ระบบปรับแต่งกาลเวลาสะท้านภพ ตอนที่ 15 ตัวอ่อนเจตจำนงหมัด

ระบบปรับแต่งกาลเวลาสะท้านภพ ตอนที่ 15 ตัวอ่อนเจตจำนงหมัด

ขอบเขตรวมปราณระดับ 4 ปะทะขอบเขตรวมปราณระดับ 1

ช่องว่างของพลังระหว่างทั้งสองนั้นมหาศาลอย่างไม่น่าเชื่อ

ติงฮ่าวใช้เพียงหมัดที่ไร้กลเม็ด

เพียงแค่ห่อหุ้มปราณแท้ของตนเองไว้ที่หมัด

แม้แต่หมัดธรรมดาเช่นนี้

แต่ไม่มีใครในที่นี้ที่สามารถต้านทานได้!

ปราณแท้ของเขาหนาแน่นเป็นพิเศษ

แม้แต่ผู้ที่อยู่ในขอบเขตเดียวกันก็ยากจะเป็นคู่ต่อสู้!

ยิ่งไปกว่านั้นคือคู่ต่อสู้กับอยู่ในขอบเขตรวมปราณระดับ 1 เท่านั้น

ผู้ชมที่รอบข้างไม่มีใครคิดต่างกัน

ในสายตาของพวกเขา...

กู่หยางไม่มีทางรับหมัดนี้ได้!

และในหมู่ผู้ชม ติงเซวียนก็กระหายที่จะเห็นกู่หยางถูกอัดพุ่งออกไป!

เขาจ้องมองเวทีอย่างตั้งใจ

ส่วนกู่หยาง เมื่อเห็นหมัดของติงฮ่าวประจันหน้า

เขากลับดูเยือกเย็น

จากนั้นเขาก็คิดในใจ

เช่นเดียวกัน หมัดที่มีเพียงปราณแท้ห่อหุ้มก็ถูกปล่อยออกมา!

ปัง!

หมัดทั้งสองชนกันกลางอากาศ

แรงกระแทกที่รุนแรงทำให้ทั้งสองต้องสั่นสะเทือน

ในที่สุดกู่หยางก็ถอยหลังไปครึ่งก้าว

ขณะที่ติงฮ่าวยืนนิ่งอยู่กับที่ มั่นคงอย่างยิ่ง

ดูเหมือนว่าติงฮ่าวจะได้เปรียบอย่างสิ้นเชิง

แต่...

บนใบหน้าของติงฮ่าวไม่มีความสุขเลย

แต่กลับเบิกตากว้าง

หน้าตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

เป็นไปได้อย่างไร!

เด็กคนนี้...

สามารถหยุดหมัดของตนได้

และอีกฝ่ายก็ใช้เพียงปราณแท้เท่านั้น ไม่ได้ใช้วิชายุทธ์ใดๆ!

หลังจากการปะทะกัน อีกฝ่ายก็เพียงแค่ถอยหลังไปครึ่งก้าวเท่านั้น!

ทันใดนั้น ติงฮ่าวรู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองร้อนผ่าว

นี่เป็นการตบหน้าอย่างแท้จริง!

เขาในฐานะบุคคลที่มีชื่อเสียงในสำนักฝ่ายใน สามารถต่อสู้กับผู้ที่อยู่ในขอบเขตรวมปราณระดับ 7 ได้!

แต่กลับถูกเด็กน้อยที่อยู่ในขอบเขตรวมปราณระดับ 1 ปะทะจนเกือบเสมอกัน

นี่ทำให้เขารับไม่ได้!

เขารู้สึกโกรธเกรี้ยวอย่างมาก

ในดวงตาของเขาพลุ่งพล่านด้วยความโกรธ

ในหมู่ผู้ชมก็มีความตกตะลึงเช่นกัน

"เกิดอะไรขึ้น? ข้าตาฝาดรึ?"

"ทั้งสองคนใช้เพียงปราณแท้เคลือบหมัด หลังจากปะทะกัน กู่หยางเพียงแค่ถอยหลังไปครึ่งก้าว?"

"ไม่จริง... ไม่มีทางเป็นไปได้! กู่หยางเพียงแค่อยู่ในขอบเขตรวมปราณระดับ 1 เท่านั้นเอง!"

"ดูสิ ติงฮ่าวโกรธแล้ว! ดูเหมือนเขาจะลงมือจริง ๆ แล้ว!"

"ดูเหมือนกู่หยางจะไม่มีโอกาสแล้ว!"

ในความประหลาดใจ พวกเขาก็เห็นอากาศรอบตัวติงฮ่าวพุ่งทะยานขึ้น

ชัดเจนว่าติงฮ่าวจะต้องทำจริงๆ แล้ว!

แบบนี้...

การต่อสู้จะไม่มีความสงสัยอีกต่อไป!

แน่นอนว่าหากติงฮ่าวลงมือจริงจัง แม้แต่ผู้ที่อยู่ในขอบเขตรวมปราณระดับ 7 ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!

แม้ว่าจะไม่รู้ว่ากู่หยางสามารถต่อสู้กลับได้อย่างไร

แต่นั่นไม่สำคัญ

สิ่งสำคัญคือ...

กู่หยางกำลังจะพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย!

"การที่พ่ายแพ้อยู่ใต้น้ำมือข้า... ก็ถือว่าโชคดีแล้ว!"

ติงฮ่าวหดึงดาบที่เข็มขัดของเขาออกมาอย่างเครึ่งขรีม

จากนั้นก็ตวัดดาบ

ในขณะเดียวกัน เขาก็ตะโกนออกมา

"ตัดแยกส่วน... ระเบิด!"

ในขณะที่เสียงตะโกนดังขึ้น

พลังลึกลับค่อย ๆ อาบไล้ขึ้นบนใบดาบ

ทันใดนั้นก็แข็งแกร่งขึ้นหลายเท่า!

เห็นฉากนี้ ผู้ชมหลายคนต่างตื่นเต้น

"ข่าวลือเป็นจริง!"

"พลังแนวคิดเจตจำนง! ติงฮ่าวมีแนวคิดเจตจำนงดาบ!"

"แม้ว่าจะเป็นเพียงแนวคิดเจตจำนงดาบ แต่ในขอบเขตเดียวกันก็เป็นคู่ต่อสู้ที่หาได้ยาก!"

"แม้กระทั่งในสำนักฝ่ายใน ติงฮ่าวก็ยังเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง!"

"นี่คือพลังของแนวคิดเจตจำนงหรือ? น่าสะพรึงกลัวจริง ๆ!"

"ถ้าข้าก็สามารถเข้าถึงพลังแนวคิดเจตจำนงได้เล็กน้อยก็ดีมากแล้ว"

"เจ้าโง่ อย่าฝันกลางวัน"

เมื่อติงฮ่าวดึงดาบออกมา และแสดงตัวอ่อนเจตจำคงดาบในชั่วขณะ

ผู้ชมทั้งหมดในสำนักฝ่ายในก็หลงลืมกู่หยางไปแล้ว

เนื่องจากตัวอ่อนเจตจำนงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้พบเห็น

อีกทั้งติงฮ่าวยังแสดงตัวอ่อนเจตจำนงดาบออกมา

กู่หยางจะเอาอะไรไปชนะ?

ดังนั้น ผู้ชมส่วนใหญ่จึงเข้าใจ

การต่อสู้ได้จบลงแล้ว!

แต่กลางเวที กู่หยาง ณ เวลานี้กลับดูสงบนิ่ง

"ตัวอ่อนเจตนำนงดาบ? มีความสามารถเช่นกัน"

กู่หยางพึมพำเบา ๆ

ต่อหน้าพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ซัดเข้ามาหาตัวเอง

กู่หยางเพียงแค่ยกหมัดขึ้นช้า ๆ

"หมัดวัชระ!"

ปัง!

ลำแสงทองคำปรากฏขึ้นมาห่อหุ้มหมัดของกู่หยางกะทันหัน

ในขณะเดียวกัน พลังแนวคิดเจตจำนงได้ห้อมล้อมหมัดของกู่หยาง

ทันใดนั้น แสงทองคำก็เข้มข้นยิ่งขึ้น

ส่องประกายอย่างไม่มีใครเทียบ

เหมือนดวงอาทิตย์ขนาดย่อม!

เขาดึงดูดความสนใจและทำให้ทุกคนตกตะลึง!

ชั่วขณะถัดมา

หมัดและดาบปะทะกันอย่างรุนแรงกลางอากาศ

พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็ระเบิดออกมาอย่างเต็มที่

แรงกระแทกจากสองคนกลายเป็นศูนย์กลางกระจายออกไปทั่วลานต่อสู้

ทันใดนั้น ลมพัดราวกับคลื่นทะเลซัดก็กระจายออกไป

ผู้ชมหลายคนล้วนปะทุปราณแท้ต้านทานกับแรงกระแทกอันน่าสะพรึงกลัวนี้

หลังจากเสียงดังก้อง

ทุกคนรีบมองไปที่ลานต่อสู้

แต่กลับตกตะลึงเมื่อพบว่า...

ติงฮ่าวกำลังนั่งอยู่ข้างล่างลานต่อสู้ด้วยใบหน้าซีดเผือด

ร่างกายเลอะเทอะ มอมแมม

ในขณะที่กู่หยาง...กำลังยืนอยู่บนลานต่อสู้อย่างสงบ

มั่นคงเหมือนภูเขา!

ฉากนี้ทำให้ผู้ชมทั้งหมดตะลึงงัน!

"นี่...เกิดอะไรขึ้น?"

"ติงฮ่าว...แพ้?"

"น่ากลัว! น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก! กู่หยางนั้น... เป็นแค่หน้าใหม่จริงหรือ?"

"แนวคิดเจตจำนง! แนวคิดเจตจำนงอีกแล้ว! กู่หยางก็สามารถควบคุมพลังแนวคิดเจตจำนงได้ แม้ว่าจะเป็นเพียงตัวอ่อน แต่ระดับการควบคุมละเอียดอ่อนกว่าติงฮ่าว!"

"เจ้าปีศาจเอ๊ย! พลังแนวคิดเจตจำนงเข้าใจได้ง่าย ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!"

ทุกคนต่างจับจ้องไปที่กู่หยางด้วยความตกตะลึง!

ติงเซวียนก็ตกตะลึงเช่นกัน

"ไม่...ไม่เป็นไปได้!"

"เขาจะเข้าใจแนวคิดเจตจำนงได้อย่างไร?!"

"นี่ไม่เป็นไปได้!"

ไม่ว่าติงเซวียนจะปฏิเสธอย่างไร

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า...

ณ ขณะนี้ กู่หยางคือดาวที่สุกสกาวที่สุดในที่นี้!

แต่กู่หยางเองไม่สนใจสิ่งเหล่านี้

เขาเดินไปหาติงฮ่าวอย่างสงย

ณ ขณะนี้ ติงฮ่าวยังไม่ทันฟื้นสติ

เขาแพ้แล้วหรือ?

เขาแพ้ต่อหน้าใหม่ที่เพิ่งบรรลุขอบเขตรวมปราณ?

เป็นไปได้อย่างไร!?

เมื่อกู่หยางเดินเข้ามา

เขาจึงนึกถึงฉากนั้นอีกครั้ง

หมัดนั้น... พลังที่มีอยู่นั้นมหาศาลเกินไป!

หากไม่ใช่เพราะตัวเองใช้ตัดแยกส่วนลดทอนพลังอำนาจลง

เขา... อาจจะต้องสูญเสียชีวิตไปครึ่งหนึ่ง!

เด็กคนนี้ เป็นแค่หน้าใหม่หรือ?

ดูราวกับคนที่ฝึกฝนมาหลายร้อยปี เชี่ยวชาญในการฝึกฝน ไร้ที่ติ!

ยากที่จะเชื่อว่านี่คือการต่อสู้ของหน้าใหม่!

"เจ้าแพ้แล้ว อย่าลืมหินวิญญาณระดับต่ำ 10 ก้อน "

กู่หยางไม่มีคำพูดมากมาย เขาไม่อยากพูดมากกับติงฮ่าว เพียงค่ยื่นมือขอหินวิญญาณ

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ติงฮ่าวมีความรู้สึกซับซ้อนในดวงตา

แต่ไม่นานนักก็หยิบหินวิญญาณระดับต่ำ 10 ก้อนออกมาจากอก

นี่เป็นทรัพย์สินจำนวนไม่น้อยสำหรับเขา

แต่ตอนนี้กลับแพ้ไปแล้ว ซึ่งทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ

แต่ก็ไม่มีทางอื่น

(TL: พระเอกมี เจตจำนงกระบี่ 2 ส่วน, หมัด 1 ส่วน แต่แสดงออกแค่ตัวอ่อนนะครับ