ตอนที่ 46 สิทธิส่วนบุคคลรู้จักรึเปล่า? (อ่านฟรี 07/05/2567)
ปลิง (มารโลหิตนภาสีชาด)
ระดับ : จักรพรรดิ (พัฒนาได้)
ความสามารถ : ดูดกลืนเลือดเนื้อเพื่อฟื้นฟูร่างกาย (ความคืบหน้า 30%)(พัฒนาร่างได้)
“สถานะกึ่งตายและรอการฟื้นฟูหายไปแล้ว เจ้าใกล้ได้เพื่อนใหม่แล้วล่ะ ฟิช” ชายหนุ่มกล่าวออกมาหลังจากที่ตรวจสอบเสร็จ
“ดีเลยนายท่าน แบบนั้นข้าก็จะได้เป็นพี่ใหญ่! เจ้าปลิงนี่เป็นน้องเล็ก” มันกล่าวออกมาด้วยความยินดี
“แต่ว่า เจ้าควรจะรีบพัฒนาตัวเองจะดีกว่านะ เพราะน้องเล็กที่เจ้าว่าระดับปราณสูงกว่าเจ้าซะอีก” ชายหนุ่มกล่าวออกมาทำให้ปลาปากเสียอึ้งไปไม่น้อย มันก็อุตส่าห์นึกว่าที่มันตรวจสอบระดับพลังของปลิงตัวนี้ไม่ได้ เป็นเพราะว่ามันยังไม่มีระดับพลังซะอีก!
“ข้า.. ข้ายอมรับไม่ได้!!” มันส่งเสียงออกมาดังลั่น ก่อนจะนั่งกอดเข่าอยู่บนพื้น ดูเหมือนจะได้รับผลกระทบทางจิตใจพอสมควร
“เจ้าเป็นอะไร? ป่วยรึ? เอาลาล่าไหม?” ชายหนุ่มเห็นท่าทางของมันก็ไม่เข้าใจเลยยื่นลาล่าให้ แต่มันก็ไม่ยอมรับไป
“นายท่านใจร้าย! ตู้ม!” มันกล่าวออกมาทั้งน้ำตาก่อนจะกระโดดลงสระน้ำไป ซึ่งชายหนุ่มก็ขี้เกียจเกินกว่าจะไปสนใจมัน
“เหลือเวลาอีกสามวันใช่ไหม ก่อนงานประมูลจะเริ่ม ?” ชายหนุ่มหันไปถามหานจุนหมิงที่ยืนยิ้มแห้งอยู่ด้านข้าง เจ้านายกับสัตว์เลี้ยงคู่นี้ช่างไม่เหมือนใครเสียจริง
“ใช่แล้วเถ้าแก่ ท่านต้องการให้ข้าช่วยอะไรหรือไม่ ?” ชายกลางคนตอบกลับก่อนจะถามต่อ
“ไม่มี ข้าขอตัวก่อน ถ้าไม่มีธุระอะไรก็อย่ารบกวน เมื่อถึงวันเริ่มงานประมูลเจ้าค่อยมาเรียกข้าก็แล้วกัน” ชายหนุ่มกล่าวออกมา เขาจะใช้เวลาไปกับการฝึกปราณเสียหน่อย ต้องรีบซื้อก่อนระบบมันจะขึ้นราคาอีก!
“ได้เลยเถ้าแก่” หานจุนหมิงกล่าวตอบ
“เกือบลืมไป เจ้าช่วยหาห้องให้ข้าสักห้องก็แล้วกัน ข้าจะฝึกวิชาในห้อง” ชายหนุ่มนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่มาที่นี่เขายังไม่มีห้องพักเลย เขาจึงกล่าวออกมา
“เชิญท่านตามข้ามาได้เลย ข้าจะพาท่านไปยังห้องที่ดีที่สุดของโรงเตี๊ยมแห่งนี้” ชายกลางคนกล่าวจบก็ออกเดินนำไป
ชายหนุ่มเห็นดังนั้นเขาก็เก็บรถเข็นเซียนเข้าไปในแหวนมิติ ก่อนจะอุ้มโหลใส่ปลิงไปด้วย เดินผ่านวิวทิวทัศน์สวนหย่อมและน้ำตก เข้าไปในตัวอาคาร หานจุนหมิงเดินขึ้นบันไดไปเรื่อย ๆ จนถึงชั้นบนสุดก่อนที่จะหยุดลง
“ที่นี่แหละเถ้าแก่ ชั้นบนสุดนี้มีห้องเพียงห้องเดียว วิวดีที่สุด ใหญ่โตที่สุด สิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน แถมยังได้รับการติดตั้งอาคมรวบรวมลมปราณไว้ทั่วห้องจากช่างฝีมือระดับ ราชาปราณอีกด้วย!” หานจุนหมิงเปิดประตูเดินนำเข้าไปก่อนจะกล่าวแนะนำห้องแห่งนี้
แน่นอนมันกว้างพอจะจุคนได้หลายพันคนในห้องเดียวเลยด้วยซ้ำ เพราะทั้งชั้นมีห้องนี้เพียงห้องเดียว ตัวห้องตกแต่งด้วยสีน้ำตาลของไม้ธรรมชาติ แต่กลิ่นอายที่กระจายตัวออกมาบอกว่าไม้เหล่านี้ไม่ใช่ไม้ธรรมดา อย่างต่ำก็ต้องเป็นวัตถุระดับสูง ข้าวของเครื่องใช้ส่วนใหญ่จะมีสีแดงปนทอง เสริมของหรูหราของตัวห้องได้เป็นอย่างดี
‘พลังปราณหนาแน่นกว่าห้องทั่วไปจริง ๆ อย่างน้อยก็มากกว่าตามป่าที่ข้าเดินทางผ่านมายังเมืองหลวงเกือบสองเท่า’ ชายหนุ่มสำรวจพลังปราณที่อยู่ในห้องก่อนจะอดคิดขึ้นมาไม่ได้
‘ถ้ามีความรู้เรื่องพวกนี้ติดไว้ก็คงจะดี แต่ไม่รู้ระบบจะมีอะไรแบบนี้ไหม’ ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกสนใจมากขึ้นไปอีก
[“มี ระบบมีทุกสิ่งที่โฮสจะนึกออก”] เหมือนระบบจะรู้สึกว่าโดนหยามมันเลยส่งเสียงตอบกลับมาหลังจากเงียบหายไปนาน
[“รู้แล้ว ๆ ถ้ามีก็ช่วยส่งมาให้เลยจะได้ไหม ?”] ชายหนุ่มจึงกล่าวในใจตอบกลับไป
[“เมื่อถึงเวลาท่านจะได้รับมันเอง”] ระบบตอบกลับมา แน่นอนก็เป็นคำตอบที่ชายหนุ่มคิดไว้
“เถ้าแก่พอใจกับห้องนี้หรือไม่?” หานจุนหมิงที่เห็นชายหนุ่มนิ่งเงียบจึงกล่าวออกมา เขากลับว่าชายตรงหน้าจะไม่ชอบหรือเปล่า ถึงยังไงตอนนี้สัญญาระหว่างพวกเขาทั้งสองคนก็ยังคงอยู่
แต่ต่อให้ไม่เกี่ยวกับสัญญาในมืออีกฝ่าย เขาก็ต้องการผูกมิตรกับชายหนุ่มตรงหน้าอยู่แล้ว ไม่ว่าจะด้วยระดับพลัง ฝีมือ ล้วนไม่อาจคาดเดาได้ แถมสินค้าแต่ละอย่างเขาก็เอาไปหลอกขายให้กับบรรดาคนรู้จัก ทำผลึกได้มาไม่น้อย
“ข้าพอใจมาก ถ้าเจ้ามีอะไรให้ข้าช่วยก็บอกกล่าวมาได้เลย” ชายหนุ่มกล่าวยิ้ม ๆ
“ขอบคุณเถ้าแก่ ว่าแต่เถ้าแก่การอะไรอีกหรือไม่ ? เรื่องอาหารให้ข้าจัดเตรียมแบบใด” หานจุนหมิงกล่าวขอบคุณออกมาก่อนจะถามต่อ
“อาหารไม่ต้อง เจ้าไปได้แล้ว อย่าให้ใครมารบกวนจนกว่าจะถึงวันประมูลก็พอ” ชายหนุ่มกล่าวออกมา
“ถ้าอย่างนั้นข้าขอตัวก่อน” หานจุนหมิงกล่าวจบเขาก็เดินจากไปก่อนจะปิดประตูห้องให้ชายหนุ่ม
[“ร้านค้าสารพัด”] เมื่ออยู่เพียงลำพังแล้ว ชายหนุ่มจึงเรียกร้านค้าขึ้นมาดู
“เจอแล้ว! ราคายังเท่าเดิม ดีจริง ๆ!” เมื่อเลื่อนหาอยู่นานเขาก็เจอสักที เลยอดกล่าวออกมาไม่ได้
คัมภีร์บำเพ็ญเซียน จักรวาลก่อเกิด
ความสามารถ : จำลองการก่อกำเนิดของจักรวาลขึ้นในร่างกาย ใช้เส้นเลือดเป็นเส้นทางช้างเผือก หัวใจแทนดวงอาทิตย์ กระเพาะดั่งหลุมดำ สร้างขุมพลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าเซียนเที่ยงแท้
ราคา : 100,000 ผลึก
เงื่อนไข : ชื่อเสียง 1,000
[“ซื้อเลย!”] ชายหนุ่มกล่าวกับระบบในใจ ทำให้ตอนนี้ผลึกของเขาถูกหันไปเรียบร้อยหนึ่งแสนผลึก แต่ก็ยังเหลืออยู่อีก หนึ่งแสนสองหมื่นสามพันหกร้อยผลึกอยู่ดี นับว่าเป็นจำนวนไม่ใช่น้อย
[“ระบบ ไหนคัมภีร์บำเพ็ญเซียน ของข้าล่ะ ?”] หลังจากที่รื้อค้นแหวนมิติอยู่นาน เขาก็ไม่พบกับคัมภีณ์ดังกล่าวสักทีเลยต้องกล่าวถามระบบ
[“เนื่องจากต้องการประหยัดกระดาษเพื่อลดการทำลายธรรมชาติ คัมภีร์บำเพ็ญเซียนจึงถูกส่งมอบให้ในรูปแบบ ความจำแทน ท่านต้องการรับเลยหรือไม่ ?”] ระบบตอบกลับมาด้วยเสียบเรียบดังเคย ทำเอาชายหนุ่มสับสนเล็กน้อย ประหยัดกระดาษ?
[“รับเลย”] เขาตอบกลับทันที จะมัวรอช้าทำไมกัน
[“ติ๊ง! ได้รับทักษะบำเพ็ญเซียน จักรวาลก่อเกิด!”] มีเสียงของระบบดังขึ้นอีกครั้ง
[“ต้องการเข้าสู่การฝึกสอนเบื้องต้นหรือไม่?”] เมื่อได้ยินสิ่งที่ระบบกล่าวเขาก็มึนงงไปเล็กน้อย แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าคงคล้าย ๆ มีคนมาสอนบทเรียนล่ะมั้ง แต่ทำไมมันถึงไม่เป็นแบบทักษะอื่น ๆ ที่มอบให้ทันทีแทนเล่า!
[“ต้องการ!”] คราวนี้เขาตอบกลับด้วยความเซ็งในใจ
ภาพตรงหน้าค่อย ๆ มืดลงไป ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนตัวเขาจะหมดสติ แต่ชั่วขณะต่อมาก็กลับมาปกติ เพียงแต่สภาพแวดล้อมที่แต่เดิมเป็นห้องพักสุดหรูหรา กลายเป็นห้องสีเทาด้านไร้ซึ่งสิ่งอื่นใด
“อะไรวะเนี่ย !” เขาได้แต่ตะโกนออกมาเสียงดัง ระบบมันพาตัวเขามาที่ไหนอีกแล้ว!
อย่างน้อยก็ต้องถามความสมัครใจก่อนไหม ?
สิทธิส่วนบุคคลรู้จักรึเปล่า ??
