Chapter 861 ชีวิตก็เหมือนละคร ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการแสดง
จุนซ่างเซียวที่คิดที่จะทำให้ซูเซียวโม่ได้แสดงบทบาทอย่างยอดเยี่ยม เฉิดฉายในกลุ่มของศิษย์สายนอกนิกายไท่เสวียนเซิ่งในการออกมาหาประสบการณ์ในครั้งนี้.
และความเป็นจริง.
ซูเซียวโม่เองก็วางแผนไว้แล้วเช่นกัน.
ก่อนอื่น เขาที่แฝงตัวเข้ามาด้วยระดับพลังอาจารย์ยุทธ์ อย่างแรกคะแนนอันดับหนึ่งในเทือกเขาหยุนหลิงนั้นคงไม่ได้มีอะไรมาก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจ.
แล้วเขาต้องการอะไร?
ที่จริงเข้าต้องการให้เหล่านักแสดงนั้นช่วยเขาไปหาเรื่องซุนหยิงชวนและเซี่ยซุยอวิ๋น ในเวลาวิกฤติเขาจะก้าวออกไป ช่วยเหลือทั้งสองที่บาดเจ็บนั่นเอง.
แผนการถือว่าสมบูรณ์แบบ แม้นว่าจะโหดร้ายอยู่เล็กน้อย.
หากแต่ราชาสัตว์จื่อหลินที่เห็นเผ่าพันธุ์ตัวเองถูกสังหาร ก็ควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ แม้แต่รวมสัตว์ร้ายหลายหมื่นมารวมกัน พร้อมกับโจมตีศิษย์สายนอกนิกายไท่เสวียนเซิ่ง.
ในเวลานี้ ซูเซียวโม่ย่อมไม่กล้าก้าวออกไป ต้องไม่ลืมว่าตอนนี้เขาปลอมตัวเป็นคนที่มีพลังบ่มเพาะอาจารย์ยุทธ์ หากเข้าปะทะกับฝูงสัตว์จำนวนมากด้วยตัวคนเดียว จะต้องกลายเป็นที่สงสัยอย่างแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม.
สิ่งที่น่าเศร้าที่สุด
เหล่าหนิวที่เปลี่ยนเป็นร่างต้นทำร้ายและไล่อาวุโสซุนไป ตอนนี้กำลังข่มขู่เหล่าศิษย์สายนอกตัวสั่นงันงก.
ในสถานการณ์เวลานี้ ถึงจะปะทุพลังบ่มเพาะกษัตริย์ยุทธ์ ก็ไม่สามารถจัดการอะไรได้แล้ว!
แผนการครั้งนี้มั่วไปหมด ยากที่จะให้ซูเซียวโม่ไปต่อได้.
กล่าวได้ว่าถางจู่จื่อและเหล่าหนิว เป็นนักแสดงที่ไม่ได้เรื่อง ไม่รู้จักอ่านบรรยากาศเลยแม้แต่น้อย.
งานหยาบสุด ๆ.
มีเพื่อนร่วมทีมหมู ๆ (ควาย ๆ)โดยแท้!
อย่างไรก็ตาม แม้นว่าแผนการจะเล่นต่อได้ยาก อย่างไรก็ต้องเล่นต่อไป!
ซูเซียวโม่ที่ยืนขึ้น แขนทั้งสองที่แกว่งไปมา เอ่ยเสียงสั่น“ต้องการ.....ก็สังหารข้า .....อย่าทำร้ายศิษย์พี่ของข้า......”
ไม่สามารถก้าวไปตามแผนเดิม ตอนนี้แผนการใหม่คือการถ่วงเวลา.
เกี่ยวกับนิกายชั้นยอด หากเหล่าศิษย์สายนอกเกิดอุบัติเหตุใดขึ้นอย่างคาดไม่ถึง ก็น่าจะมียอดฝีมือมาช่วยเหลือ.
อืม.
ได้รับแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม จำเป็นต้องใช้เวลาเดินทางจากนิกายมายังเทือกเขาหยุนหลิงอยู่ดี.
“โกวเซิ่ง.....”
ซุนหยิงชวนที่บาดเจ็บเพ่งพิศ.
เขาไม่คิดคิดเลยว่า ศิษย์น้องของเขาจะกล้าหาญขนาดนี้ ก้าวออกไปอยู่ด้านหน้าอย่างไม่หวั่นเกรงเลย.
“โครมมมม!”
เหล่าหนิวที่สะบัดฝ่ามืออีกข้างออกมา.
“โครมมม!”
ซูเซียวโม่ที่ถูกกระแทกลอยปะทะกำแพงศิลาอีกครั้ง เขาที่แผ่พลังวิญญาณให้โลหิตไหลออกมาทั่วร่าง ก่อนที่จะค่อย ๆ ยืนขึ้น ดวงตาเผ้าผมที่กระเซอะกระเซิงดูอนาถ เอ่ยกล่าวด้วยเสียงสั่นไหว “สองฝ่ามือ....แลกกับชีวิตศิษย์พี่ข้าสองชีวิต?”
“ศิษย์น้อง.....”
ศิษย์สายนอกนิกายไท่เสวียนเซิ่งที่เวลานี้จ้องมองกันและกันตะลึงงัน.
“อิ อิ อิ อิ.”
เหล่าหนิวที่เผยยิ้มอย่างแปลกประหลาด“ไอ้หนู ในเมื่อเจ้าต้านทานได้ ก็ดี มาเล่นเกมกันดีกว่า หากเจ้าทนฝ่ามือข้าได้อีกครั้ง ข้าจะไว้ชีวิตให้คนหนึ่ง.”
นี่คือทางออกที่ดูดีที่สุด ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถ ก้าวเดินตามแผนได้แน่.
“ฟู่ ---”
ซูเซียวโม่ที่สูดหายใจลึก เพราะว่าได้รับบาดเจ็บ ใบหน้าที่ดูบิดเบี้ยวยุ่งเหยิง.
“มา....เข้ามา.......”
เพื่อการแฝงตัวที่สมจริง ต้องเล่นใหญ่สักหน่อย.
หากเหล่านิกายไท่เสวียนเซิ่งรู้ว่าเขากำลังแสดงอยู่ล่ะก็ อย่าว่าแต่การแฝงตัวเลย แม้แต่ชีวิตก็คงไม่รอด.
“โครมมมมม!”
เหล่าหนิวที่ตบเขาลอยออกไป.
ซูเซียวโม่ที่ลอยกระเด็น ล่วงหล่นลงพื้น เท้าของเขาที่บิดเล็กน้อย.
“......”
เหล่าหนิวที่ลอบคิดในใจ“แสดงได้เหมือนจริง ๆ!”
แม้นว่าเขาจะใช้พลังไปอยู่ไม่น้อย ทว่าสำหรับระดับอาจารย์ยุทธ์ก็ควรจะไม่ได้อาการบาดเจ็บใด ๆ.
“อั๊ก!”
ซูเซียวโม่ที่โคจรพลังพ่นโลหิตออกมา ก่อนที่จะตะเกียกตะกายลุกขึ้น
ซุนหยิงชวนและเซี่ยซุยอวิ๋นถึงกับตกใจ เขาถูกตบครั้งแล้วครั้งเล่า ได้รับบาดเจ็บอย่างชัดเจน ทำไมถึงสามารถลุกขึ้นได้กัน.
“เฮ้.”
เหล่าหนิวที่แสดงท่าทางประหลาดใจ“เจ้ามีระดับเพียงอาจารย์ยุทธ์กระจ้อยร่อย แต่กับทนฝ่ามือข้าได้ ดูเหมือนว่าจะชอบทรมานสินะ.”
คำพูดดังกล่าวที่ราวกับบอกกับศิษย์นิกายไท่เสวียนเซิ่ง ข้ายังไม่ได้สังหารพวกเจ้า เพราะเห็นแก่เจ้าหนูนี่.
“เหล่าหนิว.”
ซูเซียวโม่ส่งเสียงผ่านวิญญาณเอ่ยออกไปว่า.“รอบหน้าหนัก ๆ เลย เอาให้กระดูกหักได้เลย!”
เขาที่ลุกขึ้นด้วยท่าทางสั่นสะท้าน ราวกับว่าถูกลมพัดก็ปลิวแล้ว แสดงให้เห็นว่าเกินขีดจำกัดไปนานแล้ว.
“ฟู่!”
หมัดที่ต่อยมา.
“ตูมมมมม ----”
“กึ๊ก แก๊ก!”
เสียงกระดูกหักที่ดังชัดเจน ซูเซียวโม่ที่ลอยกระเด็นออกไป ล่วงหล่นลงพื้นครูดเป็นหลุม.
“ศิษย์น้อง!”
ซุนหยิงชวนที่กัดฟัน ระงับอาการบาดเจ็บ กำหมัดพลางตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
ในเวลานี้ สายตาของศิษย์นิกายไท่เสวียนเซิ่งที่เต็มไปด้วยความเศร้าใจ ต้องไม่ลืมว่าหลังจากโกวเซิ่งแล้ว คงเป็นพวกเขาเป็นรายต่อไป!
“เจ้าพวกปิศาจ!”
ซุนหยิงชวนที่โกรธเกรี้ยวคำรามออกไป “มา....อยากสังหารข้าก็มา อย่าทำลายศิษย์น้องข้า.....”
แม้นว่าจะรู้สึกหวาดกลัวอยู่เล็กน้อย ทว่าเพราะความกล้าไม่ย่อท้อของซูเซียวโม่ได้กระตุ้นเขา ให้มีความกล้าขึ้นมาด้วยเช่นกัน.
ศิษย์คนอื่น ๆ เวลานี้ ยังเงียบนิ่งงัน.
“ไม่ต้องรีบ.”
เหล่าหนิวที่เผยยิ้ม“เดี๋ยวก็ถึงตาพวก.......”
ก่อนที่จะหยุดทันที เพราะว่าซูเซียวโม่ที่คุกเข่าขึ้นข้างหนึ่ง มือหนึ่งกุมหน้าอก โลหิตที่ไหลที่มุมปากเป็นสาย กล่าวเสียงแหบเครือ “ข้า...ข้ายัง......ไม่ล้ม.....”
“เหล่าหนิว!”
“เข้ามากระทืบข้าอีกสองสามที.”
เขาที่เดิมพันว่าจะมียอดฝีมือเร่งรีบมาช่วย ดังนั้นจึงได้แสดงถ่วงเวลาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้.
“รู้แล้ว!”
เหล่าหนิวก้าวเข้ามา เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ดูเหมือนว่าข้าจะใจดีไปหน่อย ทำให้เจ้ายังมีชีวิตอยู่!”
เท้าที่ยกขึ้น กระทืบลงในทันที.
“ตูมมม!”
“ตูมมม!”
“ตูมมม!”
เท้าที่กระทืบอีกฝ่ายอย่างบ้าคลั่ง.
“ศิษย์น้อง......”
หากซุนหยิงชวนไม่ได้รับบาดเจ็บหนัก แม้นว่าต้องตายคงต้องพุ่งเข้ามาขวางอย่างแน่นอน.
“ตูมม ตูมมม ตูมมม!”
เหล่าหนิวยังคงกระทืบซูเซียวโม่ด้วยความสะใจ.
ในเวลานี้ศิษย์สายนอกนิกายไท่เสวียนเซิ่งได้แต่จ้องมองด้วยความโกรธ.
“ยังไม่มา.......”
แม้นว่าเซี่ยซุยอวิ๋นจะเต็มไปด้วยความเย็นชาท่ามกลางกลุ่มคน ทว่าภายในใจนั้นกับกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ในเวลาต่อมา บนท้องฟ้าไกล ปรากฏริ้วแสงนับร้อยที่เคลื่อนที่มาด้วยความเร็ว กลิ่นอายที่แผ่ออกมานั้นดูแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก!
“เหล่าหนิว.”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่ออกคำสั่ง “ถอย.”
“พวกเราไป.”
“ฟิ้ว!ฟิ้ว!ฟิ้ว!”
จากนั้น เหล่าหนิวและเหล่าสัตว์วิญญาณก็ถอยออกไป.
เหล่าสัตว์ร้ายหลายหมื่นตนที่ล้อมรอบศิษย์สายนอกนิกายไท่เสวียนเซิ่งก็กระจัดกระจายหนีไปด้วยความกลัว.
เหล่าสัตว์ร้ายที่หายไป ยอดฝีมือนิกายไท่เสวียนเซิ่งที่ร่อนลงมาคนแล้วคนเล่า สามคนที่มีพลังระดับจักรพรรดิยุทธ์ แน่นอนว่าหากราชาสัตว์จื่อหลินยังลงมืออีก คงเกิดเรื่องใหญ่แน่.
“พวกเจ้าเป็นไรหรือไม่?”
ชายวัยกลางคนที่เอ่ยถามออกมา.
“อาวุโสเฉิน!”
เซี่ยซุยอวิ๋นที่เร่งรีบเข้าไปประครองซูเซียวโม่เอ่ยออกไปว่า“ศิษย์น้องบาดเจ็บหนัก รีบรักษาเร็วเข้า!”
สตรีผู้นี้.
ไม่ได้เย็นชาหรอกรึ?
ซูเซียวโม่ที่พอใจ ก่อนที่จะหมดสติไป.
แม้นว่านี่จะเป็นการแสดง ทว่าครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นการเดิมพัน คนของนิกายไท่เสวียนเซิ่งที่มาช่วยอย่างรวดเร็ว.
......
ผ่านมานานเท่าไหร่ไม่รู้ ซูเซียวโม่ก็ได้สติ ตอนนี้เขาถูกนำมายังหอรักษานิกายไท่เสวียนเซิ่งแล้ว.
“ศิษย์น้อง!”
แขนของซุนหยิงชวนที่พันผ้าพันแผลอยู่ เอ่ยออกมาว่า“ท้ายที่สุดเจ้าก็ฟื้น!”
“ศิษย์พี่ซุน.....”
ซูเซียงโม่เอ่ย “ที่นี่....ที่ใหน.”
ซุนหยิงชวนรู้ว่าเขาหมดสติไป ไม่รู้เรื่องหลังจากนั้น ดังนั้นจึงทำการอธิบายออกมา.
“เช่นนั้น......ทุกคนปลอดภัย.....”ซูเซียวโม่ที่เผยยิ้มอย่างยากลำบาก“ก็....ดีแล้ว.”
ซุนหยิงชวนเอ่ย “ศิษย์น้องเจ้ากล้าหาญมากที่ถ่วงเวลาเอาไว้ ไม่เช่นนั้นพวกเราคงตกตายไปทั้งหมด ศิษย์พี่คนนี้นับถือเจ้าจริง ๆ!”
“เรื่อง....ข้า....แค๊ก แค๊ก.....”
ซูเซียวโม่ที่ไม่ได้เอ่ยต่อ เพราะตอนนี้กำลังแสร้งบาดเจ็บอยู่.
การแสดงครั้งนี้ ถือว่าเขาแสดงออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม.
ซุนหยิงชวนที่เร่งรีบเอ่ยออกไปว่า“อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย รักษาตัวก่อนเถอะ.”
“กึก.”
เซี่ยซุยอวิ๋นที่ปรากฏขึ้น พร้อมกับวางขวดยาลงบนโต๊ะเอ่ยออกมาเบา ๆ “นี่คือเม็ดยาแก่นน้ำแข็งชำระจิต สามารถฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้อย่างรวดเร็ว.”
เขาที่หันกลับไป.
“นี่......”
ซุนหยิงชวนถึงกับตะลึงงัน.
เม็ดยาแก่นน้ำแข็งชำระจิตนั้นคือสุดยอดยารักษา ที่มีประสิทธิภาพและราคาแพงมาก คาดไม่ถึงเลยว่าสตรีคนนี้จะยอมให้มา!
......
ในห้องโถง.
สิบอาวุโสนิกายไท่เสวียนเซิ่งที่กำลังพูดคุยกันไปมา.
หัวข้อที่พูดคุยนั้นเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในเทือกเขาหยุนหลิง ที่มีสัตว์วิญญาณระดับจักรพรรดิยุทธ์ปรากฏขึ้น พร้อมกับควบคุมฝูงสัตว์อีกด้วย.
อาวุโสเฉินที่คาดเดา“ก่อนหน้านี้แท่นบูชาได้แจ้งเตือนว่าราชาสัตว์จื่อหลินได้หลุดจากผนึกแล้ว บางทีคงกำลังรวบรวมพวกมันมาสร้างปัญหาหรือไม่?”
“ก็เป็นไปได้.”
“ดูเหมือนว่าคงเริ่มแสดงตัวแล้ว ข่มขู่นิกายไท่เสวียนเซิ่งของพวกเราก็เท่ากับข่มขู่คนทั่วทวีป.”
