ตอนที่แล้วบทที่ 280 : เริ่มการล่า (6)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 282 : ความปั่นป่วน (2)

บทที่ 281 : ความปั่นป่วน (1)


บทที่ 281 : ความปั่นป่วน (1)

แสงสว่างสาดส่องเข้ามาในโถงทางเดิน

ผนังและพื้นปูด้วยหินสีน้ำเงิน นอกจากนั้นก็มีเพียงแสงสีขาวส่องสว่างลงมา ไม่มีกับดักซับซ้อนหรือสัตว์ประหลาดดุร้าย ข้างในสั่นสะเทือนทุกครั้งที่ฉันก้าวไปสองสามก้าว

'เรามีเวลาไม่มาก'

ตุบ!

เศษหินร่วงหล่นลงมา

มังกรน้ำกำลังทำลายวิหาร

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป วิหารจะจมอยู่ใต้น้ำพร้อมกับกุญแจ

ฉันเร่งฝีเท้า

ออลก้าก้าวตามฉันมาติด ๆ หลังจากที่เธอโวยวายก่อนหน้านี้

"ตั้งใจฟังที่ฉันพูดให้ดีนะ"

ฉันหันไปมองสบตากับออลก้า

สีหน้าของเธอดูตึงเครียด แต่ตอนนี้เธอสงบสติอารมณ์ลงได้บ้างแล้ว

“ตอนนี้ที่นี่มีแค่เราสองคน หากมีการต่อสู้เกิดขึ้น ฉันไม่สามารถปกป้องเธอได้ตลอดเวลา เธอต้องเอาตัวรอดให้ได้ เธอทำได้ใช่ไหม?”

“เอาตัวรอด?”

“ใช่ ใช้เวทมนตร์โจมตีระยะสั้นและระมัดระวังตัวให้มากที่สุด หากคิดว่าสถานการณ์อันตรายเกินไปเธอสามารถพึ่งฉันได้”

“ฉันจะไม่รบกวนนาย ฉันจะทำให้ดีที่สุด”

ออลก้าจ้องมองฉันด้วยแววตามุ่งมั่น

ฉันกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็เงียบไป สุดท้ายฉันตัดสินใจเดินต่อไปข้างหน้า

'ภารกิจสำหรับ 5 คน'

เดิมที ที่นี่เป็นสถานที่ที่เราต้องเข้าไปหลังจากจัดการกับมังกรน้ำและเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่แล้ว

แต่ตอนนี้ มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นมันทำลายแผนการทั้งหมดของเรา และเรากำลังตกอยู่ในอันตราย

ถ้าออลก้ากับฉันล้มเหลวทุกอย่างก็จบสิ้น น้ำตาเงือกของเราก็หมดแล้ว ตอนนี้ไม่มีเวลาเหลืออีก

ตุบ!

หินบนเพดานถล่มลงมาขวางทางเดิน

ฉันกระโดดข้ามกองหินที่ขวางทางได้อย่างง่ายดาย และยื่นมือไปหาออลก้า

"ขอบคุณ"

ออลก้าคว้ามือฉันไว้

ตอนนี้ผ่านไปกี่นาทีแล้วนะ?

ในที่สุด ทางเดินในโถงที่ดูเหมือนจะไม่มีวันสิ้นสุดก็เปลี่ยนไป

ฉันเอามือวางไว้บนดาบ และก้าวไปข้างหน้า

ข้างหน้าเป็นโพรงขนาดใหญ่ มีแสงสีฟ้าส่องสว่างทั่วทั้งพื้นที่ มีเสาหินขนาดใหญ่ตั้งอยู่

“……ออลก้า”

"ฉันพร้อมแล้ว"

ออลก้าเม้มริมฝีปากแน่น

ฉันชักดาบออกจากฝัก

เงาบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ด้านหลังเสา

[เงือกจู่โจม Lv.41 x5]

มีเงือกอยู่ 5 ตัว

ดวงตาของพวกมันดูเสื่อมโทรม ผิวสีคล้ำ

ความสูงประมาณ 3 เมตร ขนาดมันใหญ่มากกว่าเงือกทั่วไปมาก

“ครา...ครา”

เงือกเข้ามาใกล้เราและพวกมันส่งเสียงน่าขนลุก

ในมือของพวกมันถือดาบและหอกที่ขึ้นสนิม

“ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหม?”

“เน้นการโจมตีระยะสั้นและหลบเลี่ยงหากสถานการณ์อันตรายเกินไป”

ฉันพยักหน้ารับคำตอบของออลก้า

ฉันรวบรวมพลังไปที่มือที่จับดาบ

"เข้ามา!"

“คราาาาาาาา!”

