ตอนที่ 49 ทดสอบพลัง ไม้ตีปลาสุนัข (อ่านฟรี 16/05/2567)

ผัวะ ผัวะ

“เป็นอะไรไป หมดแรงแล้วรึไง?” เสียงเย้ยหยันดังขึ้นจากปากของชายหนุ่มผมสีดำ นัยน์ตาสีแดงซึ่งกำลังถือท่อนไม้ไล่ตีมนุษย์ปลาตัวโตอยู่

น่าแปลกใจที่ท่อนไม้ดังกล่าวแม้จะออกแรงฟาดมากขนาดไหนมันก็ไม่หักลง แถมยังทำให้มนุษย์ปลาที่มีร่างกายแข็งแกร่งเจ็บปวดเป็นอย่างมากอีกด้วย ต้องบอกก่อนว่าถึงจะเป็นหมัดที่ทลายภูเขาได้ของผู้ฝึกตนระดับ จอมราชาปราณก็ยากที่จะทำอะไรตัวมันในตอนนี้ได้

มันเป็นถึงมัจฉาบาทาสวรรค์เชียวนะ! แถมตอนนี้สายเลือดก็พัฒนาขึ้นมาเยอะ ระดับพลังก็เลื่อนมาถึงระดับ ราชาปราณ ขั้นเก้าแล้ว!

“นายท่านขี้โกงนี่นา ก่อนหน้านี้ท่านยังอยู่ระดับราชาปราณ ขั้นห้าอยู่เลย!” มันส่งเสียงประท้วงกลับมา แต่ขาก็ไม่ได้หยุดวิ่งหนีแม้แต่น้อย

ถ้าไม่ติดว่าโดยรอบมีอาณาเขตปราณที่เจ้านายสร้างขึ้น มันคงหนีไปให้ไกลแล้ว! ไม่น่าหลวมตัวตอบตกลงไปเลย!

...

ก่อนหน้านี้ไม่นาน เมื่อชายหนุ่มเพิ่งออกมาจากมิติเวลาแห่งการฝึกฝน

“ท่านจะให้ข้าทำอะไรข้ายินดีทุกอย่าง!” เสียงอันนอบน้อมตอบกลับมาหลังได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มกล่าว ไม่ว่าเจ้านายของมันจะให้มันช่วยอะไร มันก็ยินดี!

“ดีมาก ว่าแต่เจ้ามาหาข้า มีเรื่องอะไรรึ?” ชายหนุ่มเปิดประตูห้องออกไปก่อนจะกล่าวออกมากับมนุษย์ปลาที่ยืนรออยู่

“หานจุนหมิงให้ข้ามาแจ้งท่านว่าการประมูลจะเริ่มวันนี้ อีกสองชั่วยาม” มันได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มถามเลยตอบกลับไป

“ว่าแต่ท่านทำอะไรอยู่สามวันรึ? หานจุนหมิงฝากมาถามว่าอาหารไม่ถูกปากรึเปล่าถึงไม่เห็นท่านกินอะไรเลย” ปลาปากเสียกล่าวออกมา

“ข้าฝึกวิชาอยู่ ไม่ได้สนใจโลกภายนอก ฝากขอบคุณเขาด้วยก็แล้วกัน” ชายหนุ่มตอบกลับไป

“ได้เลยนายท่าน ว่าแต่ท่านจะให้ข้าช่วยอะไร ข้าพร้อมเสมอ” มันกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น ตลอดสามวันมานี้มันเดินเล่นไปทั่วโรงเตี๊ยมแห่งนี้แล้ว นับว่าเป็นสถานที่ที่สวยงามและเพลิดเพลินไม่น้อย

“ซ้อมฝีมือ! เจ้านำทางข้าไปสิ ไปฝึกซ้อมกันสักหน่อย” ชายหนุ่มตอบมันกลับไป ก่อนที่ปลาปากเสียจะพยักหน้าแล้วนำทางไปยังลานฝึกซ้อม

ก่อนที่จะไปยังลานฝึกซ้อม พวกเขาได้ให้หานจุนหมิงแจ้งปิดลานเพื่อใช้ส่วนตัวไว้ก่อน จะได้ไม่มีผู้อื่นถูกลูกหลงเข้า แต่ถึงแบบนั้นก็ยังมีผู้ที่สนใจมารับชมเกือบสิบชีวิตเลยทีเดียว

การประลองระหว่างมนุษย์ กับ มนุษย์ปลา คงหาชมได้ยาก ถ้าหากพลาดไปคงน่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง!

“นายท่าน ข้าไม่ออมมือหรอกนะ! ท่านเป็น ราชาปราณขั้นห้าก็จริง แต่ข้า อยู่ขั้นเก้าแล้ว!” เมื่อทั้งสองมาถึงลานประลอง

ปลาปากเสียก็พูดข่มขวัญออกมาทันที ตลอดสามวันมานี้มันกินอาหารปลาอย่างบ้าคลั่ง เป็นอาหารชนิดนี้ไม่ได้จำกัดการใช้นี่นา แถมไม่มีผลเสียอะไรกับมันอีก! และด้วยการฝึกฝนตลอดระยะเวลาหลังจากได้ต่อสู้กับปีศาจสีแดงก่อนออกจากเขตยี่หลง ทำให้มันเข้าใจในพลังของตัวเองมากยิ่งขึ้น พัฒนาตัวเองได้ไม่น้อย

“แต่ไม่ต้องห่วง! ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้ท่านเจ็บมากนัก” มันยืดอกกล่าวออกมา ทำให้ชายหนุ่มที่คิดว่าจะลงมือเบา ๆ เปลี่ยนใจในทันที

“เจ้ากลัวข้าจะสู้เจ้าไม่ได้?” ชายหนุ่มตอบกลับไปด้วยเสียงเรียบนิ่ง ทำให้ปลาปากเสียเริ่มใจไม่ดี มันมีลางสังหรณ์แปลก ๆ เกิดขึ้น!

ครึ่งหลัง

“เอ่อ ไม่ใช่หรอกนายท่าน เอาเป็นว่าท่านห้ามใช้ของวิเศษทุกชนิดนะ เราจะสู้กันด้วยพละกำลังรวมถึงเคล็ดวิชาต่าง ๆเท่านั้น ไม่นับรวมของวิเศษ อาวุธ ชุดเกราะ” มันชิงกล่าวขึ้นมาก่อน เพราะถ้าชายหนุ่มควักรถเข็นเซียนมาทุ่มใส่ มันคงตายไม่เหลือซากเป็นแน่!

แต่มันหารู้ไม่! ว่าชายหนุ่มตอนนี้ระดับปราณสูงกว่ามันเสียอีก!

“เข้าใจแล้ว ข้าต่อให้ถอดชุดคลุมนี่ออกด้วยก็ได้” ชายหนุ่มกล่าวจบก็ถอดชุดคลุมจักรวาล เก้าภพออก เหลือเพียงกางเกงผ้าฝ่ายขายาวเท่านั้น

ด้วยการฝึกเคล็ดจักรวาลก่อเกิดเบื้องต้นทั้งร้อยแปดขั้น ทำให้ร่างกายของชายหนุ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง ผลัดเซลล์เก่าออก สร้างเนื้อเยื่อใหม่ ทำให้ร่างกายผอมบางเหมือนคุณชายไร้กำลัง กลายเป็นชายหนุ่มที่มีมัดกล้ามแต่พอดี ชวนให้ผู้คนเหลียวหลังมอง

“ช่างหล่อเหลายิ่งนัก” ผู้ฝึกตนคนหนึ่งกล่าวออกมาด้วยใบหน้าเหม่อลอย เขาจ้องมองไปยังกล้ามหน้าท้องอันแข็งแกร่ง ของชายหนุ่มตรงหน้าไม่วางตา

