Chapter 461 มีพลังเหนือมนุษย์ตั้งแต่เกิด.
ส่วนที่เหลือของแสงเจ็ดสีทำลายล้างอย่างงั้นรึ?
ชายคนที่ออกมาจากห้วงมิตินั่นก็คือ เหออู๋ตี้ ที่ถูกยอดฝีมือมากมายไล่ล่า.
เป็นเขานั่นเอง.
คงไม่มีใครคาดคิดว่าชายโคตรซวยคนนี้ จะมาปรากฏขึ้นที่ทวีปชิงหยุนเช่นนี้.
ไม่มีใครรู้.
แม้แต่เหออู๋ตี้ก็ไม่คิดเช่นกัน.
คัมภีร์ส่วนที่เหลือของแสงเจ็ดสีทำลายล้าง ไม่ได้อยู่ที่เขาแล้ว แต่ก็ยังมีคนมากมายไล่ล่าเขาไม่หยุด.
เขาไม่ต้องการตายไป เพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอด ดังนั้นเขาจึงได้ใช้ทักษะเทวะพิเศษ ฉีกห้วงมิติตรง ๆ ขณะอยู่ในมิติที่ว่างเปล่า หาภพดินแดนเพื่อที่จะซ่อนตัว.
กระนั้นก็ยังมีกลิ่นอายมากมายที่ไล่หลังเขามา แม้แต่คนที่น่าเกรงขาม.
ทว่าขณะที่เขาอยู่ในห้วงมิติที่ว่างเปล่า ผลข้างเคียงของทักษะเทวะก็ปรากฏขึ้น เขาได้กลายเป็นปุถุชน แม้แต่พลังบ่มเพาะทั้งหมดยังหายไป เพราะการข้ามผ่านมิติว่างเปล่า เป็นบทลงโทษที่รุนแรงเป็นอย่างมาก.
ในเวลานี้เหออู๋ตี้กลายเป็นเพียงผู้เยาว์ พลังบ่มเพาะหายไปหมด แต่ก็โชคดีที่ยังมีชีวิตรอด.
กล่าวได้ว่า เขานั้นมีรูปแบบชีวิตที่คล้ายกับเย่ซิงเฉิน.
อย่างไรก็ตามชีวิตของก็ไม่ได้โชคร้ายเท่ากับราชันย์รัตติกาลที่ถึงกับต้องกับมาจุติใหม่.
“ฟู่!”
เหออู๋ตี้ที่นอนอยู่บนพื้นชั่วขณะ ก่อนที่จะพยุงร่างลุกขึ้นยืน “อะไรพลังฟ้าดินที่นี่ทำไมมันถึงบางเบาขนาดนี้ พลังบ่มเพาะไม่มีเหลือแม้แต่น้อย หากข้าพบกับคนที่แข็งแกร่ง คงยากจะรอดชีวิต.”
ที่น่าหวาดกลัวที่สุด!
เวลานี้เขาไม่มีพลังบ่มเพาะ จะต้องใช้เวลาเท่าใด ถึงจะกลับคืนสู่สภาพเดิม.
การที่เขามาถึงทวีปชิงหยุน ก็เท่ากับสภาพแวดล้อมเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง วิชายุทธ์บางอย่างที่พิเศษนั้น จำเป็นต้องฝึกฝนในพื้นที่เฉพาะ หากมาฝึกฝนสถานที่ไม่เหมาะสม การจะสำเร็จวิชาเหล่านั้น นับว่าเป็นเรื่องยากมาก การที่เขาล่วงหล่นลงมาเวลานี้ทุกอย่างแทบจะเริ่มจากศูนย์.
ที่น่าเศร้าที่สุดสำหรับเหออู๋ตี้ เขาได้ลองทดสอบใช้ทักษะเทวะแล้ว ทว่าเห็นชัด ๆ ว่าดินแดนเบื้องล่างแห่งนี้ ไม่สามารถที่จะใช้งานมันได้.
“หรือว่าข้าได้รับบาดเจ็บมากไป จิตใจของข้าเลยไม่มั่นคงกัน.”
แม้นว่าเขาจะรู้สึกเศร้าใจ ทว่าอย่างน้อยก็สามารถหนีจากการไล่ตามของเหล่ายอดฝีมือได้.
กายปุถุชน พลังบ่มเพาะและพลังวิญญาณที่ไม่มีเลยแม้แต่น้อย.
หากแต่เมื่อเขามีชีวิต ก็มีโอกาสแข็งแกร่ง เมื่อไหร่ที่เขาคืนกับสู่สภาพสมบูรณ์ เขาก็จะสามารถแก้แค้นได้!
สิ่งสำคัญที่สุด เขาที่มีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมมาตั้งแต่เกิดต่างหากล่ะ!
“ภายในดินแดนเบื้องล่าง ข้าสามารถดูแคลนยอดฝีมือทั้งหมดได้ ขอเพียงแค่ข้าได้ฝึกฝนยุทธ์ ในเวลาสั้น ๆ ก็จะกลายเป็นสุดยอดฝีมือได้อย่างง่ายดายอย่างแน่นอน.”
เหออู๋ตี้ลากร่างกายที่อ่อนแอจากไป เขาต้องการหาพื้นที่รักษาอาการบาดเจ็บของเขาในเวลานี้.
ส่วนจักรพรรดิยุทธ์ที่ถูกชนยังคงหมดสติสลบไสลอยู่ที่ก้นหลุม หลังจากฟื้นสติคืนมา คงจะงงงวย ว่าตัวเองมาสลบอยู่ที่นี่ได้อย่างไร.
......
“พรึด โครม!”
ทุกอย่างที่คืนสู่ความปรกติ พริบตาที่เจ้าสำนักจุนบดขยี้ยันต์ ร่างกายของเขาที่หมดสิ้นเรี่ยวแรง และเคลื่อนย้ายออกมาหลายพันลี้ เวลานี้เขากำลังนั่งอยู่บนพื้น.
ปากของเขาที่พ่นลมหายใจยาว “หนีออกมาได้แล้วรึ?”
“หนีออกมาแล้ว.”ระบบกล่าว.
“มารดาเถอะ.”
จุนซ่างเซียวที่นอนลงกลิ้งเกลือกไปมา เผยท่าทางหวาดกลัว“อันตรายเกินไปแล้ว!”
ยันต์หลบหนี แม้นว่าจะช่วยเขาหนีออกมาจากอันตราย ทว่าก็มีผลข้างเคียงไม่น้อย ร่างกายของเขาที่หมดไร้ซึ่งเรี่ยวแรง.
“......”จุนซ่างเซียวที่ครุ่นคิดเรื่องก่อนหน้านี้ ก่อนที่จะเอ่ยเสียงเบา “ก่อนที่ข้าจะจากมา ข้าได้ยินเสียงฟ้าผ่าขึ้นด้วย เกิดสิ่งใดขึ้นอย่างงั้นรึ?”
ระบบเอ่ย “หลักการของยันต์หลบหนี คือฉีกมิติแล้วพาเจ้าข้ามผ่านมิติ ผ่านไปยังพื้นที่อื่น เป็นเรื่องธรรมดาที่จะเกิดปรากฏการณ์เช่นนั้น.”
“งั้นรึ?”
จุนซ่างเซียวที่เข้าใจได้ในทันที.
ฟังจากคำพูดแล้ว พวกเขานั้นไม่รู้การปรากฏตัวของเหออู๋ตี้ ที่หลุดออกมาจากห้วงมิติเช่นกัน.
กล่าวให้ถูกต้องล่ะก็ เหออู๋ตี้ต้องการไปยังพิภพอื่น ทว่ากับโชคร้ายหล่นลงมาที่ทวีปชิงหยุน บางทีคงจะเกี่ยวข้องกับยันต์หลบหนีด้วย.
การฉีกกระชากห้วงมิติ ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ที่แปลกคือการเกิดขึ้นด้วยความบังเอิญต่างหาก.
“แปลก.”
จุนซ่างเซียวที่ผ่อนหายใจลง เอ่ยออกมาว่า “นิกายระดับสี่ มีจักรพรรดิยุทธ์ได้อย่างไร?”
ระบบเอ่ย “คนผู้นี้ กลิ่นอายไม่มั่นคง น่าจะเพิ่งตัดผ่านระดับได้เมื่อไม่นานมานี้.”
“โอ้ว.”
จุนซ่างเซียวที่ไม่เอ่ยอะไรต่อไป ร่างของเขาอยู่ในสภาพอ่อนแรง ทำได้แค่นอนอย่างเงียบ ๆ เพื่อให้พลังคืนกลับมา.
“ในเวลานี้ ถึงจะเป็นสัตว์ร้ายทั่วไปก็กินโฮสน์ได้.”
“เจ้าคงไม่ได้หวังอยู่หรอกนะ?”
ผ่านไปราว ๆ ครึ่งชั่วยาม ราชาหมาป่าเฮอริเคนและเสี่ยวหลง ที่วิ่งมาจากภายในป่าลึก.
จุนซ่างเซียวที่ได้ยินเสียงก็รู้สึกกระวนกระวาย ทว่าเมื่อเห็นเป็นสัตว์พันธะสัญญา ก็ทำให้เขาถอยหายใจยาวผ่อนคลายได้.
ไม่ใช่สิ.
ราชาหมาป่าเฮอริเคนทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?
ไม่ใช่ว่าจักรพรรดิยุทธ์ไล่ตามมาด้วยหรือไม่?
หากว่ามันเป็นเหยื่อล่อล่ะ!
เขาที่รอคอยอีกฝ่ายจะลอบโจมตี ทว่าจนแล้วจนรอดยอดฝีมือนิกายหลิงหยวนก็ไม่ปรากฏ.
คงจะไม่มีใครรู้หากไม่เพราะว่าเหออู่ตี้หล่นลงมากระแทกจักรพรรดิยุทธ์ การที่หลบหนีออกมาได้เพียงพันลี้ อาจจะไม่รอดจากการไล่ล่าก็ได้.
......
ผลข้างเคียงที่มีผลสองชั่วยาม.
หลังจากเขาฟื้นคืนพลังกลับมาแล้ว เขาก็ขี่ราชาหมาป่าเฮอริเคนมุ่งตรงไปยังทิศทางของนิกายเขาซ่างซาน.
“หืม?”
ระหว่างที่ผ่านป่าเขาแห่งหนึ่ง ได้ยินเสียงหมาป่าที่คำรามด้วยความโกรธดังเบา ๆ จิตสัมผัสของเขาที่ฟื้นคืนส่งออกไป.
ห่างออกไปไม่ไกล หมาป่ากว่าสิบตัว ที่เข้าล้อบกรอบชายคนหนึ่งที่มีบาดแผลทั่วร่างเผ้าผมกระเซอะกระเซิง.
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา “น่าสงสารจริง ๆ.”
ผู้เยาว์คนนี้ได้รับบาดเจ็บหนัก ทว่าไม่มีกลิ่นอายของพลังยุทธ์เลย เห็นชัดเจนว่าเป็นคนทั่วไป คาดไม่ถึงว่าจะกล้าเข้ามาในป่า ไม่เท่ากับเป็นการฆ่าตัวตายหรอกรึ?
คิดถึงตัวเองที่เกือบตายก่อนหน้านี้ เจ้าสำนักจุนจึงตัดสินใจที่จะเข้าไปช่วย.
อย่างไรก็ตาม.
ขณะที่เขากำลังพุ่งเข้าไปหา เขาก็พบความประหลาดใจ ผู้เยาว์คนนี้ แม้นว่าจะได้รับบาดเจ็บหนัก แม้นว่าจะไม่มีพลังบ่มเพาะ ทว่ากับสามารถสังหารหมาป่าได้หลายตัวอย่างคาดไม่ถึง!
“นี่มัน.....”
จุนซ่างเซียวที่กลายเป็นงงงวย.
เขาที่ใช้จิตสัมผัสตรวจสอบผู้เยาว์คนนี้อีกครั้ง ไม่พบพลังยุทธ์แม้แต่นิดเดียว ไม่แม้แต่เปิดชีพจร แต่กับสามารถโจมตีด้วยพลังกว่า 3,500 จิน สังหารหมาป่าได้อย่างคาดไม่ถึง
ระบบเอ่ย “บางที เขาอาจจะมีความแข็งแกร่งตั้งแต่เกิด.”
ดวงตาของจุนซ่างเซียวที่เป็นประกายขึ้นมาในทันที.
หลังจากที่เห็นหมาป่ามากมายเข้ารุมทึ้ง ทั้งที่ไม่มีพลังยุทธ์กับแข็งแกร่ง ถือว่าเป็นเมล็ดพันธ์ที่ดี การรับเขาเป็นศิษย์ เข้ามาฝึกฝนจะต้องมีอนาคตที่ยอดเยี่ยมแน่.
“ไป!”
“ช่วยเขา!”
“ฟิ้ว!”
ราชาหมาป่าเฮอริเคนพุ่งเข้าไปด้วยความเร็ว.
ตูมมม!
ตูมมม!
บนพื้นที่ในป่าละเมาะนั้น เหออู่ตี้ที่ต่อยออกไป กระแทกสังหารหมาป่าทีละตัวสองตัว แม้นว่าเขาจะบาดเจ็บอยู่ ทว่าด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งเวลานี้ แววตาของเขาก็เผยความเหยียดหยันพวกมันออกมา.
บิดาคือปราชญ์ราชวงศ์ที่น่าเกรงขาม แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีพลัง ทว่าเพียงแค่ฝูงหมาป่าทั่วไปคิดว่าจะข่มเหงข้าได้อย่างงั้นรึ?
20 หมาป่าที่ตระหนักได้ว่า มนุษย์คนนี้ไม่ธรรมดา ดังนั้นมันจึงได้หยุด จับจ้องมองด้วยความดุร้าย.
“โบ้ว!”
ในเวลานั้น เสียงของหมาป่าที่ดังขึ้น ร่างกายของสัตว์ร้ายที่ทรงพลังน่าเกรงขาม ใต้เท้าของมันมีพายุหมุนเกิดขึ้นทุกครั้งที่มันวิ่ง.
“เป็นปัญหาแล้วไง.”
เหออู่ตี้ที่ขมวดคิ้ว.
