Chapter 806 ราชา ท่านเปลี่ยนไปแล้ว
ขณะกินข้าวผัดจนหมดจาน ราชาสัตว์จื่อหลินที่ร้องไห้ทั้งวัน โดยเฉพาะเมื่อหมดฤทธิเขาก็ไปกินอีก แล้วก็ร้องไห้อีก เป็นเช่นนี้ซ้ำ ๆ.
ถึงจะรู้ว่ากินแล้วต้องร้องไห้ก็ยังต้องกิน เพราะหากไม่กินก็จะรู้สึกเสียใจ!
ราชาสัตว์จื่อหลินที่มาอยู่ในนิกายนิรันดร ความแข็งแกร่งที่ฟื้นคืนเล็กน้อย ทว่าท้องของเขาที่เวลานี้ดูเหมือนว่าจะถูกกำราบไปโดยสมบูรณ์ไปแล้ว.
ตอนนี้ถูกไล่ออก ก็ไม่ยอมไปแน่.
วันหนึ่ง จุนซ่างเซียวที่มานั่งข้าง ๆ ราชาสัตว์จื่อหลินที่กำลังกินอาหาร พลางกล่าวออกมาว่า“อร่อยไหม?”
“อร่อย!”
“อร่อยก็กิน.”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่กินอาหารจนเกลี้ยง และยกซุปถ้วยใหญ่ขึ้นซด พลางกล่าวออกมว่า“มาอีก....”
ช้าก่อน!
เจ้าคนนี้นั่งมองและเผยยิ้มแปลก ๆ!
ราชาสัตว์จื่อหลินทีเอ่ยกล่าวออกมาในทันที“มีอะไรก็กล่าวออกมาตรง ๆ!”
“จื่อหลิน.”
จุนซ่างเซียวที่ยกมือตบไหล่อีกฝ่ายพลางกล่าวออกมาว่า“เจ้าเข้าร่วมนิกายมาช่วงระยะเวลาหนึ่งแล้ว แม้นว่าจะเป็นเพียงแค่ศิษย์เปิดประตู ทว่าก็ยังสนับสนุนนิกายเพียงเล็กน้อย หลังจากนี้เจ้าจำเป็น ต้องทำอะไรให้เป็นเรื่องเป็นราวกว่านี้.”
“ให้ทำอะไร?”ราชาสัตว์จื่อหลินเอ่ย.
จุนซ่างเซียวที่เคาะโต๊ะเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยออกมาว่า “เจ้าควรจะชักชวนผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้ามาพักที่เทือกเขาไท่กู่ เปิ่นจั้วจะเตรียมที่พักและอาหารให้.”
ใบหน้าของราชาสัตว์จื่อหลินที่กลายเป็นอัปลักษณ์.
แสดงให้เห็นว่าเขาเผยความเป็นกังวลออกมา.
จุนซ่างเซียวที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง “เหล่าชาวยุทธ์ที่ไล่ล่าเผ่าสัตว์ไม่หยุดหย่อน การที่ให้พวกเขามาพักที่เทือกเขาไท่กู่ อย่างน้อยก็รับประกันให้พวกเขาเติบโตขึ้นอย่างไม่มีปัญหา.”
การที่สามารถควบคุมเผ่าสัตว์เอาไว้ จะทำให้สามารถพัฒนานิกายขึ้นไปได้อีกขั้น เขาจะสามารถสร้างหอขี่พยัคฆ์ หอขี่เสือดาวและหอสัตว์ร้ายอื่น ๆ ได้อีกมากมาย.
โดยเฉพาะสัตว์วิญญาณหากว่าสามารถใช้งานได้ จะเพิ่มพลังนิกายขึ้นมากขนาดใหน.
กระนั้น.
ก็นับว่าเป็นความคิดที่อหังการของจุนซ่างเซียวเป็นอย่างมาก.
การรุกรานของเผ่าวิญญาณที่อาจจะเกิดขึ้น จะเป็นอย่างไรหากเขามีกองทัพสัตว์ในมือ.
ใบหน้าของราชาสัตว์จื่อหลินที่ขยับไปมา เดี๋ยวขมวดคิ้วเดียวส่ายหน้าไปมา ความรู้สึกที่เหวี่ยงไปมา แม้แต่เผยความรู้สึกขัดขืนออกมาด้วย.
ตัวเขานั้นถูกบังคับให้กลายเป็นศิษย์นิกายนิรันดร หากผู้ใต้บังคับบัญชารู้เขาจะอับอายขนาดใหน!
“กึก.”
จุนซ่างเซียวที่นำเม็ดยาสัตว์ระดับต้นออกมา พร้อมกับกล่าวออกไปว่า “นี่คือเม็ดยาที่ปรุงขึ้นมาจากหญ้าระงับหิว เจ้าลองทดสอบ.”
“หญ้าระงับหิว?”
ขณะมองเม็ดยา ราชาสัตว์จื่อหลินที่เผยความสงสัย.
สิ่งนี้ที่สร้างขึ้นมาจากยาระงับหิว นี่คิดจะดูแคลนความหิวของเผ่าสัตว์ข้ารึ?
“ฟิ้ว!”
ขณะที่เขานำมันขึ้นมากลืนลงคอ.
“ฟรึบ!”
ราชาสัตว์จื่อหลินถึงกับลุกพรวดพราดทันที แววตาที่เผยความไม่อยากเชื่อออกมา!
แม้นว่าจะเพิ่งกินอาหาร ทว่าแท้จริงมันอิ่มเพียงครึ่งท้องเท่านั้น.
ทว่าเมื่อกินเม็ดยาดังกล่าว ร่างกายของเขาที่หายหิว แม้แต่อิ่มด้วยซ้ำ.
เม็ดยาดังกล่าว เทียบได้กับกินเนื้อเข้าไปสิบจิน!
ราชาสัตว์จื่อหลินที่ดวงตาส่ายไปมา ต้องไม่ลืมว่า เม็ดยานี้ทำให้ท้องอิ่ม แม้แต่ในพิภพเบื้องบนก็ยังไม่เคยได้ยินมาก่อน!
“สิ่งที่เจ้ากินเรียกว่าเม็ดยาสัตว์.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “หลังจากกินเข้าไป สิบวันไม่ต้องกินอาหารอีก.”
“สิบวัน?”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
สิบวันถือว่าไม่นาน ทว่าเมื่อกินเข้าไปเหล่าเผ่าสัตว์ต้องการดูดซับมัน นอกจากนี้หากกินเม็ดยานี้เข้าไป ก็จะสามารถดูดซับพลังฟ้าดินเข้ามาโดยปลอดภัย ไม่จำเป็นต้องออกไปหาอาหารบ่อย ๆ!
เหล่าสัตว์ร้ายในทวีปชิงหยุนนั้นไม่ได้มีวิชาบ่มเพาะใด ๆ สามารถดูดซับพลังฟ้าดินเข้ามา เพื่อยกระดับความแข็งแกร่งของมันได้เลย.
“เม็ดยาสัตว์นี้เปิ่นจั้วมีอยู่มากมาย.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “พอให้คนของเจ้าสามารถอยู่รอดในเทือกเขาไท่กู่ได้อย่างปลอดภัย.”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่กลายเป็นเงียบไปในทันที.
ทว่าภายในใจของเขากำลังสั่นไหวไปมา.
เผ่าสัตว์ที่ดูดซับพลังฟ้าดิน ทว่าระหว่างนั้นก็ต้องออกหาอาหารกินจำนวนมากด้วย ทำให้การยกระดับความแข็งแกร่งชะงักเพราะต้องใช้เวลาในการล่าหาอาหารไปไม่น้อย.
หากไม่ต้องกินอะไรสิบวัน ดูดซับพลังฟ้าดินอย่างเดียว ความแข็งแกร่งจะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดอย่างแน่นอน!
“เจ้าคิดว่าอย่างไร?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
หลังจากหยุดคิดอยู่ชั่วขณะ ราชาสัตว์จื่อหลินก็เอ่ยอกมา “ข้าจะไปชักชวนพวกเขา!”
ที่เขาต้องยินยอม.
นอกจากเม็ดยาสัตว์ ยังมีเรื่องที่เหล่าชาวยุทธ์ไล่ล่าสังหารสัตว์ร้ายด้วย.
หากว่าสามารถรวมเผ่าของเขาเอาไว้ด้วยกัน มีคนมอบอาหารให้ เรื่องเช่นนี้ย่อมเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมาก.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ทางที่ดีเจ้าควรจะนำพวกเขาลอบเข้ามาเวลากลางคืน.”
ก่อนหน้านี้เผ่าสัตว์ได้บุกนิกายนิรันดร ทั้งโลกรู้เรื่องนี้ เขาย่อมไม่ต้องการให้คนอื่นรวมตัวกันมาที่นี่อีกครั้ง.
แน่นอน.
ราชาสัตว์จื่อหลินที่รู้สึกสงสัยในใจมาก.
เหล่าพี่น้องของเขา จะเห็นด้วยหรือไม่?
แม้นว่าเขาจะถูกเรียกว่าราชา ทว่าก็ไม่ใช่การจำนนอย่างราบคาบ ทว่าเป็นการให้ความนับถือกันมากกว่า.
“ไม่ว่าอย่างไร.”
ราชาสัตว์จื่อหลินเอ่ย “ก่อนอื่นก็ไปคุยกับพวกเขาก่อนก็แล้วกัน.”
“ฟู่ ฟู่!”
กล่าวจบ ร่างกายของเขาก็ปล่อยริ้วแสง บินพุ่งตรงไปยังหุบเขาแห่งความตายทันที.
......
“เหล่าหนิว.”
ในหุบเขา สัตว์วิญญาณที่เปลี่ยนร่างเป็นกึ่งมนุษย์ขมวดคิ้วไปมา “ราชาถูกจับเอาไว้ในนิกายนิรันดรเป็นเวลานานแล้ว เมื่อไหร่พวกเราจะบุกไปช่วยอีกครั้ง!”
“ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องรีบ!”
มือซ้ายและมือขวาของราชาสัตว์จื่อหลินเอ่ย “รอคอยราชาส่งสัญญาณมาค่อยบุกอีกครั้ง!”
“ตกลง.”
สัตว์วิญญาณร่างกึ่งมนุษย์และสัตว์วิญญาณตนอื่น ๆ ที่รอคอยด้วยท่าทางกระวนกระวายใจ.
ในเวลานี้ ในหุบเขาแห่งความตายพวกเขาที่รวมกองกำลังสัตว์ได้ถึง 500,000 แล้ว และยังมีหลากหลายระดับ หลากหลายสายพันธ์ เป็นกองกำลังที่ใหญ่ไม่น้อย.
เพราะว่ากำลังอยู่ในช่วงรวบรวมพล จึงยังไม่ได้ลงมืออะไร.
ด้วยเหตนี้ ที่จังหวัดจงจุนจึงไม่สามารถตระหนักอะไรได้ พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจังหวัดซีเหนียนหยางเวลานี้มีสัตว์ร้ายมากมายมารวมตัวกัน.
อย่างไรก็ตาม ถึงกองกำลังสัตว์จะบุกนิกายนิรันดรอีกครั้ง เพื่อช่วยราชาของพวกมัน กล่าวได้เลยว่า....เป็นการแส่หาความตายเท่านั้น.
“ฟิ้ว---”
ในเวลานั้น ริ้วแสงที่พุ่งมาจากที่ไกลออกไป ในจิตสำนึกของเหล่าหนิวที่ปรากฏสัญญาณบางอย่าง ทำให้มันตื่นเต้นดีใจ “องค์ราชาได้ส่งข่าวมา บอกว่าให้พวกเราเตรียมตัวไปยังเทือกเขาไท่กู่.”
“ดูเหมือนว่า องค์ราชาจะฟื้นฟูความแข็งแกร่ง เตรียมวางแผนที่จะร่วมมือโจมตีจากด้านในด้านนอกทำลายนิกายนิรันดรพร้อมกัน!”
“ไป พวกเราไป!”
เหล่าหนิวเอ่ย “พวกเราไป!”
ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!
ในเวลานั้นสัตว์วิญญาณหลายสิบตนที่มีพลังระดับจักรพรรดิยุทธ์ก็ออกจากหุบเขาแห่งความตาย.
ขณะที่พวกเขามาถึงเชิงเขาไท่กู่ ก็พบเห็นบุรุษผมม่วงที่สวมกางเกงในสีแดงยืนอยู่บนเวทีเป็นตาย.
“ราชา!”
เหล่าหนิวและคนอื่น ๆ ที่เอ่ยเสียงเบาด้วยความตื่นเต้น.
ราชาสัตว์จื่อหลินเอ่ย “ไปยังเทือกเขาไท่กู่กับข้า.”
“รับทราบ!”
เหล่าสัตว์วิญญาณที่ตามเขาไป ร่อนลงยังพื้นที่ลึกเข้าไปของเทือกเขาไท่กู่.
เหล่าหนิวเร่งรีบเอ่ย “องค์ราชา ท่านมีแผนอะไรอย่างงั้นรึ?”
ราชาสัตว์จื่อหลินจ้องมองไปยังพื้นที่รอบ ๆ กล่าวออกมาว่า“สภาพแวดล้อมที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง?”
“ไม่เลว.”
เหล่าหนิวเอ่ย ”ที่นี่น่าจะเป็นสถานที่พลังวิญญาณฟื้นคืน.
ทั้งเทือกเขานั้นถูกปิดบังด้วยค่ายกลปิดแยก ทว่า จุนซ่างเซียวที่เปิดออก ให้พวกเขาเข้ามานั่นเอง.
“ในเมื่อไม่เลว.”
ราชาสัตว์จื่อหลินเอ่ย “ก็อาศัยอยู่ที่นี่.”
“รับทราบ!”
เหล่าหนิวและคนอื่น ๆ ที่กล่าวตอบรับเสียงดัง.
ทว่าเวลาต่อมา ดวงตาของพวกเขาก็ส่ายไปมา.“อาศัย....อาศัยที่นี่อย่างงั้นรึ?”
ราชาสัตว์จื่อหลินเอ่ย “ราชาผู้นี้ได้พูดคุยกับเจ้านิกายนิรันดรแล้ว ตอนนี้แสร้งเป็นศิษย์ของชั่วคราว รอคอยให้ทุกคนเติบโต ค่อยร่วมมือกันกับมาทวงความยิ่งใหญ่อีกครั้ง!”
“เรื่องนี้......”
เหล่าสัตว์มากมายที่ผวาไปตาม ๆ กัน.
ในเวลานี้ แม้นด้านหน้าจะเป็นราชาของพวกเขา แต่กับทำให้พวกเขารู้สึกแปลก ๆ!
“ราชา......”
เหล่าหนิวที่น้ำตาคลอ “ท่าน....ท่านเปลี่ยนไป....”
“ที่นี่คือถิ่นของมนุษย์ พวกเราจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร แล้วยังให้ร่วมมือกับพวกเขาอีก!”
“องค์ราชา! ท่านล้อเล่นแรงไปแล้ว!”
เหล่าสัตว์วิญญาณที่ร้องเสียงดัง ไม่สามารถควบคุมอารมณ์เอาไว้ได้.
ราชาเคยบอกพวกเขาตลอดว่าเผ่าสัตว์ไม่เคยเป็นทาสใคร ตอนนี้กับคิดมาอาศัยร่วมกับมนุษย์และร่วมมือกันอีก เรื่องนี้มัน.....
......
“เม็ดยาสัตว์เป็นอย่างไร?”
“โอ้วสวรรค์ มันลึกล้ำเกินไปแล้ว!”
“องค์ราชา พวกเราสนับสนุนท่าน ให้ร่วมมือกับมนุษย์!”
“ข้าจะแจ้งไปยังเผ่าอื่น ๆ ให้พวกเขาย้ายเข้ามาในเทือกเขาไท่กู่ให้เร็วที่สุด!”
