Chapter 830 เปิ่นจั้วมาแล้ว
บนลานยุทธ์ตำหนักเก้าพิษ เหล่าเหว่ยและเจียงเซี่ยนั่งสมาธิ พื้นที่รอบ ๆ มีหมอกที่แปลกประหลาดมากมาย.
นี่คือหมอกพิษ.
หนึ่งในพิษที่ร้ายกาจของตำหนักเก้าพิษ.
พิษดังกล่าวนี้ทรงพลังแข็งแกร่งกว่าหมอกด้านนอกสิบเท่า.
เดิมที่หมอกพิษที่สร้างขึ้นนี้ มีผลต่อระดับอาจารย์ยุทธ์ ทว่าด้วยการศึกษาจากวังเก้าพิษจากรุ่นสู่รุ่น ทำให้พิษนี้แข็งแกร่งและทรงพลังมากยิ่งขึ้น.
หากไม่แล้ว.
เหล่าเหว่ยและเจียงเซี่ยระดับจักรพรรดิยุทธ์คงจะไม่ถูกพิษเป็นแน่.
แม้นว่าจะใช้พลังวิญญาณระงับพิษเอาไว้ ทว่าก็ไม่สามารถระเบิดพลังบ่มเพาะได้ เพราะว่าพิษจะรุกรามเข้ามานั่นเอง.
เรื่องนี้.....ขายหน้าเป็นอย่างมาก.
ที่จริงทั้งสองระมัดระวังเป็นอย่างมากเมื่อก้าวเข้ามาในป่าหมื่นพิษ.
ทว่าที่ด้านในกับมีพิษมากเดินที่พวกเขาจะคาดถึง แม้แต่ยาแก้พิษจะช่วยได้ชั่วคราว แต่ก็ไม่สามารถจัดการพิษได้ทั้งหมด.
ด้านนอกหมอกพิษมีศิษย์ของตำหนักเก้าพิษหลายพันคนที่ล้อมรอบ พวกเขาไม่ได้บุกเข้ามา ต้องไม่ลืมว่าถึงจะขังจักรพรรดิยุทธ์ได้ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ถึงแก่ความตาย!
สถานการณ์ในเวลานี้.
เหล่าเหว่ยและเจียงเซี่ยที่สามารถทนพิษได้ชั่วคราว คนของตำหนักเก้าพิษเองก็ไม่กล้าเข้ามาสังหาร ทั้งสองต่างก็อยู่ในภาวะติดตาย.
“ทั้งสอง.”
เสียงที่ดังก้อง “ตำหนักเก้าพิษของข้า แม้นว่าจะเป็นเพียงนิกายระดับห้า ทว่าวิชาใช้พิษก็ยอดเยี่ยมเกินกว่าคนอื่น ๆ ในโลกนี้ คิดว่าจะสามารถบุกเข้ามาได้ง่าย ๆอย่างงั้นรึ?”
คำพูดนั้นไม่ได้เกินจริงเลย สองจักรพรรดิยุทธ์ยังโดนพิษ แน่นอนว่านี่คือทักษะที่แท้จริง.
ที่จริง การใช้พิษนิกายเก้าพิษไม่จำเป็นต้องกลัวนิกายระดับสามและสี่เลย ทว่าคนที่บ่มเพาะวิถีพิษก็มีน้อยมาก กล่าวได้ว่านิกายเก้าพิษอาศัยอยู่ในป่าหมื่นปีมานานแล้ว ดังนั้นจึงเป็นเพียงนิกายระดับห้าเท่านั้น.
เหล่ากองกำลังต่าง ๆ สนใจระดับนิกายเป็นอย่างมาก เพราะมันแสดงถึงความแข็งแกร่ง ทว่าก็ยังมีอีกหลายกองกำลังที่หาได้สนใจ โดยเฉพาะเหล่านิกายที่อยู่ในป่าเขา ไม่สนใจที่จะติดต่อกับคนภายนอก.
“เจ้าวังเหมียว.”
เหล่าเหว่ยที่ระงับพิษเอ่ยออกมาว่า“พวกเรานั้นเป็นตัวแทนของเจ้านิกายมาเยี่ยมเยือนนิกายของท่าน หาได้มาสร้างปัญหา!”
เหมียวไซเฟิง.
เจ้าวังเก้าพิษในยุคนี้ ถือว่าเป็นสตรีพิษอย่างแท้จริง.
“มาเยี่ยมเยือนอย่างงั้นรึ?”
เหมียวไซเฟิงเอ่ยออกมาเล็กน้อย “เจ้ามายังที่นี่ ไม่ใช่เพื่อเจ้าวังเมี่ยวฮัวหรอกรึ?”
เหล่าเหว่ยไม่ได้ปฏิเสธ กล่าวออกมาว่า“เท่าที่ข้ารู้ เจ้าวังเก้าพิษและเจ้าวังเมี่ยวฮัว ไม่ได้มีความแค้นต่อกันหรอกรึ? แล้วทำไมถึงได้เชิญเจ้าวังมายังที่นี่กันล่ะ?”
“อิ อิ อิ อิ!”
เสียงหัวเราะที่เพราะพริ้งดังออกมา“ทั้งสองวัง ถือว่ามีความแค้นกัน หากแต่นิกายนิรันดรล่ะ? คิดว่าได้ชนะเลิศผู้นำพยัคฆ์มังกร แล้วคิดว่าจะสามารถโอหังได้อย่างงั้นรึ?”
“ชิ!”
เจียงเซี่ยเอ่ยออกมาเล็กน้อย“พวกเรายังไม่ได้ลงมือทำอะไรวังของเจ้าเลย แต่เจ้ากับลงมือก่อน คิดว่านิกายนิรันดรของข้ารังแกได้อย่างงั้นรึ?”
หากร่างกายของเขาไม่มีหมอกพิษสะกดเอาไว้ และใช้พลังระดับจักรพรรดิยุทธ์ออกมาได้ ต่อให้สิบเจ้าวังเก้าพิษก็ไม่มีทางสะกดเขาได้.
“เจ้าวังเหมียว เจ้านิกายของเราเป็นคนอารมณ์ร้อน ทางที่ดี ส่งยาแก้พิษมาให้เร็ว และปล่อยเจ้าวังซีซะ ไม่เช่นนั้น......จะสายเกินแก้!”เหล่าเหว่ยเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
“อิ อิ!”
เหมียวไซเฟิงหัวเราะ กล่าวออกมาว่า“เหว่ยชิงเฟิง เจ้าข่มขู่เปิ่นกงอย่างงั้นรึ?”
เหล่าเหว่ยถึงกับตกใจ.“เจ้ารู้จักข้าได้อย่างไร?”
นามในยุทธภพของเหล่าเหว่ยที่รู้กันไปทั่วคือเหว่ยจื่อ คนที่รู้ชื่อจริงของเขามีเพียง.....
“เหว่ยชิงเฟิง บางทีเจ้าคงลืมไปแล้ว.”
เหมียวไซเฟิงแค่นเสียงเย็นชา “ที่หน้าผาหนานชิง ครั้งหนึ่งเจ้าจับมือสัญญากับสตรีคนหนึ่ง สัญญาว่าจะอยู่ร่วมกันจนแก่เฒ่า.”
“......”
เจียงเซี่ยที่มุมปากกระตุก.
ทำลายคำสัญญา นี่เหล่าเหว่ยเป็นคนเช่นนี้เหรอ.
ดังนั้นการที่เจ้าวังเก้าพิษลงมือรุนแรงกับเขา....หรือว่าจะเป็นคนรักของเขาก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?
เทือกเขาหนานชิง?
จับมือสัญญา จะอยู่กับจนแก่เฒ่า เหล่าเหว่ยที่ครุ่นคิด เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ“เจ้าคือซือซือ?!”
“ฮึ ฮึ ไม่คาดคิดว่าเจ้าจะยังจำนางได้.”
“เจ้าไม่ใช่ซือซืออย่างงั้นรึ?”
“กับคนที่น่ารังเกียจเช่นนี้ ทำไมแม่ของข้าถึงได้ไม่เคยลืมเจ้ากัน?”
