Chapter 823 เทพอาหารของปวงประชา
หลิวหว่านซีที่ทำคะแนนได้เต็ม ทั้งสองไม่สามารถตัดสินว่าใครดีกว่า ดังนั้นผู้จัดการแข่งขันจึงตัดสินใจที่จะชี้ขาด.
กล่าวได้ว่าผู้เข้าร่วมการแข่งขันอีกแปดคนถูกลืมไปแล้ว ตอนนี้หมดสิ้นเรี่ยวแรง ไม่แม้แต่มีข้อโต้แย้ง.
ที่จริง หากไม่ได้ตำแหน่งชนะเลิศ ต่อให้ได้อันดับสองและสาม มันก็แทบจะไร้ความหมาย.
“เฮ้อ.”
พวกเขาได้แต่ส่ายหน้าก้าวลงเวที.
สายตาของพวกเขาที่จ้องมองหลิวหว่านซีและเฉียนซ่งเป้า เผยท่าทางเศร้าซึมอย่างช่วยไม่ได้ออกมา.
ถึงฝีมือของพวกเขาจะถือว่าไม่เลว ทว่ากับต้องมาเจอกับสองปิศาจพรสวรรค์นี้ซะได้.
ครัวย่อสวนทั้งแปดได้ถูกนำออกไป.
ในเวลานี้พวกเขาได้จัดเตรียมเวทีการแข่งขันใหม่.
ผู้ชมที่เข้ามาชมการแข่งขันมีจำนวน 100,000 คน ถึงแม้นว่าแต่ละคนชิมไม่มาก แต่วัตถุดิบที่ใช้คงจะไม่พอ ดังนั้นจึงได้ตัดสินเลือกคนจำนวน 5000 คนเข้าร่วมเป็นกรรมการตัดสินครั้งนี้.
พวกเขาส่วนมากเป็นคนจากเมืองจักรพรรดิ หรือคนระดับสูงจากตระกูลใหญ่ แม้แต่ผู้ฝึกยุทธ์ไร้สังกัดที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักด้วย.
ที่สำคัญที่สุด.
จะต้องไม่เกี่ยวสัมพันธ์ใดกับทั้งสอง.
“ได้เรื่อง.”
จุนซ่างเซียวที่นั่งพิงเก้าอี้ ใบหน้าเผยยิ้มออกมา.
ไม่จำเป็นต้องให้เขาลงมืออะไรอีกแล้ว หลิวหว่านซีจะต้องได้รับชัยชนะเลิศแน่.
กล่าวถึงฝีมือการทำอาหาร เฉียนซ่งเป้านั้นไม่ได้ด้อยกว่ากันอย่างแน่นอน.
ด้วยเหตุนี้ จุนซ่างเซียวจึงเพิ่มปริมาณ ให้ผู้คนจำนวนมากเพื่อตัดสินชนะเลิศครั้งนี้.
เหล่าผู้ชมเองก็สนับสนุน.
ทำไมอาหารที่อร่อย ๆ จะต้องมีคนเพียงสิบคนตัดสิน ควรจะให้ทุกคนตัดสินไม่ใช่รึ?!
“แผนการสินะ!”ระบบเอ่ย.
หลิวหว่านซีที่ทำอาหารให้กับศิษย์นิกายนิรันดร์จำนวนมากมาหลายปีมาแล้ว ทั้งฝีมือและประสิทธิภาพของนางนั้นสมบูรณ์แบบ ก้าวไปถึงระดับสุดยอดแล้ว การแข่งขันด้วยการวัดด้วยจำนวน โฮสน์ช่างหน้าไม่อายจริง ๆ!
ไม่มีอะไรน่าอาย.
ขอเพียงชนะก็เป็นพอ ด้วยเหตุนี้เขาจึงได้เสนอความคิดเพื่อกดดันผู้ชมและเจ้าเมืองหานให้เห็นด้วยกับความคิดนี้.
เพื่อที่จะให้ศิษย์ของเขาชนะ เขาย่อมไม่เลือกวิธี.
“เจ้านิกาย.”
หลิวหว่านซีส่งเสียงผ่านวิญญาณ “เรื่องนี้ไม่ดีนัก.”
นางที่เห็นเจ้านิกายต้องการเอื้อประโยชน์ให้กับตน ภายใต้การแข่งขันที่นางได้เปรียบ ทำให้นางรู้สึกไม่ค่อยยินดีเท่าไหร่นัก.
