Chapter 500 สืบทอดมาจากยุคโบราณ.

ระหว่างทางไปยังเมืองหลวงบัญชาสวรรค์ จุนซ่างเซียวที่พบเข้ากับอันตรายมากมาย ก่อนที่เขาจะสังหารโจรร้ายอย่างรวดเร็ว และลงโทษเหล่าคนชั่วจำนวนมาก ภายใต้คำขอของหลิวหวานซี.

จนท้ายที่สุดทำให้เขาสำเร็จภารกิจลับโดยบังเอิญ.

ภารกิจนี้เคยปรากฏขึ้นเมื่อเขาทำลายหอเหยี่ยวดำ ตอนนี้กับสำเร็จอีกครั้ง ทำให้เจ้าสำนักจุนตระหนักได้ว่า สามารถทำลายคนชั่วเพื่อสำเร็จภารกิจต่อเนื่องได้!

ดังนั้น เจ้าสำนักจุนจึงยืนขึ้นอยู่ข้างความยุติธรรมในทันที ก่อนที่จะเป็นผู้กล้าผู้ผดุงความยุติธรรม.

ตราบเท่าที่เขาผ่านไปเมืองใด พบเข้ากับเหล่าคนชั่วที่ข่มเหงสตรี เขาก็จะจับตัวสั่งสอน แม้แต่สังหารจนสิ้น!

ระบบเอ่ย “หากไม่ได้รางวัลภารกิจ เจ้าคงจะไม่เป็นคนดีเช่นนี้แน่นอน.”

“เหลวไหล.”

จุนซ่างเซียวเอ่ย “ในต่างโลกที่โหดร้ายเช่นนี้ หากไม่ได้อะไรกลับมา จะไปเป็นคนดีไปทำไม.”

ไม่กี่วันหลังจากนั้น.

เขาที่สั่งสอนผู้เยาว์และผู้ร้ายไปมากมาย.

ภารกิจลงโทษความชั่วร้ายแต่ละครั้ง ได้รับ 500 แต้ม ถือว่าเป็นเรื่องที่สุดยอดเป็นอย่างมาก.

ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีตลอดการเดินทาง.

และเมื่อครั้งที่มาถึงเมืองถงหลิง น้ายน้อยเจิ้นที่เป็นนายน้อยเจ้าสำราญผู้ชั่วร้าย เขาที่กลายเป็นเป้าหมายในทันที.

ชื่อเสียงของเขาที่เลวร้ายเป็นอย่างมาก.

เพียงแค่เข้ามา ก็พบเห็นการแย่งชิงสตรีกลางวันแสก ๆแล้ว.

โดยเฉพาะบิดาของเขาที่ให้ท้ายบุตรอย่างโจ่งแจ้ง สามารถบอกได้เลยว่าเขาเป็นคนที่เลวร้ายขนาดใหน.

จุนซ่างเซียวที่จัดการทั้งบิดาและบุตรไปพร้อม ๆ กันทันที.

ด้วยการลงโทษคนชั่ว ทำให้เขาสำเร็จภารกิจต่อเนื่อง ได้รับแต้มทั้งหมดรวม 4000 แต้ม แม้แต่ได้ฉายาผู้กล้าแห่งแสงสว่างอีกด้วย.

“อร่อยเหาะ!”

ระหวางทางจุนซ่างเซียวที่เปิดคอนโซนระบบ ด้วยฉายาที่เพิ่มขึ้นมา ทำให้ค่าโชคที่มีห้าแต้มก่อนหน้าเพิ่มเป็นสิบแต้มแล้ว.

“เจ้าสำนัก.”

หลิวหว่านซีเอ่ย “ทิ้งอักษรโลหิตเอาไว้ คนอื่นก็รู้ว่าพวกเราเป็นคนทำไม่ใช่รึ?”

จุนซ่างเซียวเอ่ย “เปิ่นจั้วต้องการให้คนอื่นรู้.”

หลิวหว่านซีที่พูดไม่ออก “ไม่กลัวว่าจะมีปัญหาตามมาอย่างงั้นรึ?”

“กลัว.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

หลิวหว่านซีแทบทรุด “ในเมื่อกลัว ทว่าทำไมยังทิ้งอักษรโลหิตชื่อตัวเองเอาไว้ล่ะ?”

จุนซ่างเซียวเอ่ย “เพื่อให้ตระกูลเจิ้นล้างแค้น หากพวกเขาไม่สามารถหาฆาตกรได้ ความโกรธเกรี้ยวของพวกเขา จะไม่ถูกระบายกับประชาชนทั่วไปหรอกรึ? แล้วใครจะช่วยล่ะ?”

“เรื่องนี้....”

หลิวหว่านซีที่เงียบไปชั่วครู่ “ยอมรับได้.”

“ดังนั้นข้าจึงต้องการให้พวกเขารู้ เหล่าคนพาลเหล่านั้นควรจะรู้ว่าต้องไปแก้แค้นกับใคร.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

แท้จริงแล้วก็คิดเอาไว้แล้วนี่เอง.

“อีกอย่าง.”

จุนซ่างเซียวเอ่ย “เมื่อสังหารสำนักปิศาจไป ข้าก็ได้ทิ้งอักษรเลือดเช่นนี้เอาไว้ จะทำให้คนทั่วโลกรู้ว่าข้ากำลังผดุงความยุติธรรมอยู่ ไม่ใช่ว่าจะเป็นการเพิ่มชื่อเสียงให้กับสำนักไท่กู่เจิ้งหรอกรึ?”

เป็นเช่นนั้นผู้คนทั่วเมืองถงหลิงตอนนี้ต่างก็ชื่นชมสำนักไท่กู่เจิ้ง ด้วยความซาบซึ้ง.

นายน้อยเจิ้นที่ทำความชั่วมากมาย วันไม่เว้นวัน ทำให้ผู้คนมากมายโกรธแค้น ตอนนี้ถูกสำนักไท่กู่เจิ้งสังหารไปแล้ว ต่างก็ทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น.

“หากระบบมีค่าชื่อเสียง การผดุงความยุติธรรมของข้า ต้องได้มากแน่นอน.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

ระบบที่ราวกับสาดน้ำใส่ “ได้มาพร้อมกับปัญหาไม่รู้จบนะสิ.”

......

นิกายหลิงเหยา.

อาวุโสซุนที่ได้รับบาดเจ็บจากตระกูลเจิ้น เวลานี้ก้าวเข้ามาในห้องโถงด้วยใบหน้าซีดเซียว.

“อาวุโสซุน.”

อาวุโสอีกคนที่เผยความประหลาดใจเอ่ยกล่าวออกมาทันที “ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”

อาวุโสซุนเอ่ย “บาดเจ็บ.”

อาวุโสคนดังกล่าวที่โกรธเกรี้ยวขึ้นมาทันที “ใครกันที่ไปกินดีหมีมา!”

“อย่าให้พูดถึงเลย.”

อาวุโสซุนที่ใบหน้าอัปลักษณ์ “เกือบตายไปแล้ว!”

ฟรึบ!

ในเวลานั้น เจ้านิกายหลิงเหยาก้าวเข้ามา เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฝีมือใคร?”

คนที่ทำร้ายอาวุโสของเขา แน่นอนว่าไม่สามารถอภัยได้!

อาวุโสอีกหลายคนที่ก้าวเดินเข้ามา ดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว จิตใจที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ ต้องการที่จะล้างแค้น.

“เจ้านิกาย.”

อาวุโสซุนเอ่ย “เป็นจุนซ่างเซียว”

“จุนซ่างเซียวอย่างงั้นรึ?”อาวุโสคนหนึ่งที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ใครกัน ไม่เคยได้ยิน......”

เดี๋ยวก่อน!

จุนซ่างเซียวอย่างงั้นรึ?

ชื่อนี้มันคุ้นหูจริง ๆ!

เจ้านิกายหลิงเหยาที่ตกใจ “เจ้าสำนักไท่กู่เจิ้งอย่างงั้นรึ?”

“ไม่ผิด.”

อาวุโสซุนเอ่ย “เป็นเขา!”

เหล่าอาวุโสที่ใบหน้าเปลี่ยนสีไปในทันที.

เจ้าสำนักไท่กู่เจิ้ง ได้กลายเห็นหัวข้อพูดถึงสำหรับผู้คนมากมาย เจ้านิกายหลิงเหยาย่อมได้ยินอย่างแน่นอน.

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรื่องที่เกิดขึ้นนอกเมืองชิงหยาง เอาชนะสามกษัตริย์ยุทธ์ที่เข้าล้อมกรอบ เรื่องนี้เป็นที่รู้กันไปทั่ว.

ไม่คาดคิด ว่าจะเป็นเขาที่ทำร้ายอาวุโสซุน.

“แค๊ก ๆ”

ความโกรธเกรี้ยวของเจ้านิกายหลิงเหยาที่หายไปในทันที ก่อนที่จะเอ่ยเปลี่ยนเรื่องทันที “อาวุโสสาม ศิษย์ของพวกเราเวลานี้เป็นอย่างไรบ้าง?”

“เรียนเจ้านิกาย.”

อาวุโสสามเอ่ย “การบ่มเพาะของพวกเขาไม่เลวเลย มีหลายคนที่ตัดผ่านระดับได้ด้วย.”

อาวุโสคนอื่น ๆ ที่โกรธเกรี้ยวเทียมสวรรค์เมื่อครู่นี้ก็กลายเป็นสุขุม พูดคุยเรื่องอื่นไปในทันที ราวกับว่าไม่มีใครจำได้ว่าอาวุโสซุนได้รับบาดเจ็บ.

ทำลายล้างสี่สำนักปิศาจมนทลฮวยหยิง ไล่ตะเพิด กษัตริย์ยุทธ์ขั้นปลายของหอเทพสังหารไป.

สำนักไท่กู่เจิ้ง ไม่สามารถล่วงเกินได้! ไม่สามารถล่วงเกินได้จริง ๆ.

......

ภารกิจต่อเนื่องลงโทษความชั่วร้ายเสร็จสิ้นแล้ว เจ้าสำนักจุนไม่จำเป็นต้องเดินทางไปตามเส้นทางหลักแล้ว เวลานี้เขาที่เดินทางผ่านป่าเขาทันที.

เวลานี้เขาไม่จำเป็นต้องเป็นผู้กล้าแล้ว เพราะเขาไม่ได้รับคะแนนสนับสนุนอีกต่อไป.

นี่สิ ถึงจะเป็นตัวตนที่แท้จริง.

เวลานี้เขาได้แต้มมากมาย ทำให้จุนซ่างเซียวทำการเปิดร้านค้าระดับกลางอีกครั้ง.

น่าเสียดาย.

การรีเฟรชก่อนหน้า นอกจากเพลงกระบี่หมื่นกระบี่หวนคืนสู่ต้นกำเนิด ก็ไม่มีสินค้าอื่นใดที่น่าสนใจ เขาต้องใช้อีก 100 แต้มเพื่อรีเฟรชร้านค้าอีกครั้ง.

“หืม?”

ในเวลานั้น เจ้าสำนักจุนที่จ้องมองไปยังสินค้าบรรทัดหนึ่ง ตำราอาหารจีน!

“มีสินค้าเช่นนี้ในร้านค้าด้วยรึ?”

“คาดไม่ถึงเลยว่าจะมี.”

แนะนำ สุดยอดตำราอาหารจีนทั้งแปดประเภท ประกอบด้วย อาหารซานตง อาหารเฉสวน อาหารเจียงซู อาหารเจิ้นเจียง อาหารอันฮุย อาหารฟู่เจี้ยนและอาหารกวงตง.

[1. 中国八大菜系 [Zhōngguó bādà càixì] 8 กลุ่มอาหารใหญ่ของจีน คือ :

山东菜 [shāndōng cài]、四川菜 [sìchuān cài]、湖南菜 [húnán cài]、江苏菜 [jiāngsū cài]、浙江菜 [zhéjiāng cài]、安徽菜 [ānhuī cài]、福建菜 [fújiàn cài] และ 广东菜 [guǎngdōng cài]

ที่มา ChineseBang 中文棒 - โพสต์ | Facebook]

ราคา 1000 แต้ม.

“ถ้าซื้อให้ตู้ตู้ นางก็จะสามารถนำอาหารจีนมายังต่างโลกได้!”จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ.

“ติ๊ง! โฮสน์ใช้ 1000 แต้ม ได้รับตำราอาหารจีน 1 ถูกส่งเข้าไปในแหวนมิติแล้ว.”

“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุน : 5702 / 10000.”

“ตู้ตู้.”

จุนซ่างเซียวที่นำตำราอาหารออกมา เอ่ยออกมาว่า “นี่คือตำราอาหาร เจ้าจงนำไปศึกษาเถิด.”

“ตำราอาหาร?”

หลิวหว่านซีที่ส่ายหน้า กล่าวด้วยรอยยิ้ม “เจ้าสำนัก ข้าเองก็มีตำราอาหารอยู่แล้ว.”

เด็กสาวคนนี้ดูมั่นใจในตัวเองเกินไปแล้ว.

จุนซ่างเซียวเอ่ย “ตำราอาหารของข้านั้น เป็นของเหล่าสุดยอดฝีมือที่รวบรวมมา.”

“จริงรึ?”

หลิวหว่านซีที่รับตำราอาหารมาด้วยความสงสัย ก่อนที่จะเริ่มอ่าน...จากนั้นก็เข้าสู่โลกส่วนตัวของตัวเองไปในทันที.

ผ่านไปนานเหมือนกัน.

สาวน้อยที่อุทานออกมา “เจ้าสำนัก อาหารในตำรานี้ ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย!”

“นี่คือตำราอาหารที่สืบทอดมาจากโบราน เป็นของล้ำค่าควรเมือง ของสำนักไท่กู่เจิ้ง.”จุนซ่างเซียวเอ่ย “วันนี้ เปิ่นจั้วมอบให้เจ้า หวังว่าจะทำให้เจ้าก้าวหน้าไปอีกขั้น.”

สมบัติโบราณ ของล้ำค่าควรเมืองอย่างงั้นรึ?

หลิวหว่านซีที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต ก่อนที่นางจะกุมตำราอาหารจีนแน่น ใบหน้าเล็ก ๆ ของนางที่กล่าวอย่างมุ่งมั่น “ศิษย์จะไม่ทำให้เจ้าสำนักผิดหวัง จะใช้ตำราเล่มนี้พัฒนาก้าวขึ้นไปอีก!”

ระบบเอ่ย “โฮสน์โม้มาก ไม่อายปากเลยจริง ๆ.”