บทที่ 61: พวกมันหายหัวไปไหนกันหมด!?
เสียงทุ้มลึกของจวินหรูเย่เรียบนิ่งไม่มีผันผวนและดวงตาเย็นชาก็จ้องตรงไปทางอวี้ชิงหลิว ในขณะที่รัชทายาทแห่งหนานเยว่ได้สบเข้ากับสายตาอาฆาตของชายหนุ่ม เขายังคงยิ้มโดยไม่แสดงความหวาดกลัวหรือถอยหนี “ยามที่สงครามปะทุขึ้น มีเพียงประชาชนของทั้งสองแคว้นเท่านั้นที่ต้องทนทุกข์ทรมาน ท่านผู้สำเร็จราชการฯ อยากจะเฝ...