Chapter 813 ผู้เปลี่ยนโลก
จุนซ่างเซียวที่รู้สึกเหนื่อยมากเมื่อวาน เพราะว่าต้องคอยกำกับการแสดงให้กับเหล่าสาวงามใช้พลังไปไม่น้อยเกือบทั้งคืน.
การร่ายรำนี้แตกต่างจากทวีปชิงหยุนอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะกับเสียงดนตรีจากเครื่องเสียง ที่ปลุกเร้าร่วมกับการขยับร่างของเหล่าสาวงามได้เป็นอย่างมาก.
เจ้าเมืองหานและถังเหรินที่จ้องมองตาค้าง แทบจะตะลึงจนดึงสติกลับมาไม่ได้.
การร่ายรำประกอบเพลง เพื่อโฆษณา ช่างเป็นเรื่องที่พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน.
ไม่ใช่แค่พวกเขาอย่างแน่นอน.
เหล่าชาวยุทธ์ทั่วแผ่นดิน ที่เห็นกลุ่มสตรีร่ายรำประกอบเพลง ทำให้พวกเขาตะลึงไปเหมือน ๆ กัน.
การโฆษณาที่ไม่เคยมีใครเคยเห็น นับตั้งแต่ยุคโบราณมาแล้ว การที่เห็นสิ่งแปลกใหม่เช่นนี้ ย่อมทำให้พวกเขาตะลึงเป็นอย่างมาก.
เป็นดั่งคำพูดของจุนซ่างเซียวเคยเอ่ยกล่าว.
ข้าจะไม่ปรับตัวให้เข้ากับทวีปชิงหยุน แต่จะให้ทวีปชิงหยุนปรับตัวให้เข้ากับข้า.
เรื่องที่ทุกคนไม่เคยคาดคิด จุนซ่างเซียวที่เริ่มเปลี่ยนมันไปแล้ว ไม่สำคัญว่าจะสามารถเปลี่ยนได้ไหม หากแต่ว่าเขาได้ทำมันแล้ว.
“ร้ายกาจ!”เจ้าเมืองหานที่กล่าวชื่นชมออกมาจากใจ.
เขาที่รับรู้ได้ในทันที กลุ่มสตรีที่ร่ายรำนี้เป็นการโฆษณาร้านขายยาถังตานที่ยอดเยี่ยม อย่างน้อยตัวเขาก็จำได้ในทันที.
แล้วหากคนอื่น ไม่จำล่ะ?
ค่ายกลสะท้อนมีบันทึก สามารถที่จะฉายซ้ำใหม่ได้!
„ ♫♫~♬ ♫~♬ ♪♩...... ♫♫~♬ ♫~♬ ♪♩......
เสียงดนตรีและกลุ่มสาวงามที่ออกมาร่ายรำ ที่ถูกเปิดซ้ำอีกครั้ง วนไปวนมาซ้ำเป็นระยะ ๆ เริ่มล้างสมองผู้คนอย่างไม่มีใครขัดขืน.
แม้แต่เหล่าชาวยุทธ์ที่ยุ่งวุ่นวายยังต้องเงยหน้าขึ้นมองเป็นระยะ ๆ
แม้นว่าบางคนจะเริ่มปวดคอจากการเงยหน้าขึ้นมองซ้ำ ๆ.
แน่นอนว่าบางคนหาได้สนใจข้อความโฆษณา ทว่าการที่เห็นสาวงามร่ายรำก็ยากที่จะละเลยไม่มอง ไม่ได้เลย.
การร่ายรำแม้นว่าแรกเริ่ม จะเพียงแค่ทำให้รู้สึกดี ทว่าหลังจากฟังและมองไปนาน ๆ ก็จะเริ่มคุ้นชิน จนกลายเป็นขนบธรรมเนียม ที่ประทับในความทรงจำ!
เพียงแค่วันเดียว.
การโฆษณาของทีมงานสตรีถังตานก็ฉายซ้ำไปซ้ำมานับร้อยรอบ.
เหล่าเมืองต่าง ๆ เหล่าเด็กที่เริ่มเลียนแบบ บางคนก็ศึกษาการร้องไปด้วย ดูเหมือนว่ามันจะประทับลงในความทรงจำพวกเขาไปแล้ว.
ไม่ต้องสงสัย.
การกระทำของจุนซ่างเซียว มันเริ่มเปลี่ยนยุคสมัย ต่อไปนี้การร้องและเต้นจะถูกยกระดับขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้.
......
งานโฆษณา ดูเหมือนว่าจะได้รับผลลัพธ์ที่ไม่เลวเลย.
เหล่าชาวยุทธ์ที่นึกจะซื้อเม็ดยา จะต้องนึกถึงร้านถังตานก่อนเสมอ ราวกับว่ามันถูกบันทึกในความทรงจำของพวกเขาไปแล้ว.
“นายน้อย.”
เย็นวันหนึ่ง เถ้าแก่ที่รับผิดชอบร้านถังตานในเมืองจักรพรรดิเข้ามารายงาน “ร้านขายยาสามารถขายยาได้เพิ่มขึ้นมากกว่าก่อนหน้าถึง 30%!”
“มากขนาดนั้นเลยรึ?”ถังเหรินที่รู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก
การจ่าย 100,000 ศิลาวิญญาณเทียมเพื่อซื้อโฆษณานั้น หลัก ๆ ก็เพื่อเห็นแก่หน้าเจ้านิกายจุน ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะทำให้เขาเก็บเกี่ยวได้ครั้งใหญ่อย่างคาดไม่ถึง.
ดูเหมือนว่าไม่ใช่แค่ร้านขายยาที่ขายได้เพิ่มขึ้น.
หลากหลายธุรกิจของตระกูลถังจะได้รับผลขายดิบขายดีเพิ่มขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน.
ตระกูลถังมีธุรกิจหลายอย่าง ภายใต้ผลของการล้างสมอง ทำให้ทัศนคติของชาวยุทธ์เปลี่ยนไป การจะซื้ออะไรต้องคิดถึงพวกเขาก่อนเสมอ!
ตระกูลถังที่จัดการประชุมขึ้น เหล่าเยว่จึอที่กล่าวชื่นชมถังเหรินต่อหน้าทุกคน ดูเหมือนว่าเขาจะถูกอกถูกใจหลานผู้นี้มากขึ้นเรื่อย ๆ.
อย่างไรก็ตาม.
เหล่าทายาทที่หวังตำแหน่งประมุขก็มีไม่น้อย ไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลย.
ตอนแรกเขาไม่ได้อยู่ในสายตาของทุกคน ตอนนี้กับเติบโตขึ้นอย่างก้าวกระโดด และยังได้รับการชื่นชมจากเหล่าเยว่จือตระกูลซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้พวกเขาสัมผัสได้ถึงวิกฤติแล้ว.
......
“เฮ้อ.”
ภายในศาลาสวนคฤหาสน์เจ้าเมือง ถังเหรินที่ถอนหายใจยาว.
“นายน้อยถัง มีเรื่องอะไรถึงกับต้องถอนหายใจยาว?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
ถังเหรินที่กล่าวออกมาอย่างขมขื่น“เมื่อเร็ว ๆ นี้เหล่าเยว่จือ กล่าวชมข้าในที่ประชุมตระกูลอยู่บ่อยครั้ง.”
“ก็ดีแล้วนิ.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
ถังเหรินส่ายหน้าไปมา “ถางซ่งและบิดาของเหล่าถางซ่งต่างก็ต้องการตำแหน่งประมุขตระกูลมาเป็นเวลานานแล้ว การที่เหล่าเยว่จื่อชื่นชมข้าเช่นนี้ ทำให้ข้ากลายเป็นเป้าให้พวกเขาซะแล้ว.”
