Chapter 682 เหยาเมิ่งหยิงอาละวาด
“นี่มัน.....”
หลี่ชิงหยางและคนอื่น ๆ ถึงกับหวาดผวา.
ปราณมารที่แข็งแกร่งมีอำนาจทำลายล้างสูง ศิษย์น้องหญิงเล็กดูดซับไปจนหมด ไม่เพียงแค่มีความสุข ยังเผยยิ้มออกมาอีกด้วย!
เดี๋ยวก่อนนะ!
ทุกคนที่คิดอะไรบางอย่างได้ เหยาเมิ่งเหยาที่ปลุกร่างต้นกำเนิดมารขึ้นมาได้!
บางทีปราณมารที่น่าเกรงขาม ไม่สามารถทำอะไรศิษย์น้องหญิงเล็กได้ ก็เป็นเรื่องธรรมดา.
“ลืมไปเลย!”
หลี่ชิงหยางที่ตบหน้าผากของตน.
สถานการณ์ก่อนหน้านับว่าอยู่ในช่วงสับสน ทำให้เขานั้นคิดไม่ทัน
อย่างไรก็ตาม หลี่ชิงหยางและซูเซียวโม่ไม่รู้ เหยาเมิ่งหยางไม่เพียงแค่ไม่เป็นไร ทว่ายังเปลี่ยนพลังดังกล่าวเป็นพลังงานของตัวเองด้วย!
เป็นเรื่องที่สุดยอดมาก!
ไม่แปลกใจเลยว่า สาวน้อยถึงได้ยิ้มพลายเช่นนี้.
“ตูมมม!”
“ตูมมม!”
ในเวลานั้น ที่ไกลออกไปได้ยินเสียงระเบิดดังกึกก้องติดต่อกันไม่หยุด.
เซียวจุ้ยจื่อที่ป้องกันอย่างเต็มกำลัง ต้านการโจมตีทั้งห้าที่มีพลังระเบิดใกล้เคียงกับระดับกษัตริย์ยุทธ์ขั้นปลาย กำลังสูญเสียการป้องกันทีละน้อย ๆ.
แก๊ก แก๊ก แก๊ก ----
การระเบิดติดต่อกัน ทำให้ม่านพลังเริ่มแตกร้าวทีละน้อย ๆ!
ตูมมม!
ตูมมม!
เสียงระเบิดที่ยังคงดังติดต่อกันไปเรื่อย ๆ กลิ่นอายความมืดที่เข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน.
ตูมมมม ----
ม่านพลังป้องกันที่แตกสลายหายไปในที่สุด.
นี่ไม่ใช่ว่าเขาอ่อนแออย่างแน่นอน ทว่าพลังของห้ายอดฝีมือปิศาจนั้นอาบล้นไปด้วยปราณมาร ที่มีพลังในการกัดกร่อนสูงมาก!
กึก! ครืนนนนนน!
เซียวจุ้ยจื่อที่ถอยหลังออกไป พ่นโลหิตคำโต.
เขาไม่มีเวลาตรวจสอบอาการบาดเจ็บตัวเอง ขณะจ้องมองไปยังกลุ่มหลี่ชิงหยาง และเอ่ยออกมาเสียงดัง “ข้าไม่สามารถต้านเอาไว้ได้แล้ว ทำไมยังไม่ไปอีก!”
“ศิษย์พี่ ไม่ต้องรีบ.”
ในเวลานั้น เสียง ๆ หนึ่งที่ดังขึ้น “มอบพวกเขาให้ข้าเอง.”
เซียวจุ้ยจื่อที่ตกใจ จ้องมองหันกลับไปทันที.
ศิษย์น้องหญิงเล็กไม่รู้ว่ามายืนอยู่ด้านหน้าของเขาเมื่อไหร่ กลิ่นอายแห่งความมืดของนางที่แผ่ออกมาทำลายกลิ่นอายของอีกฝ่ายไปในทันที ดวงตาของนางที่เปี่ยมล้นไปด้วยจิตสังหาร!
“นี่มัน.....”
เซียวจุ้ยจื่อที่อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน.
ในความเห็นของเขา ศิษย์น้องหญิงเล็กที่น่ารักน่าชังก่อนหน้านี้ ได้เปลี่ยนไป กลายเป็นมารน้อยจากนรกไปแล้ว!
เจ้านิกายและสี่อาวุโสปิศาจมังกรทมิฬ ทันทีที่เห็นเด็กสาว โดยเฉพาะปราณมารที่บริสุทธ์ ทำให้พวกเขาเผยความประหลาดใจออกมา.
ผู้ฝึกตนมาร!
นางคือผู้ฝึกตนมาร!
เหยาเมิ่งหยิงที่กำหมัดเล็ก ๆ ของนาง พร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ทำร้ายศิษย์พี่ของข้า วันนี้เจ้าต้องตาย!”
“ฟู่ ฟู่ ----”
ปราณมารที่โหยหวน ราวกับว่ามันได้เปลี่ยนเป็นแหขนาดใหญ่ โถมทับไปยังห้ายอดฝีมือนิกายปิศาจ.
ปราณมารที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก!
เจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬที่ไม่มีเวลาให้ตกใจ!
“ถอย!”
เจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬเร่งรีบสั่งการทันที.
อย่างไรก็ตาม ตาข่ายปราณมารนั้นได้ปกคลุมไปทั่วแล้ว กินพื้นที่ขนาดใหญ่ คลุมร่างพวกเขาอย่างรวดเร็ว.
ในเวลานั้น พลังปราณมารของพวกเขาที่แผ่ระเบิดออกมา ทว่ายิ่งดิ้นรนเท่าไหร่ตาข่ายกับยิ่งทรงพลังมากกว่าเดิม.
„จบกัน จบสิ้นแล้ว......”
เจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬที่หวาดผวา.
“อ๊ากกก ๆ -------”
ในเวลาเดียวกัน ปราณมารที่แผ่ออกมานั้นสะกดอาวุโสทั้งสี่เอาไว้ ทำได้แค่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมาน!
เสียงร้องที่เจ็บปวดเหมือนกับกำลังตกนรกอเวจี!
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
เสียงกระดูกที่หักถูกบดจนแหลกสลาย ทำให้พวกเขาทรมานมาก.
“......”
หลี่ชิงหยางและคนอื่น ๆ ที่มุมปากกระตุก.
พลังแห่งความมืดที่บดขยี้เนื้อหนังและกระดูก!
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
อาวุโสคนหนึ่งถูกบดสลายกลายเป็นผงไปในที่สุด!
ปราณมารที่ไหลออกมาจากร่างของเขาไหลเข้ามาในร่างของเหยาเมิ่งหยิง กลิ่นอายความมืดมิดที่เป็นประกายในดวงตาของนางมากขึ้นเรื่อย ๆ.
ฟู่ ฟู่ ----
ปราณมารที่ถูดดูดซับ ถูกดึงออกมาเรื่อย ๆ.
“ไม่.....”
ตอนนี้เหลือสามอาวุโส ที่ถูกกักขัง กำลังถูกบดขยี้ ดูดซับรีดปราณมารออกมาจนกลายเป็นผง ปราณมารไหลบ่าเข้ามาในร่างของเหยาเมิ่งหยิง!
ฟู่ ฟู่!
กระแสลมที่โบกพัด ผมสีดำของนางที่ถูกพัดเป่าไปมา.
ใบหน้าของเหยาเมิ่งหยิงที่ราวกับเป็นผู้ใหญ่ มันอาบล้นด้วยความมืดมิดเย็นยะเยือบ.
หลี่ชิงหยางและคนอื่น ๆ ที่รู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาทันที.
โดยเฉพาะเซียวจุ้ยจื่อ.
เขาที่อยู่ไม่ไกลจากเหยาเมิ่งหยิง สัมผัสได้ถึงความรุนแรงของปราณมาร เขาสัมผัสได้ว่าศิษย์น้องหญิงเล็กเปลี่ยนเป็นคนละคน.
ดูไม่ใช่มนุษย์อีกแล้ว.
ดูเหมือนกับมารมากกว่า!
......
หลี่ชิงหยางและคนอื่น ๆ ที่เป็นสักขีพยาน สี่ยอดฝีมือถูกสังหารโดยเหยาเมิ่งหยินอย่างรวดเร็ว.
กล่าวตามตรง ด้วยพลังของพวกเขาในตอนนี้ กับฝ่ายตรงข้ามที่ใช้ปราณมาร พวกเขาแทบไม่มั่นใจเลยว่าจะรับมือได้!
นี่คือพลังของร่างต้นกำเนิดมารอย่างงั้นรึ?
นี่คือผู้ฝึกยุทธ์มารอย่างงั้นรึ?
น่ากลัว!
น่าหวาดกลัวจริง ๆ!
ไม่แปลกใจเลยว่าเมื่อหมื่นปีที่แล้ว นิกายใหญ่และนิกายฝ่ายธรรมมะ ร่วมมือกันทำลายนิกายปิศาจไป!
ฟู่ ฟู่ ----
ปราณมารที่มืดมิดกดทับกัดก่อนจิตใจของเจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬ.
บางทีเพราะว่าพวกเขาที่เวลานี้เห็นปราณมารของเหยาเมิ่งหยิง เห็นเงาบางอย่างด้านหลังของนาง จนทำให้พวกเขาไม่สามารถที่จะขัดขืนหรือขยับได้เลย!
“ฟิ้ว!”
เงาร่างด้านหลังของเหยาเมิ่งหยิงที่ลืมตาขึ้นช้า ๆ ส่องประกายแสงสีแดงชาด ราวกับราชามารที่หลับลึกกำลังฟื้นตื่นขึ้นมา กลิ่นอายที่น่าพรั่นพรึงไร้ที่เปรียบ กดทับลงมายังร่างของเจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬจนแทบหายใจไม่ออก!
“พรึด โครม!”
ขาทั้งสองข้างของเขาที่อ่อนระทวย คุกเข่าลงทันที ก่อนกล่าวเสียงสั่น “ข้า...ข้ายินดีเป็นทาสรับใช้ โปรดอภัยไว้...ชีวิต.....”
“ทำร้ายศิษย์พี่ของข้า.”
ผมของเหยาเมิ่งหยิงที่โบกสะบัด ราวกับว่าอยู่ในภาวะบ้าคลั่ง “เจ้าต้องตาย!”
“ฟู่ ฟู่ ---”
ปราณมารหลั่งไหลจากทุกทิศทาง ปกคลุมร่างของเจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬ.
ก่อนที่จะตาย เขาที่ได้รับยินเสียงที่ดังมาจากนรก “ทาสรับใช้ของเปิ่นตี้ เจ้าไม่คู่ควร.”
“อ๊าก -------”
ปราณมารกัดก่อน กลืนกินร่างกาย เจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬที่ร้องโหยหวนก้องไปทั่วป่าเขาทันที.
“กึก แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
......
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
หลังจากสังหารเจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬแล้ว พลังวิญญาณมากล้นก็ไหลมารวมกันในร่างของเหยาเมิ่งหยิง.
นอกจากนี้พลังวิญญาณดังกล่าวยังเปี่ยมด้วยปราณมารที่ถูกดูดซับมาจากพื้นที่รอบ ๆ จากนั้นทุกอย่างก็สลายหายไปอย่างรวดเร็ว.
“เฮ้อ.”
เหยาเมิ่งหยิงส่ายหน้าไปมา “พลังธาตุพวกเขา น่าผิดหวังมาก.”
“......”
เซียวจุ้ยจื่อที่มุมปากกระตุก.
ห้ากษัตริย์ยุทธ์ที่ถูกสังหารอย่างรวดเร็ว ศิษย์น้องหญิงน่าหวาดกลัวจริง ๆ!
“ไป!”
หลี่ชิงหยางที่บินมา เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ทำลายนิกายปิศาจมังกรทมิฬให้สิ้น ให้เร็วที่สุด อย่าให้มีใครรอดแม้แต่คนเดียว!”
การที่ศิษย์น้องระเบิดพลังมารออกมา เรื่องนี้หนักหนามากจะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด!
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
หลี่ชิงหยาง ซูเซียวโม่และเหออู๋ตี้ ทั้งสามที่บินเข้าไปในนิกายปิศาจทันที.
เจ้านิกายและอาวุโสตกตายไปหมดแล้ว ศิษย์ไม่กี่พันไร้ซึ่งพลังต่อต้าน ถูกสังหารไปอย่างรวดเร็ว.
ขณะที่กวาดล้างสนามรบ ซูเซียวโม่ที่พบห้องขนาดใหญ่ ด้านในนั้นมีศพที่ถูกรีดโลหิตออกมา ผู้คนมากมายทั้งเด็กผู้ใหญ่ นับไม่ถ้วน!
“แท้จริงแล้ว ชาวบ้านที่หายไปก็อยู่ที่นี่ นี่เอง”หลี่ชิงหยางเอ่ย.
“มารดาเถอะ.”
ซูเซียวโม่ที่กำหมัดแน่น กล่าวด้วยความโกรธ “ไม่ปล่อยแม้แต่เด็กเล็ก คนพวกนี้ ไม่ต่างจากเดรัจฉาน!”
“ฟู่ ฟู่ ----”
เปลวเพลิงที่ลุกไหม้ เผาไหม้นิกายปิศาจมังกรทมิฬ จนทุกอย่างกลายเป็นเถ้าไม่มีเหลือ.
เรื่องที่เหยาเมิ่งหยิงปลดปล่อยพลังมาร ไม่มีใครรู้อีก เพราะว่าถูกทำลายทั้งหมด.
...
“มั่นใจหรือไม่?”
ในห้องโถง จุนซ่างเซียวเอ่ยถาม.
หลี่ชิงหยางเอ่ย “ทั้งนิกายถูกลบออกไปทั้งหมด แน่นอนว่าไม่มีใครรู้แน่!”
“เช่นนั้นก็ดีแล้ว.”
การทำงานของศิษย์ลำดับสอง จุนซ่างเซียวมั่นใจเป็นอย่างมาก.
เป็นความจริง.
เหยาเมิ่งหยิงที่ปล่อยปราณมาร ไม่มีใครรู้.
อย่างไรก็ตาม การที่นิกายปิศาจมังกรทมิฬถูกลบหาย แน่นอนว่าไม่สามารถปิดได้ ไม่กี่วันหลังจากนั้น ข่าวก็กระจายไปทั่วจังหวัดซีหวง เหล่านิกายใหญ่ต่างก็เร่งรีบส่งคนมาตรวจสอบทันที.
“ฝีมือใครกัน?”
“นิกายปิศาจระดับห้า จู่ ๆก็หายไปอย่างงั้นรึ?!”
“น่าเหลือเชื่อ!”
เหล่ายอดฝีมือที่มาตรวจสอบเห็นเพียงเถ้าที่เหลืออยู่ ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
ในเวลานั้นบนพื้นที่ของเหยาเมิ่งหยิงและห้าผู้ฝึกตนปิศาจต่อสู้กัน ในเวลานั้นมีหลวงจีนอายุ 20 กว่าปี ร่างกายที่แผ่กลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ออกมา.
“ฟิ้ว!”
เขาที่ถือใบไม้ที่กลายเป็นดินเหนียว วางไว้บนมือ ก่อนที่จะปรากฏแสงสีทองแผ่อาบไล้.
“แฮก ๆ.”
ใบไม้ที่สั่นไปมา ก่อนที่จะม้วนบิดไปมาแผ่กลิ่นอายสีดำออกมาแล้วสลายหายไป.
“แก๊ก!”
หลวงจีนที่บดขยี้เอ่ยออกมาว่า “ที่นี่จะต้องมีผู้ฝึกตนมารโผล่มาอย่างแน่นอน.”
“วูซซซซ!”
ในมือของเขาที่ปรากฏลูกปะคำลอยอยู่กลางอากาศ แผ่แสงสีทอง ปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ อย่างรวดเร็ว.
“แฮก ๆ-”
แสงสีทองที่ปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ กลิ่นอายแห่งความมืดที่ถูกชำระล้างอย่างต่อเนื่อง.
“อา มิต ตา พุด.”
หลวงจีนที่พนมมือเอ่ยออกมาว่า “ปราณมารของผู้ฝึกตนมารแข็งแกร่งมาก อาตมาจะต้องหาเขาให้พบ เพื่อหลีกเลี่ยงหายนะที่จะมาเยือนโลกใบนี้!”
