เขากลับบ้านและอุ้มไอร่าขึ้นมาในอ้อมแขนของเขา เขาก้มศีรษะลงและจูบเธอที่ปาก “อาการบาดเจ็บของผู้บาดเจ็บเริ่มดีขึ้นแล้ว ขอบใจเจ้าที่ช่วยเหลือ เจ้าช่างน่าทึ่งจริง ๆ สมแล้วที่เป็นคู่ครองของข้า”

ไอร่าพูดไม่ออก ผู้ชายคนนี้ยกย่องตัวเองเมื่อเขาชมเธอ

เธอตบแขนของเขา “วางข้าลง”

คอนริวางเธอลงอย่างไม่เต็มใจ

ไอร่าเตือนเขาว่า “อย่าลืมให้ใครสักคนมาดูแลผู้บาดเจ็บเหล่านั้นให้ดี ล้างแผลด้วยไวน์ทุกวัน และทาเนื้อผลไม้กรุบกรอบที่มีกลิ่นหอม เปลี่ยนผ้าพันแผลให้สะอาดเป็นประจำ”

สภาพแวดล้อมด้านสุขอนามัยในสมัยโบราณไม่ดีนัก หากไม่ระวังจะติดเชื้อได้ง่าย พวกเขาต้องระมัดระวัง

คอนริพยักหน้าเป็นการรับทราบ ทันใดนั้นเขาก็ถามขึ้นว่า “เหตุใด ต่อไปเจ้าถึงไม่เป็นหมอแม่มดของเผ่าหมาป่าหินเล่า”

ไอร่าตกใจกับคำแนะนำของเขา

เธอรีบโบกมือปฏิเสธ “ข้าไม่ใช่หมอ ข้ารู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าจะเป็นหมอแม่มดได้อย่างไร เจ้าไปหาผู้อื่นเถอะ”

“เจ้าเก่งออก ผู้บาดเจ็บเหล่านั้นกำลังจะตาย แต่เจ้าช่วยชีวิตพวกเขาไว้ ตอนนี้อสูรในเผ่าเชื่อในตัวเจ้า”

ไอร่ายังคงรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสม

ด้วยทักษะทางการแพทย์ระดับปานกลาง เธอทำได้เพียงจัดการกับเหตุฉุกเฉินเท่านั้น เธอไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นหมอแม่มดได้

เชร์ซึ่งเงียบมาตลอดก็พูดว่า “ไอร่า เจ้ารู้มาก หมอในชนเผ่าหลายเผ่าอาจไม่ได้รู้มากเท่ากับเจ้า”

ไอร่ารู้สึกเขินอายกับคำชมของเขา เธอเกาศีรษะของเธอ “อย่าพูดเช่นนั้น จริง ๆ แล้วข้าไม่ได้เก่งอย่างที่เจ้าคิด”

เชร์ลูบศีรษะของเธอ “เจ้าแค่ถ่อมตัว แต่นี่เป็นสิ่งที่ดีแล้วล่ะ การรักษาตัวคนให้ต่ำเอาไว้จะช่วยเราให้พ้นจากปัญหา”

เมื่อเห็นว่าไอร่าไม่เต็มใจที่รับตำแหน่งเป็นหมอแม่มด คอนริก็ไม่สามารถบังคับเธอได้ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง “หากต่อไป มีใครในเผ่าป่วยหรือบาดเจ็บ เจ้าช่วยดูให้ได้หรือไม่”

ไอร่าเห็นด้วยทันที “ได้สิ”

หลังจากใช้เวลาอยู่ร่วมกัน เธอได้ปฏิบัติต่อเผ่าหมาป่าหินเหมือนบ้านของเธอ อสูรในเผ่าเป็นเพื่อนของเธอ และเธอก็ยินดีช่วยเหลือพวกเขา

หลังจากลงจัดการเรื่องนั้นนี้เรียบร้อยแล้ว ทันใดนั้น ไอร่าก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างและถามว่า “คอนริ ข้าขอดูลายดาวบนแขนของเข้าจะได้หรือไม่”

คอนริวางแขนของเขาไว้ข้างหน้าเธอ “หากอยากดู ก็ดูสิ”

ไอร่าโน้มตัวเข้าไปมองใกล้ ๆ และตระหนักว่าแหวนวงกลมมีหนามคล้ายมงกุฎปรากฏบนหัวรูปหมาป่า

เมื่อคืนเธอยังไม่เห็นมงกุฎหนาม เธอเห็นมันหลังจากที่เธอกับคอนริสมสู่กันแล้วเท่านั้น ดูเหมือนว่าการเดาของเชร์นั้นจะถูกต้อง มันมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับเมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ในร่างกายของเธอ

ขณะที่เธอกำลังสังเกตรูปแบบดาว คอนริและเชร์ก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงได้ด้วยเช่นกัน

คอนริรู้สึกงงงวย “เหตุใดจึงมีมงกุฎหนามบนรอยสักรูปหมาป่าเล่า ก่อนหน้านี้ไม่ยักกะมี”

ไอร่าพูดเบา ๆ “มันอาจเกี่ยวกับตัวข้า”

“ฮะ?”