จุนซ่างเซียวที่ยกน้ำชาขึ้นจิบ“บางทีเหล่าเยว่จื่อ คงต้องการทดสอบเจ้า ว่าจะสามารถทนการจับจ้องของคนในตระกูลเดียวกันได้หรือไม่?”
“เรื่องนี้....”ถังเหรินที่ตะลึงไปเหมือนกัน.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เส้นทางของเหล่าเยว่จื่อที่ทำการค้ามาหลายปี ต้องเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ มากมายนับไม่ถ้วน หากไม่สามารถที่จะเผชิญปัญหาน้อยใหญ่ได้ แล้วจะทำให้การค้ายืนอยู่ในระดับสูงระดับทวีปอย่างมั่นคงได้อย่างไร.”
ถังเหรินที่เงียบ.
จุนซ่างเซียวกล่าวต่อ “บุรุษที่แท้จริง อย่าได้หวั่นเกรงความท้าทาย การกระทำของเหล่าเยว่จื่อได้เผยออกมาแล้ว เจ้าจะคู่ควรเป็นประมุขคนต่อไปหรือไม่!”
“แต่ว่า.....”
ถังเหรินที่กล่าวด้วยความกังวล“ถางซ่งและเหล่าบิดาของถางซ่งต่างก็มีอำนาจเป็นอย่างมาก ข้ากลัวว่าพวกเขาจะร่วมมือกันเพ่งเล็งมายังข้า.”
หากต่อสู้กันด้วยการค้า เขาย่อมไม่อ่อนด้อยกว่าใครในตระกูล ทว่าหากฝ่ายตรงข้ามนั้นใช้แผนการ น่าละอายล่ะ มันเป็นเรื่องที่ยากจะรับมือจริง ๆ.
“นายน้อยถัง.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “จุนโหมวจะยืนอยู่ข้างเจ้าเสมอ.”
ยืนอยู่ข้าง คือสนับสนุนอยู่ด้านหลังนั่นเอง.
กล่าวตามจริง ในมุมมองของจุนซ่างเซียว ย่อมหวังให้ถังเหรินได้ตำแหน่งประมุข ต้องไม่ลืมว่าเขาร่วมมือกับอีกฝ่าย จนถังเหรินเป็นรายได้หลักของเขาไปแล้ว.
ตลอดเวลาที่รู้จัก อีกฝ่ายเองก็มีนิสัยที่ไม่เลวเลย คู่ควรจะคบเป็นสหายระยะยาว หากอีกฝ่ายได้รับตำแหน่งประมุข ก็จะช่วยเหลือเขาได้อีกมากเช่นกัน.
ถังเหรินยกมือประสาน “ขอบคุณเจ้านิกายจุน!”
การที่มีนิกายที่มีอนาคตไกลสนับสนุน ทำให้เขามีความมั่นใจขึ้นมาในทันที.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ไม่จำเป็นต้องเอ่ยขอบคุณ การช่วยเหลือนายน้อยถัง ก็เหมือนช่วยข้าด้วย.”
ถังเหรินที่สะดุ้ง จากนั้นก็เผยยิ้มออกมา.
เขาช่างกล่าวอะไรตรงจุดจริง ๆ.
แน่นอน.
ถังเหรินย่อมเข้าใจชัดเจน.
ความหมายของจุนซ่างเซียว บอกเขาว่า หากสามารถทำกำไรให้กับตัวเอง อีกฝ่ายย่อมต้องช่วยสุดความสามารถเช่นกัน.
......
การโฆษณาของทีมงานสาวงามถังตานนั้น ได้ฉายที่หน้าจอค่ายกลสะท้อนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ด้วยเหตุนี้ทำให้ร้ายขายยาของตระกูลถังดูคึกคักเป็นอย่างมาก.
ในเวลานี้ถังเหรินที่เริ่มขยายสาขาออกไปรอบ ๆ ให้ครอบคลุมทั่วแผ่นดิน.
เขาไม่เพียงแค่ควบคุมเม็ดยาเท่านั้น ทั้งสมุนไพรและแร่ที่เกี่ยวข้องกัน ต่างก็พัฒนาไปพร้อม ๆ กันด้วย.
ธุรกิจใหญ่ของตระกูลถังนั้นพึงพาศิลาวิญญาณมากเกินไป จนทำให้เป็นจุดอ่อน.
ส่วนเป้าหมายของถังเหรินนั้นง่ายมาก เขาจะยกระดับพัฒนาธุรกิจของตระกูลที่หลากหลายออกไปเพื่อกระจายความเสี่ยง และเริ่มที่จะเฉือนการพึ่งพาการค้าขายศิลาวิญญาณตระกูลถังออกไปเรื่อย ๆ.
......
เหลืออีกครึ่งเดือนที่งานประลองเทพอาหารถึงจะเริ่มขึ้น.
จุนซ่างเซียวที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์เจ้าเมืองรู้สึกเบื่อไม่น้อย จึงได้นำเหยาเมิ่งหยิงออกไปเล่นที่ตลาดเพื่อซื้อของเป็นประจำ.
“เจ้านิกายจุน.”
ในวันนี้ ขณะที่เขาก้าวออกมาจากร้านแกนผลึก มีบุรุษที่แข็งแกร่งหลายคนที่มาขวางทางเอาไว้เอ่ยออกมาว่า“คุณชายใหญ่ตระกูลข้าจัดงานเลี้ยงขึ้นที่อี้หงโหลว ไม่รู้ว่าท่านมีเวลาไปเข้าร่วมหรือไม่?”
“คุณชายใหญ่?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
ชายวัยกลางคนเอ่ย “คุยชายใหญ่ตระกูลถัง นายน้อยถังลี่.”
“โอ้ว?”
จุนซ่างเซียวที่เผยท่าทางประหลาดใจ“กับคนใหญ่คนโต ถึงไม่มีเวลาก็ย่อมต้องไปแน่นอน!”
......
“ศิษย์น้อง ทำไมเจ้ากลับมาคนเดียวล่ะ เจ้านิกายล่ะ?”
“เจ้านิกายไปยังอี้หงโหลว.”
“อี้หงโหลว? เป็นสถานเริงรมณ์ ทำไมเจ้านิกายไปยังสถานเช่นนี้กัน!”
“มีคนมาขวางพวกเราแล้วเชิญตัวไป จากนั้นเจ้านิกายก็ให้ข้ากลับมา.”
“หากรู้จะเป็นเช่นนี้ เรียกศิษย์พี่หญิงใหญ่มาด้วยก็ดี!”
......
อี้หงโหลว.
บนชั้นบนสุดเป็นสถานเริงรมณ์ที่ได้รับความนิยมที่สุดในเมืองจักรพรรดิต้าจุน.
ในเวลานี้ ที่ทางเข้ามีสตรีที่งดงามหยดย้อยสี่คน ดูงดงามยั่วยวนเป็นอย่างมาก.
“คุณชายใหญ่ตระกูลถัง.”
จุนซ่างเซียวที่เข้ามานั่งข้างใน “ในเมื่อต้องการพูดคุย พวกเราไม่ควรจะเข้ามาพูดคุยกันในสถานที่ไม่เหมาะสมเช่นนี้?”
“ไม่เหมาะสม!”
ถังลี่เผยยิ้มก่อนที่จะจ้องมองสตรีที่งดงามสี่คนเป็นนัย ให้พวกนางถอยออกไป พร้อมกับกล่าวในใจ“ไม่คาดคิดเลยว่าเจ้านิกายนิรันดร จะเป็นบุรุษที่เสแสร้งขนาดนี้.”
หากเขารู้ว่า จุนซ่างเซียวนำกลุ่มหญิงงามมากมายไป เพียงเพื่อสอนการเต้นรำทั้งคืนโดยไม่ได้ทำอะไร คงไม่มีใครเอ่ยว่าเขาเสแสร้ง ทว่าคิดว่าเขาคงพิกลพิการทางจิตไปแล้วจริง ๆ.
