Chapter 497 พลังข้าวผัด

มนุษย์หาได้ใช่เครื่องจักร ที่จะไม่กินอาหารแล้วจะไม่หิว.

เจ้าสำนักจุนที่ไม่ได้กินอะไรมา 6-7 วัน ขณะที่กำลังจะทำเท่ต่อหน้าศิษย์ ท้ายที่สุดกับล้มคว่ำ ร่างกายไร้ซึ่งเรี่ยวแรง.

ร่างกายที่ขาดอาหาร ทำให้เขาอยู่ในสภาพเช่นนี้.

ในโรงอาหาร.

จุนซ่างเซียวที่ราวกับหมาโหย กินอาหารอย่างตะกละตะกลาม จานอาหารด้านข้างที่กองพูน.

“เจ้าสำนักกินช้า ๆ ก็ได้ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก.”หลิวหว่านซีเอ่ยออกมาด้วยความเป็นกังวล.

“ฟู่!”

หลังจากกินอาหารไปหลายจาน และข้าวสองโถ จุนซ่างเซียวก็วางตะเกียบลง ก่อนที่จะเช็ดปากด้วยกระดาษ “ตู้ตู้ อาหารของเจ้าดูเหมือนว่าจะอร่อยกว่าทุกทีเลย!”

ไม่ใช่ฝีมือข้าดีขึ้น แต่เป็นท่านหิวต่างหากล่ะ.

ถึงจะเป็นกระหล่ำปลีดองกับข้าว เกรงว่ามันคงอร่อยสุด ๆด้วยเช่นกัน.

“เจ้าสำนัก.”

หลิวหว่านซีที่กล่าวพลางขยิบตา “งานประลองอาหารจังหวัดซีเหนียนหยาง อีกหนึ่งเดือนก็จะเริ่มแล้ว.”

“หืม?”

จุนซ่างเซียวที่เกาศีรษะ กล่าวด้วยท่าทางอักอ่วน “หากเจ้าไม่เอ่ย เกรงว่าเปิ่นจั้วคงลืมไปแล้ว.”

ที่ผ่านมานี้เกิดเรื่องมากมาย ใครที่ไหนจะจำได้ล่ะ.

หลิวหว่านซีที่เผยท่าทางขมขื่น กล่าวออกมาด้วยความเศร้าใจ “ข้ารู้ว่าเจ้าสำนักนั้นมีงานมากมาย.”

“วางใจ.”

จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล “เปิ่นจั้วจะพาเจ้าไปเข้าร่วมเอง ให้โลกได้รู้ อะไรคือเทพอาหาร!”

ก่อนหน้านี้เขาได้ให้สัญญาไว้แล้ว ว่าจะนำหลิวหว่านซีเข้าร่วม.

อีกอย่าง เวลานี้ก็ไม่มีเรื่องมนทลเจิ้นหยางให้กังวลอีกด้วย.

ถือว่าออกไปพักผ่อน บางทีอาจจะโชคดีหาชาวยุทธ์ที่มีพรสวรรค์ระดับกษัตริย์ยุทธ์เข้ามาเพิ่มด้วยก็ได้.

“แก๊ก.”

จุนซ่างเซียวที่กำลังวาดฝัน หลิงหว่านซีที่นำขาวผัดจานหนึ่งมาวางไว้ เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “ข้าได้คิดค้นข้าวผัดแบบใหม่ขึ้นมา เมื่อกินแล้วจะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่ง เจ้าสำนักลองชิม.”

จุนซ่างเซียวที่รู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมาทันที.

อาหารเพิ่มพลังที่สาวน้อยทำ ครั้งที่แล้ว ทำให้เขาถูกห้ามไปนอนอยู่ในหอยา.

เพียงแค่คิดถึงก็ทำให้เขาหวาดหวั่นขึ้นมาทันที.

ใบหน้าเล็ก ๆ ของหลิวหว่านซีที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง “เจ้าสำนัก ศิษย์คุ้นเคยกับสมุนไพรแล้ว อาหารนี้กินได้ ไม่มีพิษ เชิญกินได้อย่างวางใจเลย!”

จุนซ่างเซียวที่รู้สึกยังไม่วางใจ.

ทว่าเขาเห็นใบหน้าเล็ก ๆ ของนางที่คาดหวังเป็นอย่างมาก จึงไม่กล้าปฏิเสธ จึงได้ถือข้าวผัดเดินออกมาจากห้องอาหาร ก่อนที่จะเรียกซูเซียวโม่มา “กินข้าวผัดนี้ให้หมด.”

เขาไม่กล้า ก็ให้ศิษย์คนอื่นลองก็แล้วกัน.

นี่เป็นแผนการชั้นยอด!

“เจ้าสำนัก.”

ซูเซียวโม่เอ่ย “ศิษย์เพิ่งกินข้าวมา ยังไม่หิว.”

“ข้าให้เจ้ากินก็กินสิ เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว.”

“ครับ.”

ซูเซียวโม่ที่รับข้าวผัดมา.

ขณะที่เขากำลังยกตะเกียบขึ้นกินนั้น หลิวหว่านซีก็เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “ศิษย์พี่ นี่คืออาหารเพิ่มความแข็งแกร่งที่ข้าคิดค้นขึ้น หลังจากกินแล้ว จะเพิ่มพลัง.”

“หา???”

ซูเซียวโม่ที่กลายเป็นโง่งมขึ้นมาทันที.

ภาพจำของเจ้าสำนักที่น้ำลายฟูมปาก นอนกระตุกภายในหอยา ปรากฏขึ้นมาทันที.

“เจ้าสำนัก.....”

ซูเซียวโม่ที่แทบอยากร้องไห้ออกมา“ศิษย์ไม่กินได้หรือไม่?”

“ต้องกิน.”

จุนซ่างเซียวที่นำเม็ดยาออกมา “นี่คือยาถอนพิษ หากรู้สึกไม่ดี ข้าจะใส่เข้าไปปากเจ้าในทันที.”

ถึงกับเตรียมยาถอนพิษไว้พร้อม!

ไม่รอดแหง่ม ๆ นี่ข้ากลายเป็นหนูลองยาไปแล้ว อ๊าก!

“เจ้าสำนัก!”

ซูเซียวโม่ที่ถือข้าวผัด แววตาที่ตัดสินใจหนักแน่น “ศิษย์ขอเกิดเป็นศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งอีกในชาติหน้า!”

เขาที่กลืนอาหารลงคอทันที.

ทีละน้อย ๆ ใบหน้าของซูเซียวโม่ที่ค่อย ๆ เปลี่ยนไป กล้ามเนื้อที่เริ่มกระตุก เหมือนว่า...ถูกพิษรึ?!

จุนซ่างเซียวที่เตรียมยาถอนพิษ เตรียมใส่ปากของเขา.

อย่างไรก็ตาม ซูเซียวโม่ที่ชะงัก ก่อนที่จะกินเข้าไปอีก กล่าวด้วยความตื่นเต้น “เจ้าสำนัก ข้าวผัดนี้ไม่เพียงแค่อร่อย ทว่ายังเพิ่มพลังขึ้นจริง ๆ!”

กึก.

จุนซ่างเซียวเพ่งพิศ.

......

ตูมมมมม!

ซูเซียวโม่ที่ทดสอบ พลังของเขาที่ต่อยออกไปมีพลัง 400,000 จิน.

ซูเซียวโม่ปรกติเมื่อมีระดับบรรพชนยุทธ์ขั้นเจ็ด เขามีพลัง 370,000 จิน.

กล่าวให้ถูกล่ะก็.

พลังกินข้าวผัดของหลิวหว่านซีนั้น ก็เพิ่มพลังขึ้น 30,000 จิน.

ถือว่าเพิ่มขึ้นไม่น้อยเลยทีเดียว.

เพียงแค่อาหารจานเดียว ไม่ใช้ยา ไม่ได้ใช้ยันต์แห่งพลัง!

ระดับบรรพชนยุทธ์ที่กินแล้วยังเพิ่มพลัง 30,000 จิน เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงอย่างแน่นอน.

“งั้นทำให้เปิ่นจั้วลอง!”

หลิวหว่านซี่ที่ทำอาหารจานใหม่เพิ่มอีก ก่อนที่จุนซ่างเซียวจะทดสอบพลังได้ 4.4 ล้านจิน.

เพิ่มขึ้นจากเดิม 400,000 จิน!

ระบบเอ่ย ”ข้าวผัดของเด็กสาวคนนี้ มีพลังของสวรรค์และปฐพีอัดแน่น ยกระดับความแข็งแกร่งได้ถึง 10%

เทียบกับยันต์แห่งพลังที่ช่วยเพิ่มพลัง ข้าวผัดของหลิวหว่านซีอาจจะไม่ควรค่าให้กล่าวถึง แต่กับทำให้จุนซ่างเซียวดีใจเป็นอย่างมาก.

อาหารธรรมดาทั่วไป กินแล้วเพิ่มพลัง 10%  เป็นเรื่องที่สุดยอดอย่างแน่นอน.

“แล้วมีผลนานเท่าไหร่?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

หลังจากทำการวิเคราะห์ ระบบเอ่ยออกมาวา “คำนวณการใช้พลังของโฮสน์แล้ว น่าจะสามารถเพิ่มพลังได้ราว ๆสองชั่วโมง.”

ไม่เลว!

จุนซ่างเซียวจ้องมองไปยังตู้ตู้ เอ่ยออกมาว่า “ตู้ตู้ ข้าวผัดเพิ่มพลังของเจ้าลึกล้ำมาก!”

“ฮี่ ฮี่.”

เมื่อเจ้าสำนักชม ทำให้หลิวหวานซีหัวเราะร่าเลยทีเดียว.

จุนซ่างเซียวเอ่ย “หากว่าผลิตเป็นจำนวนมาก ไม่เพียงแค่บรรเทาความหิว ทว่ายังเพิ่มความแข็งแกร่งด้วย ยิงนกสองตัวด้วยลูกหินก้อนเดียว.”

“ข้าจะทำออกมาให้ทุกคน  ไม่รู้ว่าทุกคนกินได้หรือยัง?!”หลิวหว่านซีเอ่ย.

“รออะไรล่ะ.”

จุนซ่างเซียวเอ่ย “ทำออกมาหลาย ๆ จานเลย!”

......

ความสามารถของหลิวหว่านซีลึกล้ำเป็นอย่างมาก.

อย่างไรก็ตาม ยังมีจุดอ่อนด้วยเช่นกัน.

หากว่ากินไม่เพียงพอ ก็จะไม่ทำให้เพิ่มความแข็งแกร่ง.

“หากกินแค่คำเดียว ก็เพิ่มความแข็งแกร่ง คงจะเป็นเรื่องดี.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

หลิวหว่านซีเอ่ย “เจ้าสำนัก ข้าจะพัฒนาเพิ่ม!”

นางที่ศึกษาความรู้สมุนไพรกับเหล่าเหว่ย ทำให้นางมีความรู้เรื่องสมุนไพรมากขึ้น.

จุนซ่างเซียวเอ่ย “ยังไงปากพวกเราก็มีเพียงปากเดียว ควรจะเพิ่มพลังได้ตั้งแต่คำแรก!”

“อืม!”

หลิวหว่านซีที่พยักหน้าหลายครั้ง “ข้าจะพยายาม!”

อาหารที่ทำขึ้นมาหลากหลายจาน จุนซางเซียวแจกจ่ายไปยังศิษย์อื่น ๆ ซึ่งในพวกเขาได้เก็บมันเอาไว้ในแหวนมิติของตัวเองด้วย.

ผู้ฝึกยุทธ์คนอื่น ๆ ในแหวนมีสมุนไพร แกนผลึก ตั๋วเงินและทรัพยากรฝึกฝนยุทธ์ แต่ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งมีข้าวผัด ไม่เพียงแค่ใช้เพิ่มพลังเท่านั้น แต่กับหอมหวนยั่วน้ำลายเป็นอย่างมาก.

......

เพราะว่าเขาผิดพลาดไปก่อนหน้านี้ เจ้าสำนักจุนจึงไม่มีความสนใจจะแสดงหมื่นกระบี่หวนคืนสู่ต้นกำเนิดให้คนอื่น ๆ ได้ดู ทว่าเวลานี้เขาได้ติดตามสอบถามสถานะการณ์ของสองพี่น้องหนิง.

ดูเหมือนว่าผลงานของพวกเขาจะไม่เลว ศิษย์ได้ประโยชน์จากพวกเขาเป็นอย่างมาก.

หลังจากคิดใคร่ครวญแล้ว เจ้าสำนักจุนก็ประกาศต่อทุกคน ได้แต่ตั้งสองพี่น้องหนิงเป็นอาวุโส.

นับจากนี้ไป.

สำนักไท่กู่เจิ้ง มีอาวุโสสามคนแล้ว และยังมีพลังบ่มเพาะกษัตริย์ยุทธ์ทุกคนอีกด้วย.

แม้แต่นิกายระดับห้ายังไม่สามารถเทียบได้!

หลังจากถึงนัดหมาย จุนซ่างเซียวก็ตรงไปยังหอสมุนไพร ซึ่งมีวัตถุดิบมากมายที่ถูกจัดเตรียมไว้.

ด้วยบ่อเพาะเมล็ด ตลอดจนการมีเหล่าเหว่ยดูแล ทำให้เมล็ดของสมุนไพรนั้นเปี่ยมไปด้วยพลังวิญญาณ.

ติ๊ง!

ติ๊ง!

เม็ดยารวมวิญญาณระดับกลางที่ถูกหลอมขึ้นเม็ดแล้วเม็ดเล่า.

จุนซ่างเซียวที่หยิบออกมาตรวจสอบเม็ดหนึ่ง ด้วยการหลอมจากสมุนไพรคุณภาพสูง ทำให้เม็ดยารวมวิญญาณระดับกลางมีผลดูดซับพลังวิญญาณถึง 50 เท่า!

“สำนักไท่กู่เจิ้งของข้าที่มีทรัพยากรระดับสูงเช่นนี้ เพียงแค่พยายามอย่างหนัก จะต้องทำให้ศิษย์ทุกคนเติบโตยิ่งขึ้นกว่านี้แน่นอน!”

......

“เจ้าสำนัก.”

ครึ่งเดือนหลังจากนั้น หลิวหว่านซีเอ่ย “งานประลองทำอาหาร พวกเราจะเดินทางเมื่อไหร่!”

“พรุ่งนี้.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

“ตกลง!”

เช้าวันถัดมา หลิวหว่านซีและเจ้าสำนักที่กินอาหารเสร็จ ทั้งสองก็ออกเดินทาง.

เป้าหมาย เมืองหลวงบัญชาสวรรค์!

เขาที่ข้ามโลกมาเกือบสองปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เดินทางไปยังเมืองหลวงของจังหวัดซีเหนียนหยาง ดังนั้นเขาจึงรู้สึกคาดหวังเป็นอย่างมาก กับคำว่าเมืองหลวงจะต้องเป็นสถานที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน.