ตอนที่ 51 ประมูลที่ดินแห่งแรก เจ้าพูดกับข้ารึ (อ่านฟรี 22/05/2567)

“ข้าว่า อย่างน้อยในสถานที่แห่งแรก กับแห่งที่สอง คงไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านผลึก” หานจุนหมิงหยิบลูกคิดออกมาดีดไปมาก่อนจะกล่าวตอบ

“แต่ก็ขึ้นอยู่กับตัวแปรต่าง ๆ ด้วย อาจจะมากกว่านั้นอีกก็เป็นได้” หานจุนหมิงกล่าวต่อ

“ตัวแปรรึ เจ้าคิดว่าคือสิ่งใด ?” ชายหนุ่มถามต่อ

“ผู้ที่เข้าร่วมงานประมูล เพราะถึงขนาดที่แย่งสิทธิเข้าร่วมของข้าได้ การประมูลในครั้งนี้คิดว่าคงไม่ใช่เรื่องง่ายนัก” ชายกลางคนกล่าวตอบด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียดกว่าเดิม

“ยังไงข้าก็ต้องได้มา ข้ามีแผนอยู่ เราทำเป็นไม่รู้จักกันจะดีหรือไม่ ?” ชายหนุ่มกล่าวขึ้นมาทำให้อีกฝ่ายเกิดความสนใจเล็กน้อย แผนของเถ้าแก่คืออะไรกันนะ ?

“เพื่ออะไรรึ ? เถ้าแก่” เขาจึงถามกลับไป เพราะไม่เข้าใจว่าทำแบบนั้นจะได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา

“เอาไว้ตบตาผู้คนน่ะ ข้าว่าน่าจะใช้ได้ ว่าแต่เจ้ามีผลึกเท่าไหร่กัน ?” ชายหนุ่มตอบสิ่งที่ชายกลางคนถามก่อนจะกล่าวถามกลับไป

“ข้าจะทำตามที่ท่านว่า ส่วนผลึกข้าพอจะมีในการใช้ประมูลคราวนี้ที่เก้าแสนผลึก แต่ถ้าไม่พอจริง ๆ ก็สามารถเอาโรงเตี๊ยมบางสาขาไปจำนองหรือขายได้ ขอให้เถ้าแก่โปรวางใจ” หานจุนหมิงนิ่งคิดก่อนจะกล่าวออกมา เขายอมทุ่มสุดตัวเพื่องานนี้ เงินเก้าแสนผลึกนับว่ามหาศาลเป็นอย่างมาก เทียบได้กับทรัพยากรทั้งหมดของตระกูลหรือนิกายระดับสูงได้เลย

คงมีเพียงนิกายระดับสูงสุด หรือตระกูลโบราณบางแห่งเท่านั้นที่จะร่ำรวยมากกว่านี้

“เถ้าแก่ ถึงแล้ว!” มีเสียงของปลาปากเสียงดังขึ้นจากด้านหน้าของรถม้าซึ่งใช้ปลาในการเคลื่อนที่ ทำให้ทั้งสองหยุดบทสนทนาลง ก่อนจะก้าวเดินจากตัวรถม้าไป

สถานที่ซึ่งปรากฎอยู่ตรงหน้าคือที่ดินว่างเปล่าซึ่งเต็มไปด้วยเศษซากของบ้านเรือนที่ถูกรื้อถอนไป พื้นทางเดินถูกปูด้วยหินอย่างดี บริเวณโดยรอบมีทหารเดินเฝ้าตรวจตราอยู่ที่จุด เพื่อป้องกันผู้ไม่ประสงค์ดีแอบเข้าร่วมงาน

ที่ดินซึ่งถูกนำมาประมูลเป็นทรัพย์สินของทางราชวงศ์ทั้งหมด การจัดประมูลจึงถูกจัดขึ้นอย่างรัดกุม โดยพวกเขาจะจัดการประมูลขึ้นที่ใจกลางที่ดินของสถานที่นั้น ๆ และอนุญาตให้เฉพาะผู้ที่ได้รับเชิญหรือมีสิทธิเข้าร่วมเท่านั้น

“ยินดีต้อนรับทุกท่าน ข้าขอตรวจสอบบัตรเชิญสักหน่อยจะได้หรือไม่ ?” มีทหารนายหนึ่งกล่าวขึ้นหลังจากเห็นรถม้าตรงเข้ามาจอดบริเวณด้านนอกของที่ดินซึ่งกำลังจะจัดงานประมูล

“เจ้ามีใช่ไหม ?” เย่ซีหันไปถามหานจุนหมิง การฝึกในมิติเวลากว่า 108 ปี ทำให้เขาลืมเรื่องไม่สำคัญไปบ้าง

“เถ้าแก่ ท่านเอาป้ายที่ท่านหัวหน้าหน่วยหิมะครามให้มา แสดงให้เขาดูได้เลย ข้าคิดว่าน่าจะใช้ได้” หานจุนหมิงกล่าวออกมา ทำให้ชายหนุ่มนึกขึ้นได้จึงหยิบป้ายแผ่นนั้นออกมาแสดงให้ดู

“โอ้! ที่แท้ก็เป็นแขกคนสำคัญของหน่วยหิมะครามนี่เอง เชิญเลยขอรับ” ทหารนายนั้นรีบแสดงความเคารพก่อนจะกล่าวออกมา

เขาไม่จำเป็นต้องตรวจสอบอย่างละเอียดด้วยซ้ำ เพราะทหารตัวเล็ก ๆ แบบเขาถึงตรวจสอบไปเขาก็ไม่รู้อยู่ดีว่าป้ายแผ่นนี้เป็นของจริงหรือไม่ มันจะไปทำให้ผู้ที่อยู่ตรงหน้าอารมณ์เสียเปล่า ๆ

อีกอย่างคงไม่มีใครโง่พอจะปลอมแปลงป้ายแผ่นนี้เพื่อเข้าร่วมงานประมูลที่ดินหรอก เพราะสุดท้ายที่ดินมันก็อยู่ในอาณาจักรที่ราชวงศ์ปกครอง ถ้าถูกจับได้ขึ้นมานอกจากจะถูกจับแล้ว ยังถูกยึดที่ดินอย่างไร้ทางขัดขืนอีก

“ขอบคุณ ว่าแต่ไหนงานประมูลล่ะ ? ไม่เห็นมีคนอื่นเลย” ชายหนุ่มกล่าวออกมา เขามองไปโดยรอบที่มีเพียงพื้นที่รกร้างว่างเปล่า

“สถานที่ประมูลถูกจัดไว้ด้านในที่ดินผืนนี้ขอรับ ข้าจะนำทางท่านไปเอง” ทหารคนนั้นกล่าวออกมาแล้วทำท่าจะเดินนำทางไปแต่ชายหนุ่มกลับหยุดเอาไว้ก่อน

“ข้าขอรบกวนท่านสักเรื่องจะได้หรือไม่?” ชายหนุ่มยิ้มให้ก่อนจะกล่าวออกมา

...

ครึ่งหลัง

“สวัสดีท่านแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ข้าคือตัวแทนของกรมที่ดินที่จะมาจัดการประมูลในครั้งนี้” ชายกลางคนหัวมีเส้นผมบางเบา ร่างอ้วนพลุ้ยกล่าวออกมา

เขายืนอยู่บนเวทีไม้ที่ยกสูงจากพื้นเล็กน้อยเพื่อให้สะดวกในการมองผู้เสนอราคา การประมูลครั้งนี้ถูกจัดขึ้นกลางแจ้ง มีโดมขนาดใหญ่ถูกสร้างเอาไว้เพื่อบังแดดให้กับผู้เข้าร่วมการประมูล รวมถึงเก้าอี้อย่างดีซึ่งถูกวางอยู่เอาไว้ตามจุดต่าง ๆ

ในเวลานี้มีผู้คนมากมายนับร้อยนั่งกันอยู่ทั่วบริเวณ พวกเขาล้วนมีเบื้องหลังไม่ธรรมดากันทั้งนั้น สุ่มมองไปทางผู้ใด คนเหล่านั้นก็ล้วนแต่เป็นตัวตนที่สามารถสั่นสะเทือนเมืองทั้งเมืองได้เลยทีเดียว หากไม่ใช่ด้วยกำลังของตน ก็ด้วยกองกำลังเบื้องหลังนั่นแหละ

“เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาไปมากกว่านี้ ข้าขอกล่าวเปิดการประมูล ณ บัดนี้!” ชายบนเวทีกล่าวออกมาเสียงดัง ก่อนจะหยิบเอกสารที่ดินขึ้นมาแสดงให้ทุกคนดู

“เปิดประมูลที่ หนึ่งแสนห้าหมื่นผลึก เคาะประมูลขั้นต่ำครั้งละหนึ่งหมื่นผลึก” สิ้นเสียงเปิดประมูลก็เกิดการแข่งขันกันทันที

“สองแสนผลึก!” ผู้ฝึกตนในชุดจอมยุทธ์สีขาวกล่าวขึ้น

“สองแสนห้าหมื่นผลึก!” มีคนให้ราคาตามมาติด ๆ การเพิ่มราคาทีละห้าหมื่นผลึก นับว่ามือเติบกันไม่น้อย

“สามแสนผลึก!” หญิงสาวในชุมคลุมมีผ้าปิดหน้ากล่าวออกมา

“ห้าแสนผลึก!!” แต่แล้วก็ได้มีคนตะโกนให้ราคาแบบกระโดด ทำให้ทุกคนหันไปมองกันหมด เมื่อหันไปมองก็พบเข้ากับชายชราในชุดคลุมสีแดงเพลิงผู้หนึ่ง ผมยาวสีขาวถึงกลางหลัง ใบหน้าดุดันให้ความรู้สึกถึงพลังอันมากล้นแม้จะแก่ชราก็ตาม

“คิดว่าใคร ที่แท้ก็เป็นท่านโจวชือนี่เอง ถึงได้มือเติบนัก นับถือจริง ๆ” มีเสียงดังมาจากร่างในชุดคลุมสีเขียวอ่อน ใบหน้าของนางถูกปิดบังเอาไว้ด้วยผ้าสีเดียวกับชุดของนาง แต่จากน้ำเสียงและท่าทางที่แสดงออกมา ก็บ่งบอกได้ว่าเป็นสาวงามหาตัวจับได้ยากอย่างแน่นอน

“ที่แท้ก็คนจากแดนมายาต้วนหลี่นี่เอง เป็นเกียรติที่ได้พบ” สายชราในชุดคลุมสีแดงหันไปกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร

“มีใครจะให้ราคาอีกไหม ข้าจะนับแล้วนะ ห้าแสนผลึกครึ่งที่หนึ่ง...ห้าแสนผลึกครั้งที่สอง...” เสียงพิธีกรดังขัดขึ้นมา

“หกแสนผลึก” เสียงอันอ่อนหวานดังขึ้นมาอีกครั้งจากหญิงสาวในชุดคลุมสีเขียว เป็นคนจากแดนมายาต้วนหลี่ที่สู้ราคา

“หกแสนห้าหมื่นผลึก” โจวชือสู้ราคาทันที ตระกูลเขาตั้งความหวังเอาไว้ในที่ดินผืนนี้มาก อย่างน้อย หนึ่งในสามของที่ดินซึ่งประมูลขายในวันนี้จะต้องเป็นของตระกูลเขา

“ตระกูลของท่านต้องการที่ดินผืนนี้มากเลยรึ ?” สตรีชุดเขียวกล่าวถามออกมา

“แล้วแดนมายาของท่านต้องการที่ดินแห่งนี้รึ ?” โจวชือไม่ได้ตอบคำถาม แต่กลับกล่าวถามแทน

“ก็เพียงเล็กน้อย พวกข้าต้องการที่ดินผืนไหนก็ได้ เช่นนั้นที่ดินแห่งนี้ข้อขอยกให้ท่านก็แล้วกัน” นางกล่าวจบก็ไม่แข่งราคาอีก

“ข้าในนามตระกูลโจว ขอให้ทุกท่านให้เกียรติข้าสักนิด แล้วข้าจะขอขอบพระคุณเป็นอย่างมาก” ชายชราที่เห็นว่าสตรีชุดเขียวยอมลงให้ จึงกล่าวออกมาเสียงดังทำให้ผู้คนโดยรอบต่างพากันลังเล

ผู้คนโดยรอบต่างพากันนิ่งเงียบ พวกเขาแต่ละคนมีเบื้องหลังไม่ธรรมดา ย่อมเคยได้ยินข่าวของทั้งสองขุมกำลังที่พูดคุยกันอยู่บ้าง ทุกคนต่างพากันชั่งใจว่าจะแข่งราคาดีไหม เพราะราคาตอนนี้ก็นับว่าสูงพอตัวแล้ว แต่การไปล่วงเกินขุมอำนาจระดับสูงสุดเช่นนี้เข้าดูท่าจะไม่ฉลาดเท่าไหร่

“หกแสนห้าหมื่นผลึกครั้งที่หนึ่ง...หกแสนห้าหมื่นผลึกครั้งที่สอง....หกแสนห้าหมื่น”

“เจ็ดแสนผลึก!” มีเสียงกล่าวราคาดังขึ้น โดยไม่ไว้หน้าสิ่งที่โจวชือกล่าวออกมาก่อนหน้านี้แม้แต่น้อย ทำให้ผู้คนโดยรอบต่างพากันตกใจแล้วหันไปมอง

ก็พบเข้ากับชายหนุ่มในชุดคลุมสีดำ บนชุดคลุมเป็นลายต้นไม้สีแดงดุจเลือด เมื่อมองดี ๆ จะพบว่าลายบนชุดนั้นขยับได้เหมือนมันมีจิตวิญญาณ!

ชายคนนี้มีผมสีดำ ใบหน้าหล่อเหลา นัยน์ตาสีแดงทับทิมให้ความรู้สึกน่าค้นหา ด้านข้างของเขามีมนุษย์ปลาตัวใหญ่นั่งอยู่ด้วย

ชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกัน ?! พวกเขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย

ทำไมเขาถึงกล้าต่อต้านตระกูลโจวได้ !!