Chapter 885 เมื่อพบกับศัตรูส่วนตัว ดวงตาก็ต้องแดงกล่ำ
เพราะว่ายันต์ทะยานสวรรค์สิ้นผลแล้ว หลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อและศิษย์อีกหลายคนที่ได้แต่กลับนิกายนิรันดร.
อยากมาก็มา อยากไปก็ไป.
ประตูเคลื่อนย้ายพิภพสงครามนี้ช่างเป็นอะไรที่มีประโยชน์เป็นอย่างมาก.
การที่สามารถเข้ามาก่อนห้าปี ขยายพื้นที่และเก็บประสบการณ์ก่อนได้ หากมีใครรู้ จะต้องอิจฉาน้ำตาไหลอย่างแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม
แม้นว่าจะอยู่ได้เพียงหนึ่งชั่วยาม ทว่าประสบการณ์ที่ได้ต่อสู้กับยอดมีมือเทียบเคียงจักรพรรดิยุทธ์ขั้นสูง ถือว่าเป็นประโยชน์มหาศาลทีเดียว!
หลี่ชิงหยางและคนอื่น ๆ กลับนิกายมาก็เข้าห้องทันที เริ่มตระหนักสัมผัสถึงความรู้สึกประสบการณ์ที่ต่อสู้กับยอดฝีมือระดับเหลืองที่ผ่านมา.
ประสบการณ์ต่อสู้ยอดฝีมือระดับสูง เรื่องแบบนี้ไม่ใช่มีเงินแล้วจะสามารถซื้อมาได้.
“เร็ว เร็วมาก.”
เย่ซิงเฉินที่นั่งสมาธิอยู่ในห้อง ลอบคิดในใจ“เช่นนี้เพียงไม่กี่วันก็ตัดผ่านไปยังระดับจักรพรรดิยุทธ์ได้แน่!”
ด้วยยันต์ทะลวงสวรรค์ และประสบการณ์ต่อสู้กับยอดฝีมือต่างพิภพ ทำให้เขาได้รับผลประโยชน์มากมาย แม้แต่การตระหนักรู้ที่รวดเร็วมากยิ่งขึ้น.
......
พิภพสงคราม.
หลังจากการต่อสู้ไปสองครั้ง สังหารยอดฝีมือต่างภพไปกว่าร้อย ฐานที่มั่นทวีปชิงหยุนก็ขยายเพิ่มขึ้นไม่น้อย.
“เจ้านิกาย.”
ติงซิงหวังเอ่ย “ที่นี่ไม่เห็นน่าพรั่นพรึงแต่อย่างใดเลย.”
“.....”จุนซ่างเซียวถึงกับพูดไม่ออกเหมือนกัน.
หากได้พบกับประสบการณ์ที่ถูกจักรพรรดิยุทธ์หลายหมื่นคนรุมทึ้ง แน่นอนว่าคงไม่คิดเช่นนี้แน่.
“ไป!”
จุนซ่างเซียวที่ยืนขึ้น กำหมัดเอ่ยออกมาว่า“ออกไปหาเรื่องสนุกทำ.”
ยกเว้นเหออู๋ตี้และลู่เชียนเชียน คนอื่น ๆ ล้วนแต่ทรงพลัง ดูไม่เหมาะเท่าไหร่ที่จะรอคอยเก็บเกี่ยว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจออกไปเก็บเกี่ยวแต้มบุญด้วยตัวเอง.
“วูซซซซ!”
ทว่าขณะที่จุนซ่างเซียวกำลังจะจากไป ที่ด้านหน้าห้วงมิติที่สั่นไหวไปมา ชายชราผมขาวที่ปรากฏขึ้น ร่างกายที่แผ่แรงกดดันที่หนักหน่วงออกมา.
ชัดเจนว่า.
นี่คือยอดฝีมือเทียบเท่าปราชญ์ยุทธ์หรือระดับปฐพีนั่นเอง!
ติงซิงหวังที่ขมวดคิ้วไปมา.
กลิ่นอายของคนด้านหน้า ทำให้เขาตระหนักได้ว่าความแข็งแกร่งนั้นไม่ได้ด้อยกว่าตนเองเลย!
“เจ้าแก่!”
จุนซ่างเซียวที่เงยหน้ามองผู้มาใหม่ กำหมัดแน่นทันที จิตสังหารที่พวยพุ่ง “พวกเราพบกันอีกแล้ว!”
ชายชราผมขาวก็คือยอดฝีมือระดับปฐพีคนที่เคยใช้ฝ่ามือไล่โจมตีเขาอย่างบ้าคลั่งนั่นเอง.
คิดถึงเรื่องที่ตัวเองหนีตายอย่างทุลักทะเล เจ้านิกายจุนก็โกรธจนไม่สามารถระงับได้ ดวงตาที่ค่อย ๆ กลายเป็นสีแดง.
ศัตรูคู่แค้นที่ปรากฏขึ้นด้านนอก ย่อมทำให้ความโกรธของเขาปะทุขึ้นมา!