“ดูเหมือนว่าการจับตาของแท่นบูชาจะไม่แข็งแกร่งพอสินะ.”
“แล้วศิษย์นามโกวเซิ่งนั้นเป็นไรหรือไม่?”
“บาดเจ็บ แม้นว่าจะหนักอยู่ไม่น้อย ทว่าได้รับการรักษาทันท่วงที ตอนนี้น่าจะพ้นอันตรายแล้ว.”
“ภายใต้สถานการณ์เป็นตาย แต่กับใจกล้าก้าวออกไปถ่วงเวลา ความกล้าหาญนี้ เหล่าฟู่ชื่นชมจริง ๆ.”อาวุโสเฉินเอ่ย.
อาวุโสเซี่ยเอ่ย “ซุยอวิ๋นเอ่ยว่าในเวลานั้นศิษย์สายนอกทุกคนล้วนแต่หวาดกลัวขลาดเขลา มีเพียงเขาที่กล้าลุกขึ้นยืน ถือได้ว่าเป็นตัวอย่างที่ดี.”
อาวุโสสองคนที่กล่าวชมโกวเซิ่ง อธิบายได้ว่าการบาดเจ็บของเขาครั้งนี้ไม่เสียเปล่า อย่างน้อยก็เข้าตาอาวุโสทั้งสองนี้.
อาวุโสสามที่ดูมีอำนาจเอ่ยออกมาว่า“ด้วยการก้าวออกไปถ่วงเวลากลุ่มสัตว์ร้าย มอบแต้มสมนาคุณให้โกวเซิ่ง 500 แต้ม.”
ทุกคนที่ไม่มีใครโต้แย้งใด ๆ.
หากโกวเซิ่งไม่กล้าหาญลุกขึ้นมาถ่วงเวลาสำเร็จ ศิษย์อีกหลายร้อยคนคงตายกันหมด การมอบแต้มสมนาคุณให้เขาก็ถือว่าสมเหตุสมผล.
......
“ศิษย์น้อง!”
ซุนหยิงชวนที่ก้าวมายังหอยา กล่าวด้วยเสียงอันดัง“ผลงานของเจ้าที่เทือกเขาหยุนหลิง เหล่าอาวุโสตัดสินใจแล้ว จะมอบแต้มสมนาคุณให้เจ้า 500.”
ซูเซียวโม่ที่กลายเป็นโง่งมไปเลย.
ตามแผนการออกไปหาประสบการณ์เทือกเขาหยุนหลิงเขาไม่ได้หวังแต้มอะไรนัก เพียงแค่เอาชนะใจศิษย์ของอาวุโสทั้งสองก็พอแล้ว ใครจะคิดล่ะว่าเขาจะได้แต้มสมนาคุณมาด้วย!
กล่าวได้ว่าควรเอ่ยชมราชาสัตว์จื่อหลินได้เหมือนกัน.
ทว่า ทั้งสองเวลานี้และเหล่าหนิวที่ยืนก้มหน้าที่ด้านหน้าหอสัตว์วิญญาณ กำลังถูกเจ้านิกายจุนสวดอยู่.
“ทั้งสอง!”
“เปิ่นจั้วให้พวกเจ้าไปช่วยซูเซียวโม่แสดงความยอดเยี่ยม ไม่ได้สั่งให้พวกเจ้าไปรวมฝูงสัตว์เข้าโจมตีพวกเขา แล้วเขาจะทำผลงานได้อย่างไร!”
“นิกายไท่เสวียนเซิ่งนั้นมีจักรพรรดิยุทธ์มากมายมาช่วย หากมีอะไรผิดพลาด ศิษย์ของข้าเผยสถานะออกมา พวกเจ้าจะจัดการอย่างไร!”
ราชาสัตว์จื่อหลินเอ่ยเสียงเบา“คงไม่หนักขนาดนั้นมั้ง.”
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่ยกน้ำชาขึ้นดื่ม เอ่ยออกไปว่า“งานที่พวกเจ้าทำไม่ได้เรื่องนี้ งดอาหารให้เหลือหนึ่งมื้อต่อวันเป็นเวลาหนึ่งเดือน และเม็ดยาสัตว์เดือนนี้ลดเหลือครึ่งหนึ่ง.”
“อ๊าก?”
