บทที่ 282 : ความปั่นป่วน (2)
บทที่ 282 : ความปั่นป่วน (2)
ฉันเอื้อมมือไปปิดเปลือกตาของออลก้า
ร่างของเธอที่พิงอยู่กับผนังค่อย ๆ ล้มลง
'นั่นมันโง่มาก'
ฉันยอมรับข้อนี้แต่โดยดี
ฉันเงยหน้ามองไปรอบ ๆ
ฉันไม่เคยล้มเหลวมาก่อนและทุกความพยายามก็จะนำไปสู่ความสำเร็จเสมอ
เพราะฉันรู้ทุกอย่าง ฉันคิดว่ามันคงจะไปได้สวยกับแผนนี้
'แต่มันเป็นเรื่องที่โง่ โง่มาก'
มันไม่ใช่ความผิดของออลก้า
มันเป็นความผิดของฉัน
การเอาออลก้าเข้ามาแทนคาทีโอ
มังกรน้ำพ่นปืนไฮดรอลิกจากน้ำเป็นไฟ และเรือก็ถูกไฟไหม้
จนถึงตอนนี้
"......"
ฉันลุกขึ้นยืน
แต่มันยังไม่จบ
ข้อความผ่านด่านยังไม่แสดงขึ้นมา
ฉันลากตัวเองให้ก้าวไปข้างหน้า
'......หรือว่าจะต้องอัญเชิญอาวุธ'
ไม่ได้
ในการเรียกอาวุธออกมาในภารกิจ ฉันมีโอกาสแค่สามครั้ง
เนื่องจากฉันใช้โอกาสไปแล้วครึ่งหนึ่ง การอัญเชิญอาวุธจึงเป็นทางเลือกที่เป็นไปไม่ได้
ฉันต้องผ่านสถานการณ์ปัจจุบันด้วยตัวเอง
โอกาสมากมายที่จะกลับออกไปหลุดลอยไปต่อหน้าต่อตาฉัน
แต่หากฉันท้อหรือหมดกำลังใจ การตายของออลก้าจะไม่มีความหมายอะไรเลย
แสงสีม่วงกะพริบต่อหน้าต่อตาฉัน
ไรก็ได้โบกแท่งไฟที่เขาเพิ่งซื้อมา
ฉันเดาว่านั่นคือทั้งหมดที่เขาสามารถทำได้ตอนนี้
ครืน!
เพดานสั่นสะเทือนอีกครั้ง
ฉันเดินไปตามทางเดิน มันเป็นโครงสร้างเดียวกันกับครั้งที่แล้ว มันไม่ได้มีความแตกต่างอะไรเลย
หากมีอย่างใดอย่างหนึ่งจะแปลกไป นั่นก็คือคนข้าง ๆ ฉันหายไป
'หรือมันเป็นการพัฒนาขีดจำกัดแบบที่เจนน่าบอก?'
นี่คือสถานการณ์ที่ฉันจะเริ่มบ้าดีเดือด
ใช่แล้ว…เป็นสถานการณ์ที่ฉันจะเริ่มพัฒนาความแข็งแกร่งขึ้น
มันกลับกลายเป็นอย่างที่เจนน่าพูดไม่มีผิด
นั่นแหละคือความรู้สึกในขณะนั้นที่ฉันรู้สึกอยู่
เมื่อฉันคิดว่าไม่เป็นไร ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้ฉันไม่มีอะไรจะเสีย
เมื่อตอนนี้ฉันคิดอะไรไม่ออกนอกจากการฆ่าและกำจัดศัตรูที่อยู่ตรงหน้าให้ตาย ๆ ไปซะ
ไฟร้อน ๆ กำลังลุกไหม้อยู่ในหัวของฉัน
[ปลุกพลังทักษะ!]
[ 'ความบ้าคลั่ง' ของฮาน (★★★) เพิ่มขึ้นสองระดับ! เป็น Lv.10!]
[ 'ความบ้าคลั่ง' ของฮาน (★★★) ถึงระดับสูงสุดแล้ว]
หากเงื่อนไขตรงกัน ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องใช้มัน
[ปลุกทักษะ!]
[ 'ความสงบ' ของฮาน (★★★) เพิ่มขึ้นสามระดับ! เป็น Lv.10!]
[ 'ความสงบ' ของฮาน (★★★) ถึงระดับสูงสุดแล้ว]
ฉันก้าวไปข้างหน้า ตอนนี้พื้นที่ได้ขยายออกไปอีกครั้ง
ภาพเดิมถูกฉายซ้ำอีกครั้ง
“คร๊ากกก คราก คร๊ากกกกก…”
[เงือกจู่โจม Lv.41 x5]
เงือกปรากฏตัวขึ้นจากด้านหลังเสา
ดวงตาของพวกมันเป็นประกายและพวกมันก็กรีดร้องเสียงแหลม ๆ ออกมา
ทางออกปิดลงอีกครั้ง และฉันจำรูปลักษณ์ของวิหารเมื่อมองจากนอกน้ำได้
'ยังมีช่องว่างอีกสองสามช่อง'
ในกรณีนี้ถ้าฉันเข้าสู่สภาวะบ้าคลั่ง…
'ไม่'
ไม่เป็นไร
ฉันตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรแบบนั้น
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นข้างหน้า หรือศัตรูจะเหลืออยู่เท่าไรก็ตาม
“คย๊าา!”
ตอนนี้ฉันไม่มีความลังเลใด ๆ แล้ว
[ 'ฮาน (★★★)' เข้าสู่สภาวะบ้าคลั่ง!]
ไฟเย็นแผ่กระจายไปทั่วร่างกายของฉัน
ฉันกำมือแน่นและหมุนใบมีด
ฉัวะ!
เงือกสามตัวถูกแยกชิ้นส่วนภายในเวลาเดียวกัน
ใบมีดไม่สูญเสียความแข็งแกร่งเลยแม้แต่น้อย
'ต่อไป'
[เงือกจู่โจม Lv.42 x5]
คราาาาา!
ดาบของฉันฟันลงมาจากด้านบน
เงือกยกอาวุธขึ้นเพื่อบล็อกมัน และมันก็แหลกละเอียดราวกับถูกบดขยี้ด้วยหินหนัก ๆ
[เงือกจู่โจม Lv.42 x13]
ไฟร้อนๆ ที่แผ่กระจายไปทั่วร่างกายของฉันก็ค่อย ๆ ขยายอาณาเขตออกไป
จากใต้ผิวหนังไปจนถึงกล้ามเนื้อ จากกล้ามเนื้อไปจนถึงหลอดเลือด ตอนนี้มันร้อนรุ่มไปทั้งตัวฉันเลย
[ 'ความบ้าคลั่ง' ของฮาน (★★★) เป็นไปตามเงื่อนไขวิวัฒนาการ!]
แค่นี้ยังไม่พอ
ถ้ามันพัฒนาแบบนี้ มันก็จะกลายเป็นทักษะระดับสูงธรรมดา ๆ
'ฉันต้องได้พลังมากกว่านี้'
[ 'ความสงบ' ของฮาน (★★★) เป็นไปตามเงื่อนไขวิวัฒนาการแล้ว!]
เศษชิ้นเนื้อของพวกมันกระจัดกระจายไปทั่ว ไม่ต่างกับกับผลไม้ที่ถูกโยนลงในเครื่องปั่น
การเคลื่อนไหวที่เกินขอบเขตของร่างกาย ต่อให้ร่างกายของฉันกรีดร้องฉันไม่สนใจ
'มันยังไม่พอหรอก'
ฉันถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในตอนนี้
ถ้ามันเสี่ยงขนาดนี้ล่ะก็
"คร๊ากกกก!"
ร่างกายของเงือกและเสาหินถูกฟันจนแหลกละเอียด
ไม่สำคัญว่ามันจะชี้อาวุธมาทางฉัน จะซ่อนหลังเสา หรือจะวิ่งหนี
มันต้องถูกจัดการเรียงตัว
ไบฟรอสต์โจมตีพวกมันอย่างรุนแรง
ใบมีดขยายออกไปใหญ่กว่าเดิม กว้างกว่าเดิม หนักและทรงพลัง
ฉันไม่สนใจเรื่องน้ำหนักเท่าไหร่เพราะยิ่งหนักก็ยิ่งดี นั่นจะทำให้ฉันมีพลังโจมตีมากขึ้น
ฉึบ!
เพียงแค่วางมันลงในก็สามารถทำให้พื้นเป็นรอยแยกได้
มันจะฝังลึกลงไปกับพื้นจนฉันไม่สามารถยกมันขึ้นมาได้ง่าย ๆ
'และแล้ว'
กล้ามเนื้อของฉันกระตุก
ร่างกายของฉันบิดเบี้ยว
โครงสร้างของร่างกายเริ่มผิดรูป
[นายท่าน จิตวิญญาณของ 'ฮาน (★★★)' เริ่มมีความปั่นป่วน!]
'มาแล้วสินะ'
ฉันหัวเราะอย่างขมขื่น