“สาวน้อย.”
จุนซ่างเซียวเอย “ผู้ที่จะเป็นเทพอาหารของปวงประชานั้น จะต้องทำอาหารให้ทุกคนได้กิน ไม่ใช่ให้คนกลุ่มเล็ก ๆ ดังนั้นคุณค่าของอาหารที่แท้จริงคือแบ่งปันความอร่อยให้กับทุกคนได้กิน!”
กับคำพูดที่ดูเปี่ยมล้นด้วยความเที่ยงธรรมเช่นนี้ ได้สั่นคลอนหัวใจของนางทันที.
หลิวหว่านซีที่กลายเป็นเงียบทันที.
จุนซ่างเซียวที่ย้ำเข้าไปอีก “ปรมาจารย์อาหารที่แท้จริง อาหารของเขาจะต้องทำให้ทุกคนยอมรับ ไม่ใช่แค่ให้ไม่กี่คนมารับรองให้ทุกคนยอมรับ!”
ระบบ“ช่างเป็นคนที่สรรหาคำพูดหลอกลวงได้ชำนาญจริง ๆ!”
“ศิษย์ทราบแล้ว!”
แววตาของหลิวหว่านซีที่ดูมุ่งมั่นยิ่งขึ้นไปอีก.
หลีกเลี่ยงไม่ได้ว่า จุนซ่างเซียวนั้นมีแผนการ ต้องการให้ศิษย์ของตัวเองได้เปรียบ คำพูดเมื่อกี้นี้เป็นสิ่งที่เขาคิดขึ้นเอง เทพอาหารสำหรับปวงประชา คืออาหารที่ทุกคนจำนวนมากกินแล้วอร่อย!
“อาหารจานใหญ่?”
เฉียนซ่งเป้าที่สีคางไปมา “ดูน่าสนใจจริง ๆ.”
เหล่าคนที่มีทักษะเทพอาหารนั้น แทบจะนับครั้งได้ที่ทำอาหารเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะทำอาหารให้คน 5000 คนเช่นนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเรื่องที่ท้าทายไม่น้อย.
“การแข่งขันชี้ขาดนี้ ผู้เข้าแข่งขันสามารถแสดงความสามารถอาหารได้อย่างอิสระ.”
หวงจินตวนประกาศเสียงดัง “ภายในสองชั่วยาม คนที่ทำอาหารให้แก่คนห้าพันคน ได้รับคะแนนสูงสุด จะได้เป็นผู้ชนะ!”
“การแข่งขัน---”
กรรมการที่ประกาศเสียงดัง“เริ่มการแข่งขันได้!”
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
หลิวหว่านซีที่ก้าวออกไป ด้านข้างมีวัตถุดิบมากมาย ต้องไม่ลืมว่านางต้องเตรียมอาหารให้กับคนได้กินทั้งห้าพันคน.
เฉียนซ่งเป้าที่ก้าวเดินออกไป.
หลังจากเห็นวัตถุดิบจำนวนมาก แทบล้มไปเหมือนกัน“มากขนาดนี้.....”
เขาที่คิดในใจ ในเมื่อฝีมือการทำอาหารยอดเยี่ยมแล้ว ครั้งนี้ก็ต้องทำอาหารปริมาณให้ได้สำเร็จด้วยเช่นกัน.
สำหรับเฉียนซ่งเป้าที่เคยทำอาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ เน้นความอร่อย การให้เขาทำอาหารจำนวนมากและอร่อย แม้นว่าจะท้าทาย ทว่าก็เป็นเรื่องที่ยากมาก.
หลิวหว่านซีเอ่ย “หากไม่ไหว สามารถเปลี่ยนวิธีการแข่งขันได้.”
แม้นว่าเจ้านิกายจะกล่าวถูก ว่าเทพอาหารของปวงประชาต้องทำอาหารให้คนจำนวนมากยอมรับ ทว่านางก็ไม่ต้องการข่มเหงคนอื่นด้วยพลังเช่นกัน.
อย่างไรก็ตาม หลิวหว่านซีกับไม่สามารถตระหนักได้ถึงปัญหา.
สำหรับบุรุษแล้ว ถึงแม้นว่าจะมีอายุเพียง 12-13 ปี ก็ย่อมไม่อนุญาตให้สตรีเห็นใจว่าด้อยกว่าได้!
“ข้าพร้อม!”
เฉียนซ่งเป้าที่กล่าวอย่างหนักแน่น.
“ดี.”
หลิวหว่านซีที่ไม่เอ่ยอะไรต่อไป นางที่โบกมือนำกระสอบแป้งหลายสิบจินเทลงบนโต๊ะทันที ก่อนที่จะเริ่มผสมน้ำ.
“อาหารจำพวกเส้นงั้นรึ?”
จุนซ่างเซียวถึงกับตะลึงงัน.
การทำอาหารที่เน้นปริมาณ ของสาวน้อยคนนี้จุดแข็งที่สุดควรจะเป็นข้าวผัด หายากมากที่นางจะทำอาหารจำพวกเส้น.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
หลิวหว่านซีที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะพร้อมกับนวดแป้งผสมกับน้ำอย่างชำนาญและคล่องแคล่ว.
เฉียนซ่งเป้าที่เห็นแล้ว รู้สึกชื่นชมในใจเป็นอย่างมาก.
แม้นว่าจะไม่รู้อีกฝ่ายทำอะไร แต่การเคลื่อนไหวที่ชำนาญและลึกซึ้งนั้นเขาไม่มีทางทำได้อย่างแน่นอน.
ในเวลานี้หลิวหว่านซีที่นวดแป้งและตัดออกเป็นเป็นเส้น ๆ อย่างประณีตซ้ำแล้วซ้ำเล่า.
จุนซ่างเซียวที่ราวกับนึกอะไรได้ “เส้นหมี่!”
拉面 [lāmiàn] เส้นหมี่ [ที่ทำด้วยการดึงแป้งจนกลายเป็นเส้นเล็กๆ]
สำหรับเส้นหมี่ในประเทศจีนนั้นถือว่าเป็นอาหารที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก แพร่หลายและกว้างขวาง.
โดยเฉพาะที่มีชื่อเสียง ก็จะเป็นเส้นหมี่หลานโจว เส้นหมี่เหอหนาน และยังมีก๋วยเตี๋ยวอีกด้วย แม้แต่ในประเทศทางตะวันออกก็ยังมีสิ่งที่เรียกว่า ราเมง ซึ่งมีต้นกำเนิดจากจีน.
เส้นหมี่เป็นอาหารเน้นจำนวน ที่มีรสชาติเฉพาะทำให้ได้รับความนิยมกับคนจำนวนมาก.
หลิวหว่านซีเลือกที่จะทำอาหารชนิดนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าต้องการให้ได้รับการยอมรับจากคนจำนวนมาก!
“กึก!”
“กึก!”
ภายใต้การกวาดมือออกไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า เส้นที่เกิดจากแป้งที่เลื้อยออกไปราวกับอสรพิษจำนวนมาก ทั้งบางและมั่นคง สั่นไปมาเป็นระลอกคลื่น.
ภายใต้การนวดแป้งตัดหั่นนวดเป็นเส้น เส้นบะหมี่จำนวนมากกำลังสั่นเป็นระลอกคลื่นบนโต๊ะ เป็นเหมือนกับเส้นไหมที่เลื่อนไหลราวกับน้ำตกกำลังล่วงหล่นจากบนฟากฟ้า.
บนภาพหน้าจอค่ายกลสะท้อนที่ถ่ายทอดไปทั่วทวีปชิงหยุน ในเวลานี้สร้างความตื่นตะลึงแก่ผู้ชมเป็นอย่างมาก!
“ร้ายกาจ!”
เฉียนซ่งเป้าที่อยู่ใกล้ที่สุดจ้องมองด้วยท่าทางตะลึงงัน.
การนวดเส้นบะหมี่เป็นราวกับเส้นไหมจำนวนมาก ทำให้สตรีผู้นี้ราวกับเทพธิดากำลังร่ายรำ ภาพที่ดูระรานตานี้กำลังสั่นไหวไปมาบนโต๊ะดูน่าอัศจรรย์ใจเป็นอย่างมาก.
หลินเหยามือหั่นอันโดดเด่น เวลานี้ต้องเอ่ยชื่นชมออกมา“ข้าด้อยกว่านางนี่เอง.”
