Chapter 891 ใบหน้าหล่อของข้า วันนี้ขายหน้าสมบูรณ์แล้ว
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
พลังสีม่วงที่ฟุ้งไปทั่วอากาศ ระเบิดออกไปรอบ ๆ.
แม้นว่าคิ้วเมตตาซานเหรินต้องการขัดขืน ทว่าต่อหน้าพลังที่ทรงพลังกว่า ก็ยากจะต้านทานได้.
เหล่ายอดฝีมือพิภพต่าง ๆ ที่เวลานี้ยืนงงไปตาม ๆ กัน.
ทำไมพวกเขาถึงงงงวย? เพราะว่าราชาสัตว์จื่อหลิน เคลื่อนที่เร็วมาก พริบตาเดียวก็โจมตีออกมานับไม่ถ้วนแล้ว.
“ตูมมมม ----”
เพียงไม่กี่นาทีหลังจากนั้น พื้นดินก็สั่นไหว ฝุ่นผงที่ม้วนกวาดฟุ้งกระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
ก่อนที่ทุกอย่างจะสงบลง หลุมหลายสิบจั้งก็ปรากฏขึ้น ร่างของคิ้วเมตตาซานเหรินที่เผยยิ้มอย่างอ่อนโยน นอนอยู่ใต้หลุมใบหน้าเขียวช้ำไปหมด.
“......”
ติงซิงหวังและราชาไป่ชิวที่มุมปากกระตุก.
คิดว่า เผชิญหน้ากับสองยอดฝีมือระดับปฐพีทวีปจิวเทียน ต้องลงมือเต็มกำลัง ท้ายที่สุดกับถูกเจ้านั่นจัดการคนเดียวอย่างรวดเร็ว!
“ฟิ้ว!”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่ร่อนลงช้า ๆ ลอยอยู่บนหลุม มือที่ยกขึ้นเอ่ยออกมาเล็กน้อย “ลอบโจมตีราชาผู้นี้ คงไม่คิดจะมีชีวิตต่อแล้วสินะ?”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมมม-”
พลังสีม่วงที่ปะทุขึ้นมาทั่วร่าง ก่อนที่จะรวามพลังสร้างหมัดขนาดใหญ่ขึ้นมา เห็นชัดเจนว่าต่อไปจะต้องเป็นการโจมตีที่รุนแรงแน่.
“ปล่อยให้เปิ่นจั้วจัดการเอง.”จุนซ่างเซียวเอ่ยห้ามอีกฝ่าย.
ราชาสัตว์จื่อหลินที่เก็บพลัง ทว่าขณะจะถอยออกมา เขาที่จ้องมองไปยังด้านหน้า พร้อมกับเอ่ยกล่าวเสียงดัง“ดูนั่นเร็วเข้า คนโรคจิต!”
โรคจิตอย่างงั้นรึ?
สายตาที่จ้องมองไปยังจุนซ่างเซียวที่นำบางอย่างออกมาก่อนที่จะผลักไปด้านหน้าด้วยท่าทางน่าอาเจียน พร้อมกับเอ่ยเสียงดัง“ไปเลยแก้วตาดวงใจของข้า!”
[心肝宝贝 แก้วตาดวงใจ(ที่รักเมื่อขาดเธอเหมือนขาดใจ)
心肝 มักมาคู่กับคำว่า 宝贝(ที่รัก) เป็น 心肝宝贝 เป็นคำที่พ่อแม่ใช่เรียกลูกๆ
ความหมายตรงตัวก่อนดีกว่า 心 แปลว่า หัวใจ 肝แปลว่า ปอด พอแปลตรงตัวแล้วก็จะรู้สึกแปลก ๆ หน่อย มาทั้งหัวใจ ทั้งตับ แต่สำหรับคนจีน คำนี้ใช้กับคนสำคัญที่รักมาก ขาดเธอไม่ได้ เหมือนขาดหัวใจ ขาดตับไป เราก็มีชีวิตอยู่ไม่ได้นั่นเอง ]
“ฟิ้ว -----”
หอคอยสะกดวิญญาณต้นกำเนิดสวรรค์ที่พุ่งลงไปยังใต้หลุม พร้อมกับกระแทกร่างของคิ้วเมตตาซานเหรินเสียงดังกึกก้อง.
กึก!
ผู้คนรอบ ๆ ที่กลายเป็นเงียบไปทันที.
ใบหน้าของทุกคนที่แข็งค้างไปพร้อม ๆ กัน.
เจ้าคนนั้นทำอะไรและพูดอะไร? บุรุษอกสามศอกกล้าพูดเช่นนี้ด้วยรึ?
ทั้งการกระทำท่วงท่าและคำพูดของจุนซ่างเซียวที่เอ่ยคำพูดชวนอ๊วก ดังกล่าวออกมา ทุกคนอดไม่ได้เลยที่จะตกอกตกใจ.
มารดาเถอะ!
น่ารังเกียจ!
“อ๊วกก!”
ชายคนหนึ่งที่นึกถึงกระทำของจุนซ่างเซียวเมื่อครู่ อดไม่ได้ที่จะอวกออกมา.
“อ๊วกก อ๊วกก อ๊วกก!”
เหมือนดังปฏิกิริยาลูกโซ่ ยอดฝีมือคนอื่น ๆ ต่างก็อวกออกมาด้วยเหมือนกัน.
ไม่ใช่แค่พวกเขา ลุ่เชียนเชียน เหออู๋ตี้ ตลอดจนเจียงเซี่ยและคนอื่น ๆ ที่ต้องขมวดคิ้ว มุมปากกระตุกไปด้วยเช่นกัน.
ทว่าจุนซ่างเซียวหาได้สนใจท่าทางของทุกคน เขาที่เอ่ยกล่าวในใจ“ไม่เห็นมีแจ้งรางวัล? ไม่ใช่ว่าเจ้านั่นบาดเจ็บจนสลบไปแล้วรึ?”
“ฟิ้ว!”
เขาที่โบกมือนำหอคอยสะกดวิญญาณต้นกำเนิดสวรรค์คืนมา.
เป็นความจริง คิ้วเมตตาซานเหริน เวลานั้นอยู่ในสภาพอนาถ ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย ขณะที่ลืมตาตื่นขึ้นมา.
“น่า....น่ารังเกียจ.....”เขาที่โกรธเกรี้ยวเอ่ยกล่าวเสียงอ่อน กำลังจะใช้วิชาลับหลบหนีเงียบ ๆ.
ในเวลานั้น จุนซ่างเซียวที่ได้กระทำบางอย่างออกมาอีก.
คิ้วเมตตาซานเหรินที่เห็น แววตาชะงักงัน เขาที่สาบานได้ว่า ตลอดชีวิตที่ใช้ชีวิตมายาวนาน ท่องเที่ยวไปทั่วทุกสารทิศ ไม่เคยเห็นบุรุษที่กระทำเรื่องน่าไม่อายเช่นนี้มาก่อนเลย!
“พรึดด!”
ร่างกายที่บาดเจ็บอยู่แล้ว ระงับไม่ไหวต้องพ่นโลหิตออกมา.
ท่วงท่าการกระทำที่น่าอายของจุนซ่างเซียว ทำให้ยอดฝีมือระดับปฐพีจิตใจพังทลายไม่สามารถทนได้ต้องพ่นโลหิตบาดเจ็บหนัก เห็นชัดเจนว่าเป็นผลลัพธ์ที่ไม่ได้ตั้งใจ!
“ไปเลย!”
“แก้วตาดวงใจของข้า!”
“พรึด!”
ได้ยินคำพูดดังกล่าว คิ้วเมตตาซานเหรินยิ่งพ่นโลหิตหนักกว่าเดิม ตอนนี้แทบทรุดไม่สามารถที่จะหนีไปใหนได้.
“ฟู่ ฟู่ ---”
ในเวลานั้น ในครรลองสายตาหอคอยสะกดวิญญาณต้นกำเนิดสวรรค์ที่ขยายใหญ่พร้อมกับกระแทกทับมายังร่างของเขาอย่างโหดร้าย!
“ตูมมมม!”
ผืนปฐพีที่สั่นไหวไปมา กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงหมุนวนกระจายไปรอบ ๆ.
“ยินดีกับผู้เข้าร่วม ชโลมโลหิตทวีปจิวเทียนครั้งแรกได้รับ 100 แต้ม.”เสียงของระบบสตรีแจ้งเตือนขึ้นมา.
จุนซ่างเซียวที่พยักหน้าพอใจ ก่อนที่จะย่อขนาดและเก็บหอคอยสะกดวิญญาณต้นกำเนิดสวรรค์กลับมา.
อย่างไรก็ตาม คิ้วเมตตาซานเหรินที่หมดสติสิ้นสภาพ ทั้งที่อีกฝ่ายหายใจรวยรินเขายังต้องลงมือหลายครั้ง ดังนั้นจึงส่ายหน้า“ต้องการจัดการยอดฝีมือปฐพีด้วยสิ่งนี้ จำเป็นต้องทุบตีสองสามครั้ง.”
“อ๊วกกกก!”
ที่ไกลออกไปราชาสัตว์จื่อหลินที่พ่นอวกออกมา.
เห็นจุนซ่างเซียวที่เคลื่อนไหวท่วงท่าน่าอายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้เขาไม่สามารถทนได้ในที่สุด.
เจียงเซี่ยและสองพี่น้องหนิงที่ใบหน้าบิดเบี้ยว พยายามอดกลั้นไม่ให้อ๊วกออกมาอย่างฝืน ๆ.
ภายใต้สายตาของคนมากมายจับจ้องมองอยู่ กับเคลื่อนท่วงท่าอย่างน่าละอายนั่น และยังพูดคำพูดเลี่ยน ๆ นั่นออกมาอีก ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะทำได้ เพราะคนปรกติอย่างน้อยก็ต้องคิดถึงหน้าตาของตัวเองบ้าง.
อย่างไรก็ดี เจ้านิกายจุนหาได้สนใจหน้าตา.
ขอเพียงเอาชนะฝ่ายตรงข้ามได้ เขาก็ไม่ลังเลเลยที่จะทำ.
“เหลืออีกหนึ่งสินะ.”
เขาที่หันกลับ เผยยิ้มจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
“เจ้า...เจ้าหนู....”คิ้วปิศาจเอ้อเหรินที่ยืนขึ้นอย่างยากลำบาก จ้องมองด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว “ความแค้นนี้ เหล่าฟูจะจำไว้!”
เขาที่ตระหนักได้ว่าราชาสัตว์จื่อหลินนั้นแข็งแกร่งเกินกว่าเขาจะรับมือได้ ดังนั้นจึงคิดที่จะหนี.
“ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น ติงซิงหวังและราชาไป่ชิวที่ลอยอยู่บนอากาศ.
ทั้งสองที่ปลดปล่อยพลังแผ่แรงกดดันออกมา ทำให้ห้วงมิติรอบ ๆ สั่นไหวไปมา.
ยอดฝีมือระดับปราชญ์นั้นสามารถที่จะลอดมิติหนีได้ ทว่าหากสภาพมิติวุ่นวายสับสนก็ไม่มีใครกล้าที่จะมุดห้วงมิติออกไป เพราะว่าหากใครเคลื่อนที่ขณะห้วงมิติไม่สงบ บางทีอาจจะไม่ได้ออกมาตลอดกาล.
“ชิ!”
คิ้วปิศาจเอ้อเหรินที่แค่นเสียง เอ่ยออกมาว่า“คิดว่าแค่นี้จะขวางเปิ่นจั้วได้รึ? ไร้เดียงสา!”
“ฟิ้ว! ฟิ้ว ฟิ้ว!”
มือของเขาที่วาดไปมาบนอากาศอย่างรวดเร็ว ใบหน้าที่ยังสงบ เอ่ยออกมาว่า“เก้าสวรรค์พิภพไพศาล หกดาวกระบ.........”
“ฟู่ ฟู่ ----”
ยังท่องอาคมไม่เสร็จด้วยซ้ำ ฝ่ามือสีม่วงก็พุ่งกดทับลงมาอย่างรุนแรง.
“ตูมมมม!”
ฝ่ามืออากาศยักษ์ ที่กระแทกร่างคิ้วปิศาจเอ้อเหรินหมอบไปกับพื้น ชีพจรทั่วร่างเสียหาย.
“ไปเลย!”
“แก้วตาดวงใจของข้า!”
“ฟู่ ฟู่!”
หอคอยสะกดวิญญาณต้นกำเนิดสวรรค์ที่ล่วงหล่นลงมาทับ คิ้วปิศาจเอ้อเหรินที่ร้องตะโกน“ไม่......”
“ตูมมมมมม!”
ยอดฝีมือระดับปฐพีอีกคนที่หมดสติไปในทันที.
จุนซ่างเซียวที่ลงมือได้อย่างไม่มีปัญหา!
ด้วยการที่ราชาสัตว์จื่อหลินจัดการอีกฝ่ายให้ครึ่งเป็นครึ่งตายก่อนแล้ว เขาย่อมไม่พลาด!
“ยินดีกับผู้เข้าร่วมเอาชนะยอดฝีมือระดับปฐพี ได้รับ 20 แต้ม.”จุนซ่างเซียวที่ไม่ได้สนใจเสียงของระบบสตรี เขาที่ใช้จิตติดต่อกับวิญญาณเทียมทันที“ข้าไม่ได้ขยับท่วงท่าส่งหัวใจเมื่อครู่ ก็ปล่อยหอคอยสะกดวิญญาณต้นกำเนิดสวรรค์ได้อย่างงั้นรึ?”
“ใช่แล้วจ้า จูเหริน.”
อ้ายยาอธิบาย “ขอเพียงท่องสัจจะคาถาปกติก็ได้ ส่วนท่วงท่าส่งหัวใจนั่น ข้าเพิ่มเข้าไปเอง.”
“......”
ใบหน้าของจุนซ่างเซียวที่แข็งค้างไปในทันที.
ขอเพียงตะโกนว่า “ไปเลย แก้วตาดวงใจของข้า”ก็พอแล้ว ไม่ต้องแสดงท่วงท่าส่งหัวใจออกไปก็ได้ นี่เขาได้ใช้มันออกไปกี่ครั้งแล้ว ซ้ำยังต่อหน้าผู้คนมากมาย!
“แล้วเจ้าไม่บอกข้าก่อนหน้านี้ล่ะ!”
“ก็จูเหรินไม่ได้ถาม!”
“......”
จุนซ่างเซียวที่มุมปากกระตุกจ้องมองไปยังเหล่ายอดฝีมือที่ตื่นตะลึง เขาที่ยกมือเสยผมเบา ๆ “รูปหล่อเช่นข้า วันนี้หน้าแหกขายหน้าหมดแล้ว!”
