Chapter 801 จะช่วยโลกช่วยปวงประชา จะต้องมีความสามารถก่อน
หากราชันย์ค่ายกลมีกายเนื้อ บางทีคงดวงตาเบิกกว้างกลมโตไปแล้ว.
เขาและราชันย์คนอื่นที่ตกตายไป พวกเขาคิดหาวิธีมากมายเพื่อที่จะป้องกันผู้บุกรุกเต็มกำลัง ไม่มีใครคิดที่จะรุกรานอีกฝ่ายแม้แต่น้อย.
จุนซ่างเซียวย่อมต่างออกไป.
ในเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายต้องบุกมาแน่ ๆ ทำไมต้องนั่งรอคอยด้วย ทำไมไม่รุกรานดินแดนของพวกมัน สังหารเหล่าเผ่าวิญญาณ ให้พวกมันสั่นสะท้านไปทั้งแผ่นดินไปเลย!
จะป้องกันและรุกรานก็ไม่ต่างกัน.
ทำไมต้องรอ เป็นฝ่ายเริ่มเองไม่ดีกว่ารึ?
ด้วยนิสัยของจุนซ่างเซียว หากรู้ว่าคนอื่นคิดจะบุกนิกายของตน แน่นอนว่าเขาจะชิงลงมือบุกอีกฝ่ายก่อนอย่างแน่อน ไม่รอคอยให้ตัวเองตกอยู่ในภาวะเสียเปรียบเด็ดขาด.
ราชันย์ค่ายกลเอ่ย “โลกของเผ่าพันธุ์วิญญาณนั้นเต็มไปด้วยอันตราย การรุกรานพวกมันก็ไม่ต่างกับการเดินเข้าไปสู่ความตาย!”
“นั่นไม่ใช่เรื่องของท่าน.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “กล่าวถึงตำแหน่งมาให้ข้าได้แล้ว แล้วข้าจะไปจัดการเอง.”
“ทวีปชิงหยุนและโลกของเผ่าวิญญาณนั้นอยู่ห่างกันมาก หากไม่มีพลังในการข้ามห้วงมิติก็ยากที่จะเดินทางไปถึงกันได้สำเร็จ.”ราชันย์ค่ายกลเอ่ย.
จุนซ่างเซียวเอ่ยด้วยความสงสัย “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วพวกมันบุกมายังทวีปชิงหยุนได้อย่างไร?”
ราชันย์ค่ายกลเอ่ย “เมื่อหมื่นปีที่แล้วเมื่อห้วงมิติแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ มันได้เกิดโพรงมิติขึ้น บางทีพวกมันอาจจะใช้อุโมงค์มิตินั่นเดินทางมา.”
“อุโมงค์?”
“เหล่าฟู่ได้ผนึกมันเอาไว้ด้วยค่ายกลแล้ว.”
“แล้วอยู่ที่ใด?”
“ดินแดนทางเหนือ ทะเลทรายเหลือง”
ระบบเอ่ย “หลังจากที่แผ่นดินแยกออกไป ก็แยกออกเป็นจังหวัดเป่ยโม่.”
“เผ่าวิญญาณนั้นพวกมันรุกรานมาเพื่อต้องการรวบรวมทรัพยากรฝึกฝนอย่างงั้นรึ?”
ราชันย์ค่ายกลเอ่ย “แม้นว่าพวกมันจะเป็นเผ่าพันธุ์ต่างภพ ทว่าก็ยังต้องการศิลาวิญญาณ ต้องการชุดเกราะและอาวุธ เพื่อยกระดับตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้น.”
ดวงตาของจุนซ่างเซียวเป็นประกาย.
แม้นว่าราชันย์ค่ายกลจะไม่ได้มีผลประโยชน์อะไร ทว่าในความเห็นของเขา นี่คือโอกาส หากรุกรานเผ่าต่างพิภพ แน่นอนว่าจะต้องสามารถช่วงชิงทรัพยากรจากอีกฝ่ายมาได้มากมายแน่นอน!
“นิกายนิรันดรของข้าในเมื่อได้รับกายาพิเศษมาแล้ว แน่นอนว่าจะต้องแบกรับภารกิจคุ้มครองประชาชนทั่วหล้า.”จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวออกมาเสียงดัง.
ระบบ “......”
โฮสน์ของข้า อยู่ ๆ ก็รู้สึกถึงความเที่ยงธรรมขึ้นมาเชียว!
“ไม่ขอรบกวนอาวุโสแล้ว ขอตัวก่อน!”จุนซ่างเซียวเอ่ย“ไป.”
จากนั้น เขาก็นำศิษย์ออกจากเจดีย์สิบชั้นสะบั้นชีวิตไป.
“เฮ้อ!”
ราชันย์ค่ายกลที่ถอนหายใจ “รอคอยมาตั้งหมื่นปี กับมาเจอคนเช่นนี้ การให้เขาดูแลประชาชนทั่วหล้า จะเป็นอย่างไรต่อไป.”
กล่าวจบ เสียงของเขาที่อ่อนแรง.
นี่คือส่วนวิญญาณที่เหลืออยู่ รอคอยเหล่าผู้มีวาสนาผ่านเจดีย์ขึ้นมาได้ ตอนนี้ภารกิจสำเร็จแล้ว หากแต่ยังไม่รู้ว่าอนาคตโลกนี้จะเป็นเช่นไรต่อไป.
......
ที่ด้านนอก.
ค่ายกลสะท้อนบนท้องฟ้าเมืองต่าง ๆ ทั่วทั้งแผ่นดิน ทุก ๆ คนยังคงรออย่างใจจดจ่อ.
“กึก ซี่!”
ในเวลาต่อมา ประตูเจดีย์ที่ส่ายไปมาและเปิดออก.
“ออกมาแล้ว!.”
“เจ้านิกายจุนและศิษย์ออกมาแล้ว!”
เหล่าผู้ชมชาวยุทธ์ที่รอคอยเป็นพยานจุนซ่างเซียวและคนอื่น ๆ ในเวลานี้ก้าวออกมาจากเจดีย์แล้ว ทันใดนั้นก็ผู้คนก็ส่งเสียงเฮขึ้นมาทันที.
สิ่งที่พวกเขาตื่นตกใจทั้งหมด เพราะว่าอีกฝ่ายไม่มีบาดแผลเลยแม้แต่น้อย!
“ทุกท่าน.”
จุนซ่างเซียวที่จ้องมองแสงจับภาพ เผยยิ้มพลาย “นิกายนิรันดรของข้าสามารถผ่านเจดีย์สิบชั้นสะบั้นชีวิตได้อย่างราบรื่น.”
“ร้ายกาจ!”
“เหลือเชื่อเกินไปแล้ว!”
ได้ยินคำพูดของเขา ทำให้ผู้ฝึกยุทธ์ทั่วทวีปที่เผยแววตาชื่นชมและอิจฉาไปตาม ๆ กัน.
เขตแดนลับที่คงอยู่มากว่าหมื่นปี แม้นว่าจะไม่ได้รับรางวัลใด ๆ ทว่าการที่เข้าไปและออกมา โดยที่ไม่ได้เสียหาย ก็สามารถพิสูจน์ความแข็งแกร่งของพวกเขาได้แล้ว!
“เจ้านิกายจุน.”
เจ้าเมืองหานที่กล่าวสอบถาม “มีการทดสอบใดในชั้นที่สิบ?”
“การทดสอบทั่วไป.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
เจ้าเมืองหานได้ยิน ก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายไม่คิดจะบอกตนเกี่ยวกับฟ้าดินชั้นที่สิบ ดังนั้นจึงไม่เอ่ยอะไรต่อไป ขณะเผยยิ้มและเอ่ยออกมาว่า“เจ้านิกายจุน แล้วจะจ่าย 10,000 ศิลาวิญญาณตอนใหน?”
“......”
จุนซ่างเซียวที่ชะงัก ก่อนที่จะจ่ายศิลาวิญญาณเทียม 10,000 ออกไป เป็นค่าเช่าค่ายกลสะท้อนนั่นเอง.
เจ้าเมืองหานเอ่ย “หากว่าต้องการเช่าอีก สามารถไปหาหานโหมวได้ทุกเมื่อ.”
เขารู้ว่าสามารถหาผลประโยชน์ด้วยวิธีนี้ได้ ทำไมจะไม่ทำล่ะ เพราะว่าอย่างไรระบบค่ายกลสะท้อนก็ใช้เพื่อถ่ายทอดงานประลองผู้นำพยัคฆ์มังกรอยู่แล้ว หากสามารถหาเงินได้ด้วยก็เป็นเรื่องนี้ไม่ใช่รึ?
เจ้าเมืองหานย่อมไม่ขาดศิลาวิญญาณ.
ทว่าในช่วงไม่ได้ใช้งาน การที่สามารถนำมาหารายได้เสริม ได้รับมาเพิ่มอีกหน่อยก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องปฏิเสธ.
“ตกลง.”
จุนซ่างเซียวที่ยกมือประสานอก ก่อนที่จะพูดคุยกับเจ้าเมืองมู่ จากนั้นก็สั่งเจิ้นเต๋อจวินเก็บค่ายกลสะท้อน พร้อมกับนำศิษย์กลับนิกาย.
ระหว่างทาง.
หลี่ชิงหยางเอ่ย “เจ้านิกาย พวกเราจะทำหน้าที่ตอนใหน!”
“เจ้าต้องการไปช่วยโลกจริง ๆ รึ?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
หลี่ชิงหยางตกใจเอ่ยออกมาว่า“ไม่ใช่ว่าเจ้านิกายรับปากอาวุโสราชันย์ค่ายกลแล้วหรอกรึ?”
“รับปาก แต่ว่า...”จุนซ่างเซียวเอ่ย “จะช่วยโลกช่วยปวงประชา จะต้องมีความสามารถก่อน.”
เขาไม่ได้คิดที่จะนำนิกายตัวเองออกไปช่วยปวงประชาเพียงนิกายเดียว อย่างน้อยเหล่านิกายใหญ่ก็ต้องมีส่วนด้วย.
“ชิงหยาง สิ่งสำคัญที่สุดในเวลานี้ เราจะต้องมีพลังก่อน รอให้เจ้ามีพลังที่แท้จริง อย่าว่าแต่ช่วยโลกเลย ต่อให้ช่วยทั้งจักรวาลก็ไม่มีปัญหา!”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
หลี่ชิงหยางเอ่ยด้วยความจริงจัง.“ศิษย์ทราบแล้ว!”
......
การเข้าท้าทายเจดีย์สิบชั้นสะบั้นชีวิต ถือว่าเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก.
กายาพิเศษด้านในถูกนิกายนิรันดรคว้าเอามาหมด แม้แต่สามารถฟื้นฟูค่ายกลกลับมาด้วย ตอนนี้รางวัลได้นำมาหมดแล้ว ใครเข้าไปทดสอบอะไรก็คงไม่มีประโยชน์อันใดแล้ว.
ทั้งในสุสานปราชญ์แพทย์ร้อยหน้า และราชันย์อสูร พวกเขาก็ไปกวาดสมบัติกลับมา.
ในเวลานี้พื้นที่ลับหมื่นปีที่แล้ว ก็เสร็จจุนซ่างเซียวอีกแห่ง.
แน่นอน.
เกี่ยวกับนิกายนิรันดรที่รุกเข้าไปในเจดีย์สิบชั้นสะบั้นชีวิต กลับออกมาโดยไร้ซึ่งบาดแผล แน่นอนว่าได้กระจายไปทั่วหล้าแล้ว.
หนำซ้ำ.
ยังมีการถ่ายทอดสดอีกด้วย!
ทำให้อันดับกองกำลังผู้มีอิทธิพลได้รับการจัดอันดับใหม่ นิกายนิรันดรเลื่อนจากอันดับที่ 90 มาอันดับที่ 80 แล้ว.
“ไม่เลว ไม่เลวเลย.”
เห็นอันดับแล้ว จุนซ่างเซียวที่ยิ้มกว้างทีเดียว.
นิกายก้าวไปยังลำดับสี่ กองกำลังผู้มีอิทธิพลก็เลื่อนมาอันดับ 80 ตอนนี้ภารกิจมหากาพย์ที่เจ็ดเป็นไปตามเงื่อนไขแล้ว.
อย่างไรก็ตาม.
เจ้านิกายจุนยังไม่พอใจเท่านั้น ต้องไม่ลืมว่านี่เพียงแค่สำเร็จ 100% เท่านั้น เขาจะต้องทำให้เกินเป้า เพื่อที่จะได้รับรางวัลที่มากกว่านี้.
“เจ้านิกาย.”
ซูเซียวโม่เข้ามาลา ”ศิษย์ออกมาจากนิกายไท่เสวียนเซิ่งช่วงหนึ่งแล้ว คงถึงเวลาที่ต้องกลับไป.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “หลังจากเจ้ากลับไป ต้องระวังตัวให้ดี หากรู้สึกว่าสถานะตัวเองถูกเปิดโปงแล้ว อย่าได้ลังเล เร่งรีบกลับมานิกายทันที.”
“ครับ!”
หลังจากกินอาหารของหลิวหว่านซีเสร็จ ซูเซียวโม่ก็ออกจากนิกายนิรันดร ก่อนที่จะนำหน้ากากร้อยหน้าออกมา เปลี่ยนเป็นร่างบุรุษที่ผอมบางอีกคนทันที.
ในเวลานี้.
เขากลายเป็นโกวเซิ่ง ศิษย์สายนอกนิกายไท่เสวียนเซิ่งไปแล้ว.
......
“ตูมมม!”
“ตูมมม!”
ในป่าแห่งหนึ่ง เสียงที่ดังกึกก้องไปทั่ว.
“แก๊ก! แก๊ก! แก๊ก!”
หน้าผาที่ถูกหมัดต่อยเป็นรอย แม้แต่รอบ ๆ ยังปรากฏรอยร้าวขึ้นมา.
ชายชุดดำที่ส่ายหน้าไปมา หมัดที่ยังคงต่อยหน้าผา คำรามเสียงดัง “ข้าถูกหลอก คาดไม่ถึงเลยว่าข้าจะถูกหลอก!”