เขาสามารถขยับดาบฟันออกไปหลายร้อยครั้งในหนึ่งลมหายใจเพื่อเตรียมวัตถุดิบ ทว่าการใช้พลังวิญญาณที่ละเอียดสร้างเป็นมือขนาดใหญ่ ตลอดจนนิ้วที่ขยับอย่างประณีตช่ำชองนวดและหั่นเส้นด้วยปราณวิญญาณออกมาพร้อมกับจำนวนมากพร้อม ๆ กันและมากมายเช่นนี้ ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถทำได้อย่างแน่นอน!
ในเวลานี้.
ฝีมือการเตรียมวัตถุดิบของหลิวหว่านซีได้กำราบผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ อย่างสิ้นเชิง.
จุนซ่างเซียวที่เผยท่าทางประหลาดใจ“ไม่คาดคิดเลยว่าจะยอดเยี่ยมขนาดนี้ ตู้ตู้มีทักษะที่พิเศษขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อใด.”
นี่คืออาหารจากต่างโลก ไม่มีใครแสดงให้นางดู นางมีเพียงสูตรและตระหนักวิธีทำด้วยตัวนางเอง ทว่าการสามารถทำได้ถึงขั้นนี้ ต้องบอกว่าทักษะทำอาหารของนางร้ายกาจมาก!
“หืม?”
ในเวลานั้น จุนซ่างเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา.
หลังจากทำเส้นแล้วออกมาแล้ว นางก็เริ่มหั่นผักและเครื่องเคียงอื่น ๆ ทันที เป็นจำนวนมาก ทำให้เขาประหลาดใจเข้าไปอีก“นางกำลังทำก๋วยเตี๋ยวอย่างงั้นรึ?”
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
หลินหว่านซีที่เตรียมวัตถุดิบและเครื่องปรุงมากมาย ก่อนที่จะเริ่มทำหม้อน้ำซุป.
เพราะเหตุผลด้านเวลา ใช้เวลาต้มเพียงแค่ครึ่งชั่วยามเท่านั้น หม้อน้ำซุปที่ร้อนได้ที่ นางที่นำเส้นไปลวกและปล่อยให้เย็นลง.
“นี่มัน....”
จุนซ่างเซียวที่คิดอะไรบางอย่างได้ “หรือว่านางจะทำหมี่ผัด!”
เป็นความจริง.
หลังจากนำเส้นที่ลวกเสร็จ พร้อมกับนำมาผัดต่อทันที.
กระทะที่ร้อนได้ที่ น้ำมันเดือดปุด ๆ เครื่องเคียง เครื่องปรุง วัตถุดิบและเส้นมากมาย นำลงไปผัดในกระทะใบใหญ่.
กับอาหารที่ต้องทำให้ 5000 คนได้กิน ถึงแม้นว่าจะเป็นจำนวนมหาศาล ทว่าหลิวหว่านซีกับยังสุขุมเป็นอย่างมาก.
เหล่าผู้คนมากมายในนิกายหลายหมื่นคน นางที่ต้องเตรียมอาหารสามมื้อ กล่าวได้ว่าการทำอาหารจำนวนมากนั้นเป็นเรื่องง่ายมาก.
เฉียนซ่งเป้าที่เวลานี้ถึงกับยืนเซ่อไปเหมือนกัน.
เขาที่ไม่ได้มีประสบการณ์ในการทำอาหารจำนวนมากอย่างเช่นหลิวหว่านซีอย่างแน่นอน.
“ไม่ได้.”
เฉียนซ่งเป้าเอ่ย “ข้าจะต้องพยายามให้มาก!”
“ฟิ้ว!”
เขาที่ถอนสายตากลับมา ปรับจิตใจ พร้อมกับเริ่มเตรียมเนื้อวัวมากกว่าสิบจิน พร้อมกับเริ่มหั่นด้วยมีด พร้อมกับนำไปทอดในกระทะเช่นกัน!
ทว่า.
กับวัตถุดิบจำนวนมาก การจะทำอาหารและควบคุมไฟ เพราะว่าหม้อนั้นมีขนาดใหญ่มาก ใส่วัตถุดิบขนาดใหญ่ ทำให้เขาสับสนไปเล็กน้อยเหมือน ๆ กัน.
“ศิษย์ของเทพอาหารดูเหมือนว่าจะขาดทักษะทำอาหารจำนวนมากสินะ.”