แม่รึ?
เหล่าเหว่ยถึงกับสะดุ้ง “เจ้าคือบุตรสาวของนางรึ?”
ใบหน้าของเจียงเซี่ยที่งงงันเหรอหราไปในทันที.
เจ้าวังเก้าพิษ คือบุตรของคนรักเก่าของเหล่าเหว่ย ดูจากน้ำเสียงแล้วดูไม่เป็นมิตรเลยจริง ๆ ต้องการช่วยเจ้าวังซี บางทีคงยากเล็กน้อย.
“เหว่ยชิงเฟิง!”
เหมียวไซเฟิงแค่นเสียงเย็นชา“หากไม่เพราะมารดาของข้าเตือนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าอย่าไปคิดบัญชีกับชายไร้หัวใจเช่นเจ้า เจ้าคงตายไปหลายร้อยครั้งแล้ว คาดไม่ถึงเลยว่า เจ้าจะมายังวังเก้าพิษแห่งนี้!”
“ซือซือนาง.....”
เหล่าเหว่ยที่สั่นสะท้าน กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ไม่อยู่แล้วรึ?”
ใบหน้าของเขาที่บิดเบี้ยว ไม่ใช่เพราะเจ็บปวดเพราะพิษ ทว่าหัวใจของเขารู้สึกราวกับมีของมีคมกรีดลงไป.
เหมียวไซเฟิงด่าว่าออกมาทันที“ชื่อมารดาของข้า เจ้าไม่คู่ควรที่จะเรียก!”
ศิษย์หลายพันคนที่ตะลึงงันไปตาม ๆ กัน.
พวกเขาไม่เคยเห็น เจ้าวังที่โกรธเกรี้ยวมากมายขนาดไหน?
เหล่าเหว่ยที่ก้มหน้าลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด“ใช่แล้ว ข้าทำให้นางผิดหวัง ความผิดข้านั้นไม่ควร........”
เจียงเซี่ยที่นั่งสมาธิอยู่ด้านข้างแทบทรุดไปเหมือนกัน.
เหล่าเหว่ย ช่างมีประวัติรักมากมาย สามารถที่จะเขียนเป็นหนังสือเล่มหนาได้เลย!
“เหว่ยซิงเฟิง!”
เหมียวไซเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงมืดครึ้ม“เปิ่นกงผู้นี้สัญญากับมารดา ชั่วชีวิตจะไม่ไปคิดบัญชีกับคนไร้หัวใจเช่นเจ้า ทว่าในวันนี้เจ้าส่งตัวเองมาหาข้าเอง สงสัยสวรรค์จะต้องการส่งเจ้าไปยังแม่น้ำเหลืองแล้ว!”
“เด็กน้อย.”
เหล่าเหว่ยที่เงยหน้าขึ้น ดวงตากลายเป็นสีแดงเอ่ยออกมาว่า “บอกข้า มารดาของเจ้าจากไปอย่าง.......”
“จากไปเพราะตรอมใจจากผู้ชายใจร้ายเช่นเจ้านะสิ!”หากไม่เพราะว่าเสียงที่แหบเครือของอีกฝ่าย เหมี่ยวไซเฟิงคงไม่กัดฟันเอ่ยออกไปแน่นอน.
“ปูดดดด!”
เหล่าเหว่ยที่กระอั๊กโลหิต ใบหน้าซีดเซียว.
หมอกพิษไม่สามารถทะลวงการป้องกันเข้ามาได้ ทว่าเมื่อรู้ว่าสตรีที่รัก ตรอมใจตายไป การป้องกันก็พังทลายลง เขาที่เงยหน้าคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวด “อ๊ากกก-”
เสียงคร่ำครวญโทมนัส เต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว.
“เหล่าเหว่ย!”
เจียงเซี่ยเร่งรีบเอ่ยกล่าว”อย่าได้ทำให้จิตใจวุ่นวาย.
เหล่าเหว่ยที่จิตใจสับสนวุ่นวายกับการจากไปของซือซือ ทำให้พิษทะลวงเข้ามาในร่างอย่างบ้าคลั่ง ความเจ็บปวดมากมายที่รุมเร้าทะลวงเข้ามาถึงจิตใจของเขาทันที.
......
“พี่ชิงเฟิง ข้าเป็นคนที่มาจากจังหวัดหนานหวง ขอบคุณที่มาพบกับท่าน ไม่เช่นนั้นคงถูกคนเลวรังแกเอาแน่.”
“ไม่เช่นนั้น ชะตาของข้าคงมืดมนแน่.”
“พี่ชิงเฟิง หัวใจของซือซือมีเพียงท่าน ไม่สามารถคบกับบุรุษคนอื่น ๆ ได้ ได้โปรดอย่าทิ้งข้าไป.”
“หากท่านไม่ยินดีรับข้า.......”
“เงียบ!”
“พี่ซิงเฟิงจะต้องการเป็นผู้ยิ่งใหญ่มีชื่อเสียง ข้าไม่สามารถช่วยได้ คงได้แต่รอท่าน สักวันหนี่งจะได้อยู่ด้วยกัน.”
“ท่านโปรดสัญญาจะกลับมาหาข้า พวกเราจะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า.”
ความรู้สึกที่มากล้น คำสัญญาที่หน้าผาหนานชิง ก่อนที่เหว่ยชิงเฟิงจะจากไป ทิ้งให้สตรีที่งดงามต้องร้องไห้ทั้งน้ำตา.
ผ่านมาหลายร้อยปี จนกระทั่งเอ่ยถึงอีกครั้ง ทั้งสองก็แยกจากอยู่กันคนละภพแล้ว อีกคนได้จากไปกลายเป็นผีไปแล้ว.
......
เหล่าเหว่ยที่กุมหน้าอก.
หัวใจของเขาที่ราวกับถูกเฉือนออกเป็นชิ้น ๆ.
“เหว่ยชิงเฟิง อย่าได้เสแสร้ง.”
เหมียวไซเฟิงเอ่ย “ข้าเข้าใจเจ้าที่สุด คนไร้หัวใจเช่นเจ้า ตลอดชีวิตทำร้ายสตรีไปทั่ว ไม่ถึงร้อย แต่ก็มากกว่า 80 แน่นอน.”
เหล่าเหว่ยที่เจ็บปวดเอ่ยกล่าวออกมาเสียงดัง.“ข้าขอโทษ.....ข้าขอโทษ...ข้าทำให้เจ้าผิดหวัง.....”
“งั้นก็ลงไปพูดที่แม่น้ำเหลืองซะเถอะ.”
“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ----”
ริ้วแสงที่เย็นยะเยือบพุ่งมา เหล่าเหว่ยที่ไม่สามารถตรวจจับได้อย่างแน่นอน.
“ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!”
เข็มพิษหลายสิบที่พุ่งเข้ามาชนเกาะพลังวิญญาณที่เจียงเซี่ยสร้างขึ้น ขณะตะโกนออกมาเสียงดัง“เหล่าเหว่ย ตั้งสติหน่อย!”
การเคลื่อนไหวเมื่อครู่ ทำให้เขาติดพิษมากขึ้นกว่าเดิม ใบหน้าของเขาที่กลายเป็นบิดเบี้ยวไปด้วย.
“ชิ!”
เหมียวไซเฟิงแค่นเสียงเย็นชา “อย่าได้เอ่ยชื่อมารดาข้าอีก มายังวังเก้าพิษของข้าแล้ว เจ้าต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ต่อให้จุนซ่างเซียวมาด้วย.....”
“รบกวนแล้ว.”
ในเวลานั้น เสียงที่ดังมาจากด้านนอก.
เจียงเซี่ยที่ระงับพิษอยู่ เผยใบหน้าดีใจขึ้นมาทันที “เจ้านิกาย!”
“กึก.”
ที่ลานยุทธ์ บุรุษชุดสีขาว จุนซ่างเซียวที่ก้าวเดินเข้ามา พร้อมกับถือพัดที่มีอักษรเขียนไว้ว่า“หล่อโคตร ๆ” ขณะกล่าวออกมาว่า“เปิ่นจั้วมาแล้ว.”