ต่อให้หญิงสาวไม่เคยมีความรักมาก่อน ก็เกิดความรู้สึกที่อยากจะจ้องมองภาพตรงหน้าตลอดไปอย่างอดไม่ได้

“แหนะ! หยุดเลยนะ อย่าบ้าผู้ชายจนออกนอกหน้าสิ” เสียงของหญิงสาวด้านข้างกล่าวเตือนเพื่อนของนางออกมา ทำให้อีกฝ่ายได้แต่หน้าแดงด้วยความเขินอาย

“ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้จะได้มีเห็นการประลองของยอดฝีมือระดับ ราชาปราณ! ข้าคิดว่าคนเหล่านั้นเป็นมังกรที่ไม่ปรากฎตัวให้ผู้คนพบเห็นง่าย ๆ เสียอีก” อีกมุมหนึ่งมีชายอ้วนผอมกำลังมองมายังลานประลองด้วยความสนใจเช่นกัน พวกเขามาจากนิกายระดับกลาง ผู้อาวุโสในนิกายของพวกเขายังเป็นเพียงผู้ฝึกตนระดับ หัวหน้าเท่านั่น เทียบกับการประลองของคู่ตรงหน้านี้ไม่ได้เลย

“พวกเราต้องตั้งใจดูให้ดี อย่างน้อยอาจได้ความรู้อะไรกลับไปบ้าง” ชายที่ยืนอยู่ด้วยกันตอบกลับมา ทำให้ทั้งคู่ตั้งใจรับชมมากยิ่งขึ้น

“มาเลยนายท่าน! ข้าพร้อมแล้ว มีอะไรก็ใส่มาได้เลย” เจ้าปลาปากเสียตั้งท่าก่อนจะยืดตัวตรง มันกวักมือเป็นเชิงเชิญชวนให้ชายหนุ่มเข้าไปโจมตีมัน

“ข้าขอใช้สิ่งนี้ได้หรือไม่? ข้ากลัวว่าถ้าใช้มือเท้าเปล่า จะทำให้เจ้าบาดเจ็บมากเกินไป!” ชายหนุ่มกล่าวจบก็หยิบท่อนไม้ขนาดพอดีมือซึ่งถูกวางอยู่ด้านข้างลานประลองขึ้นมา

เจ้าปลาปากเสียจ้องมองท่อนไม้นั้นสักพักก่อนจะตอบว่าไม่มีปัญหา เพราะมันมองอย่างละเอียดแล้ว ท่อนไม้นั่นก็แค่ท่อนไม้ธรรมดา ไม่มีระดับพลังอะไรด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่จะใช้โจมตีมันเลย เอามาทำเป็นไม้ก่อไฟยังแค่พอฝืนทำ

“ฮ่าฮ่า ถ้าท่านใช้ไอ้ท่อนไม้นั่นคงทำอะไรข้าไม่ได้หรอก ฮ่า...เปรี้ยง!” ยังไม่ทันที่ปลาปากเสียจะหัวเราะจบ ก็ถูกชายหนุ่มใช้ท่อนไม้ที่ว่าฟาดเข้าให้อย่างแรง

สัมผัสที่แก้มของปลาปากเสียมันไม่เหมือนท่อนไม้สักนิด มันเหมือนแท่งโลหะศักดิ์สิทธิ์ซะมากกว่า! แข็งเกินไปแล้ว เจ็บมากอีกด้วย

นี่เจ้านายจะฆ่ามันรึไง!

“เขตแดนคำสาปปลาสวรรค์!” มันรีบใช้เขตแดนของมันออกมาทันที ทำให้พลังทุกด้านของชายหนุ่มถูกลดทอนลงไปหนึ่งส่วนสิบ

“โอ้ ความรู้สึกมันเป็นแบบนี้นี่เอง แต่ถึงมันจะป้องกันไม่ให้คนอื่นออกไปได้ มันก็รวมถึงเจ้าหนีออกไปไม่ได้ด้วยเช่นกัน!” ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะกล่าวออกมา ทำให้ปลาปากเสียรู้ได้เลยว่ามันได้ทำเรื่องผิดพลาดเข้าให้แล้ว!

“ฮึ! ยังไงระดับพลังข้าก็สูงกว่า ข้าขอสู้ตาย!” ปลาปากเสียกล่าวจบก็ยิงพลังปราณธาตุน้ำผสานสายฟ้าเข้าใส่ชายหนุ่ม

หอกวารีอัสนีถูกส่งเข้าโจมตีชายหนุ่มเปลือยท่อนบนด้วยความรวดเร็ว อากาศโดยรอบถึงกับส่งเสียงเปรี๊ยะ เปรี๊ยะ บ่งบอกถึงความรุนแรงของกระบวนท่านี้ที่น่าใจหาย

“น่าสะพรึงยิ่งนัก! ถ้าข้าถูกโจมตีเข้าไปคงได้แต่ยืนรอความตายเป็นแน่!” ผู้ฝึกตนที่รับชมอยู่กล่าวออกมา เหงื่อของเขาไหลพลั่กกับภาพเบื้องหน้า

“นี่สินะ พลังของผู้ฝึกตนระดับ ราชาปราณ!” หญิงสาวคนหนึ่งกล่าวขึ้น นางเป็นผู้ฝึกตนระดับ หัวหน้า ด้วยอายุเพียงยี่สิบห้าปี ทำให้ถูกผู้คนสรรเสริญว่าเป็นอัจฉริยะอยู่เสมอ

แต่เวลานี้นางกลับรู้สึกว่าตนเองช่างเล็กน้อยยิ่งนัก ไม่อาจเทียบได้กับชายหนุ่มตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย ขนาดสัตว์เลี้ยงของเขายังแข็งแกร่งกว่าเธอเสียอีก

‘เถ้าแก่จะไหวไหมนะ เจ้าปลานั่นถึงจะปากเสีย แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันเก่งกาจจริง ๆ’ หานจุนหมิงคิดอยู่ในใจ เขาสังเกตมาตลอดว่าเจ้าปลาปากเสียมันมีพรสวรรค์เป็นอย่างมาก ใช้เวลาไม่นานก็เลื่อนระดับขึ้นมาได้มากมาย

“ข้าขอแก้ความเข้าใจผิดเสียหน่อย” ชายหนุ่มที่เห็นหอกวารีอัสนีพุ่งตรงเข้ามา หาได้เกิดความหวาดกลัวอันใด

“ข้า อยู่ระดับ จอมราชาปราณแล้ว!” สิ้นเสียงชายหนุ่ม ร่างของเขาก็ได้หายไปจากสายตาของทุกคน

“ถึงจะใช้ท่อนไม้นี่ ข้าก็ตีเจ้าจนกลายเป็นสุนัขได้!” ร่างของชายหนุ่มปรากฎตัวขึ้นอีกครั้งที่ด้านหลังของปลาปากเสียก่อนจะกล่าวออกมา

“นายท่าน! ใจเย็นก่อน มันแค่ฝึกซ้อม เป็นการฝึกซ้อม!!” ปลาปากเสียรีบกล่าวออกมาอย่างลนลาน มันสัมผัสได้ว่าเวลานี้นายท่านไม่ได้ออมพลังเอาไว้อีกแล้ว! ระดับพลังของจอมราชาปราณถูกอัดอยู่ในท่อนไม้อย่างเต็มเปี่ยม

“ไม้ตีปลาสุนัข!” ชายหนุ่มกล่าวออกมาเสียงดัง ก่อนที่ท่อนไม้ในมือจะฟาดออกไป