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
ริ้วแสงจากทิศตะวันออกเองก็ปรากฏขึ้นเช่นกัน.
ในเวลาต่อมา ด้านนอกฐานที่มั่นทวีปชิงหยุน ยอดฝีมือระดับเหลืองหลายร้อยคนของทวีปฉีไห่และยอดฝีมือระดับ“ลึกล้ำ”ก็ปรากฏขึ้น!
“เริ่มร้ายกาจเล็กน้อยแล้ว!”ติงซิงหวังกล่าวเสียงเบา.
จักรพรรดิยุทธ์ที่เพิ่งถูกจัดการไปกลุ่มใหญ่ เพียงไม่นานก็ปรากฏกลุ่มใหม่ขึ้นมาอีกแล้ว.
ตอนนี้มีหลายร้อยคน ครึ่งก้าวปราชญ์ยุทธ์อีกหลายคน พวกเขาตระหนักได้ทันที เจ้านิกายกล่าวถูก พิภพสงครามนั้นมียอดฝีมือมากมายราวกับฝูงหมาจริง ๆ!
“อาวุโสเชอ!”
ชายชราที่เอ่ยกล่าวอย่างเคร่งขรึม“ทวีปชิงหยุนไม่เพียงสังหารยอดฝีมือระดับเหลืองของทวีปฉีไห่ไปมากมาย แม้แต่อาวุโสเหอก็ยังถูกสังหารไปก่อนหน้านี้!”
“!”
จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ“ดูเหมือนว่าเจ้านี่จะเป็นยอดฝีมือทวีปฉีไห่ ไม่สงสัยเลยว่าอาฆาตเขานัก.”
เมื่อครั้งเขามายังพิภพสงครามเป็นครั้งแรก เกือบที่จะถูกคนของทวีปฉีไห่สังหารไปสะแล้ว.
เป็นความจริง ยอดฝีมือระดับ“ปฐพี”โดยปรกติจะเหยียดหยัน คร้านที่จะลงมือกับผู้ฝึกยุทธ์ระดับต่ำ ทว่าการที่สังหารคนของพวกตัวเองไปมากมาย และยังถูกประกาศไล่ล่า ทำให้เขาตัดสินใจลงมือด้วยตัวเอง ผลสุดท้าย....อีกฝ่ายก็ยังหลุดรอดหนีไปยังพื้นที่ปลอดภัยซะได้.
“ไอ้หนู.”
เช่อหยวนซือเอ่ยออกมาเล็กน้อย “ก่อนหน้านี้เจ้าโชคดีหนีไปได้ ครั้งนี้กล้าออกมา เจ้าไม่โชคดีอีกแน่.”
สมแล้วที่เป็นยอดฝีมือระดับ“ปฐพี” คำพูดแต่ละคำที่เต็มไปด้วยอำนาจสะกดข่ม.
“กึก!”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวออกมาด้านนอกฐานที่มั่น มือขัดหลัง“ตอนนี้เป็นเจ้าแล้วที่ต้องคิด เมื่อมาปรากฏต่อหน้าเปิ่นจั้ว อย่าคิดว่าจะกลับไปอย่างปลอดภัย.”
โอหัง.
ยิ่งกว่าโอหังสะอีก!
ทว่าขณะที่เอ่ยกล่าวออกมาเช่นนั้น เช่อหยวนซือที่แววตากลายเป็นเย็นชา พลังอำนาจที่แข็งแกร่งทรงพลัง พลังวิญญาณที่หลอมรวมกันบนท้องฟ้า ปรากฏเป็นฝ่ามืออากาศขนาดใหญ่หล่นลงมาในทันที.
กระบวนท่าอันคุ้นเคย ก่อนหน้านี้ทำให้เขาอยู่ในสภาพอนาถ ตอนนี้เขาก้าวไปถึงระดับครึ่งก้าวปราชญ์ยุทธ์แล้ว ความรู้สึกเวลานี้ แม้ว่าจะรู้สึกหวั่นเกรงเล็กน้อย ทว่ากับไม่รู้สึกหวาดกลัวเลย.
นี่คือโอกาสพิสูจน์ความแข็งแกร่ง!
“เจ้านิกาย!”
เจียงเซี่ยและสองพี่น้องหนิงที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.
ฝ่ามือของยอดฝีมือระดับ“ปฐพี”ทำให้พวกเขาหวาดหวั่นเช่นกัน ดังนั้นจึงกังวลจุนซ่างเซียวจะไม่สามารถทนได้.
ทนได้?
ไม่หลบ เจ้าคนนี้นับว่าโง่อย่างแท้จริง
“ฟู่ ฟู่!”
ฝ่ามือที่แหวกอากาศ ฝุ่นควันเมฆบนท้องฟ้าที่ที่แบ่งลอยฟุ้งแยกออกเป็นสองส่วน.
อย่างไรก็ตาม.....ขณะนั้น ติงซิงหวังก็ก้าวออกมาจากฐานที่มั่น เผยยิ้มเอ่ยออกมาว่า“ทนรับมือฝ่ามืออู๋จิวของข้าให้ได้ก่อน ถึงจะคิดต่อกรกับเจ้านิกาย.”
โหยเจ้านาย!
คนอื่นจะทำเท่สะหน่อย กับออกมามาขวางสะได้.
อย่างไรก็ตามจุนซ่างเซียวที่มั่นใจในพลังของตัวเอง แต่หากไม่สามารถทำลายฝ่ามือดังกล่าวได้ คงต้องเศร้าสลดแน่นอน.
“ฝ่ามืออู๋จิว!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมม!”
ฝ่ามือสีดำที่พุ่งออกไป กระแทกฝ่ามืออากาศของอีกฝั่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหว!
“ตูมมมมมมมมมมม -----”
เสียงที่ดังก้องคลื่นอากาศที่กวาดม้วนออกมา พลังมากมายที่สาดกระจายไปทั่ว แม้แต่ห้วงมิติยังบิดเบี้ยวเป็นระลอกเล็กน้อยด้วย.
ในเวลานั้น ใบหน้าของจุนซ่างเซียวยังคงเผยยิ้มอย่างสุขุม.
การมีองค์รักษ์เช่นนี้ มันสบายจริง ๆ!
เช่อหยวนซือที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับเข้าใจได้ในทันที“ไม่สงสัยเลยกล้าก้าวออกมา แท้จริงก็มียอดฝีมือระดับ”ปฐพี“มาด้วยนี่เอง.”
“ไร้สาระ.”
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวอย่างหงุดหงิด “หากไม่ให้เปิ่นจั้วนำยอดฝีมือมาด้วย จะปล่อยให้เจ้ารังแกแต่ฝ่ายเดียวรึยังไง?”
เหล่ายอดฝีมือที่ตามคนของทวีปฉีไห่ออกมา ที่เตรียมจะบุกเข้าไป เมื่อเห็นยอดฝีมือระดับปฐพีโผล่ออกมา ทำให้ชะงักไปเช่นเดียวกัน ขณะจับจ้องมองอีกฝ่ายเขม็งแทน
เจียงเซียและสองพี่น้องหนิงที่ก้าวออกมาเช่นกัน.
พวกเขาที่มายืนด้านหลังเจ้านิกาย รอคอยตอบโต้เหล่าคนที่จับตามอง.
ยอดฝีมือทวีปฉีไห่ที่ลอยอยู่บนฟ้า เมื่อเห็นคนของทวีปชิงหยุนออกมาจากฐานที่มั่น ก็จ้องมองกันและกัน ราวกับว่ากำลังจะเข้าต่อสู้กันในเร็ว ๆ นี้.
เช่อหยวนซือเอ่ยออกมาเล็กน้อย“เจ้าหนู เจ้าคิดว่ามียอดฝีมือระดับ”ปฐพี“แล้วตัวเองจะปลอดภัยอย่างงั้นรึ?”
“วูซซซซ!”
ห้วงมิติสั่นไหว!
เหล่าติงที่โจมตีมาทางด้านหลังทันที.
ฝ่ามือสีดำที่พุ่งออกมา.
“หน้าไม่อาย!”
เช่อหยวนซือที่แค่นเสียงเย็นชา ก่อนที่จะเหวี่ยงฝ่ามือเข้าปะทะ!
ตูมมมมม!
ยอดฝีมือระดับปราชญ์ทั้งสองเข้าปะทะกัน แม้นว่าจะไม่สามารถตัดสินแพ้ชนะได้ ทว่าพลังสะท้อน คลื่นอากาศที่กวาดม้วนแผ่ออกไปรอบ ๆ อย่างหนักหน่วงรุนแรง.
ชายชราทวีปฉีไห่เห็นจุนซ่างเซียวไม่มีคนปกป้องแล้ว ก็สั่งการทันที“ฆ่าพวกมัน!”
“ฟู่ ฟู่!”
“ซูมมม ฟู ฟู่ ---”
ยอดฝีมือระดับเหลือง 70-80 คน ที่พุ่งลงมาจากท้องฟ้า เห็นเป็นริ้วแสงวับวาวเป็นภาพที่น่าอัศจรรย์เป็นอย่างมาก.
จุนซ่างเซียวแค่นเสียง.
“จูเหริน ให้ข้าเอง!”
เสี่ยวหลงที่ก้าวมายืนด้านหน้า เอ่ยออกมาว่า“ข้าจะเผาพวกมันเอง!”
จุนซ่างเซียวที่ถอยออกมาสองสามก้าว เจียงเซี่ยและสองพี่น้องหนิงที่ถอยหลังออกมาสองก้าวทันทีเช่นกัน ปล่อยให้สัตว์พันธสัญญาเจ้านิกายได้แสดงฝีมือ
“กล้ามาทำร้ายจูเหรินของข้า.”
เสี่ยวหลงที่กำหมัดแน่น ร่างกายที่มีเปลวเพลิงลุกโชน“แววตาเปี่ยมไปด้วยความเย็นชา”ตายกันให้หมด!”
