บทที่ 112: เพราะซึยูริ คานาโอะยังไม่โต
บทที่ 112: เพราะซึยูริ คานาโอะยังไม่โต ดวงดาวยามค่ำคืนค่อยๆ เปล่งแสงสว่างประดับประดาท้องฟ้ายามคํ่า มาโคโมะผล็อยหลับไปโดยพิงไหล่ของซู่มู่เป็นที่พักศีรษะ แต่มือเล็กๆ ที่อ่อนนุ่มของเธอนั้นเหมือนกับคีมเหล็ก แม้ว่าเธอจะหลับไปแล้ว แต่เธอก็ยังกอดเอวของซู่มู่ไว้แน่น ทามาโยะเข้ามาหามาโคโมะที่หลับไปแล้วด้วยสา...