ไอร่าเหลือบมองเชร์และเห็นเขาพยักหน้า จากนั้นเธอก็เล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับเมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์

หลังจากได้ยินเรื่องราวของเธอ ดวงตาของคอนริก็สว่างขึ้น “การสมสู่กับเจ้าสามารถเพิ่มพลังอสูรให้กับเราได้หรือ แล้วจะรออะไรอยู่เล่า มาสมสู่กันสิ”

เขาดึงไอร่าไปที่ห้องนอน

เธอรีบกอดเขาด้วยความตกใจ “ข้าไม่อยากสมสู่กับเจ้า”

เป็นเรื่องตลก ด้วยความแข็งแกร่งของคอนริหากเธอถูกกดดันต่อไปอีกหนึ่งคืน เธอจะตายด้วยความเหนื่อยล้าบนเตียง

คอนริไม่พอใจเมื่อเธอปฏิเสธเขา “เจ้ายินดีสมสู่กับเชร์ แต่ไม่ใช่กับข้า ข้าด้อยกว่าเขาอย่างไร”

“คืนนี้ข้าจะไม่สมสู่กับเชร์ด้วยเช่นกัน คืนนี้ข้าต้องการพักผ่อนและไม่ทำอะไรนอกจากนอน”

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ การแสดงออกของคอนริก็อ่อนลง “เป็นแบบนั้นจริง ๆ ใช่หรือไม่ อย่าโกหกข้า”

ไอร่าพยักหน้าอย่างเร่งรีบ “ข้าไม่ได้โกหกเจ้า”

แต่เมื่อถึงเวลาเข้านอน คอนริและเชร์ก็เริ่มโต้เถียงกันว่าเธอควรนอนกับใคร

คอนริต้องการนอนกับไอร่า แต่เชร์กังวลและยืนกรานจะให้ไอร่านอนกับเขา

ผู้ชายสองคนกำลังปิดกั้นประตูห้องนอนด้วยเหตุนี้ ทั้งสองจะไม่หลีกทางให้อีกฝ่าย

ในท้ายที่สุด ไอร่าก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วพูดว่า “หยุดทะเลาะกันได้แล้ว นอนด้วยกันหมดนี่แหละ”

เธอแค่พูดออกไปแบบสบาย ๆ ทำให้เธอประหลาดใจที่ทั้งเชร์และคอนริไม่คัดค้าน

นี่เป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจเล็กน้อย

ไอร่าอดไม่ได้ที่จะถาม “อย่าบอกนะว่าเจ้าทั้งคู่อยากนอนกับข้าจริง ๆ”

เชร์พูดอย่างใจเย็น “ตราบใดที่เจ้าตกลง ข้าสามารถทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น”

คอนริจะต้องไม่แพ้ใคร “นอนด้วยกันนี่แหละ ข้าไม่กลัวอยู่แล้ว”

ไอร่า “...”

นี่เป็นเรื่องของความซื่อสัตย์

แน่นอนว่าในโลกของอสูรนั้นไม่มีความซื่อสัตย์

ดังนั้นไอร่าจึงไม่สามารถใช้ความซื่อสัตย์ของเธอเป็นข้ออ้างในการปฏิเสธได้ เธอทำได้เพียงต่อสู้อย่างอ่อนแอเท่านั้น “เตียงเล็กเกินไป นอนสามคนไม่ได้หรอก..”

‘พวกเจ้าควรกลับไปนอนห้องของตัวเองจะดีกว่า’

โดยไม่ต้องพูดอะไรอีก เชร์และคอนริก็ขุดแผ่นหินขนาดใหญ่จากกำแพงหินที่อยู่ข้าง ๆ พวกเขา หลังจากตัดมันแล้ว พวกเขาก็วางมันไว้ข้างเตียงของไอร่าและปูผ้าห่มหนังขนสัตว์หนา ๆ

ดังนั้นเตียงขนาดเล็กสำหรับสองคนจึงได้รับการอัพเกรดให้เป็นเตียงขนาดใหญ่ที่สามารถรองรับคนได้ห้าคนในทันที

ข้อแก้ตัวสุดท้ายของไอร่าหมดไปแล้ว

คอนรินอนทางซ้าย และเชร์นอนทางขวา ไอร่าถูกขั้นกลางด้วยสัตว์ตัวผู้และแข็งแกร่งทั้งสองตัว

เธอนอนตัวตรงจ้องมองไปที่เพดานถ้ำ นี่มันน่าอึดอัดใจเกินไปแล้ว

เชร์โอบแขนของเขาไว้รอบเอวของเธอ “ดึกแล้ว” เขาพูดเบา ๆ “นอนเถอะ”

ไอร่าขัดแย้งกันมาก เธอเผลอหลับไปแบบนี้ได้ยังไง

คอนริเห็นการกระทำของเชร์และเลิกคิ้ว เขาเหยียดขายาวออกทันทีและวางไว้บนขาของไอร่า

เมื่อไอร่ามองดูเขา เขาพูดอย่างมั่นใจ “ข้าจะคลุมเท้าให้กับเจ้า”

ไอร่ากล่าวว่า “..ขอบใจ แต่ข้าไม่ต้องการ”

แม้ว่าเธอจะบอกว่าเธอไม่ต้องการให้เขาเช่นนี้ แต่คอนริก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะหดขาของเขา

พวกเขาทั้งสามยังคงอยู่ในตำแหน่งที่แปลกประหลาดนี้ ไม่มีใครเต็มใจที่จะขยับ

ไอร่าคิดว่าเธอจะนอนไม่หลับ แต่จู่ ๆ เธอก็ผล็อยหลับไปหลังจากนั้นไม่นาน

เมื่อเธอตื่นในวันรุ่งขึ้น ผู้ชายทั้งสองที่อยู่ข้าง ๆ เธอก็จากไปแล้ว

ไอร่านึกถึงความรู้สึกเมื่อคืน แม้ว่าวิธีที่พวกเขาทั้งสามนอนด้วยกันจะแปลกมาก แต่จริง ๆ แล้วเธอก็รู้สึกว่ามันค่อนข้างสนุก

แน่นอนว่าเธอจะนอนหลับสบายขึ้นถ้าสองคนนั้นหยุดเบียดเสียดกันรอบตัวเธอเสียที

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด