Chapter 640 ความสิ้นหวังของทายาทสายตรงตระกูลมู่หรง.
ความแข็งแกร่งทายาทสายตรงตระกูลมู่หรงเมืองเทียนไห่นับว่าไม่เลว อย่างน้อยก็มีระดับบรรพชนยุทธ์.
อย่างไรก็ตาม.
ต่อหน้าศิษย์นิกายนิรันดรแล้ว เมื่อพวกเขาปลดปล่อยพลังบ่มเพาะ คนเหล่านี้ก็ไม่แม้แต่มีแรงต้านทานกลิ่นอายสะกดข่มได้!
มู่หรงเส้าหลินถึงกับกลายเป็นเซ่อไปเลย!
เหล่าศิษย์นิกายนิรันดร กลิ่นอายพวกเขาแข็งแกร่งมาก!
เป็นไปไม่ได้!
ไม่มีทางเป็นไปได้!
เหล่าทายาทสายตรงระดับต่ำที่เวลานี้เผยความหวาดกลัวออกมา.
พวกเขาที่ก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยความอหังการ เวลานี้มันหายไปหมดสิ้น.
ใครคือมือใหม่?
ในเวลานี้ไม่จำเป็นต้องอธิบาย.
“เลิกเสียเวลา.”
หลี่ชิงหยางเอ่ย “รีบเลือกได้แล้ว ไม่ว่าจะเลือกใคร ศิษย์นิกายนิรันดรล้วนยินดี.”
จุนซ่างเซียวที่รู้อยู่แล้วว่าจะเป็นเช่นนี้ จึงยอมให้พวกเขาโอหังได้ในตอนแรก.
ก่อนที่จะเฉลยบอกพวกเขา.
คนกลุ่มนี้ช่างโง่เง่า แม้แต่กล้าเอ่ยนามเจ้านิกาย กระทั่งศิษย์พี่รองก็ยังรู้สึกโกรธในใจ.
“พี่เส้าหลิน.”
มู่หรงเส้าเหมิงที่หวาดผวา เอ่ยออกมาว่า “ทำ...ทำอย่างไรดี!”
ศิษย์นิกายนิรันดรที่ปลดปล่อยกลิ่นอายออกมา ทำให้พวกเขาไม่แม้แต่กล้าท้าประลองอีก!
“ประมาทไปแล้ว!”
มู่หรงเส้าหลินไม่คาดคิด ว่าศิษย์นิกายนิรันดรจะแข็งแกร่งขนาดนี้!
ทว่าในเมื่อมาแล้ว จะแสดงความขี้ขลาดไม่ได้ ไม่เช่นนั้นคงเสียหน้าแย่!
“เส้าเหมิง เจ้าออกไปคนแรก!”
“ห๋า?”
“เร็วเข้า!”
มู่หรงเส้าหมิงที่ขาสั่นพับ ๆ แต่ไม่กล้าไม่เชื่อฟังถางเกอ จำต้องก้าวออกไปด้านหน้า.
เลือกใครดี?
เป็นปัญหาใหญ่แล้ว.
ในเวลานั้นเขาที่มองเห็นฉู่ซิวหนาน.
ในอดีตเขาไปยังสถาบันบัญชาสวรรค์ กับถูกเจ้าคนนี้ทุบตีอย่างหนัก ทำให้เขาเก็บความเกลียดชังเป็นอย่างมาก.
“ฉู่ซิวหนาน!”
เขาที่กัดฟันเอ่ย “ข้าจะท้าประลองเจ้า!”
“ศิษย์น้องฉู่.”หลี่ชิงหยางเอ่ย “ออกไปสู้.”
“กึก!”
ฉู่ซิวหนานก้าวออกไปกลางลานยุทธ์ เผยท่าทางเหยียดหยัน “พ่ายแพ้ไปแล้ว ยังกล้าท้าประลองอีก.”
มู่หรงเส้าเหมิงเอ่ย คำรามออกมาด้วยความโกรธ พุ่งออกไป “ข้าไม่เหมือนสามปีที่แล้วอีกต่อไปแล้ว!”
ฟู่ ฟู่ ----
ร่างกายของเขาที่มีพลังวิญญาณโอบไปทั่วร่าง ก่อนที่กล้ามเนื้อจะพองขึ้น.
ดูเหมือนว่าจะเป็นวิชาที่ทำให้กายเนื้อแข็งแกร่งและทรงพลังขึ้น!
“ไปให้พ้น!”
ฉู่ซิวหนานที่ก้าวออกไป ก่อนที่จะสะบัดหลังมือออกไป!
การโจมตีที่ดูเรียบง่ายแต่กับทรงพลัง กระแทกไปยังใบหน้าของมู่หรงเส้าเหมิง กระเด็นลอยออกไป.
ตูมมมม -----
ร่างกายของเขาที่กระเด็นหัวปักลงครูดพื้นเป็นคลองไปในทันที.
เพียงแค่สะบัดหลังมือตบก็ล้มคว่ำแล้ว ฉู่ซิวหนานที่ก้าวต่อไปก่อนที่จะเตะอีกฝ่ายลอยออกไป มู่หรงเส้าเหมิงพ่ายแพ้ไปในทันที.
กล่าวได้ว่าไม่แม้แต่มีพลังต้านทานเลย.
ปัง!
ครืนนน!
ร่างของมู่หรงเส้าเหมิงที่ กระเด้งกระดอนลอยออกไป กระแทกไปยังกำแพงด้านนอก.
“อ่อนแอจริง ๆ ......”
ซูเซียวโม่และคนอื่น ๆ ที่ได้แต่ส่ายหน้าไปมา.
เหล่าคนของตระกูลมู่หรงที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
ในอดีต ถางตี้เส้าเหมิงต้องต่อสู้ถึง 10 กระบวนท่าถึงพ่ายแพ้ ตอนนี้เพียงแค่สองวินาทีไม่ถึงหนึ่งกระบวน!
ฉู่ซิวหนานเอ่ย “ข้าก็ไม่เหมือนกับเมื่อสามปีที่แล้วเช่นกัน.”
หากยังอยู่ในสถาบัน ก็ไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะมู่หรงเส้าเหมิงได้ ทว่าตอนนี้อีกฝ่ายช่างเปราะบางนัก.
หลี่ชิงหยางเอ่ย “คนต่อไปเลือกได้.”
“......”
มู่หรงเส้าหลินกำหมัดแน่นและเอ่ยออกไปว่า “เส้าเหริน ออกไปต่อสู้!”
“......”
มู่หรงเส้าเหรินที่ใบหน้าเศร้าสร้อย ก้าวออกไป เขาที่กวาดตามองอย่างระมัดระวัง ก่อนที่จะไปหยุดที่เหยาเมิ่งหยิง “ข้าจะประลองกับนาง!”
มู่หรงเส้าหลินแทบกระอักโลหิต.
เจ้าสารเลว เลือกเด็กสาวอย่างคาดไม่ถึง ไม่คิดว่าตระกูลมู่หรงจะขายหน้าเลยรึ?!
ไม่ต้องบอกว่ามู่หรงเส้าเหรินไม่กล้าท้าประลองคนรุ่นเดียว ดังนั้นจึงเลือกคนที่คิดว่าอ่อนด้อยที่สุด.
“ท้าประลองศิษย์น้องเล็ก?”
“นี่คือทายาทตระกูลมู่หรงเมืองเมืองเทียนไห่อย่างงั้นรึ? เขาไร้ศักดิ์ศรีจริง ๆ.”
“ยี้!”
ศิษย์นิกายนิรันดรทุกคนที่กล่าวดูแคลนเหยียดหยัน.
“ศิษย์น้องหญิงเล็ก.”
หลี่ชิงหยางเอ่ย “ออกไปสู้!”
“อืม!”
เหยาเมิ่งหยิงที่ก้าวและกระโดดออกไป.
“ศิษย์น้องหญิงเล็ก สู้ ๆ!”
“ศิษย์น้องหญิงเล็ก จัดการเขาให้ได้ ให้เขายับเยินแม้แต่แม่ของเขาก็จำหน้าไม่ได้เลย!”
ศิษย์พี่ทุกคนที่ส่งเสียงเชียร์ดังสนั่น!
ในห้องโถง จุนซ่างเซียวที่สีคางไปมา แสดงท่าทางสนใจ “ฝึกฝนมานาน ถึงเวลาออกไปสู้จริงแล้ว.”
เหล่าเหว่ยเอ่ยด้วยความกังวล.“เจ้านิกาย นางคือผู้ฝึกยุทธ์มาร หากเรื่องนี้เผยออกไป เกรงว่าจะเป็นปัญหาใหญ่.”
จุนซ่างเซียวครุ่นคิดและเอ่ยออกมาว่า “พวกหมาแมวไร้ความสามารถเหล่านี้ จะไปรู้เรื่องที่สาวน้อยนี้มีได้อย่างไร.”
“ก็ใช่.”
เหล่าเหว่ยที่ผ่อนคลาย.
หากมู่หรงเส้าเหรินรับรู้ คงโกรธเกรี้ยวอย่างแรงแน่.
ของหวานล่ะ เพียงแค่เด็ก 6-7 ขวบ จะชนะไม่ได้เชียวรึ?
ใช่แล้ว.
ชนะใส ๆ!
ทว่าเพียงแค่เริ่มเท่านั้น เหยาเมิ่งหยิงที่ใช้ท่าเท้าเหยียบเมฆาพุ่งเข้าไป มือเล็ก ๆ ของนางที่สะบัด ตบออกไป ฝ่ามือที่เปี่ยมล้นด้วยพลัง!
ปัง!
มู่หรงเส้าเหรินที่กระเด็นลอยกระแทกกำแพงหมดสติลงทันที.
“นี่มัน......”
เหล่าทายาทตระกูลมู่หรงที่ดวงตาแทบหลุดจากเบ้า.
พ่ายแพ้ฉู่ซิวหนานสามารถเข้าใจได้ ต้องไม่ลืมว่าอีกฝ่ายคือทายาทตระกูลเมืองหลวงซีเหนียนหยาง ทว่าต่อหน้าเด็กน้อยผู้นี้ มันเกินไปแล้ว!
“เจ้าให้ข้าชนะแล้ว!”
เหยาเหมิงหยิงยกมือน้อย ๆ ประสานเอ่ยกล่าวเหมือนกับศิษย์พี่รองของนาง.
“ศิษย์น้องหญิงเล็กแข็งแกร่ง ทรงพลัง!”
ศิษย์ทุกคนที่ส่งเสียงเชียร์ดังลั่น.
หลี่ชิงหยางเอ่ย “ทุกท่าน เวลามีจำกัด คู่ต่อไปเลย.”
“น่ารังเกียจ!”
มู่หรงเส้าหลินที่กัดฟันแน่น.
เข้าไม่สามารถถอยหนีได้ ได้แต่ต้องประลองต่อไป.
ตูมมม!
ตูมมม!
ตูมมม!
เพียงแค่เวลาสั้น ๆ ทายาทตระกูลมู่หรง ที่ลอยออกจากเวทีคนแล้วคนเล่า ไม่ถึงกระบวนท่าสักคน แม้แต่หมดสติไปทันทีอีกด้วย.
การท้าทายนิกายนิรันดร เพียงแค่กล้าขึ้นเวทีก็น่านับถือแล้ว.
ถางตี้เจ็ดคนพ่ายแพ้หมดสติทุกคน เหลือเพียงแค่มู่หรงเส้าหลินคนเดียว.
“โปรดเลือก.”หลี่ชิงหยางเอ่ยออกมาเล็กน้อย.
มู่หรงเส้าหลินที่แทบล้มทั้งยืน เขาที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า ทำได้แค่ต้องเลือกสู้.
“ข้าจะสู้กับเจ้าเอง.”
เย่ซิงเฉินทีก้าวออกมาจากฝูงชน.
“ศิษย์น้องเย่ ตกลงไหม?”
หลี่ชิงหยางที่กลัวว่าเขาจะทุบตีฝ่ายตรงข้าม จนตายเหมือนกันจึงได้สอบถามอีกครั้ง.
มู่หรงเส้าหลินที่กล่าวตอบรับ“ตกลง!”
ในเวลานั้นซูเซียวโม่และคนอื่น ๆ ยกมือประสาน “นับถือ ๆ ไว้อาลัยล่วงหน้าเลยล่ะกัน!”
......
ตูมมม!
ตูมมม!
ตูมมม!
พื้นสนามที่สั่นไปมา ฝุ่นควันที่ลอยคละคลุ้ง สายลมที่กวาดม้วนพัดโกรกออกไปรอบ ๆ.
หลี่ชิงหยางและซูเซียวโม่และคนอื่น ๆ มุมปากกระตุก แม้แต่มีคนทนไม่ได้ ต้องหันหน้าไปอีกด้าน.
โหดร้าย บ้าเลือด!
ตูมมม!
บนลานยุทธ์ หลังจากเย่ซิงเฉินทุบอีกฝ่ายล้มแล้ว ยังตามเข้าไปซ้ำ.
กระทืบอีกฝ่าย จนบวมปูดเป็นหัวหมูไปแล้ว.
ที่เลวร้ายเขายังบรรจงรักษาพลังไม่ให้อีกฝ่ายหมดสติ ทุบทรมานอีกฝ่าย ให้เจ็บปวดทุกตารางนิ้วของร่างกาย.
ความรู้สึกที่ได้รับราวกับตายทั้งเป็น!
“ชิงหยาง.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “นำพวกเขาไปขังไว้ให้หมด.”
ในเมื่อกล้ามาท้าประลองนิกายนิรันดร เปิ่นจั้วย่อมต้อนรับอย่างอบอุ่น ทว่าเมื่อมาแล้ว ก็คงปล่อยให้ไปง่าย ๆ ไม่ได้!
“รับทราบ!”
หลี่ชิงหยางที่นำทั้งหมดเข้าไปขังในคุกทันที.
ไท่จางเหล่านิกายจื่อหานที่กวาดพื้นลอบมองไกล ๆ แววตาที่เผยความขมขื่นออกมา เขาที่เคยประสบมาก่อน สามารถบอกความรู้สึกได้.
“ถางจู่ลี่.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ส่งจดหมายไปยังตระกูลมู่หรงเมืองเทียนไห่ ให้พวกเขาเตรียม 200,000 ศิลาวิญญาณมาไถ่ตัวคนเหล่านี้.”