พวกมันพุ่งเข้ามาหาฉันพร้อมกับเสียงกรีดร้อง

เคร้ง!

ฉันใช้ดาบปัดป้องใบมีดขนาดใหญ่ที่ฟาดฟันเข้ามา แรงปะทะทำให้มือของฉันชา ฉันกัดฟัน สะบัดดาบออกไป เมื่อฉันหันกลับไป ร่างกายส่วนบนของเงือกตัวหนึ่งลอยละลิ่ว เลือดสีดำและลำไส้ของมันทะลักออกมา

【ซีราดัส!】

เงือกตัวนั้นล้มลง

เวทมนตร์ของออลก้ายังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง

【อิคไนท์!】

ฟู่วววววว!

เปลวไฟของออลก้าแผดเผาร่างของเงือกที่กำลังจะตาย

มันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด พยายามดิ้นรนหนีเปลวเพลิง

“สังเกตรอบ ๆ ตัวด้วย!”

ฉันถ่ายเทกำลังไปที่เท้าและพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

ฉันเหวี่ยงดาบปักเข้าที่คอของเงือกตัวที่กำลังจะพุ่งหอกใส่ออลก้า เมื่อฉันดึงดาบออก หัวของมันหลุดกระเด็นออกไปทันที

ไม่นานทั้งห้าตัวก็ตายไม่เหลือซาก

แต่...

"ครา ครา เครียก"

[เงือกจู่โจม Lv.42 x5]

พวกมันปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งจากด้านหลังเสา

'ทางออกอยู่ที่ไหน?'

ทางเข้าที่เราเข้ามาถูกปิดตาย ส่วนทางออกที่ผนังฝั่งตรงข้ามก็ยังคงปิดอยู่

'หรือว่าเราต้องฆ่าพวกมันให้หมด?'

"คร๊ากกกก!"

เงือกส่งเสียงกรีดร้องโหยหวน พวกมันเหวี่ยงอาวุธเข้าใส่เรา

เคร้ง!

หอกเฉียดผ่านตัวฉันไป กริชในมือซ้ายของฉันพุ่งเข้าปักดวงตาของมัน ฉันดึงกริชออกและลูกตาหลุดออกมาพร้อมกับเลือดที่สาดกระเซ็น

ฉึก!

ฉันดึงกริชออกมา แล้วแทงเข้าไปในดวงตาของมันอีกครั้ง

ฉันรู้สึกคลื่นไส้กับสภาพของมัน และเงือกตัวนั้นทรุดลงกับพื้น

"อึก!"

[ 'ออลก้า (★★★)' เลือดออก ความแข็งแกร่งของเธอจะลดลงชั่วขณะ]

ฉันหันไปมอง

ชุดของออลก้าขาดวิ่นและมีเลือดไหลออกมา

"ไหวไหม?!"

ผัวะ!

ออลก้ากระชากชายเสื้อของเธอแล้วเตะเข้าที่หน้าเงือกที่อยู่ตรงหน้า

เปลวไฟของเธอกำลังเผาผลาญร่างของมัน

“ฉันจะจัดการมันเอง!”

"ดีมาก!"

ฉันขว้างดาบออกไป

เลือดสีดำไหลทะลักออกมาจากร่างของเงือก ตอนนี้ศพของพวกมันนับสิบตัวกองอยู่บนพื้น

เงือกกลุ่มที่สองก็ถูกกำจัดไปแล้ว

“คร๊ากกก คราา คร๊าาาาา...”

[เงือกจู่โจม Lv.43 x5]

'รอบที่สามแล้วเหรอเนี่ย?'

ถ้าเป็นกับดักหรือปริศนาเราก็คงแก้ไขได้ด้วยสมอง แต่นี่เป็นการต่อสู้ที่ใช้พละกำลังล้วน ๆ โชคไม่เข้าข้างเราเลย

ฉันกัดฟันแน่นและมองไปข้างหน้า

[ 'ฮาน (★★★)' เลือดออก ความแข็งแกร่งลดลงชั่วขณะ]

ตอนที่ฉันฆ่าเงือกตัวสุดท้าย มีดของมันก็เฉือนเข้าที่สีข้างของฉัน

ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาทายา ฉันจัดการเสื้อผ้าอย่างลวก ๆ แล้วหันไปเผชิญหน้ากับศัตรู

[เงือกจู่โจม Lv.43 x8]

เมื่อช่องเปิดบนผนังปรากฏขึ้น พวกมันกรูกันออกมา

ฉันเตะศพที่อยู่ใกล้ ๆ ในขณะเดียวกันบาดแผลบนร่างกายก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เราใช้พลังไปมากแล้วระหว่างการต่อสู้ใต้น้ำ และตอนนี้เราไม่สามารถตั้งรับอย่างเป็นระบบได้ เพราะมีกันแค่สองคน

[ 'ออลก้า (★★★)' พลังเวทย์ของเธอได้โจมตีตัวเอง]

“ออลก้า! ถอยไปชิดกำแพง!”

[เงือกจู่โจม Lv.43 x13]

แกร็ก!

ฉมวกของเงือกหัก

ฉันผลักมันออกและใช้ดาบฟันลงไปตั้งแต่ไหล่จนถึงเอว ก่อนจะเตะร่างของมันออกไปแล้วถอยกลับไปชิดกำแพง

[เงือกจู่โจม Lv.43 x21]

'บ้าชิบหาย! นี่มันอะไรกันเนี่ย!'

พวกมันโผล่ออกมาจากทุกทิศทุกทาง

จำนวนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

[ 'ออลก้า (★★★)' ใกล้หมดพลังชีวิต ตอนนี้ฮีโร่กำลังตกอยู่ในอันตราย!]

“เฮ้ย! ไอ้พวกสารเลว! พวกแกเป็นบ้าอะไรกันเนี่ย!?”

ฉันตะโกนลั่น

เงือกที่พุ่งเข้ามาถูกดาบของฉันฟันขาดเป็นชิ้น ๆ

เลือด ลำไส้ เนื้อ และอาวุธของพวกมันกระจัดกระจายไปทั่ว

'ต่อให้มากันแค่ห้าตัว ที่นี่ยังอันตรายเลย!'

[เงือกจู่โจม Lv.43 x23]

ฉันเหวี่ยงอาวุธออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า

วิสัยทัศน์เริ่มพร่ามัว ฉันปาดเลือดออกจากใบหน้าแล้วเหวี่ยงดาบต่อไปจนกระทั่งทุกอย่างรอบตัวเริ่มมืดลง

และแล้ว...

“……”

ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ

ตอนนี้ มีเงือกเกือบร้อยตัวนอนตายอยู่ตรงหน้าฉัน

เลือดสีดำไหลนองเต็มพื้น

ฉันเช็ดเลือดที่เปื้อนดาบ

'จริงสิ ฉันต้องรักษาออลก้า'

ฉันรีบวิ่งไปหาออลก้าที่กำลังพิงกำแพงอยู่

ฉันหยิบขวดยาขวดสุดท้ายออกมาแล้วจ่อที่ปากของเธอ

"ดื่มซะ"

"ไม่เป็นไร…."

ฉันบีบปากของเธอให้เปิดออก แล้วกรอกยาลงไป

ยามากกว่าครึ่งไหลเลอะเสื้อผ้าของเธอ

ฉันดึงชายเสื้อของออลก้าขึ้น แล้วค้นหาของบางอย่างในกระเป๋าเธอ

มียาเพิ่มพลังเหลืออยู่ขวดหนึ่ง ฉันเปิดฝาแล้วเทใส่ปากของเธออีกครั้ง

“น่าเสียดาย”

"......"

“แต่...ฉันไม่เสียใจหรอก ฉันบอกนายเองว่าจะมาด้วย”

'นี่มัน…'

ฉันทรุดตัวลง

“แล้วฉันช่วยนายได้บ้างไหม?”

“ต้องขอบคุณเธอมากเลยล่ะ....เธอช่วยได้เยอะ”

ร่างกายของออลก้าถูกไฟคลอกจนไหม้เกรียม

เพราะเธอใช้เวทย์มนตร์ต่อเนื่องโดยไม่หยุดพัก พลังเวทย์จึงย้อนกลับมาทำร้ายร่างกายเธอ

"ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันยังช่วยนายได้"

ออลก้าหัวเราะ

ชุดอันงดงามของเธอเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด

“ฉันมีเรื่องอยากจะพูดกับนายหลายอย่างเลย...แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง”

“……มีอะไรจะพูดกับฉันเหรอ?”

ดวงตาของออลก้าสั่นไหว

“พูดมาสิ”

น้ำตาไหลอาบแก้มฉันโดยไม่รู้ตัว

"บอกฉัน...แล้วฉัน...จะจำ...จำมันไว้"

เสียงของออลก้าแหบพร่า

ฉันร้องไห้ เลือดไหลออกมาจากริมฝีปากของเธอ

"......"

“ไม่เป็นไร...ถ้าเธอเหนื่อยก็ไม่ต้องพูดก็ได้”

ฉันพยายามสงบสติอารมณ์

“ฉันขอโทษที่ทำให้เเธอเป็นแบบนี้”

"……คนโง่"

[ 'ออลก้า (★★★)' กลับสู่อ้อมกอดของเทพธิดาแล้ว จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเธอจะถูกจดจำตลอดไป]

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด