Chapter 470 ตราบฟ้าดินยังไม่สิ้น วิถีมารจะคงอยู่ตลอดกาล
ผู้ฝึกยุทธ์ฝ่ายอธรรม ทั้งผู้ฝึกยุทธ์ปิศาจและผู้ฝึกยุทธ์มาร เดิมทีเป็นอาจนับรวมเป็นพวกเดียวกัน.
อย่างไรก็ตามในทวีปชิงหยุนนั้นกับถือเป็นผู้ฝึกยุทธ์ฝ่ายอธรรมแยกออกมาเป็นสองสาย.
ผู้ฝึกยุทธ์ปิศาจ อาศัยเพียงวิชาบ่มเพาะ พร้อมกับพลังวิญญาณ ก็ยกระดับความแข็งแกร่งขึ้นมาได้ แม้แต่สามารถช่วงชิงพลังของคนอื่นได้ด้วย.
ส่วนผู้ฝึกยุทธ์มารนั้นแตกต่าง.
พวกเขาต้องบ่มเพาะวิชามาร ดูดซับปราณมารที่มีในสวรรค์และปฐพี.
หากเทียบ ผู้ฝึกยุทธ์ปิศาจก็เหมือนกับผู้ฝึกยุทธ์ทั่วไป ส่วนผู้ฝึกยุทธ์มาร ก็คือมือกระบี่ ทั้งสองสายล้วนแต่ถูกจัดให้อยู่ในฝ่ายอธรรม ซึ่งมีพลังที่น่าเกรงขาม.
กล่าวได้ว่าหมื่นกว่าปีที่แล้วในทวีปชิงหยุนนั้น มีผู้ฝึกตนมารมากมาย และยังมีนิกายมารชั้นยอดอยู่เป็นจำนวนมาก.
กล่าวได้ว่าวิถีมารนั้นลึกล้ำมากกว่าวิถีปิศาจ ดังนั้นทำให้นิกายฝ่ายธรรมมะได้กล่าวหาใส่ร้ายถึงความชั่วร้ายและร่วมมือสังหารเหล่าผู้ฝึกยุทธ์มาร.
ในสงครามที่ดำเนินมาเป็นเวลาหลายร้อยกว่าปี แม้แต่ราชันย์ยุทธ์เองก็เข้าร่วมด้วย.
เรื่องในครั้งนั้นทำให้ผู้ฝึกยุทธ์ถูกแบ่งออกเป็นฝ่ายต่าง ๆ ระหว่างผู้ฝึกยุทธ์ฝ่ายธรรมมะ และผู้ฝึกยุทธ์ฝ่ายอธรรม.
ทว่าสมาชิกผู้ฝึกยุทธ์ฝ่ายธรรมมะมีมากกว่า นิกายมารจึงถูกทำลายไปทีละน้อย ๆ จนหายไปหมด เวลานี้ทั่วทั้งแผ่นดินจึงไม่มีนิกายมารอีกต่อไปแล้ว.
แน่นอน.
การที่ตัดหญ้าไม่ทำลายราก พอผ่านไปก็สามารถเติบโตขึ้นมาได้อีก.
มีเหล่าผู้ฝึกยุทธ์มารที่โชคดีรอดชีวิตมาได้ พวกเขาจะอาศัยอยู่ในป่าเขาอย่างสันโดษ ซ่อนสถานะของตัวเองเพื่อให้อยู่รอดในทวีปชิงหยุนแห่งนี้.
ทว่าคำสั่งล่าผู้ฝึกยุทธ์มารกับยังคงมีผลจนถึงเวลานี้.
เหล่าคนของสำนักธรรมมะ หากพบผู้ฝึกยุทธ์มาร หรือสำนักมาร พวกเขาจะต้องเข้าทำลายด้วยกำลังทั้งหมดที่พวกเขามีทันที.
ดังนั้น จวบจนถึงปัจจุบัน ในยุทธภพหากใครพบผู้ฝึกยุทธ์มารหรือสำนักมาร ก็จะถูกผู้ฝึกยุทธ์มากมายเข้าล้อมทำลาย.
แล้วเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเหยาเมิ่งหยิงอย่างไร?
แน่นอนเพราะว่านางปลุกกายกำเนิดมารขึ้นมาได้นั่นเอง.
คนที่มีกายาเช่นนี้ จะต้องเป็นผู้ฝึกยุทธ์มารในที่สุด นอกจากนี้ยังเป็นสุดยอดผู้ฝึกยุทธ์มารอีกด้วย!
เหล่าเหว่ยขมวดคิ้ว “ก่อนหน้านี้หมื่นปี เจ้านิกายราชันย์มาร ซึ่งเขาก็มีร่างกายกำเนิดมารเหมือนกัน ความแข็งแกร่งของเขานั้น สามารถที่จะรับมือกับเก้าราชันย์ยุทธ์ได้เลย กล่าวได้ว่าเขาเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของทวีปชิงหยุน!”
“ข้าเองก็ได้ยิน.”
เจียงเซี่ยเอ่ย “น่าเสียดาย ถึงราชันย์มารจะแข็งแกร่งไร้เทียมทาน ทว่ากับศัตรูที่มากมายนับไม่ถ้วน ท้ายที่สุดก็ถูกเก้าราชันย์ยุทธ์ล้อมสังหารไปที่เทือกเขามาร.”
เรื่องเหล่านี้ หลี่ชิงหยางไม่เคยได้ยิน ทว่าต้องอุทานออกมาด้วยเหมือนกันกับคนหนึ่งคนรับมือกับเก้าราชันย์ได้ แน่นอนว่านี่จะต้องเป็นสุดยอดฝีมือที่แข็งแกร่งมาก.
หากกล่าวตามสิ่งที่ได้ยิน.
ในอดีตไม่ใช่ว่าเก้าราชันย์ยุทธ์ มีเย่ซิงเฉินด้วยหรือไม่?
คำตอบคือไม่.
เขาเป็นคนรุ่นหลังจากนั้น และได้ประโยชน์จากราชันย์มารอยู่ไม่น้อย.
เพราะว่า การต่อสู้ของราชันย์มารที่ตกตายที่เทือกเขามาร มีสองราชันย์ยุทธ์ที่ตกตายไปด้วย ด้วยผลที่เกิดขึ้นทำให้เย่ซิงเฉินสามารถตระหนักได้ถึงพลังอำนาจฟ้าดินสามารถก้าวผ่านระดับเป็นราชันย์ยุทธ์ได้ในที่สุด.
ราชันย์ในยุคบรรพกาลนั้นมีมากมาย การแก่งแย่งชิงดีของพวกเขาทำให้ทวีปชิงหยุนแบ่งออกเป็นสิบสามจังหวัด.
พลังฟ้าดินที่หนาแน่นแตกออกเป็นส่วน ๆ ทำให้สุดท้ายเวลานั้นมีการจำกัดคนที่จะก้าวขึ้นเป็นราชันย์ยุทธ์ได้แค่เพียงเก้าคนเท่านั้น.
หากไม่มีราชันย์ยุทธ์ที่ล่วงหล่นจากสวรรค์ หรือราชันย์ยุทธ์ที่ก้าวสู่พิภพเบื้องบน ก็จะไม่มีใครสามารถก้าวเป็นราชันย์ยุทธ์ได้.
หลังจากสงครามระหว่างนิกายธรรมมะและเหล่านิกายมาร ก็ทำให้เกิดราชันย์คนใหม่ขึ้น.
เช่นนั้น ไม่ใช่ว่าหากบัลลังก์เต็มแล้วพวกเขาก็ไม่สามารถเป็นราชันย์ยุทธ์ได้ไม่ใช่รึ?
แน่นอน หากใครที่ต้องการขึ้นเป็นราชันย์ยุทธ์ ก็ต้องท้าทายเก้าตำแหน่งราชันย์ยุทธ์ที่เหลืออยู่ เอาชนะและขึ้นไปแทนที่.
ปราชญ์ยุทธ์ประลองกับราชันย์ยุทธ์ เรื่องนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย.
ดังนั้นทำให้ตำแหน่งเก้าราชันย์ยุทธ์แทบจะไม่สั่นคลอนเลย เว้นแต่มีใครในพวกเขาตกตายไปเอง.
บางทีเพราะว่าสวรรค์และปฐพียากที่จะทนพลังการต่อสู้ของเหล่าราชันย์ได้ ดังนั้นจึงจำกัดจำนวนราชันย์ยุทธ์เอาไว้ ทว่ากับไม่ได้ขัดขวางเส้นทางอื่น ซึ่งนั่นก็คือเส้นทางของผู้ฝึกยุทธ์มารนั่นเอง!
หมื่นปีที่แล้ว ทวีปชิงหยุนได้กำเนิดผู้ฝึกยุทธ์มารที่มากไปด้วยพรสวรรค์ขึ้น.
เขามีร่างกายกำเนิดมาร บ่มเพาะไม่กี่ร้อยปี ก็สามารถหลุดพ้นจากโซ่ตรวนของสวรรค์และปฐพี กลายเป็นราชันย์มาร และก่อตั้งนิกายมารขึ้นมา.
ซึ่งได้สั่นคลอนตำแหน่งของราชันย์ยุทธ์เป็นอย่างมาก.
เพราะเส้นทางฝึกฝนวิถีอื่นนั่นไม่ได้ถูกจำกัดเหมือนเส้นทางยุทธ์.
แล้วพวกเขาจะปล่อยให้เป็นเช่นนั้นได้อย่างไร!
ดังนั้นผู้ฝึกยุทธ์ทั่วทวีปชิงหยุน จึงได้ออกคำสั่งไล่ล่าผู้ฝึกยุทธ์มารขึ้น.
แม้นว่าจะเอ่ยอ้างเพื่อกำจัดมารร้าย ทว่าสิ่งที่พวกเขากังวลคือทรัพยากรในการเติบโตของพวกเขาที่นั่นเอง ซึ่งได้นำพาให้เหล่าผู้ฝึกยุทธ์มารถูกทำลายล้างไปนั่นเอง.
เรื่องที่เกิดขึ้นหมื่นปีที่แล้ว ใครผิดใครถูก นั้นไม่สำคัญอีกต่อไป.
สิ่งสำคัญคือ ก่อนที่ราชันย์มารจะตายไป เขาได้หัวเราะออกมาเสียงดัง และเอ่ยออกมาว่า“สวรรค์และปฐพี ไม่จำกัดวิถีมารตลอดกาล เมื่อไหร่ที่ร่างกำเนิดมารปรากฏขึ้น ในวันข้างหน้า จะนำพานิกายมารของข้ากลับมารุ่งโรจน์อีกครั้ง!”
เสียงที่ปกคลุมทั่วทวีป เปี่ยมล้นด้วยปราณความมืด.
ไม่เพียงแค่ก้องกังวานไปจนถึงสวรรค์ ทว่ายังได้ยินกันทั่วแผ่นดิน ตราตรึงอยู่ในจิตใจของทุกคน.
มีการบันทึกคำพูดของราชันย์มารเอาไว้ในตำราโบราณมากาย“สวรรค์และปฐพี ไม่จำกัดวิถีมารตลอดกาล เมื่อไหร่ที่ร่างกำเนิดมารปรากฏขึ้น ในวันข้างหน้า จะนำพานิกายมารของข้ากลับมารุ่งโรจน์อีกครั้ง!”
สวรรค์และปฐพี ไม่จำกัดวิถีมารตลอดการ!
คำพูดเหล่านี้ เป็นการเพิ่มขวัญกำลังใจให้เหล่าผู้ฝึกยุทธ์มารให้ยังมีความหวัง.
พวกเขาที่ยังคงรอคอย ที่จะปรากฏคนที่ปลุกร่างกำเนิดมารขึ้นมา เพื่อที่จะฟื้นฟูนิกายมารขึ้นอีกครั้งนั่นเอง.
ผ่านมามากกว่าพันปีแล้ว นับตั้งแต่ราชันย์มารล่วงหล่นจากสวรรค์ ก็ปรากฏคนที่ปลุกร่างกำเนิดมารขึ้นมาเช่นกัน ในขณะที่พวกเขากำลังฝึกฝนวิถีมาร.
ใช้ชีวิตอย่างเงียบสงบอยู่นั้น.
น่าเสียดายที่สถานะของเขาเปิดเผย จึงถูกไล่ล่าจากนิกายธรรมมะ จนตกตายอย่างอนาถไปในที่สุด.
ตลอดเวลาที่ผ่านมา มีคนที่ปลุกร่างกำเนิดมารได้อีกถึงเจ็ดคน ทว่าพวกเขาต้องตายก่อนที่จะเติบโต หลายคนที่พยายามที่จะฟื้นฟูนิกายมาร ทว่าเมื่อเรื่องถูกเปิดเผยก็จะถูกทำลายจนสิ้นไปในที่สุด.
เพราะว่าเรื่องที่ทุกคนมีร่างกำเนิดมารปรากฎ จะมีการบันทึกเอาไว้ในตำราโบราณ.
ทำให้เหล่าเหว่ยและเจียงเซี่ยได้ยินเรื่องนี้มา.
ขณะที่เหยาเมิ่งหยิงถูกปราณความมืดปกคลุม ปรากฏการนี้เป็นเหมือนกับในตำรา นางได้ปลุกร่างกำเนิดมารขึ้นมาแล้ว!
“ปัญหา ปัญหาใหญ่แล้ว.”
เหล่าเหว่ยที่ขมวดคิ้วแน่น ”เด็กสาวคนนี้มีกายากำเนิดมาร นางจะกลายเป็นศัตรูของคนทั่วทวีปชิงหยุน.
เจียงเซี่ยที่สีคางไปมา กล่าวเสียงเบา “แปดคนที่ผ่านมาล้วนแต่เป็นบุรุษ ไม่คาดคิดเลยว่าคนที่เก้าจะเป็นสตรี และยังเป็นเด็กสาวอายุ 7-8 ขวบอีกด้วย.”
หลี่ชิงหยางที่ตระหนักได้ว่าศิษย์น้องเล็กที่ปลุกร่างกำเนิดมารขึ้นมา ไม่ใช่เรื่องดีนัก จึงเร่งรีบเอ่ยออกมา “เหล่าเหว่ย พวกเราต้องรีบแจ้งเจ้าสำนักโดยเร็ว!”
“เช่นนั้นก็ใช้วิชาเสียงผ่านวิญญาณติดต่อดู.”เหล่าเหว่ยเอ่ย.
เจียงเซี่ยที่ใช้ทักษะดังกล่าวทันที น่าเสียดาย เจ้าสำนักจุนนั้นออกเดินทางไปไกลเกินไป จึงไม่สามารถติดต่อได้.
เหล่าเหว่ยเอ่ย “สาวน้อยคนนี้ปลุกร่างกำเนิดมารขึ้นมา ทว่าไม่ได้สร้างปรากฏการณ์ใหญ่ใด ๆขึ้น ดังนั้นคนภายนอกย่อมไม่รู้ พวกเราจะต้องเก็บรักษาความลับให้ดี รอให้เจ้าสำนักกลับมา ค่อยตัดสินใจอีกครั้ง.”
“ตกลง.”เจียงเซี่ยที่กล่าวเห็นด้วยเหมือนกัน.
......
ส่วนจุนซ่างเซียวเวลานี้ขี่ราชาหมาป่าเฮอริเคน ใช้เวลาหนึ่งวัน ก็มาถึงมนทลระดับห้าที่เป็นที่อยู่ของวังเมี่ยวฮัว ในเวลานั้นเขาได้เข้าไปในเมืองที่ชื่อว่า เมืองไคว่เล่อ.
มนทลระดับห้านั้นมีพลังความแข็งแกร่งมา ถึงจะเป็นเมืองทั่วไป ก็มีประชากรและผู้ฝึกยุทธ์เป็นจำนวนมาก เมืองชิงหยางที่ไม่สามารถเทียบได้เลย.
เจ้าสำนักจุนที่เพิ่งมาถึง ถึงกับผวาไปเหมือนกัน.
เพราะว่าบนถนนเมืองไคว่เล่อนั้น เต็มไปด้วยสิ่งก่อสร้างที่หรูหราทุกที่ ทางเข้ามีสตรีที่งดงามคอยต้อนรับและเรียกลูกค้า.
“ที่นั่น เป็นสถานที่ของเหล่าบุรุษหาความสำคัญอย่างงั้นรึ?”
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้า ไม่สนใจสตรีที่งดงามกำลังร้องเรียก เขาที่ตรงไปยังที่พักในทันที.
“เจ้าได้ยินหรือไม่.”
“สมาชิกนิกายมาร ได้ลอบกลับไปยังเทือกเขามารแล้ว มียอดฝีมือพบเข้า พวกเขาได้ต่อสู้กันเป็นเวลานานเลย!”
“เรื่องใหญ่เช่นนี้ แน่นอนว่าต้องได้ยิน!”
“ได้ยินมาว่า เจ้าสำนักนิกายมารรุ่นที่สามสิบหก ความแข็งแกร่งที่เพิ่งก้าวไปถึงจักรพรรดิยุทธ์แล้ว กล้าที่ต่อสู้กับยอดฝีมือนิกายระดับหนึ่งเจ็ดคนพร้อม ๆกัน ช่างไม่ประมาณตนจริง ๆ.”
จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ฟังเหล่าผู้คนคุยกัน ภายในใจที่ลอบจะครุ่นคิดออกมาไม่ได้ “คนที่เพิ่งก้าวไปถึงจักรพรรดิยุทธ์ไม่อยู่ในสายตาของพวกเขา เหล่าผู้ฝึกยุทธ์มนทลระดับห้านี้ร้ายกาจจริง ๆ.”
เขาที่ฟังข่าวสารต่าง ๆ ก่อนจะพักหนึ่งคืน เวลาเช้าก็เดินทางมาถึงเชิงเขาวังเมี่ยวฮัวในที่สุด.
