Chapter 486 ยิง!
สามเดือน สมาชิกหอขี่หมาป่า แม้นว่าจะมีเพียงพันคน ไม่ได้ฝึกเพิ่ม ทว่าความแข็งแกร่งนั้น กับยกระดับสูงขึ้นเป็นอย่างมาก ทุกคนมีพลังบ่มเพาะอาจารย์ยุทธ์ขั้นปลายขึ้นไป!
เจ้าสำนักจุนที่ลงทุนเป็นอย่างมาก ศิลาวิญญาณธรรมชาติที่ขุดได้ ได้มอบให้กับศิษย์บ่มเพาะทั้งหมด.
แม้แต่ตัวเองด้วยศิลาวิญญาณมากมาย ไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาก็ก้าวไปถึงกษัตริย์ยุทธ์ขั้นที่สองเช่นกัน.
เหล่าสมาชิกหอขี่หมาป่า ด้วยทรัพยากรมากมายสนับสนุน หากไม่สมองตีบตัน ก็ย่อมสามารถตัดผ่านระดับได้อย่างง่ายดายเป็นธรรมดา.
กองกำลังทหารม้าเหล็ก 50,000 ที่ไม่ได้มีพลังต่างจากกองกำลังเถาหยวน แน่นอนว่ายากจะต้านกองกำลังขี่หมาป่าได้.
จงอี้ที่นำทัพไล่ล่าสังหารฝ่ายตรงข้าม ราวกับกระบี่ที่คมกริบพุ่งผ่านตรงใหน รู้สึกราวกับตัดผ่านหญ้าแห้ง ไม่มีโอกาสให้ฝ่ายตรงข้ามได้โต้กลับเลย.
เพียงแค่ปะทะผ่านการโจมตีแรก.
กองกำลังม้าเหล็กก็ตกตายไป 3,000-4,000 คนแล้ว!
ในขณะปะทะ อีกฝั่งก็โต้กลับมาได้เช่นกัน ทว่าสมาชิกหอขี่หมาป่านั้น เกราะของพวกเขาแข็งแกร่งมาก กองกำลังทหารม้าเหล็กไม่แม้แต่สามารถสร้างรอยขีดข่วนให้กับพวกเขาได้.
“ฆ่า!”
จงอี้ที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
บู้ว!
บู้ว!
หมาป่าเฮอริเคนที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง.
สนามรบที่เกิดการปะทะกัน เสียงดังอื้ออึง.
“พรึด ซี่-”
กองกำลังม้าเหล็กที่ถูกหอกผู้พิชิตทะลวงอก ล่วงหล่นจากหลังม้า แม้แต่ถูกย่ำไปกับพื้น ด้วยหมาป่าเฮอริเคน.
ฆ่า!
ฆ่า!
สมาชิกหอขี่หมาป่าที่คำรามลั่น หอกผู้พิชิตในมือที่กวาดออกไปอย่างบ้าคลั่ง สังหารทหารด้านหน้าอย่างง่ายดาย.
ในเวลานี้.
ในสนามรบทุกชีวิตยอมไร้ค่า.
หลังจากที่เข้าปะทะกันหลายรอบ ทหารม้าเหล็กนับหมื่นก็ถูกสังหารไป ทำให้คนที่เหลือเผยความหวาดกลัวออกมา.
เหล่าศิษย์สำนักไท่กู่เจิงที่ขี่หมาป่าเฮอริเคนหุ้มเกราะ ราวกับอสุรกายจากขุมนรก!
สิ่งที่น่าเศร้าที่สุด.
ไม่เพียงแค่สมาชิกหอขี่หมาป่าเท่านั้น ยังมีเซียวจุ้ยจื่อที่ซุ่มยิงอยู่ ได้ลอบยิงลงมา ทำให้พวกเขาเสียจังหวะ ก่อนที่จะเคลื่อนไหวในทุกครั้ง.
แน่นอน.
ยังมีกลุ่มของลี่ซ่างเทียนที่ซุ่มยิงด้วย แม้นว่าฝีมือจะไม่สามารถเทียบกับเซียวจุ้ยจื่อได้ ทว่าครั้งนี้ก็ไม่ได้พลาดยิงฝั่งเดียวกันแล้ว.
ไป๋รุ่ยหู่ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์มากขึ้นเรื่อย ๆ.
กองกำลังขี่หมาป่าแข็งแกร่งมาก กองกำลังม้าเหล็กของเขาไม่มีพลังโต้กลับได้เลย!
“ฟรึบ!”
ธวัชฝ่ายตรงข้ามที่เปลี่ยนไปอีกครั้ง.
ทหารราบอีก 50,000 นายกำลังเคลื่อนขบวน.
กองกำลังขี่หมาป่าเวลานี้ เพราะต้องเผชิญหน้ากับกองกำลังขนาดใหญ่ ทำให้พวกเขาใช้แรงไปเป็นจำนวนมาก!
“ศิษย์ทุกคนรับคำสั่ง.”
จุนซ่างเซียวบนป้อมปราการณ์ที่ส่งเสียงดัง “ออกจากเมืองเข้าปะทะศัตรู!”
“รับทราบ!”
ซูเซียวโม่และลี่เฟยที่ใช้ท่าเท้าเหยียบเมฆาร่อนร่องมาจากบนกำแพงเมือง พุ่งเข้าหากองทหารทันที.
ทั้งคู่ที่กระสันที่จะต่อสู้มาก่อนแล้ว.
หากแต่เจ้าสำนักยังไม่สั่งสักที ได้แต่มองจงอี้และพวกพุ่งเข้าสังหารศัตรู!
ตอนนี้ได้รับคำสั่งแล้ว พวกเขาราวกับหมาบ้าที่หลุดจากกรงขัง!
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
หลงจื่อหยาง หยางยูฮัว ซือหม่าจงต้าและซุยปู่เจี้ยนและคนอื่น ๆ เองต่างก็พุ่งออกมาด้วยเช่นเดียวกัน.
ในเวลานั้น สำนักไท่กู่เจิ้งกว่าสองพันคนที่พุ่งเข้าสู่สนามรบ.
ขณะที่พวกเขาปะทุพลังบ่มเพาะออกมา จางซุนฟางฮัวที่เผยท่าทางตกใจขึ้นมาทันที “อาจารย์ยุทธ์ขั้นปลายทั้งหมดเลยอย่างงั้นรึ?!”
เหลิงซิงเยว่ที่อุทานออกมาเช่นเดียวกัน “นี่คือสำนักระดับเจ็ดอย่างงั้นรึ?”
“ขออภัย.”
จุนซ่างเซียวที่ยืนจังก้า เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม “สำนักไท่กู่เจิ้งตอนนี้ระดับหกแล้ว ไม่ใช่ระดับเจ็ด.”
“......”
เหลิงซิงเยว่ที่มุมปากกระตุก.
ถึงจะเป็นสำนักระดับหก เป็นไปไม่ได้ที่จะมีอาจารย์ยุทธ์ขั้นปลายถึงสองพันคน!
นอกจากนี้พวกเขาที่พุ่งเข้าสังหารทหารจำนวนมาก บุกทะลวงอย่างบ้าคลั่ง พลังต่อสู้ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ด้อยกว่าบรรพชนยุทธ์ขั้นหกขั้นเจ็ดเลย!
หากนางรู้ว่า เพียงแค่เก้าสิบวัน ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งที่ดูดซับพลังวิญญาณจากศิลาวิญญาณธรรมชาติทำให้ยกระดับได้แบบก้าวกระโดด นางจะยิ่งตื่นตะลึงยิ่งกว่านี้.
......
พรึด ซี่!
พรึด ซี่!
ซูเซียวโม่และลี่เฟยที่เต็มไปด้วยความเร็ว บุกทะลวงศัตรู ด้วยกระบี่หานเฟิงในมือส่องแสงประกายวับวาว ทหารมากมายที่ล่วงหล่นล้มลงบนพื้น!
นี่มันหมาบ้าอย่างแท้จริง!
ใครที่เห็นเวลานี้จะรู้สึกเสี่ยวสันหลังขึ้นมาทันที!
หยางยูฮัวที่กระชับจับโล่สองมือพุ่งกระแทก ราวกับกระทิง ทหารหลายสิบคนที่ลอยโด่งกระเด็นออกไป.
หลงจื่อหยางที่ถือหอกผู้พิชิตพุ่งตรงไปด้านหน้าเช่นกัน.
ริ้วแสงที่เย็นเยือบส่องเป็นประกาย ปราณหอกที่ราวกับเป็นมังกรตัวเขื่องพุ่งกัดกระชากร่างของเหล่าทหาร.
ศิษย์ของพวกเขาที่ไม่สนอะไรทั้งนั้น ยกตัวอย่างซือหม่าจงตา ซุนปู่เจี้ยนและอีกหลายคน ที่เข้าสู่สนามรบแล้ว ไล่ล่าสังหารทหารฝ่ายตรงข้ามอย่างบ้าคลั่งสร้างความน่าหวาดกลัวออกมา!
ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งสองพัน กับทหารราบที่เพิ่มมาอีก 50,000 ตลอดจนกองกำลังหมาป่าหนึ่งพัน ที่กำลังไล่บดขยี้กันในสนามรบ!
ตูมม!
ในเวลานั้นคมวิญญาณที่ลอยฟุ้ง หมัดถล่มปฐพีที่ดังกึกก้อง.
ทักษะที่ทรงพลังมากมายที่ถูกใช้ออกไป เรียกว่าเป็นพลังที่เกินจะพรรณนาถึงได้!
กองกำลังพยัคฆ์ขาวต่อหน้าศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้ง ก็เป็นได้แค่หญ้าแห้งให้อีกฝ่ายบดขยี้!
ใบหน้าของไป๋รุ่ยหู่ที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์มากขึ้นและก็มากขึ้น ท้ายที่สุดก็สะบัดธวัช ส่งทหารราบอีก 50,000 บุกเข้าไป.
พลังของพวกเขาเวลานี้.
ดูเหมือนว่าจะทำให้กระแสสงครามมีแววที่จะเปลี่ยนข้าง!
“เจ้าสำนัก.”
เสวี๋ยเหรินกุยที่ขมวดคิ้ว “สถานการณ์หากเป็นเช่นนี้ไม่ดีแน่.”
ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งที่ต้องเหนื่อยอ่อนลงเรื่อย ๆ ย่อมยากจะต้านทหารหลายแสนคนได้.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ให้พวกเขาถอยออกมา.”
“ฟิ้ว!”
ธวัชที่โบกสะบัดเปลี่ยนขบวนให้ถอยทัพ.
จงอี้ที่รับคำสั่ง ก่อนที่จะตะโกนสั่งการทันที “ถอยทัพ!”
ฟิ้ว! ฟิ้ว!
กองกำลังขี่หมาป่า ที่ไม่รุกต่อไป ถอยกลับกลับเข้าไปในเมืองทันที.
ซูเซียวโม่และลี่เฟยที่สังหารทหารไปมากมาย พวกเขาเองก็ถอยกลับเมืองเช่นกัน.
เพียงพริบตาเดียว.
ในสนามรบเวลานี้เหลือเพียงแค่กองกำลังพยัคฆ์ขาว.
ศพมากมายที่นอนอยู่บนพื้น เพียงแค่เวลาสั้น ๆ คาดว่าน่าจะมีจำนวนมากกว่า 20,000 ศพ.
สำนักไท่กู่เจิ้ง เพราะว่าแข็งแกร่งกว่าและมีอุปกรณ์ป้องกันชั้นยอด จึงไม่มีใครตายในการต่อสู้ครั้งนี้เลย.
แน่นอน.
ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีใครบางคนได้รับบาดเจ็บ.
ต้องไม่ลืมว่าการทะลวงกองทัพขนาดใหญ่ หากไม่ระวัง การโจมตีหลายสิบคนที่โจมตีเข้ามาพร้อม ๆ กันย่อม ต้องหลุดรอดมาได้บ้าง!
“มารดาเถอะ.”
หยางยูหัวที่กลับเข้ามาในเมือง กล่าวออกมาเสียงหม่น “เจ็บจริง ๆ!”
ชุดที่ด้านหลังของเขาที่ขาดออกมา เผยให้เห็นเกราะอ่อนด้านใน และรอยอาวุธมากมายที่ถูกทิ้งเอาไว้.
“ฟู่!”
ซือหม่าจงต้าที่สูดหายใจลึก “โชคดีที่เจ้าสำนักสั่งถอย ไม่เช่นนั้นหากถูกล้อมกรอบ เกรงว่าจะกลายเป็นฝั่งพวกเราที่ถูกยำจนตาย.”
จางซุนฟางฮัวที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย “เจ้าสำนักจุน ความแข็งแกร่งศิษย์ของเจ้าถือว่าไม่เลว ทว่าต้องการปกป้องเมืองชิงหยางเอาไว้คงไม่มีทางเป็นไปได้.”
ไม่ใช่ว่าดูแคลนสำนักไท่กู่เจิ้ง ทว่ากล่าวตามหลักความเป็นจริง.
ด้วยกองกำลังไม่กี่พันคน ถึงจะมีระดับอาจารย์ยุทธ์ชั้นปลาย แต่ก็มีขีดจำกัด จะต้านทัพสามแสนคนได้อย่างไร!
