บทที่ 247: ไม่เพียงพอ
บทที่ 247: ไม่เพียงพอ คํ่าคืนมืดสนิทค่อยเลื่อนผ่านไป ซู่มู่ยืนเงียบ ๆ ในลานบ้านเพียงลำพัง รู้สึกถึงลมหายใจจากดาบอย่างเงียบ ๆ เมื่อแสงแดดอันอบอุ่นตกกระทบร่างกายของเขา ซู่มู่ก็ลืมตาขึ้นมาเล็กน้อย กว่าจะรู้ตัว คืนหนึ่งก็ผ่านไปแล้ว แต่เขาไม่รู้สึกถึงเวลาที่ผ่านไปเลย หลังจากคืนแห่งความเข้าใจ เขาได้รับบาง...