“เป็นเรื่องปรกติ อย่าลืมว่าด้วยสถานะของเขาแล้ว ไม่มีทางที่จะเคยเตรียมอาหารให้คนจำนวนมาก เป็นเรื่องทั่วไปที่เขาจะสับสนในการปรุงอาหารจำนวนมากเช่นนี้.”
“ดังนั้นแล้วคนระดับเขาที่เป็นสุดยอดพ่อครัว เตรียมอาหารให้คนระดับสูงเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ทว่าศิษย์ของนิกายนิรันดรนั้นดูเหมือนว่าจะไม่ต่างจากพวกเรา.”
การเตรียมอาหารจำนวนมากของหลิวหว่านซีเป็นที่พอใจกับผู้ชมเป็นจำนวนมาก ต้องไม่ลืมว่าคนในโลกนี้ เหล่าคนร่ำรวยและคนระดับสูงนั้นมีน้อยมาก ส่วนใหญ่แล้วมักจะเป็นคนธรรมดาทั่วไป.
การเตรียมอาหารของคนทั่วไปนั้น เป้าหมายหลักไม่ได้เน้นไปที่รสชาติขั้นสุด ต้องไม่ลืมว่าการทำอาหารของคนทั่วไป มีจำกัดด้านทรัพยากรด้วย โดยเฉพาะอาหารประเภทเส้นนั้นเหมาะจะเสิร์ฟเป็นอาหารต่อคนจำนวนมาก.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
เฉียนซ่งเป้าที่ทำการผัดอย่างจริงจัง ทว่าเพราะวัตถุดิบมีจำนวนมาก ทำให้เขายากจะควบคุมได้อย่างหมดจด หน้าผากของเขาที่หลั่งเหงื่อที่เย็นยะเยือบออกมาช้า ๆ แตกต่างจากหลิวหว่านซีที่ยังคงสุขุมอย่างชัดเจน.
กรรมการทั้งสิบก่อนหน้านี้เริ่มพูดคุยกันเสียงเบา.
การทำอาหารในเวลานี้ที่เน้นหนักไปด้วยจำนวนทำให้พวกเขาเห็นหลิวหวานซีที่มีความสามารถชำนาญกว่าอีกฝ่ายอย่างสิ้นเชิง.
อย่างไรก็ตาม.
ผู้ชนะเลิศ จะต้องตัดสินที่รสชาติ.
......
ผ่านไปไม่กี่นาที เส้นผัดของหลิวหว่านซี นางที่เริ่มใส่ใบกระเพรา เครื่องเทศอีกหลายอย่าง ก่อนที่จะผัดและเทแบ่งแยกกลับลงไปบนจานจำนวนมากที่วางเรียงรายเตรียมเอาไว้.
นับตั้งแต่ต้นจนจบ ใบหน้าของนางนั้นสุขุมอยู่ตลอดเวลา ด้วยการที่นางต้องเตรียมอาหารสามมื้อทุกวัน ทำให้เรื่องเช่นนี้กลายเป็นความเคยชินไปแล้ว.
นางที่สร้างคุณากรณ์ให้กับนิกายเป็นอย่างมาก ดังนั้นนอกจากหลี่ชิงหยาง นางจึงเป็นคนที่สองที่ได้รับประโยชน์จากหอ 24 วีรบุรุษหลิงเหยี่ยน ได้รับอักขระ“เตา” ตลอดจนเพลิงเทพพ่อครัวมา.
หมี่ผัดสีทองที่วางบนโต๊ะ ส่องประกายแสงราวกับแสงตะวัน เหล่าผู้ชมที่เห็น ท้องถึงกับร้องโครกคราก หลายคนที่ต้องการพุ่งเข้ามาชิมให้ได้ในทันที.
“ฟู่!”
ผ่านไปไม่นาน เฉียนซ่งเป้าก็ทำงานเสร็จในที่สุด ผัดเนื้อวัวจานใหญ่ก็เสร็จสิ้น ทว่าร่างกายของเขาที่ชโลมไปด้วยเหงื่อ ร่างกายที่โงนเงนพร้อมกับจะล้มได้ตลอดเวลา.
“ขอให้ผู้ประเมิน 5000 คนขึ้นสู่สนาม และชิมรสอาหารในครั้งนี้ได้!”หวงจินต้วนที่ตะโกนเสียงดัง.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
หลังจากได้รับคำสั่งให้ขึ้นสู่เวที พวกเขาที่เริ่มชิมเนื้อวัวทอดของเฉียนซิ่งเป้าก่อน หลังจากชิมแล้ว พวกเขาต่างก็ต้องอุทานเสียงดัง“อร่อยมากเลยจริง ๆ!”
“10 แต้ม!”
“10 แต้ม!”
เหล่าคนระดับสูงของตระกูลใหญ่ล้วนแต่ให้คะแนนสูงสุด ซึ่งจะมีพนักงานบันทึกข้อมูลอีกคราหนึ่ง.
“8 คะแนน.”
ในเวลาต่อมา เสียงที่ดูไม่แยแสก็ดังขึ้น คาดไม่ถึงว่าจะมีคนให้แปดคะแนน เป็นชายชราที่เหมือนปราชญ์นั่นเอง เขาส่ายหน้าไปมา “รสชาติของเนื้อวัวมีจุดผิดพลาด.”
“ไม่ผิด.”
กรรมการเก้าคนก่อนหน้าต่างก็พยักหน้าเหมือน ๆ กัน พวกเขาให้ 8-9 คะแนน ไม่มีใครให้สิบคะแนนเลย.
เฉียนซ่งเป้าที่เผยยิ้มอย่างข่มขืนออกมา.
หากเป็นอาหารจานเล็ก ๆ เขาย่อมสามารถควบคุมคุณภาพได้อย่างยอดเยี่ยม.
ทว่ากับหม้ออาหารขนาดใหญ่ อาหารจำนวนมาก การจะมีจุดล้มเหลวย่อมไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้.
ท้ายที่สุด ทุกคนต่างก็ลงคะแนนกันเสร็จ เนื้อวัวทอดของเฉียนซ่งเป้าที่ได้ทั้งหมด 50,084 คะแนน นอกจากกรรมการหลักทั้งสิบแล้ว ผู้ชมทั้งห้าพันคนล้วนแต่ให้สิบเต็ม!
อธิบายได้ว่าการทำอาหารจำนวนมาก ศิษย์เทพอาหารก็ยังถือว่ามีฝีมืออย่างแท้จริง.
“คน 5000 คน ให้คะแนนเต็ม ยอดเยี่ยมจริง ๆ!”
เหล่าผู้ชมชาวยุทธ์ที่อุทานเสียงดัง.
หลังจากกินเนื้อวัวทอดแล้ว ทุกคนก็มายืนอยู่ที่ด้านหน้า หมี่ผัดใบกระเพาะ ที่วางบนจานเรียงรายอยู่มากมาย.
ฝีมือของหลิวหว่านซี ไม่ว่าจะเป็นจำนวนหรือว่าจำนวนมาก ย่อมรับประกันได้.
“โอ้วสวรรค์!”
“นี่มันโคตรอร่อยเลย!”
เหล่าผู้คนมากมายที่ได้กินเส้นผัด ใบหน้ากระตุกไปมา เส้นที่เหนียวนุ่มยืดหยุด สัมผัสได้ถึงความรู้สึกสุดยอดเมื่อผ่านเข้าปาก.
กรรมการทั้งสิบที่เผยความพึงพอใจเป็นอย่างมาก เหมือนกับคนอื่น ๆ พวกเขาที่ต้องชมออกไป “อาหารที่เป็นเส้น ทำมาจากแป้ง แต่กับอร่อยขนาดนี้ น่าชื่นชมจริง ๆ!”
“คะแนนเต็ม!”
“คะแนนเต็ม!”
“......”
ทุกคนต่างก็ให้คะแนนเต็ม ท้ายที่สุด รวมคะแนนแล้วนางได้ 50,100 คะแนน.
หลังจากเห็นคะแนนแล้ว จุนซ่างเซียวนั่งลง พร้อมกับสูดซิก้าเข้าปาก พร้อมกับพ่นควันออกมาเป็นรูปหัวใจ“ข้าว่าแล้วมันไม่ยาก ชนะแหง่ม ๆ.”
ระบบหมดคำจะพูด “ซิก้าที่หล่นลงพื้นถูกคนเหยียบแล้ว ยังเก็บขึ้นมาสูบอีก สกปรกชะมัด.”
“ข้าพอใจ ข้าดีใจ ข้าภูมิใจ!”