วถามโดยไม่ตั้งใจว่า “เขาทำอะไรผิด”
“ฆ่ากันเอง!”
หลัวอีอีกล่าว
“ฆ่ากันเอง?”
ดวงตาของเสิ่นอวี้หลวนตกตะลึง และนางยังคงถามต่อไปว่า “เขาฆ่าใคร”
“เอ่อ...”
สีหน้าของหลัวอีอีแข็งทื่อ และนางกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “เขาไม่ได้ฆ่าใครจริงๆ แต่มีศิษย์นิกายชั้นนอกแปดคนที่ถูกทำลายพื้นฐานการฝึกตน และหนึ่งในนั้นคือขั้นที่สิบ!”
“หืม?”
การแสดงออกของเสิ่นอวี้หลวน เปลี่ยนไปราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง นางถามอย่างไม่แน่นอนว่า “คนนั้นชื่อหลูชางเหอหรือ?”
วันนี้ที่ยอดเขาซีเฉิน เมื่อหลี่ซุนมอบยาฉวีซีตันให้กับนาง ศิษย์นิกายชั้นนอกก็รีบเข้ามาและพูดถึงเรื่องนี้
ดูเหมือนว่า...คนที่เริ่มมันจะชื่อหลูชางเหอ
และความสัมพันธ์ของหลูชางเหอ ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับศิษย์น้องหลี่ซุน
มิฉะนั้น
ศิษย์น้องหลี่ซุน ซึ่งได้ยินว่าหลูชางเหอถูกหอคุมกฎพาตัวไป คงไม่รีบไปที่หอคุมกฎ
คำนวณเวลาแล้ว
ศิษย์น้องหลี่ซุนน่าจะมาที่หอคุมกฎแล้วใช่ไหม?
“ศิษย์พี่หญิงรู้ได้อย่างไร?”
หลัวอีอีรู้สึกประหลาดใจ
“ก็แค่ข่าวลือ”
เสิ่นอวี้หลวนโบกมือแล้วถามอีกครั้งว่า “เจ้าค้นพบเรื่องราวทั้งหมดของเรื่องนี้แล้วหรือไม่ ทำไมหลูชางเหอถึงทำแบบนั้น แล้วไป่เฉาเว่ยและคนอื่นๆ มีนิสัยอย่างไร”
“แม้แต่ไป่เฉาเว่ยก็รู้…”
หลัวอีอีพ่นคำในใจออกมา
แต่นางไม่กล้าที่จะละเลย หลัวอีอีกล่าวอย่างรวดเร็ว
“รายงานศิษย์พี่หญิง หลูชางเหอเพียงแต่บอกว่าเป็นเพราะความแค้นส่วนตัว และเขาก็ไม่พูดอะไรอีก”
“อย่างไรก็ตาม เท่าที่ข้ารู้ ไป่เฉาเว่ยและคนอื่นๆ ทำสิ่งชั่วร้ายทุกประเภท โดยมักจะปล้นหินวิญญาณของศิษย์นิกายชั้นนอกคนอื่นๆ”
“และ...”
“และอะไร?”
เสิ่นอวี้หลวนเงยหน้าขึ้นมองที่หลัวอีอี และถามด้วยเสียงทุ้ม
“และ...ศิษย์น้องได้ยินจากศิษย์ชั้นนอกบางคนว่า ไป่เฉาเว่ยครั้งหนึ่งเคยทำลายพื้นฐานการฝึกตนของผู้คนจำนวนมากเป็นการส่วนตัว และยังโยนคนออกไปนอกประตูภูเขาและปล่อยให้พวกเขาดูแลตัวเอง!”
หลัวอีอีกล่าวด้วยเสียงต่ำ
นางยังเคยเป็นศิษย์ชั้นนอกด้วย และนางก็เคยประสบเรื่องเช่นนี้มาแล้ว
ดังนั้น
นางจึงไม่มีความโปรดปรานใดๆ สำหรับคนเช่นไป่เฉาเว่ย
ในเวลานี้ เมื่อนางพูดสิ่งเหล่านี้ นางยังคงหวังว่าเสิ่นอวี้หลวนจะลดโทษให้หลูชางเหอ แม้ว่าเขาจะต้องถูกขับไล่ออกจากนิกายก็ตาม
อย่างน้อยก็รักษาพื้นฐานการฝึกตนของอีกฝ่ายไว้ได้ใช่ไหม?
“ทำลายพื้นฐานการฝึกตนของคนอื่นเป็นการส่วนตัว และโยนคนออกไปนอกประตูภูเขา?”
ดวงตาของเสิ่นอวี้หลวนหรี่ลง และแสงเย็นๆ ก็แวบขึ้นมาในส่วนลึกของดวงตาของนาง
“ข้าสงสัยว่าศิษย์พี่หญิงวางแผนจะทำอะไรกับหลูชางเหอ?”
หลัวอีอีถามอย่างระมัดระวัง
นั่นคือสิ่งที่นางมาที่นี่เพื่อวันนี้
สถานะของเสิ่นอวี้หลวนในหอคุมกฎไม่ได้ต่ำนัก ไม่ต้องพูดถึงว่าศิษย์นิกายชั้นนอกทำผิดพลาด แม้ว่าศิษย์นิกายชั้นในจะทำผิดพลาด นางก็ตัดสินใจได้เพียงคำเดียว
สำหรับศิษย์ที่มีสถานะสูงกว่า หรือแม้แต่ผู้อาวุโสที่ทำผิดพลาด มันไม่ใช่สิ่งที่เสิ่นอวี้หลวนสามารถแทรกแซงได้
ต้ง
เสิ่นอวี้หลวนใช้นิ้วเคาะโต๊ะ และเสียง “ต้งๆ” ก็ดังก้องไปทั่วห้อง นางกำลังคิดถึงมาตรการตอบโต้อย่างรวดเร็วในใจ
วันนี้หลี่ซุนเตือนนางถึงพิษ และเสิ่นอวี้หลวนก็รู้สึกว่านางเป็นหนี้บุญคุณหลี่ซุน
ตอนนี้
ในฐานะเพื่อนของหลี่ซุน, หลูชางเหอมีเหตุผลสำหรับความผิดพลาดของเขา
นางได้ตัดสินใจแล้ว
นั่นคือการช่วยหลูชางเหอ!
แต่จะช่วยได้อย่างไรก็ต้องคิดให้รอบคอบ
หลังคิดอยู่ครู่หนึ่ง
เสิ่นอวี้หลวนก็เงยหน้าขึ้น เหลือบมองที่หลัวอีอีและกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ศิษย์น้องหญิงหลัวไปเอาชุดและสัญลักษณ์ของศิษย์ของหอคุมกฎ แล้วส่งพวกมันไปให้หลูชางเหอ”
“อะไร?”
เมื่อหลัวอีอีได้ยินคำกล่าวนี้ ร่างกายของนางก็สะดุ้ง และนางก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอยู่พักหนึ่ง
“ไม่สิ”
ดูเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างได้ เสิ่นอวี้หลวนเหลือบมองยาฉวีซีตันบนโต๊ะ นางก็ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “ข้าจะไปที่นั่นด้วยตัวเอง”
“ศิษย์พี่หญิง ท่าน...”
หลัวอีอีตัวแข็งอยู่กับที่ มองดูที่แผ่นหลังของเสิ่นอวี้หลวน แล้วพึมพำว่า “ท่านกำลังพยายามให้หลูชางเหอ... เข้าร่วมหอคุมกฎหรือไม่”
จบบทที่ 15
