Chapter 604 อย่าลืมมาเที่ยวอีก
เมื่อครั้งอยู่ที่จังหวัดตงเป่ยลู่ เจิ้นเต๋อจวินที่แสดงฝีมือไม่ธรรมดา เขาเข้าคู่กับเจ้านิกายจุนเป็นอย่างมาก แทบจะเรียกได้ว่า คนแบบเดียวกันอยู่ในรังเดียวกัน.
นอกจากนี้ เขายังเป็นเจ้าหอค่ายกล การที่เขามอบตำราสามสิบสองตำราวิญญาณให้ เพื่อที่จะให้เขาสร้างค่ายกลรวมวิญญาณในดินแดนลับ ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ยอดเยี่ยม.
กล่าวตามตรง.
ไม่มีใครเหมาะที่จะรับตำรานี้ดีไปกว่าเขาอีกแล้ว.
หลังจากได้ตำราสามสิบสองประตูวิญญาณ เจิ้นเต๋อจวินก็เริ่มศึกษา แม้แต่แทบจะลืมออกมากินอาหารของหลิวหว่านซีด้วยซ้ำ.
นี่คือหนึ่งความหลงใหลในวิถีของตัวเองอย่างแน่นอน.
และเขาก็ไม่ได้ทำให้จุนซ่างเซียวผิดหวัง ไม่กี่วันหลังจากนั้น เขาก็สามารถสร้างค่ายกลรวมวิญญาณระดับกลางได้.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ในดินแดนลับกาลอากาศ ธวัชค่ายกลที่ปักไปรอบ ๆ ยังตำแหน่งต่าง ๆ หลังจากที่เตรียมการและวาดวงเวทอักขระเสร็จ.
วูซซซซ ----
เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จสิ้น แสงสว่างที่พุ่งขึ้นท้องฟ้า ค่ายกลรวมวิญญาณระดับกลางก่อรูปสร้างพื้นที่ค่ายกลขึ้น.
“ร้ายกาจ ร้ายกาจจริง ๆ!”
เจ้านิกายจุนที่ปรบมือซ่อนอยู่พื้นที่ไกลออกมา.
ทำไมเขาถึงได้อยู่พื้นที่ไกลออกมา?
นั่นเพราะว่าเขากังวลว่า หากเหล่าเจิ้นทำไม่สำเร็จ ล้มเหลวอาจจะทำให้ค่ายกลระเบิดได้.
เหมาะสมที่จะเป็นกษัตริย์ค่ายกลระดับเก้าด้วยพรสวรรค์ของเขาแล้วไม่ได้อ่อนด้อยกว่าจุนซ่างเซียวที่ดื่มน้ำยาพรสวรรค์ค่ายกลเลย.
“เจ้านิกาย.”
เจิ้นเต๋อจวินเอ่ย “ข้าขอเข้าไปศึกษาค่ายกลสามสิบสองประตูวิญญาณต่อ.”
“ไปเถอะ.”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวเข้าไปในค่ายกลรวมวิญญาณ รู้สึกพลังฟ้าดินที่เข้มข้นร้อยเท่า ทำให้เขาเอ่ยเสียงเบา “ด้วยการเร่งเวลาห้าสิบเท่า การบ่มเพาะจะเพิ่มขึ้นมากมายขนาดไหนกัน!”
“ภายในหกเดือน การจะให้ศิษย์จำนวนมากสำเร็จระดับบรรพชนยุทธ์ ถือว่าเป็นเรื่องง่าย ๆ เลย!”
เร่งเวลาห้าสิบเท่า พลังวิญญาณร้อยเท่า หนึ่งปี ก็เท่ากับบ่มเพาะห้าสิบปี ไม่ต้องบอกเลยว่าพวกเขาจะเติบโตมากมายเท่าใด.
เขตแดนลับการอากาศ ที่จะช่วยการตัดผ่านระดับ และยังมีค่ายกลรวมวิญญาณร้อยเท่าเป็นสิ่งที่คนอื่น ๆ ได้แต่ฝันถึงแน่นอน.
ทว่าด้วยการไหลของเวลาที่มากกว่าปรกติ.
ภายใต้การเร่งเวลา อายุขัยก็ถูกใช้ไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน.
ยกตัวอย่างการบ่มเพาะห้าสิบปี แม้ว่าด้านนอกจะผ่านไปปีเดียว ทว่าพวกเขาก็ผลาญอายุขัยไปห้าสิบปีแล้วจริง ๆ.
สำหรับผู้ฝึกยุทธ์ที่ใกล้สิ้นอายุขัย การเข้ามาในเขตแดนลับแห่งนี้ หากไม่สามารถตัดผ่านระดับได้ อายุขัยที่มากขึ้น ก็เหมือนกับการเข้ามาฆ่าตัวตายก้าวสู่เส้นทางสู่นรกทันที.
“ศิษย์ของข้ายังเยาว์นัก ขอเพียงตัดผ่านระดับ อายุขัยก็เพิ่มขึ้นมากมาย ข้อบกพร่องนี้ไม่ใช่ปัญหา.”
“ให้พวกเขาบ่มเพาะ 100 ปี ถึงด้านนอกจะผ่านไปสองปี แต่หลังจากออกมา อย่าว่าแต่ระดับกษัตริย์ยุทธ์เลย แม้แต่ระดับจักรพรรดิยุทธ์ก็มีโอกาสเป็นไปได้!”
เจ้านิกายจุนที่รู้สึกมีความสุขมาก ทว่าระบบก็เอ่ยกล่าวออกมาว่า “การเข้ามาในดินแดนลับนั้น ด้วยความเปลี่ยนแปลงของพื้นที่ด้านในด้านนอก สามารถบ่มเพาะติดต่อกันได้เพียงแค่สามวัน จากนั้นจะต้องถูกส่งออกไปด้านนอกหยุดพักหนึ่งเดือน.”
จุนซ่างเซียวถึงกับสะดุ้ง “แล้วทำไมในคำแนะนำไม่ได้บอกว่ามีขีดจำกัดล่ะ!”
“ไม่ได้บอก ไม่ได้แต่แปลว่าไม่มี.”ระบบกล่าว.
“!”
จุนซ่างเซียวรู้สึกแทบทรุด “บ่มเพาะเพียงสามวัน ก็ถูกส่งออกมาพักหนึ่งเดือนอย่างงั้นรึ?”
สามวันก็เท่ากับ 150 วัน จากนั้นก็พักด้านนอกเดือนหนึ่ง อย่างไรก็ตามก็ยังถือว่าแตกต่างจากการบ่มเพาะทั่วไปเป็นอย่างมาก!
ระบบเอ่ย “จะอย่างไรมันก็คือดินแดนลับระดับต้น หากโฮสน์ต้องการการเร่งเวลามากกว่านี้และผลข้างเคียงที่น้อยกว่านี้ ก็ต้องซื้อดินแดนลับระดับสูง.”
เหมือนกับสาดน้ำเย็นใส่.
จุนซ่างเซียวที่รู้สึกเย็นไปทั้งร่าง.
“แล้วเจ้ายังยืนอยู่ที่นี่อีก”
ระบบเอ่ย “ตอนนี้เร่งเวลา 50 เท่า ก็ผลาญอายุขัยของโฮสน์ไปหลายนาทีแล้วเช่นกัน ในเมื่อไม่ได้บ่มเพาะ ไม่รีบออกมา!”
“ฟิ้ว!”
เจ้านิกายจุนที่ก้าวออมมาด้านนอก.
ตอนนี้เขาอยู่ในระดับขั้นปลายแล้ว พลังบ่มเพาะไม่สามารถเพิ่มได้อีกแล้ว ไม่จำเป็นต้องบ่มเพาะ ทำไมต้องผลาญอายุขัยกัน.
“เฮ้อ.”
จุนซ่างเซียวพ่นลมหายใจ ฝึกเร่งเวลาสามวัน พักเดือนหนึ่ง อย่างน้อยในทุก ๆเดือนก็เพิ่มเวลาเป็นห้าเดือน หนึ่งปีก็กลายเป็นหลายปีได้เช่นกัน.”
“ใช่แล้ว!”
เขาที่ตบกบาลตัวเอง “ผลข้างเคียงจากยันต์จักรวาล สามารถใช้ดินแดนลับสลายได้หรือไม่?”
“เรื่องนี้....”
ระบบเงียบและเอ่ยออกมาว่า “ตามทฤษฎีก็ควรจะได้.”
......
ศิษย์นิกายนิรันดรที่แวะเวียนไปยังหลังเขา เพื่อใช้ค่ายกลรวมวิญญาณ และดินแดนลับกาลอากาศอย่างคับคั่ง.
เพราะว่าใช้ได้เพียงแค่สามวันในแต่ละเดือน.
ทำให้พวกเขาจริงจัง ฝึกฝนโดยไม่ให้เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว
เหออู๋ตี้ที่เต็มไปด้วยความสงสัย แต่ดินแดนลับเร่งเวลาห้าสิบเท่า ก็ทำให้เขาพึงพอใจอย่างที่สุด.
ส่วนจุนซ่างเซียวก็เข้าไปในเวลาในดินแดนลับเช่นกัน นั่นก็เพื่อที่จะสลายผลข้างเคียงของการใช้ยันต์จักรวาล.
เขาไม่ได้เข้าไปบ่มเพาะ แต่เข้าไปขบคิดศึกษาวิถียุทธ์และค่ายกล.
ในดินแดนลับกาลอากาศนั้นมีประโยชน์มากมาย.
ไม่เพียงแค่ช่วยยกระดับการบ่มเพาะ ยังช่วยให้การเข้าใจวิถียุทธ์ได้ดียิ่งขึ้น.
เป็นดั่งที่ระบบเอ่ย.
เวลาในดินแดนลับเมื่อครบ 150 วัน ศิษย์ของจุนซ่างเซียวที่เข้ามาแรก ๆ ก็ถูกส่งออกไป.
ศิษย์หลายคนที่ใช้การเร่งเวลานี้เป็นตัวช่วย ในการศึกษาค่ายกลเม็ดยาและวิชาต่าง ๆ ทำให้พวกเขาสามารถเข้าใจเรื่องราววิชาต่าง ๆ ได้ดีกว่าปรกติ เห็นชัดเจนว่าไม่ใช่แค่ความเร็วของเวลา ยังทำให้ความเข้าใจในเรื่องต่าง ๆ มีมากขึ้นเช่นกัน.
ท้ายที่สุดแล้วจุนซ่างเซียวก็เข้าใจในที่สุด ทำไมถึงต้องมีขีดจำกัดเวลา.
กับการเร่งเวลาที่สุดยอดเช่นนี้ หากเปิดใช้ได้ตลอดเวลา ด้วยทรัพยากรมากมายสนับสนุน ศิษย์ของเขาที่บ่มเพาะด้านในสองปี เกรงว่าคงจะน่าพรั่นพรึงขนาดใหน.
มันเหมือนกับการฝึกโหมดนรก.
หากไม่มีขีดจำกัดเวลา ก็จะไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องผ่อนคลายกลับมาเป็นโหมดง่ายด้วย.
เฮ้อ การจะไร้เทียมทานนั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย.
แม้นว่าจะเป็นเวลาสามวัน ทว่าศิษย์ของเขาก็ได้รับผลประโยชน์มากมาย เรื่องนี้ทำให้จุนซ่างเซียวพอใจเป็นอย่างมาก.
จากนั้น เขาก็เรียกเจียงเซี่ยและสองพี่น้องหนิงมา พร้อมกับเอ่ยออกมาว่า “พวกเจ้าไม่ต้องสอนศิษย์ชั่วคราว ภายในหกเดือนจะต้องก้าวไปถึงกษัตริย์ยุทธ์ขั้นปลายให้ได้.”
ครึ่งปี จะต้องเป็นกษัตริย์ยุทธ์ขั้นปลายอย่างงั้นรึ?
เจียงเซี่ยที่มุมปากกระตุก “เจ้านิกาย ไม่ยากไปหน่อยรึ?!”
จุนซ่างเซียวที่ส่งแหวนมิติสามวงออกไป เอ่ยออกมาว่า “ในแหวนมิตินั้นมีศิลาวิญญาณธรรมชาติ วงล่ะ 50,000 ก้อน พวกเจ้ามั่นใจที่จะก้าวไปถึงได้หรือไม่?”
ภารกิจมหากาพย์ยากอย่างแน่นอน เพื่อที่จะให้อาวุโสตัดผ่านไปยังกษัตริย์ยุทธ์ขั้นปลาย เขาจำเป็นมอบศิลาวิญญาณสนับสนุนพวกเขา.
แน่นอนว่าหนึ่งแสนศิลาวิญญาณที่ได้มาจากเหมืองของนิกายสหายปิศาจ จึงไม่ได้ทำให้เขาสูญเสียมากมายนัก!
“สามารถทำได้!”
เจียงเซี่ยและสองพี่น้องหนิงที่เอ่ยให้คำมั่นในทันที.
เขตแดนลับเร่งเวลา ค่ายกลรวมวิญญาณร้อยเท่า ตลอดจนศิลาวิญญาณธรรมชาติอีก 50,000 ก้อน พวกเขาย่อมมั่นใจอย่างแน่นอน!
......
จุนซ่างเซียวที่มีความคิดที่จะนำสวนสมุนไพรเข้าไปปลูกในดินแดนลับเช่นกัน ทว่าเพราะขีดจำกัดสามวัน ทำให้เขาเลิกล้มความตั้งใจดังกล่าวไป.
“เจ้านิกาย.”
หลี่ชิงหยางที่เข้ามารายงาน “นิกายโม่ซาและหอเทพสงหารได้ส่งสารมา ว่าต้องการเจรจากับพวกเรา.”
“ต้องการเจรจาอย่างงั้นรึ?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
สี่จักรพรรดิยุทธ์ถูกจับ แม้นว่าการนำพวกเขามาเป็นทาสรับใช้จะเป็นความคิดที่ดี ทว่าก็คุ้มค่าน้อยกว่าการนำไปแลกทรัพยากร.
จุนซ่างเซียวครุ่นคิดเล็กน้อย “แจ้งนิกายปิศาจทั้งสองไป ค่าไถหัวและ 50,000 ศิลาวิญญาณธรรมชาติ ให้เวลาคิดครึ่งเดือน ไม่เช่นนั้นก็รอรับเพียงศีรษะกลับไปได้เลย.”
“50,000?”
เจิ้นเต๋อจวินเอ่ย “น้อยไปหรือไม่?”
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา “หากว่าต้องการมากกว่านี้ เกรงว่าคงจะสร้างความแค้นให้กับพวกเขา 50,000 ศิลาวิญญาณถือว่าพบกันคนละครึ่งทาง.”
เป็นความจริง.
หลังจากที่สองนิกายปิศาจรู้เงื่อนไข พวกเขาที่ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่จะกัดฟันส่งศิลาวิญญาณมานิกายล่ะ100,000 เพื่อไถ่สองจักรพรรดิยุทธ์ขั้นปลายของพวกเขา.
แล้วพวกเขาไม่คิดที่จะส่งยอดฝีมือมาชิงสมาชิกของพวกเขาคืนกลับไปอย่างงั้นรึ?
ไม่ต้องเอ่ยเลยว่ามู่ซ่างหงที่ตัดผ่านระดับครึ่งก้าวปราชญ์ยุทธ์ จุนซ่างเซียวยังมีทักษะเทวะ ที่ยกระดับเป็นปราชญ์ยุทธ์ การส่งยอดฝีมือมาจะต้องจ่ายไปด้วยราคาที่แพงยิ่งกว่านี้.
ที่ทางเข้าเทือกเขา.
เจ้านิกายจุนที่ออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง พร้อมกับเผยยิ้ม “เปิ่นจั้วยินดีต้อนรับทุกท่านมาเที่ยวหาประสบการณ์ที่ชมพูทวีปสวรรค์ภาคตะวันตก.”
“......”
แม้นว่าจะถูกปล่อยตัวแล้ว จักรพรรดิยุทธ์ขั้นปลายทั้งสี่ก็ไม่เข้าใจคำพูดดังกล่าว ที่จริงพวกเขาที่ลากร่างกายที่เศร้าใจจากไป.
“ทุกท่าน!”
จุนซ่างเซียวที่ตะโกนลับหลัง “อย่าลืมมาเที่ยวอีก.”
“เจ้านิกาย.”
หลี่ชิงหยางเอ่ย “จะปล่อยพวกเขาไปจริง ๆ รึ?”
“แน่นอน.”
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวอย่างจริงจัง “ทั้งสองนิกายจ่ายค่าไถ่แล้ว นิกายนิรันดร์ของพวกเราจะไม่รักษาคำพูดได้อย่างไร.”
“เจ้านิกาย.”
ซูเซียวโม่กล่าวเสียงเบา “ท่านส่งต้นกำเนิดวิญญาณของพวกเขาทั้งสี่กลับไปด้วยรึ?”
“ผลั๊วะ!”
จุนซ่างเซียวที่นำตำราสื่อจวี้เคาะศีรษะของเขาทันที “เจ้าพูดมากไปแล้ว รีบกลับไปบ่มเพาะซะ.”