Chapter 643 ต้องสู้ ก็สู้อย่างมีความสุข

หลังจากที่ลู่เชียนเชียนกลับมา กลิ่นอายความเย็นที่แผ่ไปทั่วนิกาย ทำให้เหล่าศิษย์ใหม่ยากจะปรับตัวได้ในทันที.

ถึงแม้นว่าจะต้องปรับตัวเล็กน้อย ทว่าเมื่อศิษย์พี่หญิงใหญ่กลับนิกายแล้ว ก็ต้องปรับตัวให้ได้!

“กินอะไรก่อนเถอะ.”

ในโรงอาหาร จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่บนโต๊ะ ยกมือข้างหนึ่งขึ้นวางบนโต๊ะ.

ลู่เชียนเชียนเงียบไปในทันที.

อาหารกว่า 20 ชนิดที่นำมาเสิร์ฟ ดำหนึ่งดำสองที่ส่งมาใหม่หยุด เต็มโต๊ะไปหมด.

นางที่ยังคงจำได้ถึงอาหารของหลิวหว่านซี ทว่าอาหารที่นำมาเวลานี้กับมากมาย กินอิ่มได้หลายคนเลย!

“ผอมมาก.”

จุนซ่างเซียวเอ่ย “วันนี้กินเยอะ ๆ.”

“ใช่แล้ว!”

หลิวหว่านซีที่ยืนอยู่ทางเข้าครัว กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ศิษย์พี่หญิงใหญ่ ท่านต้องกินให้เยอะ ๆ เลย !”

ลู่เชียนเชียนที่ไม่ได้เอ่ยอะไร.

อย่างไรก็ตามนางที่ถือตะเกียบคีบอาการ ก่อนที่จะค่อยเคี้ยวช้า ๆ.

เป็นอาหารที่อร่อยอยู่แล้ว ทว่าอารมณ์ของนางเวลานี้รู้สึกซับซ้อนเป็นอย่างมาก.

วูซซซซ!

ในเวลานั้นวิชาลับหัวใจเหมันต์ลึกล้ำ ที่ทำให้จิตใสงบนิ่งดั่งผืนน้ำกำลังเกิดรอยร้าวขึ้น.

หลายวันก่อน นางไม่เพียงแค่ได้รับมรดกราชันย์เหมันต์ ทว่าจิตใจของนางที่สงบนิ่งเรียบร้อยแล้ว.

จุนซ่างเซียวที่ตระหนักได้ ศิษย์หญิงใหญ่ที่กลับมาครั้งนี้ แผ่กลิ่นอายที่เย็นยะเยือบออกมามากกว่าเมื่อก่อน.

อย่างไรก็ตาม.

ลึกเข้าไปเ ขากับรู้สึกคุ้นเคย ไม่ได้ดูเหินห่าง.

ที่จริง ลู่เชียนเชียนแต่ก่อนที่เผยท่าทางสูงส่ง แม้แต่ดูเหินห่างขับไล่คนพันลี้.

ทว่าการกลับมาครั้งนี้ ความรู้สึกขับไล่คนนั้นกับไม่ได้ปรากฏแล้ว นางที่ดูเป็นกันเองมากขึ้น.

บางทีเพราะว่านางเป็นผู้ฝึกยุทธ์ธาตุน้ำแข็ง ความหนาวเย็นที่แผ่ออกมานั้นจึงดูคล้ายว่าเย็นชา.

“เจ้านิกาย.”

หลังจากกินอาหารเสร็จ ลู่เชียนเชียนเอ่ย “นี่ศิลาวิญาณ 1.7 ล้าน.”

“หืม...”

จุนซ่างเซียวถึงกับสะดุ้ง กล่าวด้วยท่าทางตกใจ “เท่าไหร่นะ?”

“1.7 ล้าน.”ลู่เชียนเชียนที่กล่าวซ้ำอีกครั้ง.

“ฟรึบ!”

เจ้านิกายจุนถึงกับลุกผ่างทันที อ้าปากออกมาทันที “ไปเอามาจากใหน?”

ลู่เชียนเชียนที่ไม่ได้อธิบายว่านางได้นำมาจากเก้านิกายระดับสี่ ขณะส่งศิลาวิญญาณออกไป.

ศิลาวิญญาณมากมายขนาดนี้ ไม่ต้องบอกเลยว่าเป็นทรัพยากรมหาศาล เมื่อแจกจ่ายให้กับเหล่าศิษย์ จะทำให้นิกายนิรันดรยกระดับขึ้นไปอีกขั้น!

......

ลู่เชียนเชียนที่กลับนิกาย นางก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม หากแต่ได้สร้างผลต่อนิกายเป็นอย่างมาก.

ศิษย์ทุกคนที่ยังคงฝึกฝนบ่มเพาะอย่างหนัก.

ทว่าด้วยศิลาวิญญาณจำนวนมาก ทั้งศิษย์ฝึกหัด ศิษย์สายนอกและสายใน ในเวลาสั้น ๆ ต่างก็ยกระดับขึ้นเป็นอย่างมาก.

“ศิษย์พี่หญิงใหญ่กลับมาแล้ว.”

จุนซ่างเซียวที่นอนเอนพิงหมอน เอ่ยออกมาว่า “เหลือแค่รอเวลาไปยังนิกายไป่เหอเซิ่ง.”

เหลือเวลาไม่นานแล้ว.

เหลือเพียงแค่สองเดือนเท่านั้น.

จังหวัดตงเป่ยลู่.

เก้านิกายระดับสี่ ที่เวลานี้กำลังเตรียมการ.

พวกเขาที่กำลังเดินทางไปยังจังหวัดอื่น.

นิกายนิรันดรท้าประลองนิกายไป่เหอเซิ่ง เรื่องนี้กระจายไปทั่วหล้า เมื่อเวลามาถึงคงมียอดฝีมือนับไม่ถ้วนเดินทางไปชมอย่างไม่ต้องสงสัย!

......

เหล่านิกายมากมายเองก็เตรียมตัวเช่นกัน มีเพียงแค่นิกายนิรันดรที่ยังคงเป็นปกติ.

ระหว่างนี้.

เหล่าเกอที่ทำผลงานได้ไม่เลว เวลานี้ได้เป็นอาวุโสอย่างเป็นทางการแล้ว.

ส่วนปราชญ์ปิศาจอู๋จิวเองก็ได้รับการแต่งตั้งเช่นกัน กลายเป็นถางจู่หอคุมกฎ.

กล่าวได้ว่าเวลานี้ คน ๆ นี้ยินดีที่จะอยู่กลางแสงแดดเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่ได้กินอาหารของหลิวหว่านซี ก็เปี่ยมล้นด้วยพลังวิญญาณ ไม่ปรากฏความมืดมนอีกต่อไป.

ความแข็งแกร่งเวลานี้มีระดับจักรพรรดิยุทธ์ขั้นปลาย แม้นว่าเขาจะยังไม่ฟื้นคืนพลังทั้งหมดก็ตาม.

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการฟื้นฟู ทว่าเขาที่ต้องอยู่ในสุสานมายาวนาน ตลอดจนถูกยาพิษของปราชญ์แพทย์สะกดเอาไว้ หากไม่ได้รับสิ่งภายนอกกระตุ้น ก็ยากจะคืนกลับสู่สภาวะสมบูรณ์ได้.

สิ่งภายนอกแน่นอนว่าคือบัวศักดิ์สิทธิ์ชำระจิตนั่นเอง.

“ต้องกินกี่กลีบดอกถึงจะทำให้เจ้าฟื้นฟูกลับไปยังระดับปราชญ์ยุทธ์ได้?”จุนซ่างเซียวเอ่ยถาม

กับคนรับใช้ที่ทรงพลัง หากสามารถทำให้ฟื้นคืนสู่สภาพสมบูรณ์ จะทำให้เขาปลอดภัยมากยิ่งขึ้น.

“กินทั้งหมด.”ปราชญ์มารอู๋จิวเอ่ย.

“.....”จุนซ่างเซียวเอ่ย “เพียงแค่สองกลีบไม่พออย่างงั้นรึ?”

ปราชญ์มารที่ดวงตาเบิกกว้าง “จูเหรินใช้แล้ว ตอนนี้เหลือสองกลีบอย่างงั้นรึ?”

“ไม่ผิด.”

“อ๊าก--”

ปราชญ์มารอู๋จิวที่สั่นสะท้าน แววตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าสลด.

“มีปัญหาอะไร?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

ปราชญ์มารอู๋จิวแทบล้มทั้งยืน “หากไม่มีวิธีปลูกของปราชญ์แพทย์ บัวศักดิ์สิทธิ์ชำระจิตต้องใช้เวลาอย่างน้อย 500 ปี กลีบดอกทั้งหมดถึงจะฟื้นคืน!”

บัวชำระจิตมีทั้งแปดแปดกลีบ อย่างน้อยต้องใช้เวลา 1000 ปีที่จะให้ออกกลีบทั้งหมด!

ปราชญ์มารอู๋จิวเอ่ย ”หากไม่มีปราชญ์แพทย์แล้ว ก็ยากจะเติบโตได้อย่างรวดเร็ว!

จุนซ่างเซียวเอ่ย “อาวุโสปราชญ์แพทย์มีวิธีในการเร่งความเร็วอย่างงั้นรึ?”

“ไม่ผิด.”ปราชญ์มารอู๋จิวเอ่ย.

จุนซ่างเซียวสีคางไปมา กล่าวเสียงเบา “มีบันทึกในหนังสือหรือไม่?”

“ซุนปู่กง.”

เขาที่ส่งเสียงผ่านวิญญาณ “ค้นหาวิธีในการปลูกบัวศักดิ์สิทธิ์ชำระจิตในตำรา หากพบอะไรให้รีบแจ้งกลับมาทันที!”

เขาที่กำลังอ่านศึกษาตำราแพทย์อยู่ เร่งรีบกล่าวตอบในทันที “ครับ!”

ก่อนหน้านี้ซูปู่กงกำลังตรวจสอบทุกถ้อยคำของปราชญ์แพทย์ แม้นว่าจะไม่พบวิธีในการรักษาเหล่าเหว่ย ทว่าก็ทำให้เขาได้รับประโยชน์เป็นอย่างมาก.

ในเวลานี้เกี่ยวกับเรื่องการรักษา คงจะไม่มีใครเหนือกว่าเขาแล้ว.

เจ้านิกายจุนที่นำมันกลับมา เขาที่อ่านบ้างเล็กน้อย ทว่ากลับไม่ได้สนใจแต่อย่างใด.

เพียงแค่ดูแลนิกาย ก็เหนื่อยมากแล้ว เรื่องบางเรื่องมอบให้คนอื่นย่อมดีกว่า.

......

ครึ่งเดือนถัดมา.

สมุนไพรชุดสองที่เติบโตพร้อมเก็บเกี่ยว.

จุนซ่างเซียวที่เปิดฟังก์ชันปรุงยา พร้อมกับกลั่นยาด้วยจำนวนสูงสุด.

วัตถุดิบที่เขาหลอมแน่นอนว่าคือเม็ดยากษัตริย์ยุทธ์ เพราะว่ามันสำคัญมาก สมาชิกหอสมุนไพรที่ดูแลอย่างดี เหล่าเหว่ยที่รับผิดชอบเป็นการส่วนตัว ทว่าก็ยังนับว่ามีขีดจำกัดเช่นเดิมสามารถเก็บเกี่ยวได้เพียงแค่ 200 ชุดเท่านั้น.

กระนั้นก็ทำให้จุนซ่างเซียวพอใจเป็นอย่างมาก.

สองร้อยชุด ก็ทำให้บรรพชนยุทธ์ขั้นปลายตัดผ่านเป็นกษัตริย์ยุทธ์ได้สองร้อยคนในทันที.

เม็ดยาเหล่านี้ก็ยังคงปลูกต่อไป ซึ่งเขาก็จะสร้างกษัตริย์ยุทธ์ได้เรื่อย ๆ.

หากมีคนมาท้าประลองรังแกนิกายนิรันดร เจ้านิกายที่นำกษัตริย์ยุทธ์หลายพันคนออกมา ภาพที่เกิดขึ้นจะน่าระทึกขนาดใหน!

ติ๊ง!ติ๊ง!ติ๊ง!

ไม่กี่วันหลังจากนั้น เม็ดยากษัตริย์ยุทธ์ 200 เม็ดก็เสร็จสิ้น.

ซูมมมม ฟู่!

บนท้องฟ้านิกายนิรันดร กลิ่นอายของกษัตริย์ยุทธ์ที่แผ่พุ่งทะยาน ทำให้ผู้คนมากมายต้องตื่นตกใจ.

เพียงไม่นาน.

กลิ่นอายทั้งหมดก็ถูกเก็บกลับคืน อีกสองร้อยคนก็ตัดผ่านระดับเป็นกษัตริย์ยุทธ์.

และแน่นอนว่าในกลุ่มนั้นมีมู่หงเหลียนและเหล่านักเรียนที่รับเข้ามาด้วย.

“ลึกลับไปแล้ว!”

“ตัดผ่านระดับกษัตริย์ยุทธ์ได้ง่าย ๆ เลย นี่พวกเรากำลังฝันอยู่รึ?!”

ศิษย์ที่ตัดผ่านระดับตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.

หลังจากที่กินเม็ดยากษัตริย์ยุทธ์ เวลานี้พวกเขามีระดับกษัตริย์ยุทธ์เกือบ 300 คนแล้ว นับเป็นจำนวนที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก!

......

ใกล้เข้ามาแล้ว.

เหลือไม่ถึงสิบกว่าวัน สัญญาสามปีก็จะมาถึง.

จุนซ่างเซียวที่สะบัดมือ ก้าวออกมาจากห้องโถง.

ที่ด้านหลัง อาวุโสสี่คน เจียงเซี่ย หนิงตู่จุ้ย หนิงตู่ซิงและเหล่าเกอที่ก้าวตามมา ยืนอยู่ด้านหลังเจ้านิกาย!

ฟิ้ว!

บนลานยุทธ์ ศิษย์กว่าหนึ่งหมื่นคนที่เข้าแถวเป็นระเบียบ จิตวิญญาณที่ลุกโชนอบอวลไปทั่วสารทิศ!

สามปี.

สำนักที่ไม่มีใครรู้จัก ภายใต้การนำของจุนซ่างเซียว ในเวลานี้มีพลังที่เหนือว่านิกายระดับสามและสี่ไปเรียบร้อยแล้ว!

แม้กระทั่ง!

จุนซ่างเซียวที่เตรียมนำศิษย์ของเขาไปประลองกับนิกายไป่เหอเซิ่งที่จังหวัดตงเห่าวันนี้!

ตลอดมา ศิษย์นิกายนิรันดรที่ฝึกฝนอย่างหนัก แข็งแกร่งขึ้นอย่างชัดเจน วันแห่งการวัดผลการฝึกได้ใกล้มาถึงแล้ว!

“ครั้งนี้พวกเราจะเดินทางไปยังนิกายไป่เหอเซิ่ง ถือเป็นการทดสอบนิกายนิรันดรอย่างหนึ่ง พวกเจ้าทุกคนมีความมั่นใจหรือไม่?!”จุนซ่างเซียวที่กล่าวเสียงใส.

“มั่นใจ!”

หลี่ชิงหยางและศิษย์คนอื่น ๆ ที่ตะโกนเสียงดัง.

จุนซ่างเซียวที่ยกมือชี้ไปยังท้องฟ้า “ศิษย์รับคำสั่ง เดินทางไปกับเปิ่นจั้วมุ่งสู่จังหวัดตงเห่า!”

“รับทราบ!”

ฟิ้ว!ฟิ้ว!ฟิ้ว!

ขบวนหมาป่าเฮอริเคนก็เริ่มเคลื่อนที่.

ศิษย์ทุกคนที่ขี่หมาป่า มุ่งลงเขาผ่านไปยังเส้นทางด้วยความเร็ว ในเวลานี้คนที่เดินทางไปยังนิกายไป่เหอเซิ่ง ล้วนแต่เป็นศิษย์ระดับกษัตริย์ยุทธ์ทั้งหมด!

ในความต้องการของจุนซ่างเซียวหลังจากผ่านเหตุการณ์นี้จะทำให้เขาสามารถยกระดับได้อีกครั้ง การต่อสู้ครั้งนี้ ทำให้เขารู้สึกดีใจเป็นที่สุด.