ตอนที่ 66 อย่าเป็นแบบนี้

ตอนที่ 66 อย่าเป็นแบบนี้

เป็นเรื่องยากที่เธอจะกินอาหารที่เหมาะสม ไอร่ารู้สึกประทับใจอย่างมาก เธอกินเกี๊ยว 30 ชิ้นในคราวเดียว และท้องของเธอก็อิ่ม

เชร์และคอนริกินเกี๊ยวส่วนที่เหลือจนหมด

พวกเขาไม่ชอบกินผัก แต่พวกเขาก็ค่อนข้างยอมรับเกี๊ยว

ไอร่ามีความสุขและปลูกเมล็ดเถาวัลย์ขนนกทั้งหมดที่เธอเก็บไว้

ด้วยเหตุผลบางประการ ผักในชุดนี้จึงเติบโตช้ามาก เป็นเวลาหลายวันแล้วตั้งแต่ปลูก และหลังจากนั้นพวกมันก็แทบจะไม่งอกขึ้นมาจากพื้นดินเลย

ตอนแรกคอนริและเชร์คิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเมล็ดพืช ต่อมาพวกเขาได้พูดคุยถึงประสบการณ์การเพาะปลูกกับอสูรตัวผู้คนอื่น ๆ ที่กำลังทำการเกษตรอยู่ ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ตระหนัก ไม่ใช่ว่าผักของพวกเขาเติบโตช้า แต่ก่อนหน้านี้พวกมันโตเร็วเกินไป

เมื่อเปรียบเทียบกัน ตอนนี้ดูเหมือนมันจะช้าลง

คอนริและเชร์ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขากลับไปและเล่าเรื่องนี้ให้ไอร่าฟัง เพื่อถามเธอว่าเธอคิดอย่างไร

ไอร่ากะพริบตาช้า ๆ “เป็นเพราะข้าไม่ได้ไปดูแลผักพวกนั้น”

คอนริและเชร์รู้สึกงุนงง

ดังนั้นไอร่าจึงอธิบายลักษณะของเมล็ดศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง

ไอร่าจึงถือโอกาสนี้ลงจากภูเขา “ข้าจะไปลงไปดูแลแปลงผักกับพวกเจ้าด้วย รับประกันได้เลยว่าผักจะโตอย่างรวดเร็ว”

เชร์ยิ้มแต่ไม่พูดอะไร เขาแค่ลูบศีรษะของเธอ

คอนริมักจะตรงไปตรงมาและพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาทันทีว่า “เจ้ายังไม่ยอมแพ้อีกหรือ”

ไอร่าแสร้งทำเป็นโง่ “เจ้าหมายถึงอะไร”

“เจ้าแค่อยากเจอเจ้างูยักษ์ตนนั้น มันมีอะไรดีกัน เจ้าถึงลืมมันไปลง” คอนริดูไม่มีความสุข ใจของเขาขมขื่น

ไอร่าแตะจมูกของเธอและพูดอย่างเขาอาย “ข้าไม่ได้บอกเสียหน่อยว่าจะไปหาเขา เจ้าคิดมากเกินไป”

คอนริจ้องมองเธอพักหนึ่งแล้วถามทันที “ข้าได้ยินว่างูอวัยวะสืบพันธุ์สองอัน เจ้าต้องจินตนาการถึงเรื่องนั้นของเขาอยู่ล่ะสิ”

ใบหน้าของไอร่าเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

เมื่อคอนริเห็นว่าเธอเงียบ เขาก็ถือว่าเธอเห็นด้วย เขาลุกขึ้นยืนทันที ถอดกระโปรงหนังออกแล้วเดินไปหาเธอ

“ข้าก็ไม่ได้เล็กนะ ข้ายังทำให้เจ้าไม่พอใจอีกหรือ”

ไอร่าตกใจมากจนเธอรีบถอยกลับ “รีบใส่เสื้อผ้าของเจ้า เร็วเข้า”

“ข้าไม่ใส่” คอนริก้าวไปข้างหน้าอย่างดื้อรั้น “แม้ว่าข้าจะทำให้เจ้าไม่พอใจ แต่ก็ยังมีเชร์อีกคน เราสองคนยังเอาชนะเจ้างูตนนั้นไม่ได้อีกหรือ”

ไอร่าค่อย ๆ ถอยกลับไปที่กำแพง ข้างหลังเธอเป็นกำแพงหิน ทำให้เธอไม่มีที่ไหนให้ล่าถอย

เธอโกรธและเขินอาย แต่เธอก็ผลักเขาออกไปไม่ได้ เธอทำได้เพียงมองไปยังเชร์ เพื่อขอความช่วยเหลือเท่านั้น

“เชร์ ช่วยข้าดึงผู้ชายคนนี้ออกไปที”

เชร์เดินไปหาไอร่า เธอคิดว่าเขามาที่นี่เพื่อช่วยเธอ แต่เขาก็ถอดกระโปรงออก

ความเป็นชายขนาดใหญ่และยาวสองอันจึงปรากฏต่อหน้าต่อตาเธอ

เชร์และคอนริร่วมกันขวางไอร่าไปที่มุมห้อง

พวกเขาตัวสูงและไอร่าก็ตัวเล็กจึงถูกพวกเขาปกคลุมไปหมด

เชร์พูดเบา ๆ “เราจำเป็นต้องทำกับเจ้าร่วมกัน เพื่อให้เจ้าลืมเจ้างูตนนั้น”

ไอร่าเกือบจะบ้าคลั่งด้วยความกลัว เธอส่ายหน้าเหมือนเสียงกลองสั่น

“ไม่นะ อย่าทำแบบนี้ ข้ากลัว”

เชร์จับมือเธอแล้วถามเบา ๆ “เจ้ายังอยากจะเจอเจ้างูนั้นอีกหรือไม่”

ความร้อนทำให้ไอร่าสั่นสะท้าน เธอต้องการดึงมือของเธอกลับ แต่เชร์จับมือเธอไว้แน่นและปฏิเสธที่จะปล่อยเธอ

คอนริปฏิเสธที่จะยอมแพ้ และคว้ามือของไอร่าทันที

เขามั่นใจในขนาดของเขา ไม่มีใครในเผ่านอกจากเชร์ที่สามารถเทียบเคียงขนาดของเขาได้

สาวน้อยคงจะชอบมัน

ใบหน้าของไอร่าแดง เธอหวังว่าเธอจะหาหลุมซ่อนตัวได้

คนคนนี้ไปไกลเกินไป พวกเขาใช้วิธีการไร้ยางอายเพื่อบังคับเธอ

เธอโกรธและวิตกกังวล แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เธอไม่มีทางเลือกนอกจากต้องประนีประนอม

“ข้าจะไม่ไปเจอธยาน์อีก...”

เชร์ยกคางขึ้นและตรวจดูดวงตาของเธอ “เจ้าสัญญาใช่หรือไม่”

“ข้า-ข้าสัญญา”

“จะเป็นอย่างไร หากเจ้าเปลี่ยนใจ”

ไอร่าพูดเบา ๆ “เจ้าสามารถทำทุกอย่างที่เจ้าต้องการ”

คอนริรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “เจ้าพูดแบบนั้นเองนะ หากเจ้ากล้ากลับคำ เราจะทำจนกว่าเจ้าจะลุกจากเตียงไม่ได้”

เชร์ยิ้มดูอ่อนโยนเป็นพิเศษ “เป็นความคิดที่ดี”

ไอร่าตกใจมากจนขาของเธออ่อนแรง

เธอไม่สามารถจัดการหนึ่งในนั้นได้ หากทั้งสองกระโจนเข้าหาเธอพร้อมกัน เธอจะเดือดร้อน

วันนี้เป็นตาของเชร์ที่จะออกไปล่าสัตว์ ไอร่าติดตามคอนริลงจากภูเขาเพื่อดูแลแปลงผัก

แปลงผักของพวกเขามีขนาดใหญ่ขึ้นกว่าสองเท่าเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ ตอนนี้มีพื้นที่กว่า 12 ไร่ เมื่อมองแวบเดียว มันใหญ่มากจริง ๆ

คอนริกำลังไปที่แม่น้ำเพื่อตักน้ำ เขากังวลเกี่ยวกับไอร่า ดังนั้นเขาจึงตะโกนบอกเจโรมที่กำลังกำจัดวัชพืชในแปลงข้าง ๆ ว่า “ช่วยข้าจับตาดูไอร่าด้วย ข้าจะไปหามน้ำ และจะรีบกลับมา”

เจโรมโบกมือให้เขาและตอบกลับอย่างเต็มใจ “ได้เลย”

คอนริเตือนเธอว่าอย่าวิ่งไปรอบ ๆ ก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปพร้อมกับถังเปล่าขนาดใหญ่สองใบ

วันนี้แดดค่อนข้างแรง ไอร่านั่งยอง ๆ อยู่ข้าง ๆ แปลงผักและพบว่าดินในทุ่งแห้งมาก ต้นกล้ามีสีแทนทั้งหมด และใบสีเขียวอ่อนก็ร่วงหล่นลงมา พวกมันดูแห้งแล้งและสิ้นหวัง

คอนริเร็วมาก ภายในเวลาไม่ถึงสองนาที เขาก็วิ่งกลับมาพร้อมกับถังน้ำขนาดใหญ่สองถัง

ไอร่าช่วยเขารดน้ำแปลงผัก

ด้วยการบำรุงจากแม่น้ำ ในที่สุดต้นกล้าผักก็มีพลังมากขึ้นในที่สุด

น้ำสองถังไม่เพียงพอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแปลงผักกาด พวกมันต้องการน้ำจำนวนมาก

คอนริวิ่งกลับไปกลับมาหลายสิบครั้งก่อนที่เขาจะรดน้ำต้นกล้าทั้งหมดในแปลงผักเสร็จ

หัวใจของไอร่าเจ็บปวดเพราะเขา เธอมีความคิดอะไรดี ๆ

“เหตุใดเราไม่ขุดคลองเล่า รดน้ำต้นไม้เช่นนั้นจะสะดวกกว่ามาก”

เธอบอกคอนริและเชร์เกี่ยวกับแนวคิดนี้ พวกเขาสามคนคุยกันและรู้สึกว่าเป็นแนวคิดที่ดี จากนั้นจึงหารือถึงแผนการขุดคลองโดยเฉพาะ

เช้าวันรุ่งขึ้น คอนรินำอสูรผู้ชายกว่า 20 ตนของเผ่ามาที่แม่น้ำและเริ่มขุดคลอง

ไอร่าทำจอบให้พวกเขาใช้ จอบหินหนักเกินกว่าที่เธอจะยกได้ ดังนั้นเธอจึงต้องของให้เชร์ช่วยยกมัน

เมื่อพวกเขาไปถึงแม่น้ำ พวกเขาเห็นว่าคอนริและอสูรตนอื่นไม่ใช้เครื่องมือเหล่านั้น พวกเขาถอดกระโปรงหนังสัตว์ออกและกลายร่างเป็นหมาป่า พวกเขาโบกกรงเล็บและขุดอย่างดุเดือด

ในชั่วพริบตา คูน้ำก็ถูกขุดขึ้นมา