Chapter 495 สองพี่น้องหนิง

สองกษัตริย์ยุทธ์ซ่อนตัวอยู่ รูปร่างหน้าตามีอายุราว ๆ 30 ปี ใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกัน บ่งบอกได้ว่าพวกเขาคือพี่น้องกัน.

พวกเขาต้องการเข้าร่วมสำนักไท่กู่เจิ้ง ทำให้จุนซ่างเซียวกลายเป็นงงงวยไปในทันที.

การที่มีสองกษัตริย์ยุทธ์เข้าร่วมสำนัก เป็นเรื่องที่ลึกล้ำเป็นอย่างมาก.

ทั้งคู่เป็นพี่น้องกัน เป็นอิสระมาตลอด เวลานี้กับต้องการเข้าร่วมสำนักอย่างงั้นรึ?

เป็นเรื่องปรกติ.

เจ้าสำนักจุนย่อมสงสัย ว่ามีแผนการอะไรหรือไม่?

ทว่าการเข้าร่วมสำนักไท่กู่เจิ้ง หากว่าทั้งสองต้องการเข้ามาสืบข้อมูล หรือมีเจตนาร้าย จะถูกระบบลบความทรงจำไป ดังนั้นจุนซ่างเซียวก็ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรนัก.

จุนซ่างเซียวเอ่ย “ทั้งสองที่เป็นกษัตริย์ยุทธ์ ควรจะมีชื่อเสียงในยุทธ์ภพ?”

ชายชุดดำที่ยกมือประสานเอ่ยออกมาว่า “ข้ามีนามว่าหนิงตู่ซิง ส่วนน้องของข้ามีนามว่าหนิงตู้จุ้ย ตัดผ่านระดับไปยังกษัตริย์ยุทธ์ด้วยความบังเอิญเท่านั้น ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรในยุทธภพ.”

หนิงตู้ซิง.

หนิงตู้จุ้ย.

คนหนึ่งชื่อเมาคนเดียว(ตู้จุ้ย) อีกคนหนึ่งชื่อสร่างคนเดียว(ตู้ซิง) อย่างงั้นรึ?

เป็นชื่อที่พ้องกันซะเหลือเกิน.

หนิงตู้ซิงเอ่ย “พวกเราสองคนได้ยินว่าเจ้าสำนักจุนนั้น กล้าที่จะท้าทายมนทลเจิ้นหยาง ถือเป็นเป็นคนที่มีจิตวิญญาณของวีรบุรุษที่แท้จริง ดังนั้นพวกเราจึงต้องการมาอยู่ใต้ร่มเงา โปรดให้ที่พักพิงกับพวกเราด้วย!”

“เป็นเช่นนี้นะเอง.”จุนซ่างเซียวเข้าใจ.

อย่างไรก็ตาม พวกเจ้าต้องการที่พักพิง ไม่เห็นต้องลอบโจมตีข้าเลยไม่ใช่รึ?

ที่จริงสองพี่น้อง เพียงแค่หยั่งเชิงเท่านั้น พลังวิญญาณที่ปะทุขึ้นมานั้น แม้นว่าจะแข็งแกร่งทว่ากับไม่ได้มีจิตสังหารแฝงอยู่เลย.

“เห็นแก่ชื่อของเจ้า ข้าอนุญาตให้เข้าร่วมสำนักไท่กู่เจิ้ง.”

จุนซ่างเซียวที่นำแบบลงทะเบียนออกมา.

สำนักไท่กู่เจิ้ง เวลานี้ขาดผู้ฝึกยุทธ์ที่มีพรสวรรค์ ยิ่งเป็นสองกษัตริย์ยุทธ์ต้องการที่พักพิง แน่นอนว่าเข้าย่อมยินดีต้อนรับ.

เห็นแก่ชื่อตัวเองอย่างงั้นรึ?

หนิงตู่ซิงและหนิงตู้จุ้ยจ้องมองหน้ากันและกันด้วยท่าทางอักอ่วน ใบหน้าที่เผยความอักอ่วนเล็กน้อย.

“ติ๊ง! สมาชิกสำนัก : 5002 / 10000.”

“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุน : 5002 / 10000.”

หลังจากรับทั้งสองคนแล้ว จุนซ่างเซียวเอ่ยออกมาว่า “ไปเถอะตามเปิ่นจั้วกลับสำนักไท่กู่เจิ้ง.”

“รับทราบ!”

สองพี่น้องหนิงที่ยกมือประสานพร้อมกัน.

จากน้ำเสียง การที่เข้าร่วมสำนักไท่กู่เจิ้ง ราวกับทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความฮึกเหิม.

เจ้าสำนักจุนที่กล่าวในใจ นี่พวกเขานับถือข้าจากใจจริง ๆรึ?

หนิงตู่ซิงเป็นคนเปิดเผย ชอบเจรจา ส่วนหนิงตู่จุ้ยนั้นเป็นคนเฉยชาไม่ชอบพูดมากนัก.

“พวกเจ้ามีพลังบ่มเพาะระดับใด?”

ระหว่างทาง จุนซ่างเซียวเอ่ยถาม.

“เรียนเจ้าสำนัก.”

หนิงตู้ซิงเอ่ย “พวกเราทั้งสองเป็นกษัตริย์ยุทธ์ขั้นที่ห้า.”

สำหรับผู้ฝึกยุทธ์ไร้สังกัด สามารถตัดผ่านระดับไปยังกษัตริย์ยุทธ์ได้ก็ไม่ธรรมดาแล้ว อีกทั้งพวกเขายกระดับไปจนถึงกษัตริย์ยุทธ์ขั้นที่ห้า พวกเขาย่อมได้รับโชควาสนาที่ไม่ธรรมดามาอย่างแน่นอน.

กล่าวถึงโชควาสนา เจ้าสำนักจุนก็นึกถึงปลาคาร์ปเหรินซาน.

การรับเขาเข้าสำนักไท่กู่เจิ้ง เลยมีแต่โชค และทำให้ได้รับกษัตริย์ยุทธ์เข้ามาหรือไม่?

......

“เจ้าสำนัก.”

ภายในห้องโถง หลี่ชิงหยงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ “ทั้งสองเป็นกษัตริย์ยุทธ์จริง ๆ...เก็บได้ระหว่างทางอย่างงั้นรึ?”

“อืม.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

“.....”

หลี่ชิงหยางที่มุมปากกระตุก.

เจ้าสำนักไปเมืองฮู่หยาง กลับมาเก็บสองกษัตริย์ยุทธ์กลับมา เป็นอะไรทีเหลือเชื่อจริง ๆ!

เจียงเซี่ยที่ส่งเสียงผ่านวิญญาณ เอ่ยออกมาว่า “เจ้าสำนักข้าเคยได้ยินชื่อของทั้งสองมาก่อน พวกเขามาจากจังหวัดหนานตงซี ตะเวนไปทั่วยุทธ์ภพ พวกเขาถูกเรียกว่าสองโจรพี่น้องหนิง.”

จุนซ่างเซียวที่เผยท่าทางประหลาดใจ “นี่พวกเขาเป็นโจรอย่างงั้นรึ?”

เจียงเซี่ยเอ่ย “พวกเขาปล้นคนรวยช่วยคนจนโดยเฉพาะ คนที่เรียกพวกเขาว่าเป็นโจรล้วน ส่วนมาก็มีแต่พวกคนรวยและขุนนางที่เขาล่วงเกินเท่านั้น ทว่าสำหรับประชาชนทั่วไปต่างก็เรียกทั้งสองว่าวีรบุรุษ.”

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีชื่อเสียงอยู่ไม่น้อยเหมือนกันสินะ.

“เป็นเช่นนี้นะเอง.”จุนซ่างเซียวที่เข้าใจได้ในทันที.

เขาเข้าใจได้ว่าทำไมสองพี่น้องถึงได้ต้องการเข้าร่วมสำนักไท่กู่เจิ้ง.

ทำไม?

เพราะเขาปกป้องเมืองชิงหยาง ทำเพื่อประชาชนมากมายนั่นเอง.

ในเมื่อทั้งสองก็เป็นผู้กล้าที่เห็นแก่ความยุติธรรม แน่นอนว่าย่อมพึงพอใจการกระทำของเขา แม้แต่ต้องการเป็นศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้ง.

“เฮ้อ.”

จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ “หากว่าโลกนี้เต็มไปด้วยผู้กล้าเช่นนี้ เปิ่นจั้วก็ไม่ต้องกังวลว่าจะรับคนที่มีความสามารถมากมายเข้ามาได้เลยไม่ใช่รึ?”

ระบบเอ่ย “ดูเหมือนว่าคนที่มีพลังบ่มเพาะที่ร้ายกาจด้วยแล้ว จะยิ่งหายากนะ.”

จุนซ่างเซียวที่ไม่ได้สนใจระบบ เขาเอ่ยออกมาว่า “ชิงหยาง เจ้าดูแลคนทั้งสองด้วย.”

“รับทราบ.”

หลี่ชิงหยางที่นำทั้งสองเข้าไปด้านใน และแจ้งเรื่องต่าง ๆ เกี่ยวกับสำนัก.

“กษัตริย์ยุทธ์อย่างงั้นรึ?”

“สำนักไท่กู่เจิ้งร้ายกาจขึ้นเรื่อย ๆแล้ว! แม้แต่ยอดฝีมือเช่นนี้ยังต้องการเข้าร่วม!”

“พวกเราเองก็ อย่าทำให้เจ้าสำนักขายหน้า ต้องฝึกฝนให้หนักกว่านี้!”

เหล่าศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้ง ต่างก็พูดคุยกันเสียงเบา.

ในอดีต พวกเขาที่มาจากครอบครัวสามัญชน ใหนเลย จะได้พบเจอหน้ากับยอดฝีมือระดับกษัตริย์ยุทธ์ ทว่าเวลานี้ระยะห่างของพวกเขาที่ดูเหมือนว่าสั้นเข้ามาเรื่อย ๆ.

......

ภายในสวนสมุนไพร.

เหล่าเหว่ยที่ขยายขนาดสวนสมุนไพรไปถึงพันมู่.

จุนซ่างเซียวที่เดินเข้ามา จ้องมองพลังวิญญาณที่มากล้นรวมตัวกันบนท้องฟ้า ทำให้แววตาของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิ.

สำนักไท่กู่เจิ้งที่รกร้าง ด้วยการจัดการของเขา เวลานี้กำลังเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก เติบโตขึ้นทุกวัน!

“เดี๋ยวนะ.”

จุนซ่างเซียวที่กล่าวในใจ “ข้าจะต้องทำให้ยอดเขาแห่งนี้กลายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่ทำให้ทุกคนทั่วสารทิศต้องโค้งคำนับให้!”

ระบบเอ่ย “เป้าหมายนั้นยากเทียบกับการกลายเป็นนิกายอันดับหนึ่งของทวีปชิงหยุนเลย.”

“ยิ่งยาก ยิ่งท้าทาย!”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

หวังว่าจะไม่ใช่โหมดนรก?

ในเมื่อเหล่าจื่อมีชะตาเช่นนี้ ก็ไม่มีทางละทิ้ง มีแต่ต้องทำให้สำเร็จ!

“เหล่าเหว่ย.”

จุนซ่างเซียวเอ่ย “เมล็ดระดับสูง ที่ข้านำมา โปรดทำการปลูกเพิ่มเติมด้วย.”

“รับทราบ.”

เหล่าเหว่ยรับเมล็ดมา จ้องมองอย่างระวัง.

“ต้องใช้เวลาเติบโตนานเท่าไหร่?”จุนซ่างเซียวสอบถาม.

เหล่าเหว่ยเอ่ย “หนึ่งเดือน.”

หนึ่งเดือนอย่างงั้นรึ?

ไม่นาน รอได้อย่างแน่นอน.

เหล่าเหว่ยไม่ได้นำไปปลูกทันที เขาต้องนำมันไปแช่ในบ่อบ่มเพาะเมล็ดก่อน.

จุนซ่างเซียวที่ออกจากสวน.

ในเวลานี้ ภายในหูของเขายังมีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นเป็นระยะ.

มีสมุนไพรอยู่หลายอย่างที่ได้จากอ้ายซางหนี่ เขาก็เริ่มหลอมขึ้นมาระหว่างทาง ตอนนี้ดูเหมือนว่าใกล้จะเสร็จแล้ว.

ภายในห้องหนังสือ.

เสี่ยวหลงที่ยังคงหลับลึก ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลย.

จุนซ่างเซียวที่นั่งลง ก่อนนำเม็ดยารวมวิญญาณระดับกลางที่หลอมเสร็จขึ้นมา ก่อนที่จะใช้สัมผัสตรวจสอบ “พลังวิญญาณดูเหมือนว่าจะมีไม่น้อย.”

สมุนไพรที่ได้จากอ้ายซางหนี่มีระดับธรรมดาทั่วไป เม็ดยาที่หลอมได้จึงธรรมดามา ช่วยเพิ่มการดูดซับเพียงแค่ 30 เท่า.

“เม็ดยาเหล่านี้ ควรให้กับศิษย์สายในใช้ก่อน.”

เช้าวันถัดมาจุนซ่างเซียวที่นำเม็ดยารวมวิญญาณระดับกลาง ใส่เข้าในตู้กิจการสำนักเพื่อแจกจ่ายแก่ศิษย์.

บนลานยุทธ์.

เครื่องเสียงเทวะที่เปิดเพลงเสียงดัง.

จุนซ่างเซียวที่นำศิษย์เต้น ซึ่งมีสองพี่น้องหนิงที่เพิ่งเข้าร่วมมาเต้นด้วย ใบหน้าของพวกเขาที่เผยความอับอาย หลังจากเต้นเสร็จ แววตาของพวกเขาที่ส่ายไปมา.

ทว่าศิษย์คนอื่น ๆ กับไม่ได้ใส่ใจเรื่องดังกล่าวเลย

การทำกายบริหารตอนเช้าเหมือนว่าเป็นเรื่องปรกติของสำนักไท่กู่เจิ้งไปแล้ว ถึงแม้นว่ากษัตริย์ยุทธ์ทั้งสองจะรู้สึกตะขิดตะขวงใจอยู่ก็ตาม.