บทที่ 277 แกกำลังมองหาฉันเหรอ? (2)

บทที่ 277 แกกำลังมองหาฉันเหรอ? (2)

บทที่ 277 แกกำลังมองหาฉันเหรอ? (2) “ศิษย์น้อง ไปกันเถอะ” ฉู่เกอยิ้ม หลินเซินและเชินเสิ่นหนิงพยักหน้า จากนั้นทั้งสามคนก็ใช้คาถาขี่วายุและทันใดนั้นก็เข้าสู่ช่องว่างราวกับสายลม การมองเห็นของเขาเบลอและเมื่อการมองเห็นของเขากลับมาเป็นปกติ หลินเซินก็ตระหนักว่าเขาอยู่ในหุบเขาแล้ว ไม่ไกลนักก็มีธารน้ำใสปกคลุม...