Chapter 630 นี่มันโชคลาภ

ขณะจุนซ่างเซียวนำซีจิงเสวียนเข้าไปในอุโมงค์ก็หายไปในทันที ราวกับว่าพวกเขามีวาสนา.

ดีมาก ยอดเยี่ยมเลย!

ส้มหล่นใส่กบาลแล้ว!

เหล่าชาวยุทธ์ที่ด้านนอก คงหัวเสียกันแล้ว!

ในเวลานี้ เจ้านิกายจุนต้องการหัวเราะแบบเหล่าเจิ้น “อิอิอิอิ” ออกมาจริง ๆ  เพื่อสนองความรู้สึกดีใจของเขาเวลานี้!

อย่างไรก็ตาม.

ขณะที่ตั้งหลักได้ ก็ได้ยินเสียงดังกึกก้องขึ้นมาอีกครั้ง ว่าม่านพลังค่ายกลพังทลายแล้ว.

ไม่!

ข้าและซีจิงเสวียนเข้ามา พวกเขาก็เข้ามาได้แล้ว? ที่ทำไปไม่เปล่าประโยชน์ไปหรอกรึ?

เวลานี้ไม่ได้มีเวลาให้เจ้านิกายจุนได้คิดแล้ว เขาตระหนักได้ว่าอุโมงค์ที่แคบยาว เขาที่คว้าและดึงนางพุ่งออกไปด้านหน้าด้วยความเร็ว.

ทั้งสองที่จับมือกันแน่นไม่ปล่อย.

เจ้านิกายจุนที่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นตาบอด พื้นที่ด้านในที่ไม่สามารถบอกสภาพได้ เขาคงไม่ยินยอมแน่หากอีกฝ่ายหลุดและหลงทาง.

ซีจิงเสวียนที่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของมืออีกฝ่าย ใบหน้าของนางยิ่งแดงเข้าไปใหญ่.

นางรู้ดีว่าตอนนี้อยู่ในสถานที่แปลก ๆ ดังนั้นจึงไม่ได้ขัดขืน ยอมให้อีกฝ่ายคว้าและดึงไป.

ฟิ้ว!

ฟิ้ว!

ทั้งสองที่เป็นริ้วแสงพุ่งเข้าไปด้านใน จากนั้นอาวุโสนิกายเลี่ยหยางเซิ่งและเหล่าเกอตลอดจนคนอื่น ๆ ก็เข้ามา.

แม้นแต่ผู้ฝึกยุทธ์ที่อยู่รอบ ๆ เองก็ด้วย.

แม้นว่าจะรู้ตัวดีว่า ยากจะแบ่งปันสมบัติกับยอดฝีมือได้ แต่สุสาน 3000 ปี อย่างน้อยก็ยังได้รับประสบการณ์.

ใครสนกันเล่าว่าจะมีอันตราย เพราะว่าความอยากรู้นั้นมันมากมายกว่าเหตุผล.

พริบตานั้น.

ชาวยุทธ์ 2,000-3,000 ในป่าหินก็พุ่งเข้าไปในสถานที่เดียวกัน.

ไม่ยากจะอธิบาย ด้านในนั้นอาจมีสมบัติฟ้าดิน ย่อมทำให้คนมากมายบ้าคลั่งได้.

“จูเหรินเข้าไปด้านในแล้ว.”

เซียวโม่เซียนนั่งอยู่บนก้อนหินยักษ์ กล่าวเสียงสูง “ทิ้งข้าเอาไว้ด้านนอก น่าเบื่อจัง.”

......

ฟู่ ฟู่-

อุโมงค์ด้านในที่มืดและหนาวมีสายลมพันโกรกตลอดเวลา ความรู้สึกเย็นยะเยือบเหมือนกับอยู่ในนรกแผ่ซานกระจายไปทั่ว.

ความมืดมิดนั้นไม่มีผลอะไรกับซีจิงเสวียน เพราะว่านางอยู่กับความมืดมิดมาตลอด ทว่าความหนาวเย็นมืดครึ้มนี้ ทำให้นางต้องสอบถามออกมา “เจ้านิกายจุน พวกเรากำลังจะไปที่ใหน?”

“อุโมงค์ลึกด้านใน.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

ซีจิงเสวียนเอ่ย “มีกับดักด้านในหรือไม่?”

“หวังไว้ว่าจะไม่มี.”

จุนซ่างเซียวที่กระตุ้นเกราะพลังวิญญาณปกคลุมทั่วร่างทันที.

ทั้งสองที่เข้ามาลึก พบว่าด้านในนั้นมีอุโมงค์ที่กว้างขวาง หากแต่พื้นที่รอบ ๆ ที่มืดมิดทันใดนั้นก็สว่างขึ้น.

สถานที่แห่งนี้มีเตียงหิน โต๊ะหิน ตู้หินใส่ตำราและกล่อง เหมือนกับสถานที่มีคนอาศัยอยู่.

จุนซ่างเซียวที่นำซีจิงเสวียนมาอยุ่ที่ตู้ตัวหนึ่ง ที่นั่นมีตำราที่ดูสะอาดสะอ้าน จิตสัมผัสที่กวาดออกไป พบว่าเป็นตำราการแพทย์และหนังสือมากมายเกี่ยวกับการรักษาและสมุนไพร.

บางทีสุสานนี้คงเป็นของใครสักคนที่มีความสามารถด้านการรักษาอย่างงั้นรึ?

“เจ้าวังซี.”

จุนซ่างเซียวเอ่ย “ก่อนหน้านี้ 3000 ปี มีอะไรเกิดขึ้นที่ทวีปชิงหยุนอย่างงั้นรึ? เป็นต้นว่ามียอดฝีมือที่โดดเด่นคนใดบ้าง?”

“เรื่องนี้....”

ซีจิงเสวียนที่เงียบไปเล็กน้อย และเอ่ยออกมาว่า “มีอยู่มากมาย เช่นปราชญ์กระบี่หลิงอวิ๋น นอกจากนี้ยังมีปราชญ์ยุทธ์อวิ๋นหลง ... และปราชญ์แพทย์ร้อยหน้า.”

นางที่เอ่ยออกมามากมาย เรื่องสามพันปีแล้ว ดูเหมือนว่าจะมีอยู่ในบันทึก.

ทว่าคนเหล่านั้น ทำไมถึงมีแค่ปราชญ์ล่ะ?

นั่นก็เพราะเมื่อหมื่นปีที่แล้ว ราชันย์ยุทธ์ที่ต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง ทำให้แผ่นดินแยกออกจากกัน ทำให้มี ราชันย์ได้แค่เก้าคนเท่านั้น.

ยอดฝีมือมากมาย เพราะพลังฟ้าดินถูกทำลาย ทำให้ไม่สามารถยกระดับได้มากเกินกว่านี้แล้ว.

เก้าราชันย์ยุทธ์เป็นตัวตนชั้นสูงสุด ไม่ยุ่งเกี่ยวกับปุถุชน เป็นดั่งตัวตนในตำนาน เวลานี้ไม่มีใครเคยเห็นพวกเขาแม้แต่คนเดียว.

ราชันย์ยุทธ์ ปราชญ์ยุทธ์ แน่นอนว่าถือเป็นสุดยอดฝีมือในทวีปชิงหยุน.

แม้นว่าพวกเขาจะมีอายุยาวนาน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่ามีอายุเท่าไหร่ และยังคงอยู่หรือไม่?

น่าเสียดาย.

ปราชญ์ยุทธ์มากมายที่มีชีวิตอย่างเศร้าสร้อย ตายอย่างเศร้าสร้อย ไม่มีความหวังที่จะตัดผ่านระดับได้เลย.

“ปราชญ์แพทย์ร้อยหน้า?”

จุนซ่างเซียวเอ่ย “มีข้อมูลไหม?”

ซีจิงเสวียนที่ส่ายหน้าไปมา เอ่ยออกมาว่า “เขาหายไปนานแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่ที่ใหน.”

จุนซ่างเซียวที่สีคางไปมา เอ่ยคาดเดา “ตู้ศิลามีตำราแพทย์มากมาย ไม่ใช่ว่าที่นี่คือสุสานของปราชญ์แพทย์ร้อยหน้าหรอกรึ?”

“เป็นไปไม่ได้.”

ซีจิงเสวียนเอย “อาวุโสปราชญ์แพทย์นั้นมีทักษะการแพทย์ที่สุดยอด จะร่วงหล่นจากสวรรค์ได้อย่างไร.”

นางที่ตาบอด นางหวังว่าสักวันจะหาอาวุโสปราชญ์แพทย์เจอเพื่อขอรับการรักษา หากว่าจากไปแล้ว ความหวังของนางก็มลายหายไปหมด.

จุนซ่างเซียวเอ่ย “เป็นเพียงการคาดเดาของข้าเท่านั้น.”

“เจ้านิกายจุน.”

ซีจิงเสวียนเอ่ย “ชื่อตำราเหล่านั้นมีชื่ออะไรบ้าง?”

“ขอข้าดูก่อน.”

จุนซ่างเซียวไม่กล้าที่หยิบออกมา ทว่าเขาที่ใช้จิตสัมผัสตรวจสอบ“มีชื่อรวมร้อยสรรพสิ่ง และก็มีพิธีเปิดชีพจรใหญ่ และก็มีคู่มือสวรรค์ปฐพี.”

ภายในใจของซีจิงเสวียนที่สั่นไหว เอ่ยออกมาว่า “นี่คือชื่อตำราของปราชญ์แพทย์....”

ในเวลานั้น ใบหน้าของนางที่เปลี่ยนไปเต็มไปด้วยความโศกเศร้า “นี่จากไปแล้วจริง ๆ รึ?”

เจ้านิกายจุนที่เร่งรีบออกมา “เจ้าวัง อย่าเพิ่งถอดใจ บางทีตำราเหล่านี้อาวุโสปราชญ์แพทย์อาจทิ้งเอาไว้ เพื่อเป็นที่ระลึกหลุมศพของใครก็ได้!”

เขาจำได้ชัดเจน หากว่าซีจิงเสวียนควบคุมตัวเองไม่ได้ นางจะอยู่ในภาวะบ้าคลั่งได้!

ซีจิงเสวียนที่เผยยิ้มพราย “ข้าก็คิดเช่นนั้น!”

ฟู่-

จุนซ่างเซียวที่ถอนหายใจยาว ลอบคิดในใจ “โชคดี โชคดีแล้ว.”

“เจ้านิกายจุน.”

ซีจิงเสวียนเอ่ย “ตำราแพทย์เหล่านี้ เป็นสิ่งหายาก ทำไมไม่นำไปด้วยล่ะ?”

“ข้าก็คิดเช่นนั้น.”

จุนซ่างเซียวที่ใช้จิตสัมผัสโอบล้อม ก่อนเก็บเข้าในแหวน ด้วยหวั่นเกรงว่าจะไปกระตุ้นกับดักเข้า.

หากแต่กับไม่ได้ไปกระตุ้นกับดักใด ๆ.

“ง่ายขนาดนี้เลยรึ?”

จุนซ่างเซียวที่ตะลึงงัน.

ในความคิดของเขานั้น ในสุสานที่แปลกประหลาดนี้ ควรจะมีกลไกมากมาย หากว่าเขานำสมบัติตำราเหล่านี้ออกไปก็จะกระตุ้นกับดักให้ทำงาน.

“ไปเถอะ.”

จุนซ่างเซียวที่ไม่หยุด พาซีจิงเสวียนเข้าไปยังอุโมงค์อื่น จากนั้นก็มาถึงพื้นที่อีกแห่ง.

พื้นที่แห่งนี้ไม่ได้เต็มไปด้วยศิลา ทว่าเป็นพื้นดินที่ชุ่มชื้น ราวกับว่ามีการรดน้ำพรวนดินอยู่เป็นประจำ.

“สวนยาอย่างงั้นรึ?”จุนซ่างเซียวที่คิดในใจ.

ที่ใจกลางนั้นมีตะกล้ามากมาย ขณะเข้าไปใกล้ คาดไม่ถึงว่าด้านในมีแหวนมิติมากมาย.

ตะกร้าใส่ของ ที่เหมือนกับใช้เก็บสมุนไพร ที่ด้านในเต็มไปด้วยแหวนมิติมากมาย.

จุนซ่างเซียวที่ค่อย ๆ ปล่อยสัมผัสออกไปตรวจสอบ ถึงกับอ้าปากค้าง.

เมื่อตรวจสอบโดยระเอียด พบว่าเป็นแหวนมิติขนาดกลาง ด้านในมีเมล็ดสมุนไพรมากลายหลายชนิด จำนวนคราว ๆ กว่า 100,000-200,000 เมล็ด!

ฟิ้ว!

เขาที่ตรวจสอบ แหวนมิติวงอื่น ๆเองก็เช่นกัน เต็มไปด้วยเมล็ดสมุนไพร!

แหวนวงหนึ่งมีเมล็ดสมุนไพร 100,000 เมล็ด นอกจากนี้ในตะกร้ายังมีแหวนมิติมากกว่า 500 วง!

“พ่อเจ้าแม่เจ้าเอ้ย.”

จุนซ่างเซียวตกใจแทบกระโดด “ร่ำรวยแล้ว.”