เซี่ยกวนคุนที่เผยความกังวลเล็กน้อย.
ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งที่บุกออกไปก่อนหน้า เวลานี้อยู่ในสภาพเหนื่อยอ่อน หากเจ้าสำนักจุนไม่ยื่นมือช่วย จะรับมือศัตรูได้อย่างไร!
“ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องรีบ.”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวด้วยน้ำเสียงสุขุม “การแสดงเพิ่งเริ่มเท่านั้น.”
เซียวจุ้ยจื่อที่กระโดดออกมาจากที่ซุ่ม ก่อนที่จะใช้ท่าเท้าเหยียบเมฆาเคลื่อนไปยังพื้นที่แห่งหนึ่ง ไปหยุดที่เนินเขาด้านนอกเมือง แหวกหญ้าเปิดเนิน ก่อนที่จะนำปืนใหญ่สนามออกมา.
แก๊ก แก๊ก แก๊ก!
เขาที่ควบคุมทิศทาง หันปลายกระบอกปืนชี้ไปยังทิศตะวันออก ก่อนที่จะเอ่ยเสียงผ่านวิญญาณ “เจ้าสำนัก พร้อมแล้ว.”
จุนซ่างเซียวไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา แววตาที่ยังคงจับจ้องมองไปยังนอกเมือง.
“ตึก ตึก ตึก!”
กองกำลังพยัคฆ์ขาวหนึ่งแสน ที่ด้านหน้านั้นมีรถศึกทำลายประตูเมือง กำลังเข็นนำหน้ามา.
กองกำลังทหารที่เคลื่อนทัพอย่างพร้อมเพรียง ทัพขนาดใหญ่ จำเป็นต้องจัดขบวนสักพักเพื่อบุกเข้ามา.
“ฟรึบ!”
แม่ทัพคนหนึ่งที่โบกสะบัดธง ตะโกนออกมาเสียงดัง “โจมตีเมือง!”
“ยิง!”
ในเวลานั้น จุนซ่างเซียวก็สั่งการในทันที.
เซียวจุ้ยจื่อที่ยืนอยู่ด้านข้างกดปุ่มปืนใหญ่สนาม ก่อนที่ปลายกระบอกปืนจะเปล่งแสง และควันลอยฟุ้งออกไป.
วีดดดด ซูมมมมมมมมมมม---
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ราวกับวันพิพากษาของสวรรค์.
กำแพงเมืองที่สั่นไปมาอย่างรุนแรงในทันที แม้แต่ได้ยินเสียงแตกร้าวขึ้น.
จางซุนฟางฮัว และเหลิงซิงเยว่ที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.
ในเวลานั้น แสงสว่างที่เจิดจรัสปรากฏในครรลองสายตา บอลแสงที่เจิดจรัสล่วงหล่นที่กลางทัพของมนทลเจิ้นหยาง ที่กำลังเตรียมเข้าโจมตีเมือง.
ตูมมมมมมมมมมมมมมมม!
เสียงระเบิดที่หนักหน่วงรุนแรงปรากฏขึ้นในสนามรบ พลังทำลายล้างที่กวาดล้างทุกสิ่งทุกอย่างไป แม้แต่สร้างคลื่นกระแทกอย่างรุนแรงแผ่ออกมา!
ฟิ้ว ฟู่--
พายุที่รุนแรงกำลังโบกพัดกวาดม้วนทุกสิ่งทุกอย่างออกไปรอบ ๆ ทันที หมอกควันหนาที่ปกคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่โต.
อาวุโสวังเมี่ยวฮัวและศิษย์ที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต เสียงที่รุนแรงนั้น สั่นไหวอยู่ในหูของทุกคนจนทำให้ร่างกายสั่นไปมาด้วยเหมือนกัน.
ไป๋รุ่ยหู่ที่อยู่ในสภาพอนาถเป็นอย่างมาก เพราะว่าอยู่ใกล้จุดระเบิด ม้าศึกที่หวาดผวาแตกทัพวิ่งพล่านด้วยความหวาดกลัว จนสะบัดทำให้พวกเขาและทหารล่วงหล่นลงไปบนพื้นตาม ๆ กัน.
เขาที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงหวาดผวา “นี่มัน....นี่มันอะไรกัน!”
แน่นอนว่านี่คือปืนใหญ่ เป็นโคตรปืนใหญ่พลังทำลายล้างสูงนั่นเอง!
