ระบบลงทุนโหดสุดในปฐพี บทที่ 4 : การลงทุนสีน้ำเงิน!
บทที่ 4 : การลงทุนสีน้ำเงิน!
นิกายซวนหยาง
ยอดเขาซีเฉิน
นี่คือสถานที่ที่ศิษย์ชั้นนอกได้รับเบี้ยเลี้ยงนิกาย
นอกจากนี้ยังเป็นสถานที่ที่ศิษย์นิกายชั้นนอกได้รับการประเมินเลื่อนขั้นให้เป็นศิษย์นิกายชั้นใน
ในวันเก่าๆ
มีคนไม่มากที่มาที่นี่เพื่อประเมินศิษย์นิกายชั้นในทุกวัน ดังนั้นภูเขาลูกนี้จึงดูค่อนข้างรกร้าง
แต่วันนี้แตกต่างออกไป
วันนี้ถึงเวลาแจกจ่ายเบี้ยเลี้ยงนิกายเดือนละครั้ง
ศิษย์นิกายชั้นนอกหลายหมื่นคนจากนิกายซวนหยางแห่กันมาที่นี่
เมื่อหลี่ซุนมาที่นี่ มันก็สายไปแล้ว และเมื่อเทียบกับตอนกลางวัน จำนวนผู้คนที่นี่ก็น้อยกว่ามาก
เขายืนอยู่บนแท่นและมองไปที่ห้องโถงใหญ่สองแห่งที่อยู่ตรงหน้าเขา
ห้องโถงใหญ่สองแห่ง ห้องโถงหนึ่งเป็นห้องโถงอำนาจจัดการ และอีกห้องหนึ่งเป็นห้องโถงประเมิน
ห้องโถงอำนาจจัดการใช้ในการแจกจ่ายเบี้ยเลี้ยง และสำหรับห้องโถงประเมิน ดังชื่อที่แนะนำ ใช้สำหรับการประเมิน
ตอนนี้
ยังมีคนปฏิบัติหน้าที่อยู่ในห้องโถงอำนาจจัดการ แต่ได้มีการยกค่ายกลขึ้นในห้องโถงประเมินเพื่อห้ามบุคคลภายนอกเข้าออก
“ดูเหมือนว่าวันนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะกลายเป็นศิษย์นิกายชั้นใน”
หลี่ซุนถอนหายใจเบาๆ
ยกเท้าขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องโถงอำนาจจัดการ
เมื่อเข้ามาในห้องโถงอำนาจจัดการ เขาก็เดินตรงไปที่เคาน์เตอร์
หลังเคาน์เตอร์ ศิษย์ที่แต่งกายด้วยชุดนิกายชั้นนอกกำลังหลับไป
ก้ง ก้ง ก้ง!
หลี่ซุนเคาะเคาน์เตอร์แล้วกล่าวว่า “ศิษย์น้อง ข้ามาที่นี่เพื่อรับเบี้ยเลี้ยงนิกาย”
“อะไร?”
จู่ๆ ศิษย์ก็ตื่นขึ้นมาและเช็ดน้ำลายออกจากมุมปาก หลังจากเห็นหลี่ซุนชัดเจนแล้ว เขาก็หยุดสายตาบูดบึ้งทันที
หลี่ซุนมักจะเป็นคนไม่จริงใจ
แต่ชื่อเสียงก็ไม่น้อยเลย
หลังจากฝึกตนเพียงสองปี เขาก็มาถึงขั้นที่สิบของระดับหลอมกาย และชื่อเสียงของเขาในฐานะอัจฉริยะได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วราวกับไฟป่า
เมื่อเวลาผ่านไป หลี่ซุนจะกลายเป็นศิษย์ชั้นในซึ่งเกือบจะแน่นอน มีกี่คนที่กล้ากระตุ้นศิษย์ชั้นในในอนาคต?
“กลายเป็นศิษย์พี่หลี่ซุน”
ศิษย์คนนี้ยิ้มแย้มแจ่มใสหยิบถุงใต้เคาน์เตอร์ออกมาแล้วยื่นให้
เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
เขาเก็บถุงอีกครั้ง หยิบหินวิญญาณสองสามก้อนจากถุงอีกใบ ใส่ไว้ในถุงของหลี่ซุน แล้วส่งมอบอีกครั้ง
“ศิษย์พี่ นี่เป็นเบี้ยเลี้ยงนิกายของท่าน โปรดเก็บไว้”
“อืม”
หลี่ซุนพยักหน้าแล้วหยิบถุงมา
ส่วน...
ศิษย์คนนี้นำหินวิญญาณสองสามก้อนจากเบี้ยเลี้ยงของคนอื่นมามอบให้กับตัวเขา เขาไม่ได้พูดอะไรมาก ท้ายที่สุดนี่ไม่ใช่ครั้งแรก
นิกายไม่สนใจเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้
และเหล่าศิษย์ที่ประสบความสูญเสียก็ยอมรับได้เพียงว่าพวกเขาโชคร้ายเท่านั้น
เมื่อวางถุงไว้ในแหวนเก็บของ หลี่ซุนก็หันหลังและจากไป
“แหวนเก็บของ!”
ดวงตาของศิษย์คนนี้เป็นประกาย และเขามองไปที่แหวนบนมือของหลี่ซุนอย่างอิจฉา จากนั้นจึงรีบถอนสายตากลับไปโดยหันหน้าไปทางหลังของหลี่ซุน และกล่าวเสียงดัง
“ศิษย์พี่ ค่อยๆ เดิน!”
....
หลังออกมานอกห้องโถง
หลี่ซุนมองดูห้องโถงประเมินอีกครั้งซึ่งตกอยู่ในความมืด ส่ายหน้าและเตรียมที่จะลงจากภูเขา
แต่ในเวลานี้
เสียงดุด่าก็ดังมาจากระยะไกล
“มีคนปล้นหินวิญญาณอีกแล้วรึ?”
หลี่ซุนพึมพำกับตัวเอง
เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเขา ในบรรดาศิษย์นิกายชั้นนอกนับหมื่น เมื่อพวกเขาได้รับเบี้ยเลี้ยงทุกเดือน มีเพียงไม่กี่คนที่ถูกปล้น
หลี่ซุนก็ประสบกับมันในตอนนั้น แต่โชคดีที่ความแข็งแกร่งของเขาดีขึ้นอย่างรวดเร็ว และมีหลูชางเหออยู่ข้างๆ เขา ดังนั้นคนอื่นจึงไม่ประสบความสำเร็จจากเขา
“ข้าไม่รู้ว่าใครโชคร้าย”
หลี่ซุนยกเท้าขึ้นเพื่อออกไป
เขาไม่ได้ตั้งใจจะควบคุมมัน และเขาก็ไม่สามารถควบคุมมันได้เช่นกัน
ศิษย์นิกายชั้นนอก มุ่งเน้นไปที่คำว่า นิกายชั้นนอก พูดอย่างเคร่งครัด ไม่ใช่ศิษย์อย่างเป็นทางการของนิกายซวนหยาง และผู้อาวุโสทุกคนก็ไม่สนใจเรื่องนี้
เขาเป็นศิษย์ชั้นนอก ดังนั้นทำไมต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องคนอื่น?
แต่ในวินาทีถัดไป
ฝีเท้าของหลี่ซุนหยุดนิ่ง
เพราะ...
ในใจของเขา เสียงของระบบดังขึ้นอีกครั้ง
[ติ๊ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ ท่านพบผู้ลงทุนสีน้ำเงิน สามารถลงทุนด้วยเม็ดยาโลหิต ท่านจะได้รับร่างหยางบริสุทธิ์และง้าวมังกรฟ้า (อาวุธจิตวิญญาณคุณภาพสูง!)]
“สีน้ำเงิน?”
หลี่ซุนหยุด ความตกใจแวบวาบอยู่ในดวงตาของเขา
การลงทุนสีขาว ทำให้เขาได้พื้นฐานการฝึกตนมา 20 ปีเท่านั้น และเขาต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงที่สั่นสะเทือนโลก
ตอนนี้
การลงทุนสีน้ำเงินไม่เพียงแต่ให้ร่างหยางบริสุทธิ์เท่านั้น แต่ยังให้ง้าวมังกรฟ้าอีกด้วย!
ไม่จำเป็นต้องพูดถึง ร่างหยางบริสุทธิ์
หลี่ซุนเดิมเป็นผู้มีพรสวรรค์ระดับสูง หากเพิ่มร่างหยางบริสุทธิ์ที่พิเศษ อาจกล่าวได้ว่าเขาเปลี่ยนจากอัจฉริยะธรรมดาไปในทันที
กลายเป็นผู้มีพรสวรรค์ระดับแนวหน้า
แม้ว่าความแข็งแกร่งจะไม่ดีขึ้นมากนัก แต่ความสำเร็จในอนาคตก็ไม่เหมือนเดิม
ส่วนง้าวมังกรนั้น...
นั่นทำให้ดวงตาของหลี่ซุนเร่าร้อนยิ่งขึ้น
อาวุธในโลกแห่งการฝึกตนสามารถแบ่งคร่าวๆ ได้เป็นหกระดับ : อาวุธรรมดา, อาวุธวิเศษ, อาวุธจิตวิญญาณ, อาวุธเต๋า, อาวุธศักดิ์สิทธิ์ และอาวุธจักรพรรดิ
อาวุธจิตวิญญาณเป็นสมบัติล้ำค่าที่อยู่ตรงกลางแล้ว
โดยทั่วไปแล้ว ผู้อาวุโสของนิกายซวนหยางคือผู้ที่สามารถเป็นเจ้าของอาวุธจิตวิญญาณได้หนึ่งหรือสองชิ้น แต่อาจไม่ใช่คุณภาพสูง
ในตอนนี้ เฉพาะในระดับกำเนิดปราณเท่านั้น เขาสามารถรับอาวุธจิตวิญญาณคุณภาพสูงได้
ใครสามารถเชื่อได้บ้าง?
ด้วยง้าวมังกรนี้ อาจกล่าวได้ว่าเขาไม่มีปัญหาในการเดินไปด้านข้างจนกว่าเขาจะพบกับระดับผู้อาวุโส!
หลี่ซุนปฏิบัติตามคำแนะนำที่ระบบให้มา ในทิศทางที่การดุด่าดังมา
“เป็นไปได้ไหมว่าคนที่ข้าต้องลงทุนคือคนที่ถูกปล้นหินวิญญาณ?”
หลี่ซุนคิดถึงความเป็นไปได้
ต่อมา
ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา
ในเวลากลางวันแสกๆ ด้วยท้องฟ้าที่สดใส ในฐานะลูกศิษย์ของนิกายที่ชอบธรรมของนิกายซวนหยาง มันเป็นเรื่องไร้สาระที่ได้ทำสิ่งที่เรียกว่าการปล้นหินวิญญาณ
ถ้ามันแพร่กระจายออกไป จะแตกต่างจากพฤติกรรมของผู้ฝึกตนปีศาจอย่างไร?
เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้เจอกับมัน
แต่วันนี้เจอแล้ว ยังไงก็ต้องจัดการ!
จบบทที่